Temat interpretacji
Brak prawa do odliczenia podatku z tytułu realizowanej inwestycji.
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 20 stycznia 2017 r. r. (data wpływu 23 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku z tytułu realizowanej inwestycji jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Gmina wraz z sześcioma samorządami realizuje projekt pn.: . Projekt jest dofinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 w ramach Osi priorytetowej II Gospodarka niskoemisyjna Działania 2.6 - Transport miejski w ramach Kontraktów Samorządowych. Gmina planuje dokonać wymiany (zakupu) taboru miejskiego na niskoemisyjny. Gmina ma zamiar bezpośrednio po dokonanym zakupie autobusów niskoemisyjnych przekazać je w formie umowy użyczenia do Z. sp. z o.o. Gmina jest założycielem i 100% udziałowcem Z. sp. z o.o. Zakupione autobusy będą figurować w ewidencji Gminy i będą stanowić jej własność. Na podstawie zapisu art. 7 ust. 7 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina Miejska realizując projekt i przekazując wytworzony w wyniku jego realizacji majątek do bezpłatnego używania spółce, która ma status podmiotu wewnętrznego Gminy wykonuje zadania własne gminy, tj. zaspokaja zbiorowe potrzeby wspólnoty w zakresie lokalnego transportu zbiorowego. Mając powyższe na uwadze przekazanie majątku w nieodpłatne używanie spółce komunalnej należy traktować jako nieodpłatną dostawę towarów związaną z prowadzeniem przedsiębiorstwa, które zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega opodatkowaniu. Z. sp. z o.o. wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług m.in. z tytułu sprzedaży biletów komunikacji miejskiej. Z interpretacji indywidualnej wydanej przez Izbę Skarbową w Katowicach nr IBPP2/443-614/14/33 w tożsamej sprawie wynika, że Gmina przekazująca tabor samochodowy dla celów komunikacji miejskiej w sytuacji, gdy zakupiony tabor przekazuje się w bezpłatne użytkowanie, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru, który jest wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT przez inny podmiot.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy Gminie przysługuje prawo dokonania obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru miejskiego niskoemisyjnego, a następnie przekazanego w nieodpłatne używanie spółce komunalnej, realizującej zadania własne gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym i czy w związku z tym stanowi on koszt kwalifikowany projektu ?
Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie przysługuje prawo dokonania obniżenia kwoty podatku naliczonego z faktur dotyczących zakupionego taboru miejskiego niskoemisyjnego, a następnie przekazanego w nieodpłatne używanie spółce komunalnej, realizującej zadania własne gminy, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, i tym samym kwota podatku naliczonego stanowi koszt kwalifikowany projektu. Gmina przekazując zakupione przez siebie autobusy w nieodpłatne używanie nie osiąga żadnych obrotów opodatkowanych, które po jej stronie generowałyby podatek należny. Obroty z tytułu użytkowania tej inwestycji opodatkowane podatkiem VAT będzie osiągał Z. sp. z o.o.. Zakupy towarów i usług związane z realizacją inwestycji, polegającej na zakupie autobusów pozostaną bez związku z czynnościami implikującymi po stronie Gminy podatek należny. Służą one czynnościom opodatkowanym po stronie Z. sp. z o.o., któremu Gmina nieodpłatnie przekazała autobusy, bowiem to nie Gmina, lecz Z. sp. z o.o. wykonuje czynności opodatkowane - sprzedaż biletów komunikacji miejskiej oraz odprowadza z tego tytułu podatek należny. W przedstawionych okolicznościach sprawy nie znajdzie zatem zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 1994 roku o podatku od towarów i usług mówiący, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zakupiony tabor będzie wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej VAT , nie przez Wnioskodawcę i jednocześnie jego nabywcę, ale przez inny podmiot, tj. Z.. Pomimo, że Z. sp. z o.o. wypełnia zadania Gminy w zakresie zbiorowego transportu samochodowego oraz Gmina jest założycielem i posiada 100% udziałów w powołanej spółce, to na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług Gmina i Spółka są odrębnymi od siebie podatnikami VAT.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, ponieważ kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska nr 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej