Uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki oraz podlegania opodatkowaniu jej sprzedaży. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 28.08.2018, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.354.2018.3.JO, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Uznanie Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki oraz podlegania opodatkowaniu jej sprzedaży.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 13 sierpnia 2018 r.) oraz w dniu brak daty sporządzenia (data wpływu 24 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki oraz podlegania opodatkowaniu jej sprzedaży jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą działki oraz podlegania opodatkowaniu jej sprzedaży. Wniosek uzupełniono w dniu 13 sierpnia 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz w dniu 24 sierpnia 2018 r. o pełnomocnictwo dla osoby podpisanej pod uzupełnieniem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości, stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu o numerze geodezyjnym 51, o obszarze 7 ha (siedem hektarów), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą.

Prawo własności ww. nieruchomości Wnioskodawca nabył w dniu 29 października 2007 r. na podstawie umowy darowizny zawartej ze swoim ojcem i pozostałymi współwłaścicielami tejże nieruchomości, tj. rodzeństwem ojca Wnioskodawcy. Przedmiotową umowę zawarto w kancelarii notarialnej.

Nieruchomość na podstawie Uchwały z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedleńczego w K. objęta jest częściowo miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca pismem z dnia 5 marca 2018 r. zwrócił się do Urzędu Gminy z wnioskiem o wprowadzenie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 51 z obrębu K. Wnioskowana zmiana miałaby polegać na przekształceniu pozostałej części działki nr 51 nie objętej planem, na teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej o minimalnej powierzchni projektowanej działki budowlanej 1.000 (tysiąc) metrów kwadratowych oraz na wytyczeniu dojazdowej drogi wewnętrznej położonej prostopadle do zaplanowanej już w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego drogi. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe zmiany mają na celu zapewnić możliwość budowy domów jednorodzinnych oraz dojazdu do dalszej części działki nr 51, która w przyszłości także może być przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową.

Aktualnie Wnioskodawca planuje podzielić nieruchomość na siedem do dziewięciu działek budowlanych przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a następnie chce dokonać sprzedaży takich działek każdej z osobna lub wszystkich jednemu nabywcy, np. deweloperowi.

Wnioskodawca nie będzie podejmował działań mających na celu doprowadzeniu mediów do działek, a jedynie dokona wydzielenia działek przez geodetę. Wnioskodawca nie zamierza ponosić innych nakładów finansowych związanych z przygotowaniem działek do sprzedaży. Wnioskodawca nie będzie prowadził działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności przyszłych działek, a jedynie zamieści ogłoszenie o ofercie sprzedaży wydzielonych działek, lub przekaże taką sprawę do prowadzenia biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

W piśmie z dnia 13 sierpnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

Działalność A to działalność gospodarcza prowadzona w oparciu o ustawę o swobodzie działalności gospodarczej i jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Gospodarstwo rolne nie jest działalnością gospodarczą. W ramach gospodarstwa rolnego Wnioskodawca uprawia płody rolne, które potem sprzedaje. Jednocześnie zaznacza, że w ramach działalności A oraz gospodarstwa rolnego Wnioskodawca jest zgłoszony jako czynny podatnik VAT i Zainteresowany sprzedaje płody rolne z podatkiem VAT. Nie jest rolnikiem ryczałtowym.
Wnioskodawca nie będzie udostępniał innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawa, najem, użyczenie) działek objętych niniejszym wnioskiem. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zajmował się udostępnianiem przedmiotowych działek, były one wykorzystywane jedynie do uprawy rolnej zbóż.
Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży (innych niż wymienione we wniosku) działek.
Wnioskodawca środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działki, objętej przedmiotowym wnioskiem, wykorzysta na własne cele prywatne, konsumpcyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży (dostawy) wydzielonych w przyszłości działek uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czego, czy sprzedaż (dostawa) przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie on zobowiązany do wykazania podatku od towarów i usług od sprzedaży przedstawionej w niniejszym wniosku, albowiem czynności tam wskazane nie mają charakteru działalności gospodarczej, o której stanowi art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm. dalej zwana ustawą), a będą miały jedynie charakter czynności zarządczych Wnioskodawcy nad jego majątkiem prywatnym.

Podział geodezyjny, czy wniosek o wprowadzenia zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 51 mogą być wykonywane w ramach osobistego zarządu majątkiem prywatnym i nie mają do nich zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ww. ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z ust. 2 przywołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 15, 19, 20 i 21 ustawy:

przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą (), a także świadczenie usług rolniczych;
przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych;
przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim;
przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług. Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treści przywołanych regulacji prawnych, przy uwzględnieniu wniosków płynących z ww. orzeczeń prowadzi do stwierdzenia, że sprzedaż działek gruntu opisana w niniejszej sprawie, będzie stanowić rozporządzanie majątkiem osobistym Wnioskodawcy i nie będzie on działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2007 r. nabył prawo własności nieruchomości stanowiącej działkę o numerze 51, którą wykorzystywał do działalności rolniczej jednakże nie stanowiła ona majątku tejże działalności.

Dalej dla celów przyszłej sprzedaży Wnioskodawca dokona jedynie podziału geodezyjnego gruntu oraz zamieści osobiście lub za pośrednictwem biura obrotu nieruchomościami w Internecie ofertę sprzedaży. Dokonanie tych czynności nie pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawca zachowuje się jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami, i że wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia przedmiotowych działek porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W związku z przedstawionymi we wniosku okolicznościami, uznać należy, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży (dostawy) przedmiotowej nieruchomości nie uzyska statusu podatnika podatku od towarów i usług, w konsekwencji czego, sprzedaż (dostawa) przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu (w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy) nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Analizując bowiem powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, uwzględniając definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana zostanie przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnie czynności. Natomiast dla stwierdzenia że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego, czyli takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.

Konsekwentnie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast wyjaśnił Trybunał w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W powyższym wyroku Trybunał stwierdził również, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112, zmienionej Dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, jest w tym zakresie bez znaczenia.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie majątku prywatnego nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie miało miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie wykorzystywał posiadanych nieruchomości do celów osobistych. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości stanowiącej niezabudowaną działkę gruntu o numerze geodezyjnym 51, o obszarze 7 ha (siedem hektarów), dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Prawo własności ww. nieruchomości Wnioskodawca nabył w dniu 29 października 2007 r. na podstawie umowy darowizny zawartej ze swoim ojcem i pozostałymi współwłaścicielami tejże nieruchomości. Nieruchomość na podstawie Uchwały z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie planu zagospodarowania przestrzennego terenu osiedleńczego w K. objęta jest częściowo miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca od dnia 18 lipca 2014 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod firmą Gospodarstwo Rolne, PKD 46.21.Z Sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt. Działalność Wnioskodawcy prowadzona jest na zasadach ogólnych przy zastosowaniu KPiR. Wnioskodawca jest płatnikiem podatku VAT. Przedmiotowa nieruchomość nie była wprowadzona do ewidencji środków trwałych działalności Wnioskodawcy. Nieruchomość aktualnie jest wykorzystywana w działalności rolniczej Wnioskodawcy. Aktualnie Wnioskodawca planuje podzielić nieruchomość na siedem do dziewięciu działek budowlanych przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną, a następnie chce dokonać sprzedaży takich działek każdej z osobna lub wszystkich jednemu nabywcy, np. deweloperowi. Wnioskodawca dokona wydzielenia działek przez geodetę oraz zamieści ogłoszenie o ofercie sprzedaży wydzielonych działek, lub przekaże taką sprawę do prowadzenia biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami.

Działalność A to działalność gospodarcza prowadzona w oparciu o ustawę o swobodzie działalności gospodarczej i jest opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Gospodarstwo rolne nie jest działalnością gospodarczą. W ramach gospodarstwa rolnego Wnioskodawca uprawia płody rolne, które potem sprzedaje. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że w ramach działalności A oraz gospodarstwa rolnego jest zgłoszony jako czynny podatnik VAT i Zainteresowany sprzedaje płody rolne z podatkiem VAT. Nie jestem rolnikiem ryczałtowym. Wnioskodawca nie będzie udostępniał innym osobom na podstawie umów cywilnoprawnych (np. dzierżawa, najem, użyczenie) działek objętych niniejszym wnioskiem. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie zajmował się udostępnianiem przedmiotowych działek, były one wykorzystywane jedynie do uprawy rolnej zbóż.

Na tle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy w przypadku sprzedaży w przyszłości wydzielonych działek będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czy przyszła sprzedaż będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym miejscu należy podkreślić, że powołane wyżej orzeczenie TSUE w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 odnosi się do rolnika, który korzystał ze zwolnienia od podatku VAT, tj. rolnika ryczałtowego. Orzeczenie TSUE odnosi się zatem wyłącznie do sytuacji, gdy sprzedaży gruntów dokonuje rolnik ryczałtowy lub osoba fizyczna z majątku prywatnego. W tych okolicznościach TSUE zaleca badać okoliczności w jakich następuje zbycie gruntów, tj. czy zbywca podejmuje czynności zbliżone do tych, jakie wykonują podmioty profesjonalnie zajmujące się handlem nieruchomościami, np. podział, uzbrojenie terenu, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, wydzielenie dróg wewnętrznych, czy działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek. Nie ma ono natomiast odniesienia do okoliczności, takich jak w analizowanym przypadku a mianowicie, gdy przedmiotem dostawy będą działki wykorzystywane w działalności gospodarczej, która realizowana jest przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT. W tej sytuacji bowiem nie można mówić o sprzedaży majątku prywatnego.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, by przedmiotowa działka (która zostanie podzielona) została nabyta lub w jakikolwiek sposób była wykorzystywana w celach prywatnych, osobistych Wnioskodawcy.

W opisie sprawy jednoznacznie wskazano natomiast, że nieruchomość jest aktualnie wykorzystywana w działalności rolniczej Wnioskodawcy. Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że z tytułu gospodarstwa rolnego jest zgłoszony jako czynny podatnik VAT i Zainteresowany sprzedaje płody rolne z podatkiem VAT. Okoliczności te wskazują na ścisłe związanie ww. działki z prowadzoną przez Zainteresowanego działalnością rolniczą. Nie można zgodzić się zatem z twierdzeniem Wnioskodawcy, że przedmiotowa działka nie stanowiła majątku przedsiębiorstwa. Skoro bowiem był to majątek nabyty i wykorzystywany przez podatnika VAT w działalności gospodarczej, to stanowił on majątek przedsiębiorstwa. Ponadto, nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że gospodarstwo rolne nie jest działalnością gospodarczą.

W analizowanej sprawie należy zatem stwierdzić, że przedmiotem planowanych dostaw będą działki stanowiące de facto składnik majątkowy przedsiębiorstwa służący prowadzeniu przez czynnego, zarejestrowanego podatnika VAT działalności gospodarczej, którą w rozumieniu ustawy jest działalność rolnicza prowadzona w ramach gospodarstwa rolnego.

Ponadto, z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zwrócił się do Urzędu Gminy z wnioskiem o wprowadzenie zmian w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki nr 51. Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe zmiany mają na celu zapewnić możliwość budowy domów jednorodzinnych oraz dojazdu do dalszej części działki nr 51, która w przyszłości także może być przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową. Następnie, Wnioskodawca dokona wydzielenia działek przez geodetę oraz przekaże do biura pośrednictwa w obrocie nieruchomościami prowadzenie sprzedaży wydzielonych działek.

Zatem, mając na uwadze przedstawiony opis sprawy i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w działalności rolnej, z tytułu której Zainteresowany jest podatnikiem VAT, będzie zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dostawą dokonywaną w ramach działalności gospodarczej przez podmiot działający w charakterze podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego, transakcje sprzedaży przedmiotowych działek na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca z tytułu sprzedaży (dostawy) wydzielonych w przyszłości działek uzyska status podatnika podatku od towarów i usług, a w konsekwencji czego, sprzedaż (dostawa) przedmiotowej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie