Temat interpretacji

Brak prawa do odliczenia podatku naliczonego przy realizacji inwestycji polegającej na zagospodarowaniu przestrzeni publicznej, brak obowiązku opodatkowania dotacji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2018 r. (data wpływu 6 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej w miejscowości L.,
• braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT dotacji otrzymanej na realizację ww. zadania

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej w miejscowości L. oraz braku obowiązku opodatkowania podatkiem VAT dotacji otrzymanej na realizację ww. zadania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Celem usprawnienia realizacji zadań własnych Gmina złożyła wniosek o przyznanie pomocy na operację pn. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej w miejscowości L. w ramach działania Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, której celem jest zaspokajanie potrzeb społecznych poprzez budowę centrum rekreacyjno-sportowego w miejscowości L. Zakres robót obejmować będzie zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez budowę: terenowych urządzeń rekreacyjnych, wiaty rekreacyjnej, obiektów małej architektury, wewnętrznej instalacji elektrycznej, oświetlenia zewnętrznego.

Na fakturach dokumentujących wydatki poniesione na realizację zadania Gmina widnieć będzie jako nabywca.

Po zrealizowaniu inwestycji powstały obiekt budowlany będzie ogólnodostępny w tym dostępny dla osób niepełnosprawnych, a z tytułu jego użytkowania nie będą pobierane opłaty w związku z powyższym nie będzie służył czynnościom opodatkowanym. Efekty realizowanego projektu również nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów. Obiektem budowlanym podatnik określił powstały kompleks po zagospodarowaniu przestrzeni publicznej poprzez budowę: terenowych urządzeń rekreacyjnych, wiaty rekreacyjnej, obiektów małej infrastruktury, wewnętrznej instalacji elektrycznej i oświetlenia zewnętrznego oraz wewnętrznego układu komunikacyjnego objęty jednym projektem i pozwoleniem na budowę, który będzie rozliczany jako jeden wyodrębniony środek trwały.

Wskazana inwestycja związana jest z wykonywaniem zadań własnych, do realizacji których jednostka samorządu terytorialnego została powołana. Zgodnie z ustawą z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym zadania własne w szczególności obejmują sprawy: kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych, ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, a także utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych.

Otrzymane dofinansowanie będzie przeznaczone na pokrycie kosztów w ramach realizowanego projektu. Będą to koszty inwestycyjne (roboty przygotowawcze, nawierzchnie utwardzone, zieleń i umocnienie skarp, mała architektura, scena, ogrodzenie, oświetlenie terenu i instalacje elektryczne, wyposażenie placu zabaw, wyposażenie siłowni) oraz koszty obsługi geodezyjnej w zakresie inwentaryzacji podwykonawczej i koszty dokumentacji technicznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur związanych z zakupem towarów i usług niezbędnych do zrealizowania ww. projektu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z projektem, gdyż projekt związany jest z realizacją zadań własnych gminy, efekty projektu nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu VAT. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie czynności te mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 2

Otrzymana przez Gminę dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Otrzymane dofinansowanie będzie przeznaczone na pokrycie kosztów inwestycyjnych oraz kosztów obsługi geodezyjnej w zakresie inwentaryzacji powykonawczej i kosztów dokumentacji technicznej w ramach realizowanego projektu. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie ma charakter zakupowy, nie ma na celu sfinansowania ceny sprzedaży. Zatem, Gmina nie ma obowiązku opodatkowania otrzymanej z PROW dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane.

Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści powołanych przepisów art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika zatem, że za podatnika podatku VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określone w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości odliczenia podatku naliczonego w fakturach dokumentujących poniesione wydatki związane z realizacją projektu polegającego na zagospodarowaniu przestrzeni publicznej w miejscowości L.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do odliczenia podatku naliczonego nie zostanie spełniony, ponieważ jak wynika z okoliczności sprawy efekty realizowanego projektu nie będą służyły czynnościom podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji inwestycji, o której mowa we wniosku, ponieważ Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika VAT, a powstały w ramach realizacji inwestycji kompleks nie będzie wykorzystywany do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest prawidłowe.

Kolejna wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy ustalenia czy środki otrzymane z PROW na lata 2014-2020 na realizację ww. projektu podlegają opodatkowaniu VAT.

Jak wynika z treści art. 29a ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z przepisu tego wynika, że podstawę opodatkowania w podatku od towarów i usług stanowi wynagrodzenie, które dostawca lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów albo świadczenia usług. Wynagrodzenie to oznacza wartość rzeczywiście otrzymaną (lub która ma być otrzymana) w konkretnym przypadku.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są czy też nie są opodatkowane istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Kryterium uznania dotacji za stanowiącą podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje nie dające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie stanowią obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem VAT.

Reasumując podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będzie realizował projekt pn. Zagospodarowanie przestrzeni publicznej w miejscowości L.. Realizacja inwestycji należy do zadań własnych gminy. W ramach realizowanego projektu nie występują podmioty zobowiązane do uiszczania opłat z tytułu użytkowania powstałego w ramach projektu mienia. Powstały obiekt budowlany (kompleks) będzie ogólnodostępny. Efekty realizowanego projektu nie będą służyły czynnościom podlegającym VAT. Otrzymane przez Gminę dofinansowanie ma charakter zakupowy.

W związku z powyższym należy przyjąć, że w okolicznościach niniejszej sprawy nie dochodzi ze strony Gminy do odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług, czynności wykonywane przez Wnioskodawcę w związku z realizacją przedmiotowego projektu nie są czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając zatem na uwadze powyższe należy stwierdzić, że mienie powstałe w ramach realizowanego projektu po jego zakończeniu nie będzie wykorzystywane przez Gminę do odpłatnej dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług tj. czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina udostępniając powstałe mienie będzie działała w ramach władztwa publicznoprawnego.

Skoro więc otrzymane przez Gminę dofinansowanie ma charakter zakupowy i nie ma na celu sfinansowania ceny sprzedaży, tym samym przedmiotowa dotacja nie będzie stanowić obrotu w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem, Gmina nie będzie miała obowiązku opodatkowania otrzymanej dotacji.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1320) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej