Zdaniem Wnioskodawcy, jest on uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przy dokonywaniu WDT, nawet w sytuacji gdyby okazało się, że Nabywca lub przewoźnik wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy dokonał faktycznie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE niż miejsce ich przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej Wnioskodawcy, gdyż przyjęta przez niego procedura weryfikacji i dokumentacja potwierdzają dochowanie przez niego należytej staranności.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 Ustawy VAT, transakcja WDT podlega opodatkowaniu VAT według stawki 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla g transakcji węwnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i y dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, tj. dla celów realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dokonując WDT Wnioskodawca zweryfikuje Nabywcę m.in. żądając od niego przedstawienia dokumentów korporacyjnych, umocowania osób ich reprezentujących i sprawdzając w systemie VAT VIES ich status podatkowy. Wnioskodawca zweryfikuje zatem informacje, czy Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo C członkowskie właściwe dla niego. Zatem warunki (1) oraz (3) będą przez Wnioskodawcę spełniane.

Wskazany powyżej warunek (2) zakłada, iż aby skorzystać z preferencyjnej, 0% stawki VAT podatnik winien posiadać w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju.

Dowodami tymi, zgodnie z art. 42 ust. 3 Ustawy VAT są: dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi), oraz specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Wnioskodawca otrzymywać będzie dokumenty CMR od upoważnionych przewoźników działających na zlecenie Nabywcy (lub wyjątkowo Wnioskodawcy) jednoznacznie wskazujące dokonanie wywozu towarów do miejsca przeznaczenia, znajdującego się w innym państwie członkowskim UE. Ponadto, Wnioskodawca udokumentuje dokonanie WDT fakturą VAT, zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Dokument CMR oraz faktura zawierająca specyfikację ładunku stanowić będzie wobec tego dokumenty, o których mowa w 42 ust. 3 Ustawy VAT. Tym samym, (2) warunek wskazany powyżej zostanie przez Wnioskodawcę spełniony, a w konsekwencji Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania preferencyjnej 0% stawki VAT dla WDT.

W interpretacji z 22 lipca 2016 r. nr IPPP3/4512-327/16-2/ISZ Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził prawidłowość procedur czynności weryfikacyjnych kontrahentów stosowanych przez podatnika i jego prawa do zastosowania 0% stawki podatku VAT przy WDT. W ww. interpretacji stwierdzono, że Wnioskodawca (Spółka) będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przy dokonywaniu WDT, nawet w sytuacji gdyby okazało się, że Nabywca lub działający na jego zlecenie przewoźnik (spedytor) wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy dokonał faktycznie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE niż miejsce ich przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej Wnioskodawcy, o czym Wnioskodawca, pomimo dochowania należytej staranności wynikającej z czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie wiedział i nie mógł wiedzieć. Należy zauważyć, że opisany stan faktyczny w ww. interpretacji jest analogiczny jak w przedmiotowej sprawie.

Ponadto, w myśl art. 42 ust. 11 pkt 4 Ustawy VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3 Ustawy VAT, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami dokonania WDT (uprawniającymi do zastosowania 0% stawki VAT) mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W sytuacji gdy z dokumentacji CMR oraz faktury zawierającej specyfikację ładunku nie będzie jednoznacznie wynikało, iż towar będący przedmiotem WDT został dostarczony do Nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego UE innego niż Polska, dokonanie przez Wnioskodawcę WDT potwierdzać będą:

1. pisemne umowy, wskazujące iż miejsce przeznaczenia dostarczanych towarów jest w innym kraju członkowskim;
2. dokumenty potwierdzające zapłatę za towar przelewem na konto Wnioskodawcy;
3. upoważnienie dla kierowcy do odbioru towaru na rzecz Nabywcy, wystawione przez Nabywcę lub firmę transportową;
4. złożone dobrowolnie oświadczenie Nabywcy o przeznaczeniu zakupionego towaru do dalszej odsprzedaży, zawierające potwierdzenie odbioru towarów w miejscu przeznaczenia i wykonanie umowy zgodnie z jej treścią.

W świetle powyżej zaprezentowanych przepisów, Wnioskodawcy przysługiwać będzie prawo do zastosowania stawki 0%, ponieważ w momencie rozliczenia dostawy Wnioskodawca będzie przekonany, że:

1. WDT została faktycznie dokonana tj. towar został faktycznie wywieziony z kraju do państwa członkowskiego UE wskazanego w umowie i dokumentacji CMR;
2. Nabywca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej, posiadającym ważny numer identyfikacji podatkowej, zarejestrowany dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych;
3. posiadać będzie dokumenty określone w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, świadczące o tym, że WDT zostało faktycznie dokonane;
4. posiadać będzie także dokumenty określone w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, dodatkowo potwierdzające fakt dokonania WDT.

Działalność gospodarcza prowadzona przez Wnioskodawcę w kontekście transakcji WDT narażona jest szczególnie na nieprawidłowości wynikające z funkcjonowania na rynku podmiotów działających w procederach tzw. oszustw karuzelowych.

Niewykluczone że, Wnioskodawca może paść ofiarą takich podmiotów. W związku z faktem, iż transport towarów organizowany jest najczęściej przez Nabywcę i dokonywany jest on przez Nabywcę lub zewnętrznego przewoźnika, może okazać się, że towary, wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy, zostały wywiezione wprawdzie do państwa członkowskiego UE, lecz innego niż wynikające z umowy i dokumentacji dostarczonej Wnioskodawcy. Nie można również wykluczyć, że po rozładowaniu towaru w magazynie Nabywcy, nabyty towar na zlecenie Nabywcy może zostać przetransportowany z powrotem na terytorium Polski.

Wnioskodawca chcąc maksymalnie zabezpieczyć swoje interesy, przyjął wewnętrzne procedury mające na celu dokonanie szczegółowej weryfikacji Nabywców zarówno przed rozpoczęciem kontraktowania, tj. przed dokonaniem pierwszej transakcji WDT (zawierając pisemne umowy, żądając przedstawienia dokumentów korporacyjnych, weryfikując umocowanie do działania osób występujących w imieniu i na rzecz danego podmiotu oraz status podatkowy danego Nabywcy), jak i w trakcie (weryfikując przy każdej transakcji status podatnika Nabywcy w systemie VAT VIES, przyjmując płatności jedynie przelewem na konto, wydając towar jedynie upoważnionym kierowcom (przewoźnikom), uzyskując od Nabywcy dobrowolne oświadczenie o przeznaczeniu zakupionego towaru). Wnioskodawca dokonuje WDT z zastosowaniem 0% stawki VAT jedynie na rzecz pozytywnie zweryfikowanych Nabywców.

Wyżej przedstawiony schemat działania Wnioskodawcy ma na celu zminimalizowanie ryzyka, że Nabywcy wykonali umowę z Wnioskodawcą niezgodnie z jej treścią, tj, wywieźli towar do innego państwa członkowskiego UE niż wskazanego w umowie i dokumentacji. Celem przyjętych procedur jest zatem zagwarantowanie, że Wnioskodawca ma prawo do zastosowania 0% stawki VAT. Nawet jeśli następczo okaże się, że Nabywca lub działający na jego zlecenie przewoźnik (spedytor) dopuścili się nieprawidłowości, czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach procedury weryfikacyjnej potwierdzą, że działał on w dobrej wierze i dochował należytej staranności. Dobra wiara i należyta staranność chroni bowiem podatnika dokonującego WDT przed negatywnymi konsekwencjami wynikającymi z ewentualnej nierzetelności Nabywcy i uniemożliwia zakwestionowanie prawa Wnioskodawcy do korzystania z preferencyjnej 0% stawki VAT.

Powyższe poparte jest bogatym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości UE (TSUE). Przykładowo w wyroku z 6 września 2012 r. w sprawie C-273/11 Mecsek Gabona Kft, TSUE stwierdził: w wypadku gdy kupujący korzysta z uprawnienia do dysponowania rozpatrywanym towarem jak właściciel w państwie członkowskim dostawy i podejmuje się przetransportować ten towar do państwa członkowskiego przeznaczenia, należy mieć na względzie okoliczność, iż dowód, który sprzedawca może przedstawić władzom skarbowym, zależy zasadniczo od dokumentów, jakie otrzyma on w tym celu od kupującego (zob. podobnie ww, wyrok w sprawie Euro Tyre Holding, pkt 37). Stąd Trybunał uznał, że jeżeli dostawca wykonał swe obowiązki dotyczące wykazania dostawy wewnątrzwspólnotowej, podczas gdy kupujący nie spełnił umownego obowiązku wysyłki lub transportu towarów poza terytorium państwa członkowskiego dostawy, wówczas to kupujący zobowiązany jest z tytułu podatku VAT w tym państwie członkowskim. TSUE w powyższym wyroku uznał więc, że dostawca działający w dobrej wierze ma prawo wykazać WDT nawet wówczas, gdy towar nie wyjechał z kraju. Tym bardziej zatem, wykazanie WDT i skorzystanie z preferencyjnej stawki VAT będzie możliwe, w sytuacji gdy faktycznie dokonano wywozu towarów do państwa członkowskiego UE, jednak innego niż miejsce przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej dostawcy działającemu w dobrej wierze (tu: Wnioskodawcy).

Podobnie TSUE wypowiedział się w wyroku z 27 września 2007 r. w sprawie C-409/04 Teleos plc i inni: art. 28c część A lit. a) akapit pierwszy szóstej dyrektywy należy Interpretować w ten sposób, iż stoi on na przeszkodzie temu, by właściwe organy państwa członkowskiego dostawy zobowiązały dostawcę, który działał w dobrej wierze i przedstawi) dowody wykazujące prima facie przysługiwanie mu prawa do zwolnienia od podatku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, do późniejszego rozliczenia podatku VAT od tych towarów, w przypadku gdy powyższe dowody okazują się fałszywe, lecz jednak uczestnictwo dostawcy w oszustwie podatkowym nie zostało ustalone, o ile dostawca ten przedsięwziął wszelkie racjonalne środki, jakie pozostawały w jego mocy w celu zagwarantowania, by dokonywana przez niego czynność nie prowadziła do udziału w tego rodzaju oszustwie.

W tym miejscu Wnioskodawca pragnie powołać również stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z interpretacji z 3 lutego 2015 r., ILPP4/443-590/14-2/ISN: weryfikacja, czy kontrahent posiada ważny numer VAT UE, oraz sporządzenie pełnej dokumentacji, świadczącej o tym, że WDT zostało faktycznie dokonane, wypełniają warunki uznania, że dochował on należytej staranności i w konsekwencji przysługuje mu prawo zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, bez względu na rzetelność kontrahentów jako podatników podatku od wartości dodanej.

Podsumowując, podatnik powinien dochować ostrożności w prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiadającej powszechnie przyjętym standardom. Ich dochowanie, tj. dochowanie dobrej wiary i należytej staranności pozwoli Wnioskodawcy do zastosowania stawki VAT 0%, choćby Nabywca wbrew wiedzy i woli Wnioskodawcy dopuścił się nierzetelności i wywiózł towary do państwa członkowskiego UE innego niż wskazane w umowie i dokumentacji.

Co więcej, wykładnia art. 13 ust. 1 Ustawy VAT w zw. z art. 42 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT nie uniemożliwia Wnioskodawcy zastosowania preferencyjnej 0% stawki VAT, nawet jeśli następczo okaże się, że dostawa została zrealizowana do państwa członkowskiego UE, lecz innego niż wynikające z umowy i dokumentacji zebranej przez Wnioskodawcę, który działał w dobrej wierze i dochował należytej staranności. Istotą WDT jest bowiem wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Nie ma przy tym znaczenia, do którego z państw członkowskich UE faktycznie towar zostanie wywieziony. Tym bardziej w sytuacji gdy Wnioskodawca realizując dostawę WDT działa w dobrej wierze.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, podjęte czynności weryfikacyjne i zebrana dokumentacja są wystarczające do wykazania, że Wnioskodawca działa w dobrej wierze i dochował należytej staranności, a tym samym uprawnia go do zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do dokonywanej WDT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie zaś do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, w myśl art. 13 ust. 6 ustawy,wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7

Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 pkt 1 i 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. (uchylony)
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,
4. (uchylony)

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednocześnie, na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje zatem na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie wskazać należy, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42. ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wnioskodawca we wniosku wskazał, że jest podatnikiem podatku VAT, zarejestrowanym jako podatnik VAT UE, tj. dla celów realizacji transakcji wewnątrzwspólnotowych i prowadzi działalność w zakresie m.in. sprzedaży produktów chemicznych również na rzecz podmiotów z państw członkowskich Unii Europejskiej innych niż Polska. Umowy są zawierane z Nabywcami na zasadach INCOTERMS 2010 FCA, zgodnie z którymi Nabywcy zobowiązują się do odebrania towarów w L. i dokonania ich wywozu do miejsca przeznaczenia. W praktyce, Nabywcy zlecają transport towarów profesjonalnym firmom spedycyjnym. Wyjątkowo zdarza się także, że obowiązek organizacji transportu towarów spoczywa na Wnioskodawcy. W takim przypadku, transport od momentu jego odbioru z magazynu Wnioskodawcy w Polsce do momentu jego dostarczenia do magazynu Nabywcy w innym kraju członkowskim UE dokonują działający na zlecenie i koszt Wnioskodawcy - przewoźnicy.

W związku z ograniczonymi możliwościami kontroli przebiegu transakcji WDT po wydaniu towaru, chcąc potwierdzić dokonanie WDT i faktyczny wywóz towarów z Polski na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE zgodnie z miejscem jego przeznaczenia, a także chcąc należycie udokumentować dokonanie WDT, Wnioskodawca będzie zawierał z Nabywcą pisemne umowy (kontrakty), które jasno wskażą że miejsce przeznaczenia towarów znajduje się w innym kraju członkowskim UE oraz na jakich zasadach będzie dokonywany zakup towarów przez Nabywcę. Wnioskodawca będzie żądał od Nabywcy przedstawienia potwierdzenia, że posiada on właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, ponadto, Wnioskodawca będzie potwierdzał aktywny status Wnioskodawcy w systemie VAT VIES przy każdorazowej realizacji transakcji. Wnioskodawca będzie żądał od Nabywcy przedstawienia dokumentów korporacyjnych (rejestrowych z prowadzonej działalności), zgodnie z regulacjami obowiązującymi w danym państwie członkowskim przed zawarciem umowy. Wnioskodawca będzie żądał przedstawienia umocowania do działania w imieniu i na rzecz Nabywcy od osób go reprezentujących (np. pełnomocnictwa, dokumenty potwierdzające powołanie na stanowisko członka zarządu i samodzielnego występowania w imieniu danego podmiotu) oraz przedstawienia dowodu osobistego lub paszportu celem weryfikacji tożsamości danej osoby, a płatności za towar będą przyjmowane jedynie przelewem na konto Wnioskodawcy. Wnioskodawca będzie wydawać towar jedynie kierowcom uprawnionym do ich odbioru na podstawie przedstawionego upoważnienia / informacji mailowej / informacji telefonicznej, przy czym Wnioskodawca będzie weryfikował tożsamość kierowców działających na jego rzecz lub Nabywcy, żądając od nich okazania dowodu osobistego lub paszportu. Wnioskodawca będzie potwierdzał wywóz towarów, zgodnie z miejscem przeznaczenia wynikającym z umowy, doręczoną przez Nabywcę lub działających na jego lub Wnioskodawcy zlecenie przewoźników dokumentacją CMR. Dokument CMR zawierać będzie informacje m.in. o załadunku (wydaniu) towarów przez Wnioskodawcę przewoźnikowi, odbiorze (dostarczeniu) towarów przez Nabywcę oraz zawierć będzie podpisy i pieczęcie przewoźnika oraz Nabywcy. Wnioskodawca będzie prosił Nabywcę o złożenie dobrowolnego pisemnego oświadczenia potwierdzającego przeznaczenie zakupionego towaru. Dokonanie WDT będzie dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku. Wnioskodawca będzie składał deklarację VAT UE.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy po spełnieniu warunków wymienionych w art. 42 ust. 1 ustawy i zgodnie z tym przepisem będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przy dokonywaniu WDT, nawet w sytuacji gdyby okazało się, że Nabywca lub przewoźnik (działający na zlecenie Nabywcy lub Wnioskodawcy) wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy dokonał faktycznie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE niż miejsce ich przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej Wnioskodawcy, o czym Wnioskodawca, pomimo dochowania należytej staranności wynikającej z czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie wiedział i nie mógł wiedzieć.

Prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy w innym kraju UE nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Istotą przywołanych przepisów jest przede wszystkim zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju i zostały dostarczone do ich nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, ze względu na korzystniejsze skutki podatkowe, niż w przypadku dostaw krajowych.

Z przedmiotowego wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie zawierał z Nabywcą pisemne umowy (kontrakty), które jasno wskażą, że miejsce przeznaczenia towarów znajduje się w innym kraju członkowskim UE oraz na jakich zasadach będzie dokonywany zakup towarów przez Nabywcę. Wnioskodawca będzie żądał od Nabywcy przedstawienia potwierdzenia, iż posiada on właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Ponadto, Wnioskodawca będzie potwierdzał aktywny status Wnioskodawcy w systemie VAT VIES przy każdej realizowanej transakcji. Wnioskodawca będzie żądał od Nabywcy przedstawienia dokumentów korporacyjnych (rejestrowych z prowadzonej działalności), zgodnie z regulacjami obowiązującymi w danym państwie członkowskim przed zawarciem umowy. Wnioskodawca będzie żądał przedstawienia umocowania do działania w imieniu i na rzecz Nabywcy od osób go reprezentujących (np. pełnomocnictwa, dokumenty potwierdzające powołanie na stanowisko członka zarządu i samodzielnego występowania w imieniu danego podmiotu) oraz przedstawienia dowodu osobistego lub paszportu celem weryfikacji tożsamości danej osoby. Płatności za towar będzie przyjmował jedynie przelewem na swoje konto. Towar będzie wydawany jedynie kierowcom uprawnionym do ich odbioru na podstawie przedstawionego upoważnienia / informacji mailowej / informacji telefonicznej weryfikując tożsamość kierowców działających na jego rzecz lub rzecz Nabywcy, żądając od nich okazania dowodu osobistego lub paszportu. Wnioskodawca będzie potwierdzał wywóz towarów, zgodnie z miejscem przeznaczenia wynikającym z umowy, doręczoną przez Nabywcę lub działającego na jego lub Wnioskodawcy zlecenie przewoźnika dokumentacją CMR; dokument CMR zawierać będzie informacje m.in. o załadunku (wydaniu) towarów przez Wnioskodawcę przewoźnikowi, odbiorze (dostarczeniu) towarów przez Nabywcę oraz zawierć będzie podpisy i pieczęcie przewoźnika oraz Nabywcy. Wnioskodawca będzie prosił Nabywcę o złożenie dobrowolnego pisemnego oświadczenia potwierdzającego przeznaczenie zakupionego towaru. Dokonanie WDT będzie dokumentowane przez Wnioskodawcę fakturą zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku.

Zatem skoro Wnioskodawca, w stosunku do danej transakcji będzie postępował w wyżej wskazany sposób oraz będzie posiadał wskazane dokumenty (pisemną umowę, dokumenty potwierdzające, że Nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla Nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, dokumenty korporacyjne, umocowania do działania w imieniu i na rzecz Nabywcy od osób go reprezentujących, wyciągi bankowe, upoważnienia dla kierowców którym wydano towar, doręczoną przez Nabywcę lub działających na jego lub Wnioskodawcy zlecenie przewoźników dokumentację CMR, oświadczenie potwierdzające przeznaczenie zakupionego towaru, fakturę zawierającą specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, deklarację, w której będzie wykazana dana dostawa) spełnione zostaną warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy.

Zatem Wnioskodawca będzie uprawniony do zastosowania 0% stawki VAT przy dokonywaniu WDT, nawet w sytuacji gdyby okazało się, że Nabywca lub przewoźnik (działający na zlecenie Nabywcy lub Wnioskodawcy) wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy dokonał faktycznie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE niż miejsce ich przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej Wnioskodawcy, o czym Wnioskodawca, pomimo dochowania należytej staranności wynikającej z czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego nie wiedział i nie mógł wiedzieć.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zastosowania stawki 0% w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów (pytanie 1) należało uznać za prawidłowe.

Z uwagi na uznanie stanowiska w zakresie pytania nr 1 za prawidłowe, odpowiedź na pytanie nr 2 stała się bezprzedmiotowa.

Jednocześnie trzeba zaznaczyć, że wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Organ nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedstawionych przez Wnioskodawcę okolicznościach sprawy. Tut. Organ nie jest zatem właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zatem, niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, przy założeniu, że w stosunku do dokonanych przez Wnioskodawcę wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów będących przedmiotem zapytania, Wnioskodawca faktycznie, dochował należytej staranności wynikającej z czynności wskazanych w opisie zdarzenia przyszłego oraz nie wiedział i nie mógł wiedzieć, że Nabywca lub działający na jego zlecenie przewoźnik (spedytor) wbrew woli i wiedzy Wnioskodawcy dokonał faktycznie wywozu towarów do innego państwa członkowskiego UE niż miejsce ich przeznaczenia potwierdzone w dokumentacji przewozowej dostarczonej Wnioskodawcy.

Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Interpretacja indywidualna wywołuje bowiem skutki prawnopodatkowe dla zainteresowanego, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem tej interpretacji pokrywa się ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U z 2016 r. poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i § 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1-4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie