Temat interpretacji

Opodatkowanie świadczonych przez Wnioskodawcę usług prawniczych na podstawie umowy zlecenia.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lipca 2018 r. (data wpływu 26 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 września 2018 r. (data wpływu 26 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług prawniczych na podstawie umowy zlecenia jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania świadczonych przez Wnioskodawcę usług prawniczych na podstawie umowy zlecenia. Wniosek uzupełniono w dniu 26 września 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy i własnego stanowiska w sprawie, wskazanie adresu elektronicznego do doręczeń w systemie ePUAP oraz potwierdzenie uiszczenia brakującej należnej opłaty za wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od sierpnia 2016 Wnioskodawca prowadzi na terenie A działalność gospodarczą w ramach której zajmuje się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami i pokrewnymi usługami (PKD 68.31.Z, 43.22.Z, 43.29.Z, 43.31.Z, 43.32.Z, 43.33.Z, 43.34.Z, 43.39.Z, 43.99.Z, 45.11.Z, 45.19.Z, 49.31.Z, 49.39.Z, 55.20.Z, 55.90.Z, 59.11.Z, 66.19.Z, 68.20.Z, 68.32.Z, 73.11.Z, 74.20.Z, 79.11.A, 79.11.B, 81.10.Z, 81.21.Z, 96.09.Z). Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z VAT do wysokości obrotów 200 tys. zł. W ramach tej działalności nie zajmuje się usługami świadczenia pomocy prawnej. Od 2015 roku był aplikantem radcowskim, a w 2018 zdał egzamin radcowski i złożył wniosek o wpis na listę radców prawnych, który został rozpatrzony pozytywnie. W miesiącu sierpniu Wnioskodawca ma zamiar podpisać umowę zlecenie na świadczenie pomocy prawnej kancelarii doradztwa prawnego prowadzonej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest podatnikiem VAT. Po wpisaniu na listę radców prawnych ma zamiar wykonywać zawód w formie umowy cywilnoprawnej na rzecz wyżej wymienionego podmiotu (kancelarii doradztwa prawnego prowadzonej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej). Postanowienia umowy zlecenie o której mowa wyżej zakładają:

1. świadczenie pomocy prawnej dotyczy określonych i wymienionych w umowie zleceniu dziedzin prawa,
2. zleceniobiorca będzie świadczył pomoc prawną także w innym zakresie wynikającym z potrzeb zleceniodawcy,
3. zleceniobiorca będzie świadczył pomoc prawną osobiście w siedzibie zleceniodawcy w terminie uzgodnionym z zleceniodawcą,
4. w zakresie warunków wykonywania zleconych czynności zleceniobiorca podporządkowany jest zleceniodawcy,
5. zleceniodawca zapewni zleceniobiorcy warunki potrzebne do świadczenia pomocy prawnej, poprzez zapewnienie lokalu, potrzebnych materiałów, pomocy i sprzętu,
6. zleceniobiorca objęty będzie ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej za ewentualne szkody mogące wyniknąć z jego działań dla zleceniodawcy,
7. zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za wykonanie czynności objętych umową wyłącznie wobec zleceniodawcy,
8. zleceniodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonane czynności zleceniobiorcy objęte umową,
9. bez względu na treść opinii, na polecenie zleceniodawcy, zleceniobiorca zobowiązany jest sporządzić stosowny środek zaskarżenia,
10. Wynagrodzenie będzie składało się:
    1. z wynagrodzenia stałego płatnego w stałej wysokości miesięcznie, na podstawie wystawionego przez zleceniobiorcę rachunku, ponadto
    2. zleceniobiorca jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w postaci kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych na rzecz zleceniodawcy lub jemu przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym lub w postępowaniu egzekucyjnym,
11. Zleceniobiorca nie będzie zobowiązany do zwrotu zleceniodawcy kosztów związanych z zapewnieniem lokalu, materiałów, pomocy i sprzętu niezbędnych do wykonywania świadczenia pomocy prawnej, na podstawie zawartej umowy zlecenia.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Umowa zlecenia będzie zawarta z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w ramach tej działalności, Wnioskodawca (Zleceniobiorca) zawrze umowę poza prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W przepisie art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ta umowa zlecenia będzie mieścić się w art. 13 pkt 8 ust. a.

Ryzyko gospodarcze/ekonomiczne ponosić będzie Zleceniodawca.

Wynagrodzenie stałe wynosić będzie 80 zł brutto za 4 godziny wykonywania zlecenia. Zleceniobiorcy będzie przysługiwać dodatkowe wynagrodzenie w postaci kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych na rzecz zleceniodawcy lub jemu przyznanych w ugodzie w postępowaniu sądowym, polubownym lub egzekucyjnym.

Wnioskodawca będzie świadczył usługi prawnicze.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy zawarcie umowy zlecenia z aplikantem radcowskim (osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą inną niż prawnicza, zarejestrowana w ewidencji działalności gospodarczej) jako zleceniobiorcą z osobą fizyczną prowadząco jednoosobową działalność gospodarczą jako zleceniodawcą, na świadczenie pomocy prawnej z postanowieniami umownymi zawartymi powyżej nie będzie uznawane za samodzielną działalność gospodarczą, o której mowa w ustawie z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Podatnikami podatku VAT w rozumieniu art. 15-17 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. 2011 r. Nr 177 poz. 1054) dalej u.p.t.u., są przede wszystkim osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do treści art. 15 ust. 2 u.p.t.u. działalnością gospodarczą jest m.in. działalność usługodawców, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Jednakże w art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. ustawodawca zaznacza, że nie uważa się za działalność wykonywaną samodzielnie czynności, z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. 2012 r. poz. 361.). Powołana regulacja w art. 13 pkt 8 wymienia przychody z tytułu wykonywania usług na podstawie umowy zlecenia uzyskiwane m.in. od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, ale z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej. Stosownie zatem do treści powołanego art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u., umowa zlecenia nie będzie objęta obowiązkiem w podatku VAT pod warunkiem, że z tytułu wykonania tych czynności zleceniobiorca jest związany ze zlecającym prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich. Tak więc, wykonywanie czynności zleconych wynikających z umowy zlecenia, w przedstawionych okolicznościach nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z tego względu, że czynności wykonywane przez zleceniobiorcę nie spełniają warunku samodzielności. Odpowiedzialność za wykonanie tych czynności wobec osób trzecich ponosi bowiem zleceniodawca. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy świadczenie pomocy prawnej na warunkach określonych w umowie zlecenia nie będzie uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 1 u.p.t.u. gdyż spełnione będą wymogi, o których mowa w art. 15 ust. 3 pkt 3 u.p.t.u. takie jak: określony jest zakres czynności, wynagrodzenie, przyjęcie odpowiedzialności zleceniodawcy za czynności wykonywane przez zleceniobiorcę wobec osób trzecich. Świadczenie pomocy prawnej na warunkach określonych w umowie zlecenia nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zarówno przed wpisaniem Wnioskodawcy na listę radców prawnych i jak i później. Świadczenie tej usługi (umowa zlecenie) nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT) i związku z tym Wnioskodawca nie straci prawa do zwolnienia podmiotowego i nie będzie musiał naliczać VAT od wszystkich usług wykonywanych w ramach działalności gospodarczej (pozaprawniczej) do momentu zawarcia umowy zlecenia w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności, przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę lub usługę, w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w świetle ust. 2 powołanego wyżej artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z kolei art. 15 ust. 3 ustawy stanowi, że za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

1. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 12 ust. 1-6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 i 2048 oraz z 2017 r., poz. 60, 528, 648 i 859);
2. (uchylony);
3. z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Wnioskodawca w opisie sprawy wskazał, że przychody osiągane przez niego, z tytułu umowy zlecenia stanowią przychody wymienione w art. 13 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 13 pkt 8 lit. a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Należy podkreślić, że z zakresu podmiotowego ustawy o VAT wyłączone zostały podmioty osiągające przychody, o których stanowi art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Warunek ten dotyczy związania wykonującego czynności ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności. Oznacza to, że wyłączenie z opodatkowania jest możliwe tylko wówczas kiedy przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a stosunek prawny istniejący pomiędzy zleceniodawcą a zleceniobiorcą, oprócz wynagrodzenia oraz warunków wykonywania czynności będzie określał odpowiedzialność tego pierwszego względem osób trzecich. Przy czym, kryteria te muszą zostać spełnione łącznie.

Przepisy art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy stanowią implementację do prawa krajowego art. 10 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006, str. 1, z późn. zm.). Stosownie do art. 9 ust. 3 zdanie pierwsze Dyrektywy 2006/112/WE warunkiem posiadania statusu podatnika VAT jest prowadzenie samodzielnie w dowolnym miejscu jakiejkolwiek działalności gospodarczej, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Zgodnie z art. 10 ww. Dyrektywy warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1, przewidujący, że działalność gospodarcza jest prowadzona samodzielnie wyklucza opodatkowanie VAT pracowników i innych osób, o ile są one związane z pracodawcą umową o pracę lub jakimikolwiek innymi więzami prawnymi tworzącymi stosunek prawny miedzy pracodawcą a pracownikiem w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i odpowiedzialności pracodawcy.

Nie stanowią samodzielnej działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tylko i wyłącznie te czynności, gdy pomiędzy zlecającym ich wykonanie i wykonującym zlecone czynności istnieją więzy tworzące stosunek prawny w zakresie warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Odnośnie dwóch pierwszych warunków stwierdzić należy, że każdy w zasadzie stosunek prawny o charakterze odpłatnym istniejący pomiędzy podmiotem zlecającym wykonanie danej czynności a podmiotem, który daną czynność wykonuje, jest w jakimś sensie określony co do warunków wykonywania danych czynności oraz wynagrodzenia. Zauważyć natomiast trzeba, że sformułowanie w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy odnoszące się do odpowiedzialności, należy rozumieć jako odpowiedzialność zleceniodawcy w stosunku do osób trzecich za czynności realizowane przez zleceniobiorcę w ramach wykonywania zlecenia. Tylko w takim przypadku ryzyko wykonania czynności zleconych przechodzi z faktycznego wykonawcy na osobę zlecającą ich wykonanie, co wyklucza samodzielny charakter działalności zleceniobiorcy.

Tak bowiem rozumiana odpowiedzialność za wykonanie czynności wskazuje, kto ponosi ryzyko prowadzonej działalności, a tym samym wskazuje na wyłączenie ze sfery samodzielności (i z grona podatników podatku od towarów i usług) tego podmiotu, który nie odpowiada za efekt wykonywanej pracy wobec osób trzecich.

Nie będzie więc podatnikiem w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług osoba, która w ramach podpisanej umowy, tworzyć będzie ze zlecającym więzi analogiczne ze stosunkiem pracy, nie ponosząc tym samym ryzyka ekonomicznego w związku z wykonywanymi czynnościami.

Tylko spełnienie wymogów wyłączających samodzielność działania poprzez zawarcie więzi prawnej między zleceniodawcą a zleceniobiorcą co do warunków wykonywania zleconych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich, pozwala jednocześnie wyłączyć wykonywane czynności z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Przedmiotowe zagadnienie było również przedmiotem rozważań Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (orzeczenia w sprawie C-202/90 Ayuntamiento de Sevilla przeciwko Recaudadores de Tributos de las Zonas primera y segunda, C-235/85 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów). TSUE w ww. orzeczeniach wskazał, że za samodzielną nie będzie mogła być uznana działalność gospodarcza, która wykonywana jest przy wykorzystaniu infrastruktury i organizacji wewnętrznej podmiotu, na rzecz którego jest prowadzona, nie powoduje żadnego ryzyka ekonomicznego po stronie usługodawcy, a nadto nie powoduje odpowiedzialności usługodawcy wobec osób trzecich za szkody wyrządzone w związku z prowadzoną działalnością.

Ponadto, zgodnie z opinią RG M.G. Tesauro z dnia 4 czerwca 1991 r. do sprawy C-202/90, co się tyczy warunków pracy należy przeanalizować czy pracownik jest niejako zintegrowany z organizacją pracodawcy (...) czy i w jakim zakresie może swobodnie zorganizować swoją działalność. Jest oczywistym, że możliwość swobodnego zorganizowania (wybór współpracowników, struktury niezbędne do wykonywania zadań, godziny pracy), jak też brak zintegrowania w przedsiębiorstwie czy w administracji stanowią elementy typowe dla działalności wykonywanej w sposób samodzielny. Jednakże poddanie się niektórym dyrektywom jak też pewnej kontroli czy władzy dyscyplinarnej pracodawcy, które odnajdujemy również w stosunku pracy nie wykluczają charakteru samodzielnego działalności. Co się tyczy warunków wynagrodzenia, okoliczność, że wynagrodzenie (także to określone ustawą) jest proporcjonalne do usług i charakter przypadkowy, który z tego wynika stanowią jasne wskaźniki istnienia stosunku samodzielnej pracy. Nie ma wątpliwości, że ryzyko w ramach stosunku pracy podporządkowanej spoczywa tylko na pracodawcy. W zakresie odpowiedzialności wskazano, że należy badać czy pracownik jest odpowiedzialny wobec osób trzecich za czynności i działania, które można mu przypisać (pkt 6).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi na terenie A działalność gospodarczą w ramach której zajmuje się pośrednictwem w obrocie nieruchomościami i pokrewnymi usługami (Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z VAT do wysokości obrotów 200 tys. zł). W ramach tej działalności nie zajmuje się usługami świadczenia pomocy prawnej. Od 2015 roku był aplikantem radcowskim, a w 2018 zdał egzamin radcowski i złożył wniosek o wpis na listę radców prawnych, który został rozpatrzony pozytywnie. W miesiącu sierpniu Wnioskodawca ma zamiar podpisać umowę zlecenie na świadczenie pomocy prawnej kancelarii doradztwa prawnego prowadzonej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, która jest podatnikiem VAT. Po wpisaniu na listę radców prawnych ma zamiar wykonywać zawód w formie umowy cywilnoprawnej na rzecz wyżej wymienionego podmiotu (kancelarii doradztwa prawnego prowadzonej w formie jednoosobowej działalności gospodarczej). Postanowienia umowy zlecenie o której mowa wyżej zakładają:

1. świadczenie pomocy prawnej dotyczy określonych i wymienionych w umowie zleceniu dziedzin prawa,
2. zleceniobiorca będzie świadczył pomoc prawną także w innym zakresie wynikającym z potrzeb zleceniodawcy,
3. zleceniobiorca będzie świadczył pomoc prawną osobiście w siedzibie zleceniodawcy w terminie uzgodnionym z zleceniodawcą,
4. w zakresie warunków wykonywania zleconych czynności zleceniobiorca podporządkowany jest zleceniodawcy,
5. zleceniodawca zapewni zleceniobiorcy warunki potrzebne do świadczenia pomocy prawnej, poprzez zapewnienie lokalu, potrzebnych materiałów, pomocy i sprzętu,
6. zleceniobiorca objęty będzie ubezpieczeniem odpowiedzialności cywilnej za ewentualne szkody mogące wyniknąć z jego działań dla zleceniodawcy,
7. zleceniobiorca ponosi odpowiedzialność za wykonanie czynności objętych umową wyłącznie wobec zleceniodawcy,
8. zleceniodawca ponosi odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonane czynności zleceniobiorcy objęte umową,
9. bez względu na treść opinii, na polecenie zleceniodawcy, zleceniobiorca zobowiązany jest sporządzić stosowny środek zaskarżenia,
10. Wynagrodzenie będzie składało się:
    1. z wynagrodzenia stałego płatnego w stałej wysokości miesięcznie, na podstawie wystawionego przez zleceniobiorcę rachunku, ponadto
    2. zleceniobiorca jest uprawniony do dodatkowego wynagrodzenia w postaci kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych na rzecz zleceniodawcy lub jemu przyznanych w ugodzie, postępowaniu polubownym lub w postępowaniu egzekucyjnym,
11. Zleceniobiorca nie będzie zobowiązany do zwrotu zleceniodawcy kosztów związanych z zapewnieniem lokalu, materiałów, pomocy i sprzętu niezbędnych do wykonywania świadczenia pomocy prawnej, na podstawie zawartej umowy zlecenia.

Umowa zlecenia będzie zawarta z osobą fizyczną prowadzącą jednoosobową działalność gospodarczą w ramach tej działalności, Wnioskodawca (Zleceniobiorca) zawrze umowę poza prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Umowa zlecenia będzie stanowić przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 8 ust. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ryzyko gospodarcze/ekonomiczne ponosić będzie Zleceniodawca. Wynagrodzenie stałe wynosić będzie 80 zł brutto za 4 godziny wykonywania zlecenia. Zleceniobiorcy będzie przysługiwać dodatkowe wynagrodzenie w postaci kosztów zastępstwa procesowego zasądzonych na rzecz zleceniodawcy lub jemu przyznanych w ugodzie w postępowaniu sądowym, polubownym lub egzekucyjnym. Wnioskodawca będzie świadczył usługi prawnicze.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy świadcząc usługi prawnicze jako aplikant radcowski w ramach umowy zlecenia będzie prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz czy czynności wykonywane w oparciu o ww. umowę po jego wpisie na listę radców prawnych będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe, na gruncie powołanych przepisów należy wskazać, że w tak przedstawionym opisie sprawy, świadczenie przez Wnioskodawcę usług na podstawie opisanych warunków umowy zlecenia, nie będzie mieścić się w definicji działalności gospodarczej określonej w ustawie o podatku od towarów i usług, a tym samym Wnioskodawca nie będzie z tego tytułu podatnikiem zobowiązanym do rozliczania tego podatku.

Jak bowiem wskazano w opisie sprawy przychody osiągnięte w związku zawartą umową zlecenia będą stanowić przychody, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zleceniodawca zgodnie z postanowieniami umowy zapewni Wnioskodawcy warunki potrzebne do świadczenia pomocy prawnej, poprzez zapewnienie lokalu, potrzebnych materiałów, pomocy i sprzętu, tym samym Zainteresowany będzie wykorzystywać infrastrukturę i organizację wewnętrzną Zleceniodawcy. Wnioskodawca nie będzie ponosić odpowiedzialności wobec osób trzecich za wykonywane czynności. Dodatkowo Zainteresowany wyraźnie wskazał, że nie będzie ponosić także ryzyka ekonomicznego/gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Należy zwrócić także uwagę, że w zakresie warunków wykonywania zleconych czynności Wnioskodawca podporządkowany będzie Zleceniodawcy.

Tym samym należy stwierdzić, że zawarcie opisanej we wniosku umowy zlecenia spowoduje powstanie stosunku prawnego posiadającego cechy zbliżone do stosunku pracy, w ramach którego Wnioskodawca Zleceniobiorca związany będzie ze Zleceniodawcą więzami prawnymi co do warunków wykonywania czynności, wynagrodzenia, a także odpowiedzialności Zleceniodawcy wobec osób trzecich. Stosunek prawny między Zleceniodawcą a wykonującym zlecenie, będzie obciążać zatrudniającego ryzykiem za wykonanie tych czynności oraz będzie podporządkowywać wykonującego zlecenie co do warunków realizacji umówionych czynności oraz wynagrodzenia.

Biorąc pod uwagę powyższe z uwagi na spełnienie wszystkich warunków określonych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług wykonywane przez Wnioskodawcę czynności realizowane na podstawie umowy zlecenia będącej przedmiotem wniosku nie będą stanowiły samodzielnie wykonywanej działalności gospodarczej i nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zarówno przed jak po jego wpisie na listę radców prawnych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie tut. organ nie udzielił odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 3, gdyż Wnioskodawca oczekiwał na nie odpowiedzi w sytuacji, gdy świadczenie przez niego usługi będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej