Temat interpretacji

Zmiana przeznaczenia budynku przed zakończeniem inwestycji nie nakłada obowiązku skorygowania wcześniej wystawionych faktur ze stawką preferencyjną właściwą dla świadczenia usług budowlanych związanych z budownictwem mieszkaniowym. Świadczący usługę jest zobowiązany do opodatkowania usług budowlanych stawką podstawową od momentu zmiany przeznaczenia budynku z mieszkalnego na usługowy.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 10 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia korekt faktur zmieniających stawkę podatku z tytułu wykonanych robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 10 września 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wystawienia korekt faktur zmieniających stawkę podatku z tytułu wykonanych robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 7 czerwca 2016 r. została zawarta umowa o roboty budowlane pomiędzy Panem S. przedsiębiorcą działającym pod firmą Ośrodek Rehabilitacyjno-Wczasowy z siedzibą w X. przy ul. - Zamawiającym, a Wnioskodawcą będącym przedsiębiorcą działającym pod firmą Przedsiębiorstwo Budowlane z siedzibą w B. przy ul. - wykonawcą, na realizację zespołu dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych zlokalizowanych w X. Przedmiotem umowy były roboty budowlane związane z wykonaniem zespołu dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych zlokalizowanych w X.

Termin rozpoczęcia robót został ustalony na dzień 20 czerwca 2016 r., termin zakończenia na dzień 29 kwietnia 2017 r.

Termin zakończenia robót zgodnie z aneksem z dnia 5 stycznia 2018 r. został przedłużony do dnia 30 kwietnia 2018 r. dla budynku będącego przedmiotem wniosku, jednak Zamawiający odmówił odbioru przesłanej korespondencji (załącznik nr 1 do wniosku).

Rodzaj budynków jako mieszkalne wielorodzinne określony w umowie zgodny jest z decyzją Starosty z dnia 2015 r. zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Kserokopie decyzji Starosty z dnia . 2015 r. stanowi załącznik nr 2.

W umowie ustalono wynagrodzenie wykonawcy w formie ryczałtu na kwotę:

netto 2.289.775,40 zł VAT 8% 172.147,45 zł VAT 23% 31.724,42 zł

brutto 2.493.647,27 zł

Zgodnie z § 12 umowy zmiana jej postanowień może nastąpić za zgodą obu stron, wyrażoną na piśmie, pod rygorem nieważności tych zmian.

Roboty wykonane związane z budową budynków, fakturowane były ze stawką VAT 8%, a w przypadku robót zewnętrznych - ze stawką VAT 23%.

Zamawiający bez wiedzy Wykonawcy dokonał zmiany kwalifikacji jednego z budynków z mieszkalnego na usługowy. Prawdopodobnie uzyskał zmianę pozwolenia na budowę w odniesieniu do tego budynku. Informacje o zmianie kwalifikacji budynku Wnioskodawca powziął dopiero z zapisów kierownika budowy w dzienniku budowy (osoby niekompetentnej w zakresie zmiany postanowień umowy) pod datą 20 kwietnia 2018 r. - załącznik nr 3.

Umowa na roboty budowlane podpisana była przez właściciela - Zamawiającego i pełnomocnika Wykonawcy.

Do dnia sporządzenia wniosku Zamawiający nie podjął żadnych czynności zmierzających do zmiany warunków umowy w zakresie przekwalifikowania budynku. Rodzaj wykonywanych robót nie wskazywał na możliwość dokonania zmiany klasyfikacji jednego z dwóch budowanych budynków.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że przedmiotowy obiekt budowlany na dzień wykonywania robót był sklasyfikowany jako PKOB 112 oraz spełniał definicję obiektu budowlanego objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu art. 41 ust. 12a z uwzględnieniem ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług. Zostały wystawione poniżej przedstawione faktury:

1. faktura z dnia 05.09.2016 r. wystawiona za wykonane roboty ziemne pod budynek, fundamenty, ściany piwnic i strop nad piwnicą,
2. faktura z dnia 06.10.2016 r. wystawiona za wykonanie ścian parteru i stropu nad parterem,
3. faktura z dnia 07.11.2016 r. wystawiona za wykonanie ścian I piętra i stropu nad I piętrem,
4. faktura z dnia 06.12.2016 r. wystawiona za wykonanie ścian poddasza i konstrukcji dachu,
5. faktura z dnia 19.01.2017 r. wystawiona za wykonanie pokrycia dachu,
6. faktura z dnia 08.02.2017 r. wystawiona za wykonanie ścianek działowych i dostawy wraz z montażem stolarki okiennej,
7. faktura z dnia 14.03.2017 r. wystawiona za wykonanie elewacji, tynków wewnętrznych i podłoży pod posadzki w piwnicach,
8. faktura z dnia 29.03.2017 r. wystawiona za wykonanie instalacji elektrycznej wewnętrznej,& 
9. faktura z dnia 29.03.2017 r. wystawiona za wykonanie podłoży betonowych na parterze i piętrze,
10. faktura z dnia 27.04.2017 r. wystawiona za wykonanie elewacji, posadzek piwnic i płytki gres na balkonach,
11. faktura z dnia 18.05.2017 r. wystawiona za wykonanie instalacji sanitarnych wewnętrznych i zewnętrznych,
12. faktura z dnia 21.06.2017 r. wystawiona za wykonanie obudowy poddasza,
13. faktura z dnia 20.07.2017 r. wystawiona za montaż drzwi wejściowych,
14. faktura z dnia 21.12.2017 r. wystawiona na wpłaconą zaliczkę,
15. faktura z dnia 10.05.2018 r. wystawiona na wpłaconą zaliczkę,
16. faktura z dnia 16.07.2018 r. wystawiona za wykonanie elewacji, instalacji gazowej wewnętrznej, instalacji centralnego ogrzewania, wentylacji mechanicznej oraz roboty dodatkowe wewnętrzne.

Zmiana kwalifikacji budynku nastąpiła w listopadzie 2017 r., czyli w trakcie wykonywania prac budowlanych. Inwestor sam wystąpił o zmianę decyzji pozwolenia na budowę i nie powiadomił o tym fakcie wykonawcy. Po zmianie budynek można zakwalifikować do PKOB 121.

Po przekwalifikowaniu budynku zostały wykonane prace: dokończenie elewacji budynku, instalacja gazowa wewnętrzna, instalacja centralnego ogrzewania, wentylacja mechaniczna, roboty dodatkowe wewnętrzne.

Umowa o roboty budowlane zawarta z Zamawiającym nie przewidywała zmiany kwalifikacji budynku oraz projektu budowlanego. Umowa przewidywała natomiast wykonywanie robót dodatkowych, za dodatkowym wynagrodzeniem.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku.

Czy brak formalnej zmiany do umowy o przekwalifikowaniu budynku mieszkalnego wielorodzinnego (PKOB 112) na budynek usługowy (PKOB 121) stanowi dostateczną podstawę do dokonania korekt wystawionych faktur, w zakresie zmiany stawki podatku VAT?

Czy w przypadku faktycznego przekwalifikowania budynku mieszkalnego wielorodzinnego (PKOB 112) na usługowy (PKOB 121) w trakcie trwania budowy, należy dokonać korekty podatku VAT od całości wykonanych robót od początku budowy, czy tylko w odniesieniu do robót wykonanych po przekwalifikowaniu?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku braku formalnych zmian do umowy postąpiono prawidłowo stosując stawkę VAT 8% do robót wykonanych zgodnie z warunkami umowy.

Jeżeli nastąpiło faktyczne przekwalifikowanie budynku, to do daty zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę należałoby stosować stawkę VAT 8%, a do pozostałych robót do dnia zakończenia budowy stawkę VAT 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednakże stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Należy zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zgodnie z którym obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w cyt. art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu;
• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),
• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Stosownie do art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 290 ze zm.), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Stosownie do art. 19a ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 711, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jak stanowi art. 19a ust. 2 ww. ustawy w odniesieniu do przyjmowanych częściowo usług, usługę uznaje się również za wykonaną, w przypadku wykonania części usługi, dla której to części określono zapłatę.

W myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a) ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1, z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Zgodnie z art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

1. udzielono obniżki ceny w formie rabatu, o której mowa w art. 29a ust. 7 pkt 1,
2. udzielono opustów i obniżek cen, o których mowa w art. 29a ust. 10 pkt 1,
3. dokonano zwrotu podatnikowi towarów i opakowań,
4. dokonano zwrotu nabywcy całości lub części zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
5. podwyższono cenę lub stwierdzono pomyłkę w cenie, stawce, kwocie podatku lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury

• podatnik wystawia fakturę korygującą.

W myśl art. 106j ust. 2 tej ustawy faktura korygująca powinna zawierać:

1. wyrazy FAKTURA KORYGUJĄCA albo wyraz KOREKTA;
2. numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
3. dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
   
   
   
   1. określone w art. 106e ust. 1 pkt 1-6,
   2. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi objętych korektą;
4. przyczynę korekty;
5. jeżeli korekta wpływa na zmianę podstawy opodatkowania lub kwoty podatku należnego odpowiednio kwotę korekty podstawy opodatkowania lub kwotę korekty podatku należnego z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku i sprzedaży zwolnionej;
6. w przypadkach innych niż wskazane w pkt 5 prawidłową treść korygowanych pozycji.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Jak stanowi ust. 10 ww. artykułu podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 29a ust. 13 ustawy, w przypadkach, o których mowa w ust. 10 pkt 1-3, obniżenia podstawy opodatkowania, w stosunku do podstawy określonej w wystawionej fakturze z wykazanym podatkiem, dokonuje się pod warunkiem posiadania przez podatnika, uzyskanego przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym nabywca towaru lub usługobiorca otrzymał fakturę korygującą, potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę, dla którego wystawiono fakturę. Uzyskanie potwierdzenia otrzymania przez nabywcę towaru lub usługobiorcę faktury korygującej po terminie złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy uprawnia podatnika do uwzględnienia faktury korygującej za okres rozliczeniowy, w którym potwierdzenie to uzyskano.

Przepis ust. 13 stosuje się odpowiednio w przypadku stwierdzenia pomyłki w kwocie podatku na fakturze i wystawienia faktury korygującej do faktury, w której wykazano kwotę podatku wyższą niż należna (ust. 14).

Natomiast stosownie z art. 29a ust. 15 pkt 2 ustawy, warunku posiadania przez podatnika potwierdzenia otrzymania faktury korygującej przez nabywcę towaru lub usługobiorcę nie stosuje się w przypadku dostawy towarów i świadczenia usług, dla których miejsce opodatkowania znajduje się poza terytorium kraju.

Ze wskazanych przepisów wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu. Faktury korygujące wystawia się więc w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym. Podkreślić należy, że dokonanie korekty faktury jest możliwe jedynie w przypadku, gdy pierwotna faktura została wprowadzona do obrotu prawnego, tzn. została przyjęta (odebrana) przez nabywcę towaru lub usługi oraz ujęta w jego rozliczeniach. Natomiast nie ma możliwości dokonywania korekty faktury w sytuacji, gdy pierwotna faktura została wystawiona, ale nie weszła do obrotu prawnego (z uwagi na to, że nie została przekazana adresatowi), gdyż nie wywołuje wówczas żadnych skutków prawnych.

A zatem, co do zasady, korygowanie treści pierwotnie wystawionej faktury powinno nastąpić przez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jak wynika z przywołanych wyżej uregulowań jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. W tym miejscu zaznaczyć należy, że prawo do wystawienia faktury korygującej przysługuje wyłącznie sprzedawcy (Wnioskodawcy) i dotyczy sytuacji, gdy sprzedaż została udokumentowana fakturą, jak ma to miejsce w analizowanym przypadku.

Jednocześnie podkreślić należy, że potwierdzenie odbioru faktury korygującej pełni istotną rolę w systemie podatku od towarów i usług opartym na metodzie fakturowej, gdyż zapobiega nieuzasadnionym i samowolnym obniżkom podstawy opodatkowania u dostawcy. Ponadto, faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur, gdyż jak już wyjaśniono wyżej, celem wystawienia faktury korygującej jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w dniu 7 czerwca 2016 r. zawarł umowę z osobą fizyczną na wykonanie robót budowlanych związanych z wykonaniem zespołu dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych. Strony umowy określiły wynagrodzenie w formie ryczałtu. Wnioskodawca wystawił faktury dokumentujące wykonanie robót budowlanych dotyczących budynku oraz wpłacone zaliczki ze stawką podatku VAT 8%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości dokonania korekt wystawionych faktur ze stawką 8% dotyczących robót budowlanych w związku ze zmianą przeznaczenia budynku.

Odnosząc wskazane regulacje prawne do opisu sprawy wskazać należy, że w stosunku do robót budowlanych wykonanych w obiekcie zaklasyfikowanym do grupowania PKOB 112 i zafakturowanych przed zmianą przeznaczenia budynku brak jest możliwości wystawienia korekt faktur zmniejszających stawkę podatku z 8% na 23%. Niemniej jednak, skoro jak wskazano we wniosku w listopadzie 2017 r. nastąpiła (z inicjatywy inwestora, który nie powiadomił o tym fakcie Wnioskodawcy) zmiana kwalifikacji przedmiotowego budynku mieszkalnego wielorodzinnego na budynek usługowy (PKOB 121), to dla zafakturowania robót po tej dacie właściwą stawką jest stawka 23%, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Zmiana przeznaczenia budynku przed zakończeniem inwestycji nie nakłada bowiem na świadczącego obowiązku skorygowania wcześniej wystawionych faktur ze stawką preferencyjną właściwą dla świadczenia usług budowlanych związanych z budownictwem mieszkaniowym. Świadczący usługę jest zobowiązany do opodatkowania usług budowlanych stawką podstawową od momentu zmiany przeznaczenia budynku z mieszkalnego na usługowy.

Zatem w tym konkretnym przypadku o ile zmiana klasyfikacji PKOB budynku faktycznie nastąpiła przed ostatecznym zakończeniem inwestycji - istnieje podstawa w odniesieniu do faktur, wystawionych w dniach 21 grudnia 2017 r., 10 maja i 16 lipca 2018 r. (czyli po dacie faktycznej zmiany przeznaczenia budynku) do dokonania korekty zmieniającej stawkę podatku z 8% na 23%.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. organ nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Spółkę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej