Temat interpretacji

Sprzedaż mienia Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. Z art. 2 pkt 27e ustawy oraz brak obowiązku dokonania korekty podatku VAT.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 czerwca 2018 r. (data wpływu 13 czerwca 2018 r.), uzupełnionym w dniu 17 lipca 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy sprzedaż mienia Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania, czy sprzedaż mienia Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego. Wniosek uzupełniono w dniu 17 lipca 2018 r. o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zdarzenie przyszłe dotyczy zagadnienia interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia od opodatkowania czynności związanych ze sprzedażą zorganizowanej części przedsiębiorstwa związanego z eksploatacją złoża A oraz B (Segment I), a więc zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, na rzecz podmiotu trzeciego, tj. spółki pod firmą C. Przy czym w tym miejscu wskazuje się, że z uwagi na ciągły charakter czynności i działań podejmowanych przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa stanowiącego A oraz B na dzień zawarcia umowy przenoszącej własność przedmiotu niniejszej sprzedaży wartość należności (wierzytelności) przysługujących sprzedającemu w ramach tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa będzie równa zeru. Tym samym, na kupującego nie będą przechodzić wraz ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa należności (wierzytelności) należne od kontrahentów sprzedającego za dostawy kruszyw.

Przedsiębiorstwo H powstało w grudniu 1990 r. i jest przedsiębiorstwem wielobranżowym, działającym w poniżej wymienionych obszarach działalności gospodarczej:

Segment I,

Segment II,

Segment III,

Segment IV,

Segment V,

Segment VI.

Siedziba przedsiębiorstwa mieści się w ().

Kruszywa naturalne oferowane przez H produkowane są w O położonym w Gminie G. Podstawową działalnością O jest produkcja i sprzedaż kruszyw naturalnych. Kruszywa te znajdują zastosowanie przy produkcji betonów zwykłych i specjalistycznych, elementów betonowych, w budownictwie drogowym na podbudowy i nawierzchnie. O działa zarówno w oparciu o posiadany majątek (nieruchomości oraz maszyny i urządzenia), jak również w oparciu o kapitał ludzki. Wydobywanie kruszywa naturalnego odbywa się na podstawie koncesji na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża A. Teren powierzchniowej eksploatacji kruszywa obejmuje obszar o pow. 69 ha 7082 m². Objęty jest siedmioma księgami wieczystymi. Zespół maszyn i urządzeń dostosowany jest technologicznie do wykonywania czynności związanych z eksploatacją i przeróbką kruszywa naturalnego (piasków i żwirów) na terenie złoża D. Park maszynowy obejmuje szereg pozycji, m.in. kruszarki, ładowarki, koparki, odwadniacze, przesiewacze, tunele, myjki bagnetowe i taśmowe, spycharki, pompy, przenośniki taśmowe, transformatory, wagi taśmociągowe, wagi samochodowe i inne.

Dalej Wnioskodawca wskazuje, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumiana jest wydzielona ze struktur przedsiębiorstwa Z część powiązana organizacyjnie i finansowo, stanowiąca zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych mogący stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania O, w oparciu o posiadane zasoby pracownicze, majątkowe oraz tajemnice handlowe.

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa O wejdą m.in. następujące składniki:

1. Prawo własności nieruchomości wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo, a związanych lub przeznaczonych do prowadzenia przez spółkę działalności w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa:
   1. Nieruchomość położona () wraz z częściami składowymi obejmującymi budynki i budowle usytuowane na działkach, wraz z wszelkimi prawami i obowiązkami wynikającymi z umów, decyzji oraz wszelkich innych aktów prawnych związanych z prawem własności nieruchomości.
2. Własności ruchomości przedsiębiorstwa, w tym maszyn i urządzeń oraz zapasów związanych z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa:
   1. Środki trwałe wymienione w wykazie środków związanych z ZCP O.
   2. Zapasy, w szczególności zasoby złoża D.
3. Środki pieniężne przedsiębiorstwa, funkcjonalnie i organizacyjnie związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
4. Należności oraz zobowiązania przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
5. Wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zabezpieczenia zobowiązań i wierzytelności.
6. Umowy cywilno-prawne, w tym: zorganizowana część przedsiębiorstwa ZCP O:
   1. Umowa leasingu operacyjnego (przedmiot leasingu: płuczka bębnowa).
   2. Umowy handlowe (w szczególności umowy z kontrahentami i dostawcami).
   3. Umowy z dostawcami usług i mediów (m.in. dostawa wody, energii elektrycznej, odbiór nieczystości, ochrona obiektu, usługi serwisowe).
   4. Pozostałe umowy.
7. Wszelkie świadectwa jakości oraz certyfikacje przedsiębiorstwa wydane przez podmioty prywatnoprawne związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
8. Wszelkie decyzje administracyjne przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
9. Wszelkie certyfikaty, świadectwa, koncesje, licencje, zezwolenia, dopuszczenia oraz wszelkiego rodzaju orzeczenia związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a w szczególności koncesja na wydobywanie kruszywa naturalnego ze złoża A w miejscowości D.
10. Wszelkie prawa własności intelektualnej przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności baza danych kontrahentów, tajemnice przedsiębiorstwa, związane z podstawową działalnością, techniki marketingowe pozyskania klientów, warunki zawartych umów i kontraktów handlowych.
11. Zespół pracowników związanych z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
12. Wierzytelności spółki wynikające lub związane z umowami o pracę, umowami zlecenia oraz umowami o podobnym charakterze zawartymi przez przedsiębiorstwo z osobami fizycznymi wykonującymi odpowiednio pracę zlecenia, dzieło lub usługi na rzecz zorganizowanej części przedsiębiorstwa.
13. Wszelkie księgi (w tym w szczególności księgi rachunkowe) oraz inne dokumenty i dane (w tym także zapisane na elektronicznych nośnikach informacji) związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach zorganizowanej części lub objęte zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa i stanowiące jego część (w tym w szczególności dokumentacja kadrowo-płacowa, regulaminy, itp.), z wyłączeniem tych, których zachowanie przez przedsiębiorstwo wymagane jest obowiązującymi przepisami prawa.

Według opisanego zdarzenia przyszłego jednoznacznie wynika, że ZCP jest wyodrębniona organizacyjnie, jako odrębny zakład (O), prowadzący działalność O. Działalność ta możliwa jest dzięki posiadanym zasobom majątkowym, w szczególności obejmującym nieruchomości wraz ze złożami kruszyw (oraz koncesją na ich wydobycie), maszynom i urządzeniom oraz innym środkom trwałym. Zakład ten funkcjonuje odrębnie od pozostałej działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Z. Posiada odrębną lokalizację, odrębny zespół majątkowy, odrębny zespół 19 pracowników. Kryterium pozwalającym na ocenę czy doszło do wyodrębnienia organizacyjnego jest ustalenie roli, jaką pełniły składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość), należy stwierdzić, że nieruchomości wyodrębnione w ramach ZCP ściśle związane są z prowadzoną działalnością usługową, stanowią podstawę świadczonych usług.

W skład ZCP wchodzą ponadto wierzytelności, zobowiązania i środki pieniężne, które jako bezpośrednio związane z działalnością ZCP są wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa. Tym samym, ZCP O jest wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie częścią przedsiębiorstwa, której można przyporządkować poszczególne składniki majątkowe; finansowo w aktualnych księgach przedsiębiorstwa, należności i zobowiązania związane z przedmiotową działalnością zostały jednoznacznie przyporządkowane do działalności ZCP, system księgowy Spółki umożliwia tworzenie odpowiednich dokumentów i pozwala na zestawienie aktywów i pasywów ZCP w formie bilansu, w tym również wyodrębnione zostały należności i zobowiązania, przypisane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wynikające z działalności prowadzonej przez ZCP w dotychczasowym przedsiębiorstwie. W tym względzie część przedsiębiorstwa spełnia warunki uznania go za ZCP w rozumieniu ustawy o pdop.

Na podstawie powołanych powyżej interpretacji można zatem stwierdzić, że wskazany zespół składników majątkowych jest wyodrębniony finansowo, gdyż posiada ewidencję księgową pozwalającą na identyfikowanie przychodów i kosztów oraz składników majątkowych wykorzystywanych dla działalności przedsiębiorstwa; funkcjonalnie ZCP O poprzez posiadanie własnej grupy kontrahentów, z którymi tworzy bezpośrednie relacje handlowe, samodzielnie realizuje zadania gospodarcze. Zakład prowadzi swoją działalność w oparciu o zasoby ludzkie (19 pracowników) oraz w oparciu o zasoby kapitałowe (nieruchomość, złoża, koncesje, maszyny i urządzenia).

Wyodrębniona organizacyjnie ZCP O również będzie w stanie kontynuować swoje zadania oraz nadal funkcjonować na rynku. Ponadto, w ramach analizowanego segmentu działalności, ZCP posiada własne tajemnice zakładu, tajemnice handlowe oraz księgi i dokumenty, w oparciu o które zakład prowadzi swoją działalność handlową.

Taką zorganizowaną część przedsiębiorstwa Z zamierza sprzedać spółce pod firmą C na podstawie warunkowej umowy sprzedaży. Przed sprzedażą mienia trwałego przeprowadzona była wycena przez rzeczoznawcę. Tym samym, nie nastąpi automatyczne przeniesienie praw do nieruchomości i ruchomości, albowiem sprzedaży dokona się pod warunkiem, że:

1. Skarb Państwa, na rzecz którego działają lasy państwowe nie skorzysta z prawa pierwokupu z mocy art. 37a ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, w stosunku do:
   • nieruchomości ();
   • nieruchomości ().
2. Gmina G nie skorzysta z prawa pierwokupu z mocy art. 109 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r., o gospodarce nieruchomościami, w stosunku do:
   • nieruchomości ();
   • nieruchomości ();
   • nieruchomości ();
   • nieruchomości ();

stwierdzając, że lasom państwowym działającym na rzecz Skarbu Państwa, przysługuje pierwszeństwo w wykonaniu prawa pierwokupu na podstawie art. 37a ust. 5 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach w stosunku do nieruchomości, objętej księgą wieczystą KW numer () i jeżeli z prawa pierwokupu nie skorzysta, a następnie Gmina G nie skorzysta z prawa pierwokupu w stosunku do tej samej nieruchomości, objętej księgą wieczystą KW numer (), to wówczas zostanie zawarta umowa przeniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Cena sprzedaży zostanie uiszczona w ten sposób, że kupujący przed zawarciem warunkowej umowy sprzedaży dokona zapłaty części ceny stanowiącej zadatek. Z momentem zawarcia umowy przeniesienia własności przedmiotu sprzedaży dokona zapłaty pozostałej części ceny. Umowa przeniesienia własności zorganizowanej części przedsiębiorstwa zostanie zawarta niezwłocznie po wygaśnięciu prawa pierwokupu, o którym mowa powyżej. Wydanie w posiadanie przedmiotu sprzedaży oraz przejście własności innych praw będących przedmiotem sprzedaży nastąpi z chwilą zawarcia umowy przenoszącej zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Sprzedający zobowiąże się wyrazić zgodę na przeniesienie na rzecz kupującego koncesji na eksploatację złóż kruszywa naturalnego piasku i żwiru D po uznaniu na jego rachunku reszty ceny sprzedaży.

Ponadto wskazuje się, że pozostałe segmenty Z, tj. Segment II, III, IV, V, VI blach będą dalej funkcjonować w ramach tegoż przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy sprzedaż mienia Wnioskodawcy w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. i w konsekwencji czy od ceny sprzedaży nie będzie należnym uiszczenie podatku od towarów i usług, jak i nie spowoduje przedmiotowa sprzedaż powstania zobowiązania podatkowego w tym zakresie u sprzedającego?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Sprzedaż mienia w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie podlega opodatkowaniu na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (zwanej dalej ustawą o VAT).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jednocześnie art. 6 ustawy o VAT wskazuje na wyłączenie określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie czynności te nie podlegają opodatkowaniu. Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w ww. przepisie nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem transakcji zbycia. Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy przewidziane w przepisie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania mieniem jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, w skład którego wchodzą:

• oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
• własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
• prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
• wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
• koncesje, licencje i zezwolenia;
• patenty i inne prawa własności przemysłowej;
• majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
• tajemnice przedsiębiorstwa;
• księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiących przedmiot prawa. W szerokim znaczeniu przedsiębiorstwo czy też zorganizowana część przedsiębiorstwa jako przedmiot zbycia musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisanych przedsiębiorstwu.

Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zatem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej jako dział, wydział, oddział, itp. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, posiada wewnętrzną samodzielność finansową, ale także która mogłaby samodzielnie jako niezależne przedsiębiorstwo realizować zadania gospodarcze.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany, jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego (niezależnego) funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich, jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa oraz pozwolą na samodzielne prowadzenie działalności gospodarczej.

Podsumowując, na gruncie ustawy o VAT mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Mając na uwadze powyższe, wedle oceny Wnioskodawcy stanowiąca przedmiot warunkowej umowy sprzedaży i następnie umowy przenoszącej własność, opisana część segment działalności stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, a zatem na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT jest wyłączona spod zakresu stosowania przepisów ustawy o podatku VAT. Sprzedający nie będzie zatem, zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od ceny sprzedaży, nie spowoduje też powstania zobowiązania podatkowego w tym zakresie u sprzedającego.

Ad 2

Wedle obowiązującego stanu prawnego, zdaniem Wnioskodawcy, po stronie sprzedającego nie powstanie obowiązek korekty podatku VAT naliczonego na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Skoro, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tych nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa to również art. 91 ustawy o VAT nie ma w tym wypadku zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów, czy też odpłatne świadczenie usług nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny Dz. U. z 2018 r., poz. 1025, z późn. zm.) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia ustalenia, czy sprzedaż mienia Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 w zw. z art. 2 pkt 27e ustawy oraz czy po stronie Wnioskodawcy powstanie obowiązek korekty podatku VAT naliczonego zgodnie z art. 91 ustawy.

Pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa zdefiniowane zostało w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy. Przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w myśl tego przepisu rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

W celu wyjaśnienia ww. kwestii należy powołać tezy wyroku TSUE z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes (C-497/01), w którym Trybunał stwierdził, że: (...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami niematerialnymi, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że w świetle tej normy dyrektywy nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Mając na uwadze powyższe orzeczenie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej należy stwierdzić, że zawarta w art. 2 pkt 27e ustawy definicja legalna zorganizowanej części przedsiębiorstwa musi być interpretowana przez pryzmat treści art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE i w powiązaniu z rozumieniem pojęcia przekazania całości lub części majątku, wyłożonym przez Trybunał w ww. orzeczeniu. Trybunał Sprawiedliwości główny nacisk kładzie na badanie konkretnego przypadku, dopuszczając w pewnych przypadkach zbycie samych składników rzeczowych. Tym samym, w myśl orzecznictwa Trybunału, składniki niematerialne nie stanowią konstytutywnego elementu uznania części majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w każdym przypadku. Trybunał uznał, że pojęcie zbycia całości lub części majątku należy interpretować tak, że obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa lub niezależnej części przedsiębiorstwa, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub jego część zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Podsumowując, na gruncie ustawy mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, natomiast nie dotyczy zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Oznacza to, że zespół składników materialnych i niematerialnych pozwala, z uwagi na swoje zorganizowanie, infrastrukturę itp., na prowadzenie określonej działalności gospodarczej. Podkreśla się przy tym, że możliwość stanowienia przez ten zespół składników niezależnego przedsiębiorstwa samodzielnie realizującego zadania gospodarcze powinna mieć wymiar rzeczywisty, a nie jedynie potencjalny. Oznacza to, że majątek ten powinien stanowić już u zbywcy zorganizowany zespół składników gotowych realizować określone zadania gospodarcze jako samodzielne przedsiębiorstwo, a po jego zbyciu możliwe musi być kontynuowanie działalności gospodarczej przez nabywcę przedsiębiorstwa.

Jak wskazał Wnioskodawca, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa w niniejszej sprawie rozumiana jest wydzielona ze struktur przedsiębiorstwa Z część powiązana organizacyjnie i finansowo, stanowiąca zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych mogący stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące wskazane zadania O, w oparciu o posiadane zasoby pracownicze, majątkowe oraz tajemnice handlowe.

W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa O wejdą m.in. następujące składniki: prawo własności nieruchomości wykorzystywanych przez przedsiębiorstwo, a związanych lub przeznaczonych do prowadzenia przez spółkę działalności w ramach zorganizowanej części przedsiębiorstwa; własności ruchomości przedsiębiorstwa, w tym maszyn i urządzeń oraz zapasów związanych z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa: środki trwałe wymienione w wykazie środków związanych z ZCP O oraz zapasy, w szczególności zasoby złoża D; środki pieniężne przedsiębiorstwa, funkcjonalnie i organizacyjnie związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, należności oraz zobowiązania przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wszelkie prawa i obowiązki wynikające z zabezpieczenia zobowiązań i wierzytelności; umowy cywilno-prawne; wszelkie świadectwa jakości oraz certyfikacje przedsiębiorstwa wydane przez podmioty prywatnoprawne związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wszelkie decyzje administracyjne przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wszelkie certyfikaty, świadectwa, koncesje, licencje, zezwolenia, dopuszczenia oraz wszelkiego rodzaju orzeczenia związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wszelkie prawa własności intelektualnej przedsiębiorstwa związane z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w szczególności baza danych kontrahentów, tajemnice przedsiębiorstwa, związane z podstawową działalnością, techniki marketingowe pozyskania klientów, warunki zawartych umów i kontraktów handlowych; zespół pracowników związanych z podstawową działalnością zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wierzytelności spółki wynikające lub związane z umowami o pracę, umowami zlecenia oraz umowami o podobnym charakterze zawartymi przez przedsiębiorstwo z osobami fizycznymi wykonującymi odpowiednio pracę zlecenia, dzieło lub usługi na rzecz zorganizowanej części przedsiębiorstwa; wszelkie księgi (w tym w szczególności księgi rachunkowe) oraz inne dokumenty i dane (w tym także zapisane na elektronicznych nośnikach informacji) związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w ramach zorganizowanej części lub objęte zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa i stanowiące jego część (w tym w szczególności dokumentacja kadrowo-płacowa, regulaminy, itp.), z wyłączeniem tych, których zachowanie przez przedsiębiorstwo wymagane jest obowiązującymi przepisami prawa.

Jak wskazał Wnioskodawca, ZCP jest wyodrębniona organizacyjnie, jako odrębny zakład (O), prowadzący działalność O. Działalność ta możliwa jest dzięki posiadanym zasobom majątkowym, w szczególności obejmującym nieruchomości wraz ze złożami kruszyw (oraz koncesją na ich wydobycie), maszynom i urządzeniom oraz innym środkom trwałym. Zakład ten funkcjonuje odrębnie od pozostałej działalności gospodarczej prowadzonej w ramach Z. Posiada odrębną lokalizację, odrębny zespół majątkowy, odrębny zespół 19 pracowników. Kryterium pozwalającym na ocenę czy doszło do wyodrębnienia organizacyjnego jest ustalenie roli, jaką pełniły składniki majątkowe i związane z nimi prawa materialne w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa (na ile stanowiły wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość), należy stwierdzić, że nieruchomości wyodrębnione w ramach ZCP ściśle związane są z prowadzoną działalnością usługową, stanowią podstawę świadczonych usług.

W skład ZCP wchodzą ponadto wierzytelności, zobowiązania i środki pieniężne, które jako bezpośrednio związane z działalnością ZCP są wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa. Tym samym, ZCP O jest wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie częścią przedsiębiorstwa, której można przyporządkować poszczególne składniki majątkowe; finansowo w aktualnych księgach przedsiębiorstwa, należności i zobowiązania związane z przedmiotową działalnością zostały jednoznacznie przyporządkowane do działalności ZCP, system księgowy Spółki umożliwia tworzenie odpowiednich dokumentów i pozwala na zestawienie aktywów i pasywów ZCP w formie bilansu, w tym również wyodrębnione zostały należności i zobowiązania, przypisane do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, a wynikające z działalności prowadzonej przez ZCP w dotychczasowym przedsiębiorstwie.

W opinii Wnioskodawcy, wskazany zespół składników majątkowych jest wyodrębniony finansowo, gdyż posiada ewidencję księgową pozwalającą na identyfikowanie przychodów i kosztów oraz składników majątkowych wykorzystywanych dla działalności przedsiębiorstwa; funkcjonalnie ZCP O poprzez posiadanie własnej grupy kontrahentów, z którymi tworzy bezpośrednie relacje handlowe, samodzielnie realizuje zadania gospodarcze. Zakład prowadzi swoją działalność w oparciu o zasoby ludzkie (19 pracowników) oraz w oparciu o zasoby kapitałowe (nieruchomości, złoża, koncesje, maszyny i urządzenia).

Wyodrębniona organizacyjnie ZCP O również będzie w stanie kontynuować swoje zadania oraz nadal funkcjonować na rynku. Ponadto, w ramach analizowanego segmentu działalności, ZCP posiada własne tajemnice zakładu, tajemnice handlowe oraz księgi i dokumenty, w oparciu o które zakład prowadzi swoją działalność handlową.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy należy wskazać, że jak wyjaśniono powyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowił on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań, należności oraz środków pieniężnych), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem tut. Organu, zespół składników majątkowych, będący przedmiotem wskazanej we wniosku sprzedaży, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują, że ta część przedsiębiorstwa stanowi organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań) przeznaczony do realizacji zadań gospodarczych w ramach istniejącego przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

W świetle powyższego ww. składniki majątku, stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym, sprzedaż tej części przedsiębiorstwa, wskazanej w opisie sprawy nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy. W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług od ceny sprzedaży, a transakcja ta nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego u Wnioskodawcy w tym zakresie.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy w przypadku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa budzie kwestia, czy będzie ciążył na nim obowiązek korekty podatku naliczonego od zakupów związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa zgodnie z art. 91 ustawy.

W odniesieniu do korekty podatku naliczonego, należy wskazać, że podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Stosownie do dyspozycji art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10 art. 90 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Odnosząc zatem brzmienie cytowanych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro jak wywiedziono powyżej zespół składników majątkowych O, będzie stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27 ustawy to sprzedaż tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie będzie się wiązała dla Wnioskodawcy z obowiązkiem dokonania korekty w zakresie podatku naliczonego związanego z nabytymi składnikami majątkowymi zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy. Ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego będzie ciążyć na nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Podsumowując, w przypadku sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek korekty podatku naliczonego od zakupów związanych z tą zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa zgodnie z art. 91 ustawy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej