Temat interpretacji

Dokumentowanie transakcji dostawy towarów.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 29 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.498.2018.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji dostawy towarów jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania transakcji dostawy towarów. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 września 2018 r. (data wpływu 14 września 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego organu z dnia 29 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.498.2018.1.RR (skutecznie doręczone w dniu 3 września 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest światowym dostawcą zaawansowanych urządzeń, systemów i usług do przetwórstwa drobiu, ryb, mięsa czerwonego oraz dalszego przetwórstwa. Działania Spółki obejmują wszystkie etapy procesu produkcyjnego - od odbioru surowca, aż do pakowania i etykietowania gotowych wyrobów, oferującym jednocześnie szeroką gamę urządzeń wolnostojących. Jest też czynnym podatnikiem VAT.

W ramach dokonywanej sprzedaży podatnik wystawia faktury dokumentujące sprzedaż krajową, na których umieszcza m.in. datę dostawy towarów. Część sprzedaży wykonywana jest w ten sposób, że podatnik wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej, ponosząc koszty dostawy towaru (pokrywa koszty związane z dostarczeniem towaru przez firmy kurierskie).

Ponadto, w ramach ww. dokonywanych dostaw, Spółka po przekazaniu towaru firmie kurierskiej jest w stałym kontakcie z kontrahentem. W momencie otrzymania od kontrahenta informacji zwrotnej (dowód dostawy oraz data) potwierdzającej fizyczny odbiór nadanej przesyłki, wystawia fakturę. W fakturze tej zamieszcza: datę wystawienia faktury i datę sprzedaży/dostawy (data rzeczywistej dostawy towaru do klienta).

Ponadto, Spółka nie dokonuje żadnych ustaleń ze swoimi kontrahentami odnośnie momentu przeniesienia własności towaru, zasad ponoszenia ryzyka i czerpania korzyści, a także zasad odpowiedzialności odszkodowawczej (Spółka nie zawiera pisemnych umów sprzedaży/dostawy, nie posiada regulaminów regulujących warunki sprzedaży w przypadku kontrahentów będących przedsiębiorcami, etc.).

Spółka zamierza wystawiać faktury w momencie przekazania towarów kurierowi. Wnioskodawca zamierza umieszczać na wystawionej fakturze datę sprzedaży/dostawy za którą przyjmie datę przekazania towaru firmie kurierskiej. Opisywane zdarzenie przyszłe przedstawiałoby się w następujący sposób: w ramach dokonywanych dostaw, w związku z którymi towar jest dostarczany do nabywcy przy wykorzystaniu firm kurierskich Spółka przekaże towar firmie kurierskiej, następnie jeszcze w tym samym dniu (czyli w dniu jego przekazania kurierowi) Spółka wystawi fakturę. W fakturze tej zamieści: datę wystawienia faktury i datę sprzedaży/dostawy, które to daty są zbieżne (takie same).

W związku z powyższym, Spółka chciałaby uzyskać potwierdzenie, czy taki sposób dokumentowania transakcji, tj. wskazanie jako daty dostawy/sprzedaży dnia w którym przekazuje firmie kurierskiej towary do dostarczenia do klienta.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy stanowisko Spółki, zgodnie z którymi wykazywanie na fakturze daty wydania towarów przedstawicielowi firmy kurierskiej, która jest zobowiązana dostarczyć towar do nabywcy jako daty sprzedaży/dostawy jest prawidłowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji dostaw realizowanych za pośrednictwem firm kurierskich, Spółka może wykazywać jako datę sprzedaży/dostawy datę wydania towaru przedstawicielowi firmy kurierskiej. Tym samym, z uwagi na planowane przez Spółkę przyjęcie zasady wystawiania faktur w momencie wydania towarów i wskazywania w treści tych faktur daty wystawienia faktury oznaczać będzie, że daty te (data wystawienia faktury i data dostawy/sprzedaży) będą zbieżne (takie same). Zdaniem Spółki przepisy ustawy o VAT nie przewidują możliwości wskazywania na fakturze w pozycji data dostawy - sformułowania data wysyłki.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast, zgodnie z art. 7 ustawy o VAT przez dostawę towarów o której mowa we wspomnianym art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W wyroku z dnia 8 lutego 1990 r., sygn. C-320/88 TSUE przesądził o tym, że wyrażenie dostawca towarów w rozumieniu art. 5 VI Dyrektywy VAT oznacza przeniesienie własności rzeczy w sensie ekonomicznym. Rozwijając ten pogląd TSUE stwierdził, że istotne znaczenie ma przeniesienie ekonomicznego prawa do dysponowania rzeczą jak właściciel, pod warunkiem, że daje ono w praktyce nabywcy analogiczne prawa jak przeniesienie tytułu prawnego. Innymi słowy obrót dochodzi do skutku, gdy w następstwie tego zdarzenia nabywca może wykorzystać wydane mu towary w takim zakresie, w jakim mógłby to czynić właściciel. W kontekście art. 4 VI Dyrektywy przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel musi być rozumiane przede wszystkim jako przeniesienie ekonomicznego władztwa nad rzeczą. Ustawa uzależnia moment powstania obowiązku podatkowego nie od tego, kiedy doszło do przeniesienia własności, ale od chwili, w której nastąpiło faktyczne wydanie rzeczy odbiorcy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi. Natomiast z samej konstrukcji podatku VAT wynika, że podatnik który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. W konsekwencji okoliczność ta, poprzez stosowne wykazanie momentu zdarzenia gospodarczego rodzącego obowiązek podatkowy, winna znaleźć właściwe odzwierciedlenie w wystawionej przez podatnika fakturze.

W bieżącym przypadku mamy do czynienia z dostawą towarów, które Wnioskodawca wysyła do odbiorcy za pośrednictwem kuriera. Do tego, aby ustalić w którym momencie Wnioskodawca dokona dostawy towarów, należy odnieść się do wyżej wspomnianego art. 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym dostawa towaru następuje z chwilą przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wnioskodawca nie posiada żadnych umów regulujących przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Brak umów zawierających określenie momentu dokonania dostawy, prowadzi do wniosków że strony transakcji świadomie poddały ten aspekt regulacjom ogólnym.

Spółka pragnie podkreślić, iż w stanie faktycznym będącym podstawą wniosku o interpretację Spółka nie dokonuje żadnych ustaleń ze swoimi kontrahentami odnośnie momentu przeniesienia własności towaru, zasad ponoszenia ryzyka i czerpania korzyści, a także zasad odpowiedzialności odszkodowawczej (Spółka nie zawiera pisemnych umów - sprzedaży/dostawy, nie posiada regulaminów regulujących warunki sprzedaży w przypadku kontrahentów będących przedsiębiorcami, etc.). Mając powyższe na uwadze oraz uwzględniając fakt, iż umowy zawierane są pod prawem polskim, ww. kwestie regulują właściwie przepisy kodeksu cywilnego.

Mając powyższe na uwadze, w pierwszej kolejności należałoby ustalić cywilistyczne miejsce spełnienia świadczenia polegającego na dostarczeniu towaru przez Spółkę. Kwestię tą reguluje art. 454 § i kodeksu cywilnego (Dz. U. 2017 poz. 459 z późniejszymi zmianami; dalej: k.c.).

Art. 454. § 1 - jeżeli miejsce spełnienia świadczenia nie jest oznaczone ani nie wynika z właściwości zobowiązania, świadczenie powinno być spełnione w miejscu, gdzie w chwili powitania zobowiązania dłużnik miał zamieszkanie lub siedzibę.

Mając na uwadze fakt, iż Spółka nie reguluje odrębnie miejsca spełniania własnego świadczenia polegającego na dostarczaniu towarów, ww. miejscem powinna być każdorazowo siedziba Spółki.

W drugiej kolejności należałoby przytoczyć regulacje kodeksu cywilnego dotyczące wydania rzeczy i przejścia ryzyk / korzyści w sytuacjach, gdy rzecz ma być dostarczona do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia.

Ponadto, w ocenie Wnioskodawcy, należy odnieść się więc do przepisów kodeksu cywilnego, a mianowicie art. 544 § 1, zgodnie z którym jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, uznaje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Jednocześnie, zgodnie z art. 548 k.c., z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Skoro Spółka każdorazowo przesyła towary do miejsca niebędącego miejscem spełnienia świadczenia (miejsca znajdującego się poza siedzibą Spółki), każdorazowo cywilistyczne wydanie towaru (przeniesienie władztwa nad towarem / przeniesienie własności), a także przejście ryzyk i korzyści związanych z towarem następuje z chwilą powierzenia przez Spółkę towaru właściwemu przewoźnikowi.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy k.c., należy stwierdzić, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Natomiast w momencie, gdy rzecz została wydana przewoźnikowi (kurierowi), następuje tym samym formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, tym samym na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

W związku z powyższymi przepisami, moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT odpowiada momentowi wydania towarów zgodnie ze wspomnianym powyżej art. 544 k.c.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż w momencie gdy towar wysyłany jest przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia. Z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

Podobne stanowisko zajmowały wielokrotnie organy podatkowe w interpretacjach podatkowych m.in.:

• ILPP5/443-11/14-5/KG z dnia 22 kwietnia 2014 r.
  "W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle powyższego w sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca dostarczając towar przez kuriera jest zobowiązany jako datę sprzedaży (dokonania dostawy) na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi.
• IBPP1/443-1132/14/AW z dnia 16 lutego 2015 r.
  W sytuacji zatem gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle powyższego Wnioskodawca dostarczając towar przez spedytora (kuriera) jest zobowiązany rozpoznać obowiązek podatkowy w dniu wydania towaru spedytorowi (kurierowi). Tym samym stanowisko Wnioskodawcy określające obowiązek podatkowy do VAT w momencie wydania towaru kurierowi czy spedytorowi (uznające, że dokonanie dostawy towaru następuje w tym momencie) - należało uznać za prawidłowe.
• ITPP1/443-635/14/KM z dnia 5 września 2014 r.
  
  Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełniana świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju. Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 Kodeksu cywilnego - z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, kiedy rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z tą rzeczą. Przenosząc powyższe na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług można stwierdzić, że moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego. W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany przez dostawcę do nabywcy za pośrednictwem kuriera - dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. Mając powyższe na uwadze Spółka dostarczając towar kupującemu za pośrednictwem firmy kurierskiej jest zobowiązana jako datę dokonania dostawy na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi, w tym samym momencie Spółka rozpozna obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.
• ILPP5/443-11/14-5/KG z dnia 22 kwietnia 2014 r.
  
  Z przywołanych wyżej przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, a na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą. Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że generalnie moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy odpowiada momentowi "wydania towarów", o którym mowa w art. 544 k.c.
• ITPP2/443-636/ 14/RS z dnia 29 lipca 2014 r.
  Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji ustawy o podatku od towarów i usług prowadzi do stwierdzenia, że o ile - jak wynika z treści wniosku - data sprzedaży jest tożsama z datą przekazania sprzedanego towaru (etui do tabletów i smartfonów) firmie spedycyjnej, należy uznać, że momentem powstania obowiązku podatkowego w odniesieniu do dostaw dokonywanych za pobraniem - w myśl art. 19a ust. 1 ww. ustawy - jest data dokonana dostawy, a więc, w tym przypadku chwila wydania ich firmie spedycyjnej.
• 0114-KDIP4.4012.295.2017.1.KR z dnia 7 lipca 2017 r.
  W odniesieniu do powołanych przepisów prawa oraz przedstawionego opisu sprawy, należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy dany towar przekazywany jest przewoźnikowi, to w momencie wydania towaru z magazynu do transportu dokonana zostanie dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy. Tym samym, dzień wydania towaru przewoźnikowi, celem dostarczenia do nabywcy, będzie dniem dokonania dostawy. Zatem w tym momencie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowych transakcji, w myśl obowiązującego art. 19a ust. 1 ustawy. W związku z tym w sytuacji gdy wydanie z magazynu nastąpi 31 marca 2017r. dostawa i odbiór towaru przez nabywcę od firmy spedycyjnej np. 1 kwietnia 2017, to obowiązek podatkowy u Wnioskodawcy nastąpi z dniem 31 marca 2017 r. - czyli z dniem wydania towaru przewoźnikowi.
• 2461-IBPP2.4512.724.2016.l.AB z dnia 23 listopada 2016 r.
  
  Mając powyższe na uwadze jak również okoliczność, że Wnioskodawca z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel oraz uwzględniając przepis art. 19a ust. 1 ustawy o VAT stwierdzić należy, że w przedstawionym opisie sprawy obowiązek podatkowy z tytułu dostawy towarów dostarczonych za pośrednictwem firmy spedycyjnej powstaje w momencie dokonania dostawy, tj. w momencie przekazania towaru przewoźnikowi.
• 0114-KDIP4.4012.102.2018.2.MPE z dnia 26 marca 2018 r.
  
  Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego. W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel. W świetle powyższego, w sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca dostarczając towar przez kuriera jest zobowiązany jako datę dokonania dostawy na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi.

Podsumowując powyżej powołane przepisy, a także wskazane interpretacje organów podatkowych, należy stwierdzić, iż Wnioskodawca dostarczając towar przez kuriera ma prawo do wykazania na fakturze jako datę dostawy/ datę sprzedaży - datę wydania towaru kurierowi.

Ponadto, tak jak już zostało wspomniane powyżej wykazanie momentu zdarzenia gospodarczego rodzącego obowiązek podatkowy, powinno znaleźć właściwe odzwierciedlenie w wystawionej przez podatnika fakturze.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnicy obowiązani są wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania tej sprzedaży, cenę jednostkowy netto, podstawy opodatkowania, stawkę i kwotę VAT, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika (sprzedawcy) i nabywcy. Szczegółowa dane, jakie powinna zawierać faktura, określa art. 106e ustawy o VAT.

Zgodnie ze wspomnianym art. 106e, faktura powinna zawierać m.in. datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania wcześniejszej zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

W związku z powyższymi przepisami należy podkreślić, że istotne jest aby wystawiona przez podatnika faktura jasno wskazywała moment powstania obowiązku podatkowego. W sytuacji opisanej w stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, w której Wnioskodawca wystawia faktury wskazując na nich datę dostawy towarów. Ponadto, z uwagi na przyjęte w Spółce zasady wystawiania faktur w momencie wydania towarów i wskazywania w treści tych faktur daty wystawienia faktury oznaczać będzie, że daty te (data wystawienia faktury i data dostawy/sprzedaży) są zbieżne (takie same). Zdaniem Wnioskodawcy błędnym byłoby wskazywanie na fakturach sformułowania data wysyłki zamiast data dostawy. Przepisy ustawy o VAT określające elementy faktury, także nie wymieniają bowiem jako elementu daty wysyłki.

Biorąc pod uwagę powyższe, w sytuacji dostaw realizowanych za pośrednictwem firm kurierskich, Wnioskodawca ma prawo wykazywać jako datę dostawy/datę sprzedaży datę wydania towaru przedstawicielowi firmy kurierskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przez sprzedaż z kolei rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 2 pkt 22 ww. ustawy.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu jak właściciel zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług dostawa oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia własności w sensie ekonomicznym, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności.

Należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem dostawa towarów nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Jednocześnie należy podkreślić, że dla celów powstania obowiązku podatkowego dokonanie czynności następuje z chwilą jej faktycznego dokonania, za wyjątkiem przypadków, w których przepisy ustawy określają wprost ten moment. W konsekwencji postanowienia umów cywilnoprawnych o uznaniu dostawy towarów za dokonaną pozostają bez znaczenia dla celów powstania obowiązku podatkowego, mogą pełnić jedynie funkcję pomocniczą w przypadku zaistnienia wątpliwości.

Podstawowy obowiązek dokumentowania sprzedaży dla potrzeb podatku od towarów i usług fakturami VAT przez podatników tego podatku został określony w art. 106b ust. 1 ustawy.

W myśl ww. przepisu podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Elementy, jakie powinna zawierać faktura, zostały wymienione w art. 106e ustawy. Stosownie do pkt 1 i 6 wskazanego artykułu faktura powinna m.in. zawierać datę wystawienia oraz datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach dokonywanej sprzedaży podatnik wystawia faktury dokumentujące sprzedaż krajową, na których umieszcza m.in. datę dostawy towarów. Część sprzedaży wykonywana jest w ten sposób, że podatnik wysyła towar za pośrednictwem firmy kurierskiej, ponosząc koszty dostawy towaru (pokrywa koszty związane z dostarczeniem towaru przez firmy kurierskie). Ponadto, w ramach ww. dokonywanych dostaw, Spółka po przekazaniu towaru firmie kurierskiej jest w stałym kontakcie z kontrahentem. W momencie otrzymania od kontrahenta informacji zwrotnej (dowód dostawy oraz data) potwierdzającej fizyczny odbiór nadanej przesyłki, wystawia fakturę. W fakturze tej zamieszcza: datę wystawienia faktury i datę sprzedaży/dostawy (data rzeczywistej dostawy towaru do klienta). Ponadto, Spółka nie dokonuje żadnych ustaleń ze swoimi kontrahentami odnośnie momentu przeniesienia własności towaru, zasad ponoszenia ryzyka i czerpania korzyści, a także zasad odpowiedzialności odszkodowawczej (Spółka nie zawiera pisemnych umów sprzedaży/dostawy, nie posiada regulaminów regulujących warunki sprzedaży w przypadku kontrahentów będących przedsiębiorcami, etc.). Spółka zamierza wystawiać faktury w momencie przekazania towarów kurierowi. Wnioskodawca zamierza umieszczać na wystawionej fakturze datę sprzedaży/dostawy za którą przyjmie datę przekazania towaru firmie kurierskiej. Opisywane zdarzenie przyszłe przedstawiałoby się w następujący sposób: w ramach dokonywanych dostaw, w związku z którymi towar jest dostarczany do nabywcy przy wykorzystaniu firm kurierskich Spółka przekaże towar firmie kurierskiej, następnie jeszcze w tym samym dniu (czyli w dniu jego przekazania kurierowi) Spółka wystawi fakturę. W fakturze tej zamieści: datę wystawienia faktury i datę sprzedaży/dostawy, które to daty są zbieżne (takie same).

Na tle przedstawionego opisu wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą potwierdzenia, czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo wskazując jako datę dostawy/sprzedaży dzień w którym przekazuje firmie kurierskiej towary do dostarczenia do klienta.

W celu wyjaśnienia wątpliwości Wnioskodawcy należy przede wszystkim ustalić w którym momencie nastąpi dostawa towaru.

Zgodnie z art. 544 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.), jeżeli rzecz sprzedana ma być przesłana przez sprzedawcę do miejsca, które nie jest miejscem spełnienia świadczenia, poczytuje się w razie wątpliwości, że wydanie zostało dokonane z chwilą, gdy w celu dostarczenia rzeczy na miejsce przeznaczenia sprzedawca powierzył ją przewoźnikowi trudniącemu się przewozem rzeczy tego rodzaju.

Jak stanowi art. 544 § 2 Kodeksu cywilnego, jednakże kupujący obowiązany jest zapłacić cenę dopiero po nadejściu rzeczy na miejsce przeznaczenia i po umożliwieniu mu zbadania rzeczy.

Ponadto jak stanowi art. 548 § 1 Kodeksu cywilnego, z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy.

Z przywołanych przepisów Kodeksu cywilnego wynika, że wydanie rzeczy następuje z chwilą powierzenia rzeczy przez sprzedawcę przewoźnikowi z poleceniem dostarczenia rzeczy do miejsca przeznaczenia uzgodnionego wcześniej z kupującym. Z chwilą, w której rzecz została powierzona przewoźnikowi, następuje formalne spełnienie świadczenia przez sprzedawcę, na kupującego przechodzą korzyści i ciężary związane z rzeczą.

Przenosząc powyższe na grunt przepisów o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że moment dokonania dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada momentowi wydania towarów, o którym mowa w art. 544 Kodeksu cywilnego. W sytuacji zatem, gdy towar jest wysyłany do nabywcy za pośrednictwem przewoźnika (spedytora, kuriera) dokonanie dostawy towaru następuje z chwilą wydania towaru podmiotowi, który jest zobowiązany do jego dostarczenia, z tym bowiem momentem dostawca przenosi prawo do rozporządzania towarem jak właściciel.

W świetle powyższego, w sprawie będącej przedmiotem wniosku Wnioskodawca dostarczając towar przez kuriera jest zobowiązany jako datę dokonania dostawy na fakturze przyjąć datę wydania towaru kurierowi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej