Temat interpretacji

Moment wygaśnięcia odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego z tytułu importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy oraz ograniczenie tej odpowiedzialności wyłącznie do kwoty podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę bądź nie wykazanego w deklaracji podatkowej Klienta

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 lipca 2018 r. (data wpływu 2 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu wygaśnięcia odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego z tytułu importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy oraz w zakresie ograniczenia tej odpowiedzialności wyłącznie do kwoty podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę bądź nie wykazanego w deklaracji podatkowej Klienta jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu wygaśnięcia odpowiedzialności przedstawiciela bezpośredniego z tytułu importu towarów rozliczanego zgodnie z art. 33a ustawy oraz w zakresie ograniczenia tej odpowiedzialności wyłącznie do kwoty podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę bądź nie wykazanego w deklaracji podatkowej Klienta.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz zdarzenia przyszłe.

D (zwana dalej także: Wnioskodawcą, Spółką lub D) jest firmą o zasięgu międzynarodowym, oferującą usługi w zakresie obsługi celnej, spedycyjnej, magazynowej oraz logistyki kontraktowej. W zakresie usług świadczonych przez Spółkę mieszczą się usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych (usługi agencji celnej, dalej jako Usługi Agencyjne), stanowiące istotny element oferty Spółki i niezbędne do zapewnienia klientom Spółki kompleksowej obsługi spedycyjno-logistycznej. W związku z powyższym Spółka, jako agencja celna, dokonuje (i w przyszłości nadal będzie dokonywać) odpraw celnych na rzecz swoich kontrahentów (klientów) działając m.in. jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych. Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (UKC) przedstawicielstwo bezpośrednie polega na działaniu przedstawiciela w imieniu i na rzecz innej osoby.

Jednocześnie Wnioskodawca posiada pozwolenie na stosowanie uproszczeń, o których mowa w art. 33a ustawy o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem przepisów i wytycznych przejściowych Ministra Finansów związanych z wejściem w życie UKC.

W opisanym wyżej zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem tego podatku.

W ramach Usług Agencyjnych (świadczonych w formule przedstawicielstwa bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych) D podejmuje w imieniu i na rzecz zleceniodawcy (dalej jako: Zleceniodawca, Klient lub Importer) szereg działań zmierzających do zgodnego z przepisami celnymi uregulowania sytuacji towarów, w tym obejmuje towary uproszczeniami, o których mowa w art. 33a ustawy o VAT, co pozwala Klientowi Spółki (Importerowi/odbiorcy towarów) nieposiadającemu własnego pozwolenia na stosowanie ww. uproszczeń na rozliczanie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a ustawy o VAT.

Działając jako celny przedstawiciel bezpośredni w imieniu i na rzecz Importera, Spółka dokonuje i będzie dokonywać (korzystając z posiadanych przez siebie uproszczeń, o których mowa w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT) zgłoszeń celnych do procedury dopuszczenia do obrotu towarów należących do Importera lub dla niego przeznaczonych. Sytuacja taka, w myśl art. 33a ust. 8 w zw. z art. 33a ust. 5 ustawy o VAT pozwala Klientowi Spółki, na rozliczenie podatku VAT z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a (tj. w deklaracji podatkowej, a zatem co do zasady w sposób bezgotówkowy). Rozliczenie przez Importera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów na ww. zasadach wymaga jednak spełnienia szeregu warunków, określonych szczegółowo w art. 33a ust. 1-7 ustawy o VAT. Jednym z tych warunków jest konieczność przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

Mając powyższe na względzie, w związku z działalnością Spółki występują/będą występować następujące sytuacje:

1. Klienci Spółki, jako podmioty zobowiązane do wypełnienia obowiązku wynikającego z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT przedstawiają/będą przedstawiać w terminie przewidzianym w tym przepisie dokumenty potwierdzające rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej (Sytuacja nr 1);
2. Klienci Spółki, jako podmioty zobowiązane do wypełnienia obowiązku wynikającego z art. 33a ust. 6 Ustawy o VAT nie przedstawiają/nie będą przedstawiać w terminie przewidzianym w tym przepisie, dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów lub przedstawiają/będą przedstawiać dokumenty potwierdzające rozliczenie tylko części kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej, w związku z czym dokumenty potwierdzające rozliczenie nie będą uwzględniały podstawy opodatkowania i VAT należnego ze wszystkich zgłoszeń celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego (Sytuacja nr 2).

Biorąc pod uwagę regulacje prawne zawarte w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT, nakładające na celnego przedstawiciela bezpośredniego solidarną odpowiedzialność w przypadku niedopełnienia przez Klienta/Importera (nieposiadającego własnego pozwolenia na stosowanie uproszczeń wskazanych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT) spoczywających na nim obowiązków (wskazanych w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT), Spółka uznała za wskazane wystąpienie z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów podatkowych w tym zakresie. Jednocześnie Spółka pragnie wskazać, że zdarza się, iż otrzymuje ona decyzje organów celno-skarbowych, na podstawie których jest zobowiązana solidarnie z Importerem do zapłaty VAT z tytułu importu towarów wraz z odsetkami w związku z niedopełnieniem przez Importera obowiązków wynikających z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT (tj. przekroczenia 4-miesięcznego terminu na przekazanie organowi celno-skarbowemu dokumentacji potwierdzającej rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu w deklaracji podatkowej). Odpowiedzialność solidarna Spółki w takiej sytuacji nie ulega jednak wątpliwości, a kwestie z nią związane nie są przedmiotem pytań sformułowanych w złożonym wniosku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w Sytuacji nr 1 po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, przez Klienta Spółki, jako podmiotu do tego zobowiązanego (lub przez Spółkę w imieniu i na rzecz takiego Klienta), naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygasa?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. W Sytuacji nr 1 po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, przez Klienta Spółki, jako podmiotu do tego zobowiązanego (lub przez Spółkę w imieniu i na rzecz takiego Klienta), naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygasa.
2. W Sytuacji nr 2 odpowiedzialność solidarna Spółki jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 obejmuje tylko kwotę podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę i jednocześnie, odpowiedzialność ta ogranicza się wyłącznie do brakującej części podatku należnego (niewykazanej w deklaracji podatkowej Klienta).

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu VAT podlega import towarów na terytorium kraju. W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Ponadto, stosownie do art. 33 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa m.in. w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek. Jednocześnie art. 33a ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, iż w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Zgodnie z art. 33a ust. 2-2b, ust. 3 i ust. 4 ustawy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów pod pewnymi warunkami, w tym pod warunkiem przedstawienia naczelnikowi urzędu celnego (od dnia 1 marca 2017 r. naczelnikowi urzędu celno-skarbowego), przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:

• zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
• potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego.

Wymóg przedstawienia przez podatnika ww. dokumentów uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści.

Stosownie do art. 33a ust. 5 ustawy o VAT, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 UKC, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy art. 33 ust. 2-4 ustawy o VAT stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany do przedstawienia organowi celnemu (od dnia 1 marca 2017 r. naczelnikowi urzędu celno-skarbowego) dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

W myśl art. 33a ust. 7 ustawy o VAT, w przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej oraz jest obowiązany do zapłaty organowi celnemu (od dnia 1 marca 2017 r. naczelnikowi urzędu skarbowego) kwoty podatku wraz z odsetkami.

Zgodnie z art. 33a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 UKC, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu.

Na gruncie wskazanych wyżej regulacji nie ulega wątpliwości, że art. 33a ustawy o VAT nie ogranicza prawa do rozliczania VAT z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej wyłącznie do przypadków, gdy objęcie towaru uproszczeniami, o których mowa w tym przepisie jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych. W konsekwencji art. 33a ustawy o VAT ma zastosowanie również do przypadków, gdy objęcie towarów procedurą uproszczoną dokonywane jest przez przedstawiciela bezpośredniego.

Możliwość przewidziana w art. 33a ustawy o VAT polega zatem na tym, że Importer chcący stosować ten przepis, tj. rozliczać VAT z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej nie musi legitymować się swoim pozwoleniem na stosowanie uproszczeń celnych. Warunkiem jest ustanowienie przez Importera nieposiadającego takiego pozwolenia osoby upoważnionej do reprezentowania go przed organami celnymi (celno-skarbowymi) przedstawiciela pośredniego lub bezpośredniego oraz posiadanie przez tego przedstawiciela pozwolenia na stosowanie uproszczeń wskazanych w art. 33a ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedstawiciela pośredniego i bezpośredniego. Stosowne definicje w tym zakresie zawarte są w przepisach Unijnego Kodeksu Celnego.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 UKC każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego. Przedstawicielstwo może być bezpośrednie w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Powyższe rozróżnienie przedstawicielstwa bezpośredniego od pośredniego ma istotne znaczenie w kontekście art. 77 ust. 3 UKC, zgodnie z którym dłużnikiem celnym (tj. osobą odpowiedzialną zgodnie z art. 5 ust. 19 UKC za dług celny) jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Zgłaszającym, zgodnie z uregulowaniami UKC, jest osoba, która składa zgłoszenie celne (...) we własnym imieniu albo osoba, w której imieniu takie zgłoszenie (...) jest składane (art. 5 pkt 15 UKC).

Oznacza to w rezultacie, że przedstawiciel pośredni, będący zgłaszającym, jest dłużnikiem celnym wraz z osobą, na której rzecz dokonuje zgłoszenia celnego. Z kolei przedstawiciel bezpośredni zgłaszającym nie jest (składa bowiem zgłoszenie celne w imieniu i na rzecz innej osoby). W konsekwencji nie jest on także dłużnikiem celnym (nie odpowiada za dług celny).

Zgodnie zatem z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego (potwierdza to także art. 76 ustawy Prawo Celne, zgodnie z którym czynności dokonane przez przedstawiciela celnego w granicach upoważnienia pociągają za sobą skutki bezpośrednio dla osoby, która go ustanowiła). Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego (a nie na tym przedstawicielu) ciąży, co do zasady, obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

Powyższe regulacje celne mają swoje skutki także na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak już wyżej wskazano, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnikami tego podatku są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła.

W konsekwencji, przedstawiciel pośredni, będący osobą zobowiązaną do uiszczenia cła, posiada z tego właśnie tytułu status podatnika VAT. Tym samym, odpowiedzialność przedstawiciela pośredniego za podatek VAT z tytułu importu towarów ma charakter nieograniczony (odpowiada on w takim zakresie jak Importer).

Okoliczność ta ma istotne znaczenie z punktu widzenia zakresu odpowiedzialności solidarnej przedstawiciela bezpośredniego określonej w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT. Nie ulega bowiem wątpliwości, że odpowiedzialność przedstawiciela bezpośredniego za podatek VAT z tytułu importu towarów jest ograniczona. Przedstawiciel bezpośredni, niebędący dłużnikiem celnym, którego w ściśle określonej i wyjątkowej sytuacji uznano za podatnika VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 201 Dyrektywy VAT, co do zasady nie ponosi odpowiedzialności za dług celny (nie odpowiada zatem także za podatek VAT z tytułu importu towarów na podstawie art. 17 ust. 1 ustawy o VAT). Oznacza to, że jego odpowiedzialność za podatek VAT z tytułu importu towarów jest znacznie węższa niż w przypadku przedstawiciela pośredniego i może się zmaterializować wyłącznie w sytuacjach wprost wskazanych w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT (chyba, że w myśl przepisów UKC zostanie uznany za dłużnika celnego, co może nastąpić w ściśle określonych, specyficznych przypadkach).

Odpowiedzialność przedstawiciela bezpośredniego określona w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT ma niejako charakter sankcyjny i ograniczona jest do jednej, ściśle określonej sytuacji (którą jest brak przedstawienia organowi celnemu w określonym terminie dokumentów potwierdzających fakt wykazania w deklaracji podatkowej Importera kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych). Odpowiedzialność ta nie dorównuje zatem odpowiedzialności przedstawiciela pośredniego (będącego dłużnikiem celnym), który odpowiada nie tylko w przypadku braku udokumentowania przed organem celnym faktu wykazania w deklaracji podatkowej Importera kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych, lecz również w przypadku wszelkich nieprawidłowości wynikających ze złożonych zgłoszeń celnych (takich jak np. nieprawidłowe określenie w tych zgłoszeniach kwoty podatku), lub w innych sytuacjach skutkujących koniecznością uiszczenia przez Importera (a zatem i przez przedstawiciela pośredniego) kwot podatku.

Ponadto zakres odpowiedzialności Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego jest ograniczony w czasie, w związku z czym jego odpowiedzialność wygasa w momencie przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego w 4-miesięcznym terminie (o którym mowa w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT w zw. z art. 33a ust. 8 i 7 tej ustawy), dokumentów potwierdzających fakt rozliczenia (tj. wykazania) kwoty podatku VAT należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej Importera (tj. po udokumentowaniu temu organowi, że zarówno podstawa opodatkowania jak i kwota podatku VAT wykazanego w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego zostały w całości uwzględnione w deklaracji VAT Importera/odpowiednio przeniesione do tej deklaracji).

W konsekwencji, praktyczny wymiar różnicy między zakresami odpowiedzialności przedstawiciela pośredniego i przedstawiciela bezpośredniego za zapłatę VAT z tytułu importu towarów przejawia się m.in. w tym, że odpowiedzialność tego pierwszego trwa aż do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego w podatku VAT z tytułu importu towarów i ma zakres nieograniczony, a odpowiedzialność tego drugiego wygasa w momencie przedstawienia organowi celnemu w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów dokumentów potwierdzających fakt wykazania w deklaracji podatkowej Importera całej kwoty podatku VAT ujętego wcześniej w zgłoszeniach celnych.

Odnosząc powyższe do Sytuacji nr 1 opisanej w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym należy stwierdzić, że po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, przez Klienta Spółki, jako podmiotu do tego zobowiązanego (lub przez Spółkę w imieniu i na rzecz takiego Klienta), naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygasa. Z punktu widzenia wygaśnięcia odpowiedzialności solidarnej przedstawiciela bezpośredniego przewidzianej w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT istotnym jest bowiem wyłącznie to, czy cała kwota podatku wynikającego ze zgłoszeń celnych została ujęta w deklaracji podatkowej Importera.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, odpowiedzialność solidarna przedstawiciela bezpośredniego przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT ma charakter ograniczony i obejmuje wyłącznie kwotę podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę. Należy stwierdzić, że Spółka nie może odpowiadać za podatek należny wynikający ze zgłoszeń celnych towarów, co do których zastosowano procedury uproszczone na podstawie innego pozwolenia niż jej własne. Nie ulega wątpliwości, że solidarna odpowiedzialność przedstawiciela bezpośredniego obejmuje wyłącznie te kwoty VAT, które zostały wykazane w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej na rzecz i w imieniu Importera przez tego przedstawiciela. Przedstawiciel bezpośredni nie może bowiem odpowiadać za podatek wykazany w zgłoszeniach celnych dokonanych na rzecz i w imieniu Importera przez innych przedstawicieli. Prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje swoje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Informacji Skarbowej z dnia 6 kwietnia 2017 r. nr 2461-IBPP1.4512.118.2017.2.KM, zgodnie z którą: Należy zauważyć, że w przypadku dokonywania odpraw w procedurze uproszczonej i rozliczania podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej, Wnioskodawca będzie odpowiadał solidarnie z importerem w sytuacji gdy będzie działał zarówno jako jego przedstawiciel pośredni jak i przedstawiciel bezpośredni w zakresie danych towarów, z tytułu których będzie on zgłaszającym i powstanie u niego dług celny (nałożony obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych). Wobec powyższego należy stwierdzić, że solidarna odpowiedzialność Przedstawiciela zapisana w art. 33a ust. 8 ustawy będzie dotyczyła tylko kwoty podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę.

Ponadto, w przypadku niewykazania przez Klienta Spółki pełnej kwoty podatku należnego wynikającej ze zgłoszenia celnego składanego przez Wnioskodawcę, Spółka może odpowiadać jedynie do wysokości tej brakującej części podatku należnego, niewykazanej w deklaracji podatkowej Klienta.

Reasumując, odpowiedzialność Wnioskodawcy (jako przedstawiciela bezpośredniego) obejmuje wyłącznie sytuacje, w których Importer albo w ogóle nie przedstawił organowi celnemu deklaracji VAT w 4-miesięcznym terminie przewidzianym w art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, albo co prawda przedstawił tę deklarację, jednak nie uwzględnił on w tej deklaracji całej kwoty VAT wykazanego w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego. Jednocześnie w tej ostatniej sytuacji odpowiedzialność solidarna Wnioskodawcy przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT obejmuje wyłącznie kwotę podatku, którego dotyczy brakujące potwierdzenie rozliczenia (tj. wykazania) kwoty podatku VAT należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej Importera. Innymi słowy, przedstawiciel bezpośredni odpowiada solidarnie z Importerem jedynie za różnicę między kwotą VAT wykazaną w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego a kwotą VAT wykazaną przez Importera w deklaracji podatkowej przekazanej organowi celnemu (celno-skarbowemu) na podstawie art. 33a ust. 6 ustawy o VAT. Ponadto, odpowiedzialność ta ogranicza się wyłącznie do kwot podatku wykazanego w zgłoszeniach celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego.

W świetle powyższego, w sytuacji gdy Klienci Spółki, jako podmioty zobowiązane do wypełnienia obowiązku wynikającego z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT nie przedstawiają/nie będą przedstawiać w terminie przewidzianym w tym przepisie, dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów lub przedstawiają/będą przedstawiać dokumenty potwierdzające rozliczenie tylko części kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej (Sytuacja nr 2), odpowiedzialność solidarna Spółki jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 jest/będzie ograniczona wyłącznie do kwoty podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę i jednocześnie odpowiedzialność ta będzie dotyczyła wyłącznie brakującej części podatku należnego, niewykazanej w deklaracji podatkowej Klienta.

Tym samym, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawne Wnioskodawca jest zdania, że zaprezentowane przez niego stanowisko w odniesieniu do pytań zawartych w złożonym wniosku jest prawidłowe, tj. że:

1. W Sytuacji nr 1 po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy o VAT, przez Klienta Spółki, jako podmiotu do tego zobowiązanego (lub przez Spółkę w imieniu i na rzecz takiego Klienta), naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy o VAT wygasa.
2. W Sytuacji nr 2 odpowiedzialność solidarna Spółki jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 obejmuje tylko kwotę podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę i jednocześnie, odpowiedzialność ta ogranicza się wyłącznie do brakującej części podatku należnego (niewykazanej w deklaracji podatkowej Klienta).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 2 pkt 7 ustawy przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Art. 15 ust. 1 ustawy stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Stosownie do art. 33 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w zgłoszeniu celnym kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Na podstawie art. 33a ust. 1 ustawy w przypadku gdy towary zostaną objęte na terytorium kraju uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, którego realizacja jest uzależniona od wcześniejszego wydania pozwolenia i w którym okresem rozliczeniowym jest miesiąc kalendarzowy, podatnik może rozliczyć kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu tych towarów.

Jak stanowi art. 33a ust. 2 ustawy przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem:

1. przedstawienia przez podatnika naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, przed którym podatnik dokonuje formalności związanych z importem towarów, wydanych nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu:
   1. zaświadczeń o braku zaległości we wpłatach należnych składek na ubezpieczenie społeczne oraz we wpłatach poszczególnych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, przekraczających odrębnie z każdego tytułu, w tym odrębnie w każdym podatku, odpowiednio 3% kwoty należnych składek i należnych zobowiązań podatkowych w poszczególnych podatkach; udział zaległości w kwocie składek lub podatku ustala się w stosunku do kwoty należnych wpłat za okres rozliczeniowy, którego dotyczy zaległość,
   2. potwierdzenia zarejestrowania podatnika jako podatnika VAT czynnego;
2. (uchylony).

Wymóg przedstawienia przez podatnika dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się za spełniony również w przypadku złożenia przez podatnika oświadczeń o tej samej treści (art. 33a ust. 2a ustawy).

Oświadczenia, o których mowa w ust. 2a, składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań. Składający oświadczenie jest obowiązany do zawarcia w nim klauzuli następującej treści: Jestem świadomy odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia. Klauzula ta zastępuje pouczenie organu o odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań (art. 33a ust. 2b ustawy).

Warunku przedstawienia dokumentów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie stosuje się, jeżeli naczelnik urzędu celno-skarbowego posiada złożone przez podatnika aktualne dokumenty (art. 33a ust. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 33a ust. 4 ustawy podatnik jest obowiązany do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu celno-skarbowego oraz naczelnika urzędu skarbowego o:

1. zamiarze rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 przed początkiem okresu rozliczeniowego, od którego będzie stosował takie rozliczenie;
2. rezygnacji z rozliczania podatku na zasadach określonych w ust. 1 przed początkiem okresu rozliczeniowego, w którym rezygnuje z takiego rozliczenia.

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela pośredniego w rozumieniu przepisów celnych, uprawnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje podatnikowi, na rzecz którego jest składane zgłoszenie celne. Przepisy ust. 2-4 stosuje się odpowiednio (art. 33a ust. 5 ustawy).

Podatnik jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów (art. 33a ust. 6 ustawy).

W przypadku gdy podatnik, w terminie, o którym mowa w ust. 6, nie przedstawił dokumentów, o których mowa w tym przepisie, traci prawo do rozliczenia podatku na zasadach określonych w ust. 1, w odniesieniu do kwoty podatku należnej z tytułu importu towarów, którą miał rozliczyć w deklaracji podatkowej. Podatnik jest obowiązany do zapłaty naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu do poboru kwoty należności celnych przywozowych wynikających z długu celnego kwoty podatku wraz z odsetkami (art. 33a ust. 7 ustawy).

W przypadku gdy objęcie towarów uproszczeniem, o którym mowa w art. 166 oraz art. 182 unijnego kodeksu celnego, jest dokonywane przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych, który działa na rzecz podatnika nieposiadającego pozwolenia na stosowanie uproszczenia, którym zostały objęte towary, lub dokonywane jest przez przedstawiciela pośredniego, o którym mowa w ust. 5, przepis ust. 7 stosuje się odpowiednio, z tym że obowiązek zapłaty kwoty podatku wraz z odsetkami ciąży solidarnie na podatniku oraz na działającym na jego rzecz przedstawicielu (art. 33a ust. 8 ustawy).

Należy w tym miejscu wskazać, że zgodnie z art. 5 pkt 15, 18 i 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) Nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r., ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (Dz. U. UE L 269 z 10.10.2013 r., str. 1, z późn. zm.) zwanym dalej Unijnym Kodeksem Celnym:

• zgłaszający oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;
• dług celny oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;
• dłużnik oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Unijny Kodeks Celny przewiduje dwa rodzaje przedstawicielstwa (art. 18 ust. 1 Unijnego Kodeksu Celnego):

• bezpośrednie, gdzie przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby lub
• pośrednie, gdzie przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

W myśl art. 77 ust. 2-3 Unijnego Kodeksu Celnego dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego ().

Przedstawiciel pośredni działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby co oznacza, że działanie takie wywołuje skutki prawne zarówno dla przedstawiciela jak i dla osoby reprezentowanej. Konstrukcja przyjęta w przypadku przedstawicielstwa pośredniego zakłada poniesienie przez przedstawiciela większej odpowiedzialności za swoje działania, w zamian za traktowanie go jako zgłaszającego. Przedstawiciel pośredni jest zatem dłużnikiem solidarnie z osobą, na rzecz której jest składane zgłoszenie celne.

Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej. Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

Art. 33a ust. 8 ustawy zrównuje sytuację przedstawiciela pośredniego z sytuacją przedstawiciela bezpośredniego w zakresie ich odpowiedzialności solidarnej wraz z importerem za zapłatę kwoty podatku z odsetkami z tytułu importu towarów. Zarówno przedstawiciel pośredni jak i bezpośredni będą odpowiadali solidarnie z podatnikiem za podatek, który stanie się należny w przypadku utraty prawa do odliczenia VAT bezpośrednio w deklaracji podatkowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi pośrednictwa przy dokonywaniu odpraw celnych (usługi agencji celnej, dalej jako Usługi Agencyjne), stanowiące istotny element jego oferty i niezbędne do zapewnienia jego klientom kompleksowej obsługi spedycyjno-logistycznej. W związku z powyższym Wnioskodawca, jako agencja celna, dokonuje (i w przyszłości nadal będzie dokonywać) odpraw celnych na rzecz swoich kontrahentów (klientów) działając m.in. jako przedstawiciel bezpośredni w rozumieniu przepisów celnych. Zgodnie z art. 18 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (UKC) przedstawicielstwo bezpośrednie polega na działaniu przedstawiciela w imieniu i na rzecz innej osoby.

Jednocześnie Wnioskodawca posiada pozwolenie na stosowanie uproszczeń, o których mowa w art. 33a ustawy z uwzględnieniem przepisów i wytycznych przejściowych Ministra Finansów związanych z wejściem w życie UKC. W opisanym wyżej zakresie Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy i jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem tego podatku.

W ramach Usług Agencyjnych (świadczonych w formule przedstawicielstwa bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych) Wnioskodawca podejmuje w imieniu i na rzecz Importera szereg działań zmierzających do zgodnego z przepisami celnymi uregulowania sytuacji towarów, w tym obejmuje towary uproszczeniami, o których mowa w art. 33a ustawy, co pozwala Importerowi nieposiadającemu własnego pozwolenia na stosowanie ww. uproszczeń na rozliczanie podatku od towarów i usług z tytułu importu towarów na zasadach określonych w ww. art. 33a ustawy.

Działając jako celny przedstawiciel bezpośredni w imieniu i na rzecz Importera, Wnioskodawca dokonuje i będzie dokonywać (korzystając z posiadanych przez siebie uproszczeń, o których mowa w art. 33a ust. 1 ustawy) zgłoszeń celnych do procedury dopuszczenia do obrotu towarów należących do Importera lub dla niego przeznaczonych. Sytuacja taka, w myśl art. 33a ust. 8 w zw. z art. 33a ust. 5 ustawy, pozwala Importerowi, na rozliczenie podatku VAT z tytułu importu towarów na zasadach określonych w art. 33a ustawy (tj. w deklaracji podatkowej, a zatem co do zasady w sposób bezgotówkowy). Rozliczenie przez Importera podatku VAT należnego z tytułu importu towarów na ww. zasadach wymaga jednak spełnienia szeregu warunków, określonych szczegółowo w art. 33a ust. 1-7 ustawy. Jednym z tych warunków jest konieczność przedstawienia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W związku z działalnością Wnioskodawcy występują/będą występować następujące sytuacje:

1. Importerzy, jako podmioty zobowiązane do wypełnienia obowiązku wynikającego z art. 33a ust. 6 ustawy przedstawiają/będą przedstawiać w terminie przewidzianym w tym przepisie dokumenty potwierdzające rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej (Sytuacja nr 1);
2. Importerzy, jako podmioty zobowiązane do wypełnienia obowiązku wynikającego z art. 33a ust. 6 ustawy nie przedstawiają/nie będą przedstawiać w terminie przewidzianym w tym przepisie, dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów lub przedstawiają/będą przedstawiać dokumenty potwierdzające rozliczenie tylko części kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej, w związku z czym dokumenty potwierdzające rozliczenie nie będą uwzględniały podstawy opodatkowania i VAT należnego ze wszystkich zgłoszeń celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego (Sytuacja nr 2).

Należy zauważyć, że w przypadku dokonywania odpraw w procedurze uproszczonej i rozliczania podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej Wnioskodawca odpowiada solidarnie z Importerem jako przedstawiciel bezpośredni w sytuacji, w której Importer nie przestawił naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie w prawidłowej wysokości kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów. Jeżeli zatem Importer przedstawił w ww. terminie wymagane dokumenty, co oznacza, że rozliczył kwoty podatku należnego z tytułu dokonanego importu towarów, to odpowiedzialność Wnioskodawcy, określona w art. 33a ust. 8 ustawy, wygasa. Należy ponadto stwierdzić, że Wnioskodawca ponosi solidarną odpowiedzialność, o której mowa w art. 33a ust. 8 ustawy wyłącznie w zakresie podatku należnego wynikającego z tych zgłoszeń celnych, które zostały złożone przez Wnioskodawcę działającego w imieniu i na rzecz Importera jako przedstawiciel bezpośredni. W przypadku natomiast, gdy Importer przedstawia dokumenty potwierdzające rozliczenie tylko części kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej, w związku z czym dokumenty potwierdzające rozliczenie nie będą uwzględniały podstawy opodatkowania i VAT należnego ze wszystkich zgłoszeń celnych dokonanych z zastosowaniem procedury uproszczonej przez Wnioskodawcę jako przedstawiciela bezpośredniego, to odpowiedzialność solidarna Wnioskodawcy, wskazana w art. 33a ust. 8 ustawy, dotyczy tej części podatku należnego, która nie została wykazana w dokumentach złożonych przez Importera naczelnikowi urzędu celno-skarbowego w odpowiednim terminie, tj. w terminie 4 miesięcy po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów.

Odpowiadając zatem na pytania Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w Sytuacji 1 po przedstawieniu, zgodnie z art. 33a ust. 6 ustawy, przez Importera, jako podmiotu do tego zobowiązanego (lub przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz takiego Importera), naczelnikowi urzędu celno-skarbowego dokumentów potwierdzających rozliczenie kwoty podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej odpowiedzialność Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 ustawy wygasa/będzie wygasała. Natomiast w Sytuacji 2 odpowiedzialność solidarna Wnioskodawcy jako przedstawiciela bezpośredniego, przewidziana w art. 33a ust. 8 obejmuje/będzie obejmowała tylko kwotę podatku należnego wykazanego w zgłoszeniach celnych składanych przez Wnioskodawcę i jednocześnie, odpowiedzialność ta ogranicza się/będzie się ograniczała wyłącznie do brakującej części podatku należnego (niewykazanej w deklaracji podatkowej Importera).

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnej należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników dotyczących konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie i nie mogą one decydować o niniejszym rozstrzygnięciu.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanów faktycznych oraz zdarzeń przyszłych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej