Temat interpretacji

Podleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziałów w nieruchomościach niezabudowanych według podstawowej stawki podatku.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest nieprawidłowe w zakresie podlegania opodatkowaniu zbywanych udziałów w nieruchomości,
• jest prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu zbywanych udziałów w nieruchomości oraz w zakresie stawki podatku VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca miasto na prawach powiatu (dalej również jako: Gmina, Gmina Miejska lub Miasto) jest czynnym podatnikiem VAT. Jak stanowi art. 92 ust. 2 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995, ze zm.), miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, ze zm.), miasto jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Miasto realizuje swoje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Gmina prowadzi postępowanie zmierzające do zbycia udziałów Gminy Miejskiej w nieruchomościach, składających się z działek nr 630 obr. jednostka ewidencyjna o pow. 527 m² objętej księgą wieczystą, oraz nr 14/l obr. jednostka ewidencyjna o pow. 2470 m² objętej księgą wieczystą stanowiących współwłasność Gminy Miejskiej i osób fizycznych.

Udział odpowiadający części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 Gmina Miejska nabyła w drodze decyzji Wojewody z dnia 12 sierpnia 2002 r. nr, natomiast udział w niezabudowanej nieruchomości odpowiadający części stanowiącej działkę nr 14/1 na podstawie decyzji z dnia 22 grudnia 2003 r.

Przedmiotowe nieruchomości nie podlegają ustaleniom żadnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast według obowiązującego do dnia 1 stycznia 2003 r. Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego Miasta zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta z dnia 16 listopada 1994 r. znajdowały się w Obszarze Rolnym i Urządzeń Rolnictwa RM 132 oraz Obszarze Mieszkaniowym M4 132.

W dniu 11 sierpnia 2017 r. Prezydent Miasta wydał decyzję odmawiającą ustalenia warunków zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego pn. Budowa () budynków mieszkalnych.

Według wskazań Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta, przedmiotowe działki znajdują się w strukturalnej jednostce urbanistycznej nr 19 w kategorii zagospodarowania terenu o symbolu MN tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej.

W stosunku do działek nr 630 i 14/l obr., jednostka ewidencyjna została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy nr z dnia 26 września 2008 r. dla inwestycji pn. Budowa () budynków mieszkalnych jednorodzinnych () oraz decyzja z dnia 30 grudnia 2009 r. pn. Budowa budynków mieszkalnych jednorodzinnych ().

Przedmiotowe nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane przez Gminę Miejską Gmina nie ponosiła żadnych nakładów ani nie pobierała korzyści z tych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gmina zbywając przedmiotowe udziały w nieruchomościach będzie działała jako podatnik podatku VAT i czy w związku z powyższym transakcja podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Zbywając udziały w przedmiotowych nieruchomościach Miasto nie działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. l5 ust. 1 ustawy o VAT.
2. W przypadku stwierdzenia przez Organ, że zbywając udziały w nieruchomościach Miasto działa w charakterze podatnika, sprzedaż przez Miasto udziałów w opisanych nieruchomościach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, wedle podstawowej stawki podatku wynoszącej na dzień sporządzenia wniosku 23%.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Ad 1

Opodatkowanie VAT sprzedaży udziałów w nieruchomościach i działalność w charakterze podatnika VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu. leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności. jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
4. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
5. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
6. zbycie praw. o których mowa w pkt 4 i 5.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielnie kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, ze zm.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Z kolei zgodnie z art. 196 KC współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 KC). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę art. 535 KC. Art. 45 KC definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów, jako rzeczy oraz ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały łub inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne tub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części art. 15 ust. 2 lit. c Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347).

Tym samym w oparciu o powyższe przepisy, zbycie udziału w prawie własności nieruchomości dokonywane przez podatnika traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na mocy art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Fakt ten potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale I FPS 2/11 z dnia 24 października 2011 r.:

Sprzedaż udziału w prawie użytkowania wieczystego gruntu oraz udziału we współwłasności budynków stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.) w zw. z art. 2 pkt 6 tej ustawy.

Odnosząc się do powyższego, należy zauważyć, że dana czynność podlega opodatkowaniu jeżeli jest wykonywana przez podatnika VAT. W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przez działalność gospodarczą na gruncie przepisów ustawy o VAT rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W ocenie Miasta, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, nie działa ono jako podmiot gospodarczy. Zatem Miasto sprzedając udziały w przedmiotowych nieruchomościach nie działa w charakterze podatnika VAT. Miasto dąży jedynie do wyzbycia się prawa w nieruchomości, realizując swoje uprawnienia właścicielskie.

W wyroku z 17 maja 2017 r. sygn. I SA/Op 110/17, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu dotyczącym Gminy, WSA stanął na stanowisku, że Gmina zbywając nieruchomości nabyte z mocy prawa w drodze komunalizacji czy spadkobrania, które nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej, realizuje jedynie swoje uprawnienia właścicielskie. Nie działa wiec w charakterze podatnika VAT. Sprzedaż takich nieruchomości nie podlega więc VAT.

Zdaniem Sądu, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, Gmina działa jako właściciel a nie jak podmiot gospodarczy. Zbywane przez Gminę mienie nie może być przypisane do działalności gospodarczej prowadzonej przez Gminę albowiem nie działa ona w sytuacji opisanej we wniosku o interpretację w charakterze handlowca profesjonalnie zajmującego się nabywaniem i sprzedażą towarów. ()

W świetle przytoczonych wyżej okoliczności podzielić należy stanowisko Strony, że realizuje ona uprawnienia właścicielskie w zakresie ww. nieruchomości odpłatnie przenosząc ich własność na inne podmioty. Tezy tej nie podważa w żaden sposób okoliczność, że wydanie tych nieruchomości odbywa się najczęściej na podstawie umów sprzedaży. Działania te nie są podejmowane przez Wnioskodawcę celem uzyskania stałego dochodu, a wynikają z występowania obiektywnych przesłanek braku możliwości efektywnego ich zagospodarowania przez Gminę w inny sposób. ()

Zdaniem Sądu, w sprawie, zbywane mienie nie może być przypisane do działalności gospodarczej przez Gminę albowiem nie działa ona w sytuacji opisanej we wniosku o interpretacje w charakterze handlowca profesjonalnie zajmującego się nabywaniem i sprzedażą towarów. Gmina nie wybiera nabywanego mienia celem pozyskania większych dochodów, nie nabywa towarów celem odsprzedaży, nie angażuje środków tak jak przedsiębiorca. Zbywane przez Gminę mienie znajduje się jedynie w jej zasobach komunalnych i nie było nigdy wykorzystywane w jakiejkolwiek działalności, tj. Gmina pełni w tym przypadku wyłącznie funkcje właścicielskie. (...)

Wadliwe jest zatem stanowisko, że zawarcie przez Gminę umowy sprzedaży nieruchomości w przedstawionym zdarzeniu przyszłym skutkuje opodatkowaniem podatkiem VAT.

Takie podejście zaprezentowano także m.in. w wyroku: NSA z dnia 5 grudnia 2014 r., I FSK 1547/14; WSA w Gliwicach z dnia 12 lipca 2016 r., III SA/Gl 2483/15; WSA we Wrocławiu z dnia 7 sierpnia 2015 r., I SA/Wr 1062/15; WSA w Krakowie z dnia 20 czerwca 2018 r., sygn. akt I SA/Kr 364/18.

Gmina zwraca uwagę, że orzeczenia o których mowa powyżej wydano w sytuacji, gdy jednostka samorządu terytorialnego nabywała nieruchomość z mocy prawa i nie wykorzystywała jej w swojej działalności.

Tak jest i w przedstawionym w stanie faktycznym. Gmina Miejska nie wykorzystywała nieruchomości do żadnej działalności gospodarczej nieruchomości nie były bowiem wynajmowane ani dzierżawione. Dlatego też Gmina Miejska stoi na stanowisku, że zbywając nieruchomości nie działa w charakterze podatnika VAT.

Ad 2

W przypadku stwierdzenia przez Organ, że zbywając udział w nieruchomościach Miasto działa w charakterze podatnika VAT, sprzedaż przez Miasto udziałów w opisanych nieruchomościach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wedle podstawowej stawki podatku wynoszącej na dzień sporządzenia wniosku 23% z uwagi na fakt, że zbywany jest teren budowlany w rozumieniu ustawy o VAT. Przesądza o tym fakt, że dla gruntu istnieją pozostające w mocy warunki zabudowy, z których wynika, że grunt jest przeznaczony pod zabudowę. Potwierdzają to mi.in. wyroki: WSA w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2789/16; NSA z dnia 6 lipca 2017 r., sygn. akt I FSK 1883/15; WSA w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 1414/15.

Co prawda, przepisy ustawy o VAT oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy. przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku, jednakże nie mają one w sprawie zastosowania. Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 cyt. Ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania teren, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Skoro dla zbywanych nieruchomości istnieją warunki zabudowy, to opisane zwolnienia nie mają zastosowania w przedmiotowej sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego:

• jest nieprawidłowe w zakresie podlegania opodatkowaniu zbywanych udziałów w nieruchomości,
• jest prawidłowe w zakresie stawki podatku VAT.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) dalej zwanej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, pod pojęciem towarów rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Będą to zatem wszystkie realizowane przez tę jednostkę czynności w sferze jej aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie jej czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zainteresowany jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym, jednym z zadań własnych gminy jest gospodarka nieruchomościami.

Gmina prowadzi postępowanie zmierzające do zbycia udziałów Gminy w nieruchomościach, składających się z działek nr 630 obr. stanowiących współwłasność Gminy Miejskiej i osób fizycznych.

Udział odpowiadający części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 Gmina nabyła w drodze decyzji Wojewody z dnia 12 sierpnia 2002 r., natomiast udział w niezabudowanej nieruchomości odpowiadający części stanowiącej działkę nr 14/l na podstawie decyzji z dnia 22 grudnia 2003 r.

Przedmiotowe nieruchomości nie podlegają ustaleniom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast według obowiązującego do dnia 1 stycznia 2003 r. Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego Miasta zatwierdzonego Uchwałą Rady Miasta z dnia 16 listopada 1994 r. znajdowały się w Obszarze Rolnym i Urządzeń Rolnictwa RM 132 oraz Obszarze Mieszkaniowym M4 132.

W stosunku do działek nr 630 i 14/l obr., jednostka ewidencyjna została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy z dnia 26 września 2008 r. dla inwestycji pn. Budowa () budynków mieszkalnych jednorodzinnych () oraz decyzja z dnia 30 grudnia 2009 r. pn. Budowa budynków mieszkalnych ().

Przedmiotowe nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane przez Gminę Miejską Gmina nie ponosiła żadnych nakładów ani nie pobierała korzyści z tych nieruchomości.

Wnioskodawca powziął wątpliwość czy sprzedaż udziału części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 oraz udziału części stanowiącej działkę nr 14/1 będzie podlegała opodatkowaniu i według jakiej stawki.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe transakcji sprzedaży nieruchomości należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Podkreślić przy tym należy, że co do zasady ustawy podatkowe nie uznają za przedmiot opodatkowania umów i czynności cywilnoprawnych, lecz rezultaty tych czynności.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy, wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym.

Uwagi powyższe wskazują jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży udziału części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 oraz udziału części stanowiącej działkę nr 14/1, należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie ze strony Wnioskodawcy na gruncie prawa podatkowego nastąpi sprzedaż gruntu.

Zatem przedmiotem sprzedaży obejmującym udział części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 oraz udział części stanowiącej działkę nr 14/1 będzie grunt.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje przepisy art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Z powyższych przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane.

Przez tereny budowlane stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 cyt. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Należy zauważyć, że przedmiotem planowanej dostawy przez Wnioskodawcę będą niezabudowane nieruchomości dla których wydano decyzje o ustaleniu warunków zabudowy. Do działek nr 630 i 14/l, jednostka ewidencyjna została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy z dnia 26 września 2008 r. oraz decyzja z dnia 30 grudnia 2009 r.

W związku z powyższym dostawa udziału części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 oraz udział części stanowiącej działkę nr 14/1 nie będzie objęta zwolnieniem od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie również zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostanie spełniony warunek przedstawiony w tym przepisie dotyczący wykorzystywania tej nieruchomości wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku gdyż jak wskazał Wnioskodawca przedmiotowe nieruchomości nigdy nie były wykorzystywane przez niego w działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż udziału części własności niezabudowanej nieruchomości stanowiącej działkę nr 630 oraz udział części stanowiącej działkę nr 14/1 będzie podlegała opodatkowaniu podstawową 23% stawką podatku, bowiem przedmiotem dostawy będzie grunt stanowiący teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, gdyż dla działek została wydana decyzja o ustaleniu warunków zabudowy.

Reasumując, zbywając udziały w przedmiotowych nieruchomościach Miasto działa w charakterze podatnika w rozumieniu art. l5 ust. 1 ustawy, i sprzedaż przez udziałów w opisanych nieruchomościach podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, według podstawowej stawki podatku wynoszącej 23%.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej