Temat interpretacji

Sposób opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy pomieszczeń w budynku po byłej chlewni na rzecz fundacji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r. (data wpływu 4 lipca 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 sierpnia 2018 r. (data wpływu 22 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy pomieszczeń w budynku po byłej chlewni na rzecz fundacji jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 22 sierpnia 2018 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy pomieszczeń w budynku po byłej chlewni na rzecz fundacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Powiat jest czynnym podatnikiem VAT. Powiat dokonał centralizacji rozliczeń VAT ze swoim jednostkami organizacyjnymi. Wśród jednostek objętych centralizacją znajduje się Dom Pomocy Społecznej (dalej jako: DPS). Przy przedmiotowym DPS funkcjonują od 1995 r. Warsztaty Terapii Zajęciowej (dalej jako: WTZ lub Warsztat). DPS współpracuje z Fundacją oraz utworzonym przez nią Zakładem Aktywności Zawodowej.

1. DPS realizując zapisy umowy dzierżawy pomieszczeń w budynku byłej chlewni dla Fundacji, w którym funkcjonuje Zakład Aktywności Zawodowej (zwany dalej: ZAZ) wystawia rachunek sprzedaży za każdy miesiąc w wysokości 300 zł ze stawką ZW.
2. W związku ze zmianami organizacyjnymi wprowadzanymi w DPS część sprzętu nieprzydatnego bądź uszkodzonego, którego koszty naprawy przewyższają wartość, zostanie przeznaczona na sprzedaż. Rachunki sprzedaży wystawione będą według zasady, stawka ZW a w UWAGACH Wnioskodawca wpisuje podstawę zwolnienia art. 43.2.
3. DPS, organizując spotkanie integracyjne dla osób niepełnosprawnych chciałby pobrać od uczestników częściową odpłatność za udział. Wyliczono, że opłata 20 zł od uczestnika to koszt cateringu. Uczestnicy wpłat dokonają na konto dochodów. Firma cateringowa wystawi osobną fakturę na catering dla uczestników zewnętrznych i osobną na catering dla mieszkanek DPS. Środki z konta dochodowego przekazywane będą do Starostwa Powiatowego.
4. DPS jest jednostką samorządu terytorialnego. Sprawuje opiekę całodobową nad osobami przewlekle psychicznie chorymi. Dom posiada w banku jeden ogólny rachunek depozytowy, na którym są gromadzone, przechowywane oraz wypłacane podopiecznym renty, emerytury i zasiłki oraz środki zmarłych mieszkanek. W dziale księgowości prowadzona jest szczegółowa analityka do rachunku na konta poszczególnych mieszkańców. Na koniec każdego roku bank nalicza odsetki (kapitalizacja odsetek) od środków zgromadzonych na koncie, które są dopisywane w księgowości każdemu mieszkańcowi raz na rok. Od tych odsetek nie jest pobierany żaden podatek dochodowy. Łączna kwota odsetek za 2017 r. wyniosła 22 zł 26 gr dla 157 osób. Dla 41 depozytów kapitalizacja odsetek wynosi 0 zł 01 gr. Dla 12 osób 0 zł 02 gr. Pozostałe kwoty są nieco większe.
5. W zarządzie trwałym DPS ma park zabytkowy. Park jest pod stałą kontrolą konserwatora zabytków. Huragan powalił 157 drzew. Została oszacowana wartość drzewa. DPS zamierza ogłosić zapytanie ofertowe na usunięcie i posprzątanie drewna oraz jego sprzedaż.
6. Zgodnie z art. 68 pkt 3 ppkt 2 ustawy o pomocy społecznej, opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym, polega na świadczeniu przez całą dobę usług opiekuńczych w zakresie organizacji wolnego czasu. Na podstawie rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie domów pomocy społecznej § 6 ust. 1 pkt 10 lit. b) warunkiem efektywnej realizacji usług opiekuńczych i wspomagających w DPS jest organizacja zajęć terapeutycznych, w tym terapii zajęciowej, w pracowniach terapii. Przedmiotem wniosku jest sprzedaż produktów wykonywanych przez mieszkańców podczas zajęć terapeutycznych prowadzonych w ramach terapii zajęciowej w DPS. Przedmiotem złożonego wniosku są również towary. Towary wykonywane przez mieszkańców są bardzo różnorodne. Są to m.in. ozdobne stroiki i dekoracje świąteczne, zawieszki na okna lub drzwi, kartki okolicznościowe, zawieszki witrażowe, maskotki szyte na maszynie, drewniane ramy do obrazów, artykuły dekoracyjne wykonane z drewna, odlewy gipsowe, stroiki nagrobne, kompozycje z suszonych kwiatów, obrazy malowane i wyklejane różnymi technikami, itp. Przedmiotem wniosku nie są usługi. Mieszkańcy nie świadczą żadnych usług, jedynie dokonywana jest sprzedaż produktów wykonywanych przez nich. Właścicielem sprzedawanych produktów jest DPS. Dochód ze sprzedaży produktów wpłacany będzie na odrębne konto bankowe dochodów. Środki te przekazywane będą dla Starostwa Powiatowego i o tę wysokość wnioskować się będzie do Powiatu o zwiększenie planu wydatków budżetowych na paragraf zakup usług obcych z przeznaczeniem wyłącznie na społeczną integrację mieszkańców, realizowaną głównie w postaci wyjazdów i wycieczek.
7. Warsztat jest wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówką stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia. Zgodnie z przepisami (ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej) warsztat nie jest placówką samodzielną, ale stanowi część większej struktury organizacyjnej wyposażonej w osobowość prawną lub posiadającej zdolność do czynności prawnych. Warsztaty mogą być organizowane przez fundacje, stowarzyszenia lub przez inne podmioty. W niniejszym przypadku jest to DPS placówka publiczna jednostka organizacyjna Powiatu. WTZ finansowane są ze środków PFRON. W świetle § 10 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym. Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników. Stroną umów o pracę i umów cywilnoprawnych w ramach WTZ jest Dyrektor DPS. Zaliczki na PIT i składki ZUS za pracowników i zleceniobiorców nalicza i odprowadza WTZ. WTZ składa kwartalne sprawozdania z realizacji planowanych wydatków ze środków PEFRON do innej jednostki organizacyjnej Powiatu (Powiatowego Centrum Pomocy Rodzinie). Przedmiotem wniosku jest sprzedaż produktów wykonywanych przez uczestników WTZ podczas zajęć terapeutycznych prowadzonych w ramach WTZ. Przedmiotem złożonego wniosku są również towary. Towary wykonywane przez uczestników są bardzo różnorodne. Są to m.in. ozdobne stroiki i dekoracje świąteczne, zawieszki na okna lub drzwi, kartki okolicznościowe, zawieszki witrażowe, maskotki szyte na maszynie, drewniane ramy do obrazów, artykuły dekoracyjne wykonane z drewna, odlewy gipsowe, stroiki nagrobne, kompozycje z suszonych kwiatów, obrazy malowane i wyklejane różnymi technikami, itp. Przedmiotem wniosku nie są usługi. WTZ i jego uczestnicy nie świadczą żadnych usług, jedynie dokonywana jest sprzedaż produktów wykonywanych przez uczestników. Właścicielem sprzedawanych produktów jest Warsztat Terapii Zajęciowej. Dochód ze sprzedaży produktów wpłacany jest na odrębne konto bankowe Przeznaczany jest on wyłącznie na społeczną integrację uczestników WTZ, realizowaną głównie w postaci wyjazdów i wycieczek.

W uzupełnieniu wniosku, będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu wyjaśniono dodatkowo, co następuje:

1. Wnioskodawca posługując się nazwą rachunek sprzedaży ma na myśli FAKTURĘ, o której mowa w art. 106b ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).
2. Sprzęt nieprzydatny bądź uszkodzony, który zostanie przeznaczony na sprzedaż, był wykorzystywany przez Wnioskodawcę (w tym przed centralizacją w zakresie rozliczeń VAT przez Dom Pomocy Społecznej) wyłącznie na cele działalności zwolnionej z podatku.
   
   Z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia ww. sprzętów, Wnioskodawcy (w tym przed centralizacją rozliczeń w zakresie VAT Domowi Pomocy Społecznej) nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.
   
   Przez sfomułowanie podstawę zwolnienia art. 43.2 Wnioskodawca ma na myśli art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).
   
   Przeformułowanie stanu faktycznego opisu zawartego w pytaniu nr 2 wniosku z dnia 26 czerwca 2018 r.: W związku ze zmianami organizacyjnymi wprowadzanymi w DPS część sprzętu nieprzydatnego bądź uszkodzonego, którego koszty naprawy przewyższają wartość, zostanie przeznaczona na sprzedaż. Faktura wystawiona będzie według zasady: stawka ZW a w UWAGACH Wnioskodawca wpisuje podstawę zwolnienia art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.).
3. Organizując spotkania integracyjne (tj. z okazji świąt i uroczystości okazjonalnych oraz imprez kulturalnych i turystycznych) Wnioskodawca zaprasza mieszkańców innych Domów Pomocy Społecznej, uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej, uczestników Środowiskowych Domów Samopomocy i innych jednostek zajmujących się rehabilitacją osób niepełnosprawnych oraz społeczność lokalną w ramach imprez otwartych plenerowych na terenie Domu Pomocy Społecznej (festyn integracyjny). W programie takich spotkań, zgodnie z okazją, występuje wspólna zabawa przy muzyce, udział w konkurencjach, udział w warsztatach artystycznych oraz poczęstunek. Zaproszone osoby niepełnosprawne przybywają wraz ze swoim opiekunem.
   
   Koszty materiałów oraz koszty pracownicze ponosi Wnioskodawca w ramach statutowej podstawowej działalności.
   
   W związku z ponoszonym dodatkowym kosztem cateringu dla zaproszonych osób niepełnosprawnych z ww. jednostek zajmujących się rehabilitacją osób niepełnosprawnych, Wnioskodawca chciałby pobierać odpłatność za wyżywienie tych osób w wysokości zgodnie z fakturą zakupu. Faktura zakupu w treści ma oznaczoną ilość przygotowanych porcji, tak aby móc obciążyć uczestników rzeczywistymi kosztami cateringu.
   
   Poszczególne czynności, w tym zapewnienie cateringu, wykonywane przez Wnioskodawcę na rzecz poszczególnych uczestników (zaproszonych osób niepełnosprawnych z jednostek wymienionych wyżej) stanowić będą jedną kompleksową usługę polegającą na zorganizowaniu spotkania integracyjnego dla osób niepełnosprawnych, za które wynagrodzenie będzie skalkulowane na poziomie poniesionych kosztów za usługi cateringu, ponieważ tylko koszt cateringu można przypisać jednostkowo na osobę.
   
   Zgodnie z art. 68 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej do usług opiekuńczych należy zapewnienie czasu wolnego. Natomiast zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej (Dz. U. poz. 964 oraz z 2017 r. poz. 224) w:
   
   
   
   1. § 5 ust. 1 pkt 3) lit. c) i e) Dom, niezależnie od typu, świadczy usługi wspomagające, polegające na umożliwieniu zaspokojenia potrzeb religijnych i kulturalnych oraz stymulowaniu nawiązywania, utrzymywania i rozwijania kontaktu z rodziną i społecznością lokalną;
   2. § 6 ust. 1 pkt 10) lit. d) Dom uznaje się za spełniający warunki, jeżeli w zakresie usług opiekuńczych i wspomagających zapewnia mieszkańcom domu organizację świąt i uroczystości okazjonalnych oraz umożliwia się udział w imprezach kulturalnych i turystycznych.
   Organizacja spotkań integracyjnych dla osób niepełnosprawnych stanowi usługi pomocy społecznej w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej (art. 68 ust. 3 pkt 2 ustawy o pomocy społecznej oraz § 5 ust. 1 pkt 3) lit. c) i e) i § 6 ust. 1 pkt 10) lit. d) rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 23 sierpnia 2012 r. w sprawie domów pomocy społecznej - Dz. U. poz. 964 oraz z 2017 r. poz. 224.
4. Drewno, które Wnioskodawca zamierza sprzedawać sklasyfikowane będzie dla celów podatkowych pod nr PKWiU:
   
   
   
   1. 02.20.11.0 - Drewno okrągłe z drzew iglastych, z wyłączeniem drewna opałowego i z drzew tropikalnych;
   2. 02.20.14.0 - Drewno opałowe;
   3. 02.20.12.0 - Drewno okrągłe z drzew liściastych, z wyłączeniem drewna opałowego i z drzew tropikalnych;
   zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem (zawartym w pkt 1) zadano m.in. następujące pytanie, oznaczone we wniosku nr 1:

1. Czy ww. czynność jest zakwalifikowana do stawki ZW?
   
   ()

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wynajmuje pomieszczenia dla fundacji (organizacja pożytku publicznego, której przysługują określone przywileje min. możliwość użytkowania nieruchomości należących do Skarbu Państwa lub samorządu terytorialnego na preferencyjnych warunkach - wysokość czynszu 300 zł miesięcznie) Wnioskodawca może wpisać stawkę ZW w przypadku, gdy sprzedaż jest spójna z celami DPS.

Zgodnie ze statutem Domu oraz rozporządzeniem w sprawie DPS Wnioskodawca świadczy usługi wspomagające, polegające na: podnoszeniu sprawności i aktywizowaniu mieszkańców domu.

Wynajęte pomieszczenia dla fundacji, zgodnie z zapisem umowy dzierżawy, będą wykorzystywane do prowadzenia rehabilitacji zawodowej lub społecznej. Uczestnikami w ZAZ będą również mieszkanki DPS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy wskazać, że umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki.

Jak wynika z art. 693 § 1 i § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Biorąc pod uwagę powyższe należy wskazać, że co do zasady oddanie nieruchomości w dzierżawę stanowi czynność odpłatną i podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, przy czym wszelkie preferencje dotyczące wysokości opodatkowania stanowią wyjątek od ogólnej zasady i dlatego zastosowanie niższej niż podstawowa stawka podatku, może być zrealizowane wyłącznie w granicach określonych przepisami ustawy o podatku od towarów i usług i wydanych na podstawie delegacji ustawowej aktów wykonawczych do tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 22 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   
   
   
   1. domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   2. placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
   3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
3. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
4. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie zarówno przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (usług pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie bowiem chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa na tle przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że co prawda, Wnioskodawca jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 ww. ustawy, jednakże usługi dzierżawy budynku byłej chlewni świadczone na rzecz fundacji nie stanowią usług z zakresu pomocy społecznej, jak również nie stanowią świadczenia usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy. Zatem nie zostały spełnione wszystkie przesłanki konieczne do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dzierżawa budynku jest bowiem świadczeniem odrębnym i niezależnym od świadczenia usług w zakresie pomocy społecznej, a ponadto usługi te są świadczone na rzecz fundacji, a nie na rzecz beneficjenta pomocy społecznej. Bez znaczenia dla sposobu opodatkowania tych usług pozostaje podnoszona przez Wnioskodawcę okoliczność co do preferencyjnych warunków - wysokość czynszu 300 zł miesięcznie, czy też spójności działalności fundacji, na rzecz której Wnioskodawca świadczy usługi dzierżawy z celami DPS, w tymi, że przedmiot dzierżawy, zgodnie z zapisem umowy dzierżawy, będzie wykorzystywany do prowadzenia rehabilitacji zawodowej lub społecznej i uczestnikami w ZAZ będą również mieszkanki DPS.

Zatem usługi dzierżawy nie stanowią czynności ściśle związanych z usługą podstawową (usługą pomocy społecznej) świadczonych na rzecz beneficjenta tej pomocy, zatem w odniesieniu do tych czynności nie ma zastosowania zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Przy czym, stosownie do art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, w którym wymienione zostały usługi związane z zakwaterowaniem, oznaczone symbolem PKWiU 55.

Z ww. przepisów wynika, że zwolnieniu od podatku podlega świadczona na własny rachunek usługa wynajmu lub dzierżawy nieruchomości o charakterze mieszkalnym, co istotne, na cele mieszkaniowe.

Zatem zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych usługi dzierżawy budynku byłej chlewni świadczone na rzecz fundacji w celu prowadzenia przez fundację rehabilitacji zawodowej lub społecznej nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji powyższego ww. usługi dzierżawy są opodatkowane wg stawki podstawowej w wysokości 23%.

Zatem wbrew stanowisku zawartemu we wniosku brak jest podstaw do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług przy świadczeniu usług dzierżawy budynku byłej chlewni na rzecz fundacji w celu prowadzenia przez fundację rehabilitacji zawodowej lub społecznej.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Wskazać należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 1 dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania podatkiem od towarów i usług dzierżawy pomieszczeń w budynku po byłej chlewni na rzecz fundacji. Natomiast wniosek w zakresie pozostałych pytań zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej