Temat interpretacji

Brak prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację projektu unijnego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2017 r. (data wpływu 8 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację projektu pn. jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego z tytułu wydatków na realizację projektu pn. .

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Planowana inwestycja pn. o łącznej długości 1,133 km dofinansowana jest z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, dla działania Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich, poddziałania Wsparcie inwestycji związanych z tworzeniem, ulepszeniem lub rozbudową wszystkich rodzajów małej infrastruktury, w tym inwestycji w energię odnawialną i w oszczędzanie energii na operacje typu Budowa lub modernizacja dróg lokalnych.

Planowana inwestycja realizowana będzie w obrębie jednej miejscowości (N., gm. ...) na odcinku od ulicy D. do ulicy K. Celem operacji jest skrócenie czasu, poprawienie komfortu i warunków dojazdu mieszkańców miejscowości N. do głównego ośrodka administracyjnego i gospodarczego powiatu - miasta D. oraz zapewnienie mieszkańcom ulicy K. dostępu do obiektów użyteczności publicznej zlokalizowanych w centrum miejscowości N., poprzez wykonanie przebudowy żwirowej drogi gminnej nr XXX, polegającej na uzupełnieniu tej drogi o nawierzchnię bitumiczną na odcinku 1,333 km.

Efekt realizacji projektu dla społeczności lokalnej:

1. Poprawa rozwoju spójności dróg publicznych na terenie gminy.
2. Poprawa bezpieczeństwa ruchu drogowego dzięki podniesieniu standardów technicznych drogi, w tym jej parametrów użytkowych.
3. Ułatwienie dojazdu mieszkańcom Gminy do siedziby Gminy oraz ośrodków administracyjno-gospodarczych Powiatu.
4. Skrócenie czasu przejazdu drogą.
5. Umożliwienie szybszego, sprawniejszego i bezpieczniejszego dojazdu karetek pogotowia, samochodów policji, straży pożarnej na ewentualne miejsce zdarzenia.

Całkowita wartość projektu: 1.394.524,71 zł.

Źródła finansowania: 63,63% - Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, 36,37% - środki własne Gminy.

W związku z ubieganiem o przyznanie dofinasowania w ramach PROW 2014-2020 Gmina złożyła oświadczenie o braku możliwości odzyskania podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z planowaną realizacją inwestycji na odcinku 1,133 km dofinansowanej w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 wspólnota samorządowa - Gmina . ma możliwość odzyskania poniesionego kosztu podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zarówno w trakcie realizacji projektu, jak i po jego zakończeniu, nie ma możliwości odzyskania, w żaden sposób, poniesionego kosztu podatku VAT, którego wysokość została określona we wniosku o dofinansowanie projektu. Brak możliwości odzyskania podatku VAT wynika z faktu, że Gmina jest płatnikiem podatku VAT tylko do umów cywilno-prawnych - art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2016 r., nr 710, z późn. zm.) oraz, że zrealizowane inwestycje nie będą wykorzystywane na cele związane z czynnościami opodatkowanymi - art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016 r., nr 710, z późn. zm.). W związku z powyższym Gmina realizując projekt nie może odzyskać w żaden sposób poniesionego kosztu podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w sytuacji, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji, jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Rozdział 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu podatku jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów i usług (Dz. U. poz. 1656, z późn. zm.) normuje przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy przywołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku na podstawie przepisów zawartych w rozdziale 4 tego rozporządzeniu.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że warunek, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie został spełniony, gdyż wydatki w ramach operacji nie mają/nie będą miały związku z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nie przysługuje również prawo do zwrotu podatku naliczonego, bowiem dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w powołanym rozporządzeniu.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej