Temat interpretacji

Przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (X) jest spółką osobową prawa handlowego oraz czynnym podatnikiem VAT.

Wspólnikiem posiadającym większościowy udział w X (99%) jest Y. (dalej: Wspólnik), natomiast wspólnikiem mniejszościowym jest Z. (1% udziału).

X jest częścią Grupy Kapitałowej (dalej: Grupa), w skład której wchodzi Spółka jako podmiot dominujący i kilka spółek zależnych, które są zarówno polskimi jak i zagranicznymi rezydentami podatkowymi. Grupa prowadzi działalność w zakresie produkcji poszyć do siedzeń samochodowych oraz poszyć do samolotów, autobusów i pociągów. W ramach tej działalności dysponuje również pionem badań i rozwoju wspierającym produkcję.

Podstawowym obszarem działalności X jest świadczenie usług marketingowych na rzecz Wspólnika i innych spółek z Grupy. X posiada również prawa ochronne do znaku towarowego, dzięki czemu zakres świadczonych usług marketingowych obejmuje również udzielanie licencji na korzystanie ze znaku towarowego na rzecz Wspólnika.

Aktualnie Spółka planuje dokonanie czynności reorganizacyjnych w ramach Grupy. W pierwszej kolejności, planowane jest uproszczenie struktury Grupy poprzez likwidację X, co nastąpi zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych.

W ramach likwidacji, dojdzie do przeniesienia majątku X na Wspólnika w formie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa w ramach wydania majątku likwidacyjnego.

W skład przedsiębiorstwa stanowiącego majątek likwidacyjny X będą wchodzić:

• środki pieniężne oraz należności,
• prawa ochronne do znaku towarowego (dalej: Znak),
• zobowiązanie pożyczkowe X względem Spółki wraz z naliczonymi odsetkami,
• inne zobowiązania bieżące.

Drugi ze wspólników X (wspólnik mniejszościowy) otrzyma niewielką część majątku X (1%) stanowiącą część środków pieniężnych lub/i wierzytelności, które nie będą wchodzić w skład przenoszonego na Wspólnika przedsiębiorstwa.

Rozliczenie ze wspólnikiem mniejszościowym nastąpi przed wydaniem przedsiębiorstwa na rzecz Wspólnika.

Przedsiębiorstwo X wydawane na rzecz Wspólnika będzie stanowiło przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego, czyli będzie stanowiło zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Po likwidacji X i wydaniu Wspólnikowi przedsiębiorstwa w ramach majątku likwidacyjnego, nabyte przedsiębiorstwo będzie wykorzystywane przez Wspólnika w toku jego działalności gospodarczej. W szczególności, Wspólnik będzie wykorzystywał Znak w ramach promocji swoich produktów promocji swoich produktów oraz w celu propagowania marki.

W związku z powyższym X zmierza do potwierdzenia swojego stanowiska w zakresie braku opodatkowania VAT w zakresie likwidacji X na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka stoi na stanowisku, że przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Definicja legalna tego pojęcia została z kolei zawarta w Kodeksie cywilnym.

Stosownie do art. 55¹ Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przykładowe elementy składowe przedsiębiorstwa obejmują:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
• koncesje, licencje i zezwolenia; patenty i inne prawa własności przemysłowej,
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Mając na względzie powyższe przepisy, należy zauważyć, że w ramach likwidacji dojdzie do transferu całości przedsiębiorstwa X pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym. Jedyne wyłączenie może dotyczyć części gotówki lub/i wierzytelności, które będą wydane mniejszościowemu wspólnikowi, jednak nie stanowi to o zakłóceniu całościowej struktury wydawanego przedsiębiorstwa.

Mając na uwadze powyższe, a także uwzględniając art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że skoro w ramach procesu likwidacji dojdzie do przekazania składników majątku, które mogą być uznane za przedsiębiorstwo, to w zakresie tym znajdzie zastosowanie wyłączenie opodatkowania wynikające wprost z przepisów ustawy. Tym samym, przekazanie majątku likwidacyjnego przez X na rzecz Wspólnika w ramach likwidacji nie będzie stanowić czynności opodatkowanej VAT.

Powyższe stanowisko jest także prezentowane w praktyce administracyjnej organów podatkowych. Przykładowo w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 marca 2012 r., sygn. IPPP1/443-1785/11-2/AW, potwierdzono iż: za transakcję zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, należy więc uznać również przejęcie przedsiębiorstwa spółki przez jedynego wspólnika w ramach podziału majątku likwidowanej spółki, niezależnie od tego, na podstawie jakich czynności prawnych i/lub faktycznych czynność ta się odbyła. Zatem przejęcie przez C. w ramach likwidacji Spółki całości składników majątku pozostałych po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli, składających się na przedsiębiorstwo prowadzone przez Spółkę, stanowić będzie transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa art. 6 pkt 1 ustawy o VAT i jako taka transakcja pozostawać będzie poza zakresem ustawy o VAT.

Podobnie czytamy w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 11 marca 2016 r., sygn. IPPP3/4512-14/16-2/IG:

Przekazanie wspólnikowi całego majątku spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, stanowiącego przedsiębiorstwo stanowić będzie czynność niepodlegającą przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym, nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem, ponieważ w stosunku do zamierzonej czynności spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 6 pkt 1 ustawy.

Analogiczne podejście zaprezentował także m.in. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 18 stycznia 2018 r., sygn. 0115-KDIT1-2.4012.852.2017.1.PS, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 9 czerwca 2016 r., sygn. ILPP2/4512-1-234/16-4/AD oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji z dnia 16 marca 2011 r., sygn. ILPP2/443-2032/10-2/AD.

W ocenie Spółki, uwzględniając powołane przepisy, a także praktykę organów podatkowych, kwalifikacja wydania majątku likwidacyjnego w formie przedsiębiorstwa przesądza, iż w ramach likwidacji Spółki nie stosuje się innych przepisów ustawy o VAT. Art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stanowi bowiem wprost, że przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

W szczególności powyższa konkluzja dotyczy stosowania art. 14 ustawy o VAT jako przepisu regulującego likwidację spółki osobowej, a także art. 7 i 8 ustawy o VAT, które regulują zasady ogólne opodatkowania dostawy towarów i świadczenia usług.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do procesu likwidacji i związanego z tym przekazania składników majątku, które stanowią przedsiębiorstwo Spółki, znajdzie zastosowanie wyłączenie z opodatkowania VAT. W konsekwencji, przekazanie majątku Spółki na rzecz Wspólnika nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które, co do zasady, należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.).

Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W powyższym przepisie ustawodawca wskazał, jakiego rodzaju elementy wchodzą w skład kompleksu składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, czyli przedsiębiorstwa, które może być przedmiotem czynności prawnej.

Zatem składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, żeby można było mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami tak, żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Zasady oraz tryb rozwiązania i likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577, z późn. zm).

Na podstawie art. 58 § 1 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki;
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników;
3. ogłoszenie upadłości spółki;
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości;
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika;
6. prawomocne orzeczenie sądu.

W myśl art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Zgodnie z art. 272 Kodeksu spółek handlowych rozwiązanie spółki następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru.

Na mocy art. 286 § 1 Kodeksu spółek handlowych podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli nie może nastąpić przed upływem sześciu miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli.

Stosownie do art. 286 § 2 Kodeksu spółek handlowych majątek, o którym mowa w § 1, dzieli się między wspólników w stosunku do ich udziałów.

Uregulowania Kodeksu spółek handlowych wskazują, że podział majątku między wspólników następuje po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli. Tym samym, przejęcie majątku likwidowanej spółki handlowej przez wspólników następuje z mocy prawa i nie stanowi rozdysponowania majątku przez likwidowany podmiot. Likwidowany podmiot nie może przeznaczyć majątku likwidacyjnego na żaden inny cel (chyba że inne zasady podziału określone zostały w umowie już w momencie zawiązywania spółki), lecz tylko dokonać podziału pozostałego majątku między wspólników.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (X) jest spółką osobową prawa handlowego oraz czynnym podatnikiem VAT. Wspólnikiem posiadającym większościowy udział w X (99%) jest Y. natomiast wspólnikiem mniejszościowym jest Z . (1% udziału). X jest częścią Grupy Kapitałowej, w skład której wchodzi Spółka jako podmiot dominujący i kilka spółek zależnych, które są zarówno polskimi jak i zagranicznymi rezydentami podatkowymi. Grupa prowadzi działalność w zakresie produkcji poszyć do siedzeń samochodowych oraz poszyć do samolotów, autobusów i pociągów. W ramach tej działalności dysponuje również pionem badań i rozwoju wspierającym produkcję. Podstawowym obszarem działalności X jest świadczenie usług marketingowych na rzecz Wspólnika i innych spółek z Grupy. X posiada również prawa ochronne do znaku towarowego, dzięki czemu zakres świadczonych usług marketingowych obejmuje również udzielanie licencji na korzystanie ze znaku towarowego na rzecz Wspólnika. Aktualnie Spółka planuje dokonanie czynności reorganizacyjnych w ramach Grupy. W pierwszej kolejności, planowane jest uproszczenie struktury Grupy poprzez likwidację X, co nastąpi zgodnie z przepisami Kodeksu spółek handlowych. W ramach likwidacji, dojdzie do przeniesienia majątku X na Wspólnika w formie umowy przeniesienia przedsiębiorstwa w ramach wydania majątku likwidacyjnego.

W skład przedsiębiorstwa stanowiącego majątek likwidacyjny X będą wchodzić:

• środki pieniężne oraz należności,
• prawa ochronne do znaku towarowego (dalej: Znak),
• zobowiązanie pożyczkowe X względem Spółki wraz z naliczonymi odsetkami,
• inne zobowiązania bieżące.

Drugi ze wspólników X (wspólnik mniejszościowy) otrzyma niewielką część majątku X (1%) stanowiącą część środków pieniężnych lub/i wierzytelności, które nie będą wchodzić w skład przenoszonego na Wspólnika przedsiębiorstwa. Rozliczenie ze wspólnikiem mniejszościowym nastąpi przed wydaniem przedsiębiorstwa na rzecz Wspólnika. Przedsiębiorstwo X wydawane na rzecz Wspólnika będzie stanowiło przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu Cywilnego, czyli będzie stanowiło zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Po likwidacji X i wydaniu Wspólnikowi przedsiębiorstwa w ramach majątku likwidacyjnego, nabyte przedsiębiorstwo będzie wykorzystywane przez Wspólnika w toku jego działalności gospodarczej. W szczególności, Wspólnik będzie wykorzystywał Znak w ramach promocji swoich produktów promocji swoich produktów oraz w celu propagowania marki. W związku z powyższym X zmierza do potwierdzenia swojego stanowiska w zakresie braku opodatkowania VAT w zakresie likwidacji X na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań; wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że skoro - jak wskazano we wniosku - przedmiotem zbycia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, to czynność ta, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy, wyłączona będzie spod działania ustawy, tj. nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podsumowując, przekazanie przez Spółkę Wspólnikowi w ramach procesu likwidacji majątku stanowiącego przedsiębiorstwo nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, z którego wynika, że przedmiotem zbycia będzie zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, a nabyte przedsiębiorstwo będzie wykorzystywane przez Wspólnika w toku jego działalności gospodarczej, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej