Temat interpretacji

Brak prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2018 r. (data wpływu 3 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym w dniu 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 sierpnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 sierpnia 2018 r.) oraz w dniu 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 sierpnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 sierpnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 28 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 sierpnia 2018 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją zadania pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw .

Wniosek uzupełniony został w dniu 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 16 sierpnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 7 sierpnia 2018 r. oraz w dniu 29 sierpnia 2018 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 29 sierpnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 24 sierpnia 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe, uzupełnione w dniu 16 sierpnia 2018 r.:

Gmina (Wnioskodawca) ubiega się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych i środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, na realizację operacji pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw w ramach działania 19 Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER, poddziałanie 19.2 Wsparcie na wdrażanie operacji w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 na operacje, które odpowiadają warunkom przyznania pomocy w zakresie rozwoju ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej lub kulturalnej.

Gmina składając wniosek o dofinasowanie w/w operacji, koszt podatku VAT zaliczyła do kategorii kosztów kwalifikowalnych oświadczając, że realizując tę inwestycję nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego od faktur dokumentujących wydatki związane z tym zadaniem.

Na dzień złożenia niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że towary i usługi nabywane w ramach projektu pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Projekt ma charakter niedochodowy - operacja polega na budowie ogólnodostępnych placów zabaw, tj. infrastruktury publicznej, za korzystanie z której nie będą pobierane opłaty. Cechą operacji jest jej ogólnodostępny i nieodpłatny charakter. Operacja nie jest związana z działalnością gospodarczą Gminy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn. zm). Wykonując powyższy projekt, Gmina działa jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, dlatego też dla tej czynności nie ma przymiotu podatnika podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina ma możliwość odzyskania podatku VAT od wydatków poczynionych w związku z realizacją operacji pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina jako podmiot realizujący operację pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw nie ma możliwości prawnej odzyskania podatku VAT od wydatków poniesionych na wykonanie w/w inwestycji.

Projekt pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw jest projektem o charakterze niedochodowym - operacja polega na budowie ogólnodostępnych placów zabaw, tj. infrastruktury publicznej, za korzystanie z której nie będą pobierane opłaty.

Cechą operacji jest jego ogólnodostępny i nieodpłatny charakter. Operacja nie jest związana z działalnością gospodarczą Gminy w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 z późn zm.), dlatego też gminie nie przysługuje możliwość odliczenia podatku VAT od faktur dokumentujących realizację danego projektu. Wykonując powyższy projekt, Gmina działa jako organ władzy publicznej w rozumieniu art. 15 ust 6 ustawy o VAT dlatego też dla tej czynności nie ma przymiotu podatnika podatku VAT.

Z uwagi na powyższe okoliczności Gmina nie może dla poczynionych wydatków skorzystać z art. 36 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż te wydatki nie służą czynnościom opodatkowanym gminy, tj. zostały poniesione na cele nie związane z działalnością gospodarczą gminy w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

W myśl art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy w zakresie kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych.

Z przedstawionych przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie takich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina ubiega się o dofinansowanie z krajowych środków publicznych i środków pochodzących z Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, na realizację operacji pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw. W ramach projektu wybudowana zostanie infrastruktura publiczna, tj. ogólnodostępne place zabaw, za korzystanie z których nie będą pobierane opłaty. Towary i usługi nabywane w ramach projektu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odzyskania podatku od towarów i usług w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw.

Z powołanych przepisów prawa wynika, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Analiza powołanych przepisów prawa oraz przedstawionych okoliczności sprawy prowadzi do wniosku, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją inwestycji pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy. Wnioskodawca co prawda jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT niemniej jednak realizowany projekt polegający na budowie ogólnodostępnych placów zabaw nie jest związany z działalnością gospodarczą Gminy. Inwestycja ta będzie realizowana w ramach zadań własnych gminy określonych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Realizując przedmiotowy projekt Gmina nie będzie działać w charakterze podatnika VAT lecz jako organ władzy publicznej. Jak wskazał Wnioskodawca towary lub usługi nabywane w ramach projektu nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem skoro w niniejszej sprawie Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT i jednocześnie towary lub usługi nabywane na potrzeby projektu pn. Budowa dwóch ogólnodostępnych placów zabaw nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych to oznacza, że nie zostaną spełnione przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, określone w art. 86 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie miał prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie ma więc możliwości odzyskania podatku VAT na zasadach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo nadmienia się, że Wnioskodawca we własnym stanowisku wskazuje art. 36 ust. 1 ustawy o VAT. Jednakże z uwagi na kontekst sprawy tut. Organ uznał, że stanowi to oczywistą omyłkę pisarską i przyjął, że intencją Wnioskodawcy było powołanie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekle prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej