Temat interpretacji

prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z budową pawilonu wielofunkcyjnego na terenie parku

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 czerwca 2018 r. (data wpływu 14 czerwca 2018 r.), uzupełnionym pismem z 2 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z budową pawilonu wielofunkcyjnego na terenie parku jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w związku z budową pawilonu wielofunkcyjnego na terenie parku. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 lipca 2018 r. (data wpływu 6 lipca 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 26 czerwca 2018 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.414.2018.1.SR.

We wniosku, uzupełnionym pismem z 2 lipca 2018 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również jako: Gmina lub Miasto) jest jednostką samorządu terytorialnego i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (t. jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 280), od dnia 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła wspólne rozliczanie podatku VAT wraz ze wszystkimi jednostkami budżetowymi i zakładem budżetowym. Z dniem tym, zgodnie z art. 4 ww. ustawy, Gmina wstąpiła we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku VAT, prawa i obowiązki swoich jednostek budżetowych i zakładu budżetowego.

Jedną z jednostek budżetowych Gminy jest Zarząd (dalej jako: Z), którego przedmiotem działalności jest:

1. zarządzanie terenami zieleni stanowiącymi własność, współwłasność lub pozostających we władaniu Gminy albo Skarbu Państwa;
2. działania inwestycyjne obejmujące w szczególności nadzór projektowy, budowę, przebudowę, modernizację, rewitalizację oraz rewaloryzację terenów zieleni;
3. planowanie oraz bieżące utrzymanie zieleni wysokiej (drzew i krzewów), zieleni niskiej (trawników, kwietników itp.) oraz utrzymanie i doposażanie w ramach bieżącego utrzymania obiektów małej architektury związanych z zielenią w pasach drogowych;
4. zarządzanie nieruchomościami rolnymi będącymi własnością, współwłasnością lub pozostających we władaniu Gminy lub Skarbu Państwa;
5. utrzymanie, prowadzenie i aktualizowanie inwentaryzacji ewidencji terenów zieleni w oparciu o miejski system informacji przestrzennej;
6. zarządzanie innymi powierzonymi nieruchomościami;
7. zarządzanie terenami przeznaczonymi pod budowę nowych terenów zieleni będących w zarządzie jednostki;
8. utrzymanie nieurządzonych terenów zieleni będących w zarządzie jednostki;
9. podejmowanie działań interwencyjnych (w zakresie wynikającym z ustawy o ochronie przyrody) dotyczących utrzymania we właściwym stanie drzew i krzewów rosnących na nieruchomościach będących w zarządzie jednostki;
10. prowadzenie i koordynowanie działań na rzecz kształtowania systemu terenów zieleni, programów w zakresie utrzymania terenów zieleni i ochrony przyrody, poprawy estetyki i zagospodarowania rekreacyjnego K.;
11. pozyskiwanie funduszy zewnętrznych na cele związane z przedmiotem działalności Z w szczególności związane z kształtowaniem i rozwojem systemu zieleni na terytorium Gminy, w tym na potrzeby rewitalizacji, rewaloryzacji i urządzania nowych terenów zieleni;
12. podejmowanie działań podnoszących świadomość ekologiczną, promowanie terenów zieleni i aktywizowanie społeczności K. w tym zakresie;
13. zarządzanie lasami (z wyłączeniem lasu W.) stanowiącymi własność, współwłasność lub pozostającymi we władaniu Gminy;
14. sprawowanie nadzoru nad gospodarką leśną w lasach nie stanowiących własności Skarbu Państwa na terenie Gminy.
    
    

W ramach wykonywanych zadań, Z realizuje inwestycje na terenie parków miejskich. Jedna z takich inwestycji obejmowała m.in. budowę wielofunkcyjnego pawilonu na terenie jednego z parków. Pawilon ten został oddany w dzierżawę podmiotowi zewnętrznemu, wyłonionemu w przetargu nieograniczonym. Pawilon ma być wykorzystywany przez dzierżawcę na potrzeby prowadzenia własnej kawiarni/restauracji dzierżawcy oraz na potrzeby pełnienia przez dzierżawcę funkcji operatora parku.

Poza umożliwieniem dzierżawcy prowadzenia działalności gospodarczej (kawiarni/restauracji) na terenie pawilonu, umowa dzierżawy przewiduje także zobowiązania dzierżawcy do podejmowania działań związanych z animacją życia kulturalnego parku. Umowa nie precyzuje jednak jakie dokładnie działania mają być podejmowane w tym zakresie przez dzierżawcę poza wskazaniem obowiązku prowadzenia kina letniego na terenie parku (w okresie od 15 maja do 30 września roku kalendarzowego) oraz przedstawiania Gminie do akceptacji miesięcznych programów wraz z harmonogramem prowadzenia działalności w charakterze operatora/animatora parku. Dzierżawca pawilonu został wyłoniony w przetargu pisemnym nieograniczonym, przy czym kryterium wyboru oferenta stanowiła nie tylko zaproponowana przez oferentów wysokość czynszu dzierżawnego, ale także koncepcja wyposażenia i wykończenia powierzchni kawiarniano-restauracyjnej pawilonu oraz koncepcja działań związanych z animacją życia kulturalnego parku. Gmina zwraca uwagę, że przedmiotowy wniosek dotyczy wyłącznie podatku naliczonego poniesionego w związku z budową pawilonu na terenie parku. Podatek naliczony wynikający z wydatków ponoszonych na wykonanie i utrzymanie samego parku, nie podlega odliczeniu z uwagi na fakt, że poza pawilonem znajdującym się na terenie parku, sam park nie służy działalności gospodarczej Gminy.

Termin rozpoczęcia realizacji inwestycji zgodnie z wpisem do dziennika budowy to 2 czerwca 2017 r., natomiast zakończenie realizacji inwestycji zgodnie z wpisem do dziennika budowy nastąpiło 11 grudnia 2017 r. Pierwsza faktura zakupu została wystawiona w dniu 21 grudnia 2016 r., ostatnią fakturę zakupową wystawiono w dniu 27 grudnia 2017 r.

Gmina przystępując do budowy wielofunkcyjnego pawilonu zamierzała wyłonić zewnętrznego operatora, który dzierżawiłby ten obiekt od Gminy. W związku z powyższym Gmina zamierzała wykorzystywać pawilon do celów działalności gospodarczej, jaką jest dzierżawa nieruchomości.

Na pytanie Organu Czy decyzję o przeznaczeniu ww. pawilonu w dzierżawę podjęto przed rozpoczęciem inwestycji?, Wnioskodawca wskazał, że Decyzję o przeznaczeniu ww. pawilonu w dzierżawę podjęto przed rozpoczęciem inwestycji. Wszystkie działania były wynikiem przeprowadzonych konsultacji społecznych, na których mieszkańcy wskazali konieczność utworzenia pawilonu wielofunkcyjnego, w tym kawiarni i toalety.

Na pytanie Organu Jeżeli odpowiedź na powyższe pytanie będzie negatywna, proszę jednoznacznie wskazać, jakie było pierwotne przeznaczenie efektów inwestycji (wielofunkcyjnego pawilonu) do jakiej kategorii czynności (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowanych podatkiem, zwolnionych od tego podatku) Gmina pierwotnie przeznaczyła jej efekty?, Wnioskodawca odpowiedział, że Nie dotyczy.

Gmina nie odliczała podatku naliczonego związanego z budową wielofunkcyjnego pawilonu, ponieważ osoba kwalifikująca faktury do odliczenia nie posiadała wiedzy, że ma być on przedmiotem umowy dzierżawy.

Pawilon nie został oddany do użytkowania, procedura jest w trakcie realizacji.

Wyłonionemu w trybie konkursowym operatorowi/dzierżawcy pawilon został udostępniony przed pozyskaniem pozwolenia na użytkowanie, celem przystosowania wyposażenia dla małej gastronomii, kawiarni, aby pawilon spełniał normy wymagane odbiorem przez sanepid i PINB. Pawilon został oddany w dzierżawę w dniu 15 maja 2018 r.

Tak jak wskazano w treści wniosku, pawilon jest przedmiotem dzierżawy, czyli świadczenia usług opodatkowanych VAT przez Gminę. Umowa dzierżawy umożliwia dzierżawcy prowadzenie działalności gospodarczej (kawiarni, restauracji) na terenie pawilonu oraz zobowiązuje dzierżawcę do podejmowania działań związanych z animacją życia kulturalnego parku.

Umowa dzierżawy ww. pawilonu została zawarta na czas nieoznaczony.

Dzierżawca jest zobowiązany uiszczać miesięczny czynsz w kwocie 1476 zł brutto (1200 zł netto).

Zgodnie z załącznikiem nr 3 do Zarządzenia Nr Prezydenta Miasta z dnia 12 kwietnia 2018 r. § 10 przy wyborze oferty komisja przetargowa brała pod uwagę zaoferowaną cenę oraz inne kryteria zwłaszcza proponowany sposób sprawowania funkcji operatora. Koncepcja realizacji przedmiotu przetargu, w tym koncepcja wykończenia, wyposażenia budynku kawiarni/restauracji oraz prowadzenie działalności animacyjnej w przestrzeni parku stanowiły do 60 punktów całej oceny. Pozostałe 40 punktów stanowiła wysokość miesięcznej stawki czynszu dzierżawnego za 1 m2 powierzchni użytkowej nieruchomości budowlanej.

Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych. Przyjmując wartość brutto analizowanej inwestycji oraz wartość netto czynszu dzierżawnego zwrot poniesionych nakładów będzie możliwy po 204 miesiącach, tj. 17 latach.

Tak jak wskazano w treści wniosku, czynsz dzierżawny nie był kalkulowany przez Gminę, ale wynikał z oferty złożonej z przetargu. Dzierżawca pawilonu został wyłoniony w przetargu pisemnym nieograniczonym, przy czym kryterium wyboru oferenta stanowiła nie tylko zaproponowana przez oferentów wysokość czynszu dzierżawnego, ale także koncepcja wyposażenia i wykończenia powierzchni kawiarniano-restauracyjnej pawilonu oraz koncepcja działań związanych z animacją życia kulturalnego.

Wartość inwestycji, w oparciu o koszty bezpośrednio związane z budową wielofunkcyjnego pawilonu, wynosi 245 264,51 zł.

Stosunek poniesionych nakładów (kosztów bezpośrednio związanych z budową) na przeprowadzenie przedmiotowej inwestycji do rocznej kwoty czynszu dzierżawnego netto przedstawia się 153,3 : 9,0.

Gmina zarządza i utrzymuje tereny zieleni w Mieście, działając poprzez powołaną w tym celu jednostkę budżetową Zarząd. Działalność w zakresie zieleni gminnej i zadrzewień stanowi zadanie własne Gminy Miejskiej, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Pawilon został wybudowany w ramach realizacji tego zadania, jednak służy on dzierżawie na rzecz Operatora, który będzie prowadził także działania związane z animacją życia kulturalnego parku.

Celem budowy pawilonu było zagospodarowanie terenu zieleni w Mieście, czyli realizacja zadań Miasta z wykorzystaniem podmiotu zewnętrznego Operatora Pawilonu, z którym została zawarta umowa dzierżawy pawilonu. W efekcie, budowa pawilonu przyczyni się do zwiększenia obrotów Gminy z działalności opodatkowanej VAT. Inwestycja nie służy osiągnięciu znacznych dla budżetu Gminy przychodów. Kwota czynszu dzierżawnego nie będzie stanowiła kwoty znaczącej dla Gminy.

Przedmiotowy pawilon wielofunkcyjny byłby przedmiotem inwestycji nawet jeśli nie zostałby on wydzierżawiony na rzecz podmiotu zewnętrznego, z uwagi na konieczność zapewnienia dostępu do toalety oraz niezbędnego zaplecza na potrzeby funkcjonowania parku (funkcjonowanie ogrodu społecznego).

Faktura dokumentująca wydatki poniesione w związku z realizacją opisanej inwestycji była wystawiona w 2016 r. na Zarząd (jednostka realizująca inwestycję przed centralizacją rozliczeń VAT). Faktury dokumentujące wydatki poniesione w związku z realizacją opisanej inwestycji wystawione w 2017 r., po centralizacji rozliczeń VAT, na Gminę Miejską (nabywca), Zarząd (jednostka odbierająca).

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z budową pawilonu?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie przysługuje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług od wydatków poniesionych w związku z budową pawilonu będącego przedmiotem dzierżawy, ponieważ w myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie zaś do treści art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższego uznać należy, że z tytułu dzierżawy pawilonu Gmina jest podatnikiem VAT, gdyż dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, natomiast do świadczenia tych usług dochodzi na podstawie umowy cywilnoprawnej, co oznacza, że w przedmiotowym przypadku nie znajdzie zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 ustawy o VAT.

Z powyższej regulacji wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki:

1. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a
2. towary i usługi, z których nabycia wynika podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Zdaniem Gminy, w analizowanym stanie faktycznym spełnione zostały obie ze wskazanych wyżej przesłanek. W szczególności, w odniesieniu do umowy dzierżawy Gmina jest podatnikiem VAT oraz poniesione przez Gminę wydatki na poczet budowy tego pawilonu pozostają w bezpośrednim związku z wykonywanymi przez nią czynnościami opodatkowanymi, tj. dzierżawą pawilonu.

Tym samym, w ocenie Gminy, w analizowanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W efekcie, Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego ponoszonego w związku z budową pawilonu będącego przedmiotem dzierżawy.

Jeżeli bowiem, w analizowanym przypadku, Gmina jest podatnikiem VAT na gruncie art. 15 ust. 1 i ust. 6 ustawy o VAT z tytułu dzierżawy pawilonu i jest zobowiązana do opodatkowania VAT usług dzierżawy, Gmina powinna mieć także prawo do odliczenia związanego z tymi usługami podatku VAT naliczonego. Odmienne stanowisko w przedmiotowej kwestii byłoby nie tylko sprzeczne z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ale także naruszałoby zasadę neutralności podatku VAT dla podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r. poz. 1221, ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu, jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej Z realizuje inwestycje na terenie parków miejskich. Jedna z takich inwestycji obejmowała m.in. budowę wielofunkcyjnego pawilonu na terenie jednego z parków. Gmina przystępując do budowy wielofunkcyjnego pawilonu zamierzała wyłonić zewnętrznego operatora, który dzierżawiłby ten obiekt od Gminy. Pawilon ten został oddany w dzierżawę podmiotowi zewnętrznemu, wyłonionemu w przetargu nieograniczonym w dniu 15 maja 2018 r. Umowa dzierżawy ww. pawilonu została zawarta na czas nieoznaczony. Dzierżawca jest zobowiązany uiszczać miesięczny czynsz w kwocie 1476 zł brutto (1200 zł netto). Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwia zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych. Przyjmując wartość brutto analizowanej inwestycji oraz wartość netto czynszu dzierżawnego zwrot poniesionych nakładów będzie możliwy po 204 miesiącach, tj. 17 latach. Czynsz dzierżawny wynikał z oferty złożonej z przetargu. Dzierżawca pawilonu został wyłoniony w przetargu pisemnym nieograniczonym, przy czym kryterium wyboru oferenta stanowiła nie tylko zaproponowana przez oferentów wysokość czynszu dzierżawnego, ale także koncepcja wyposażenia i wykończenia powierzchni kawiarniano-restauracyjnej pawilonu oraz koncepcja działań związanych z animacją życia kulturalnego. Wartość inwestycji, w oparciu o koszty bezpośrednio związane z budową wielofunkcyjnego pawilonu, wynosi 245 264,51 zł. Stosunek poniesionych nakładów (kosztów bezpośrednio związanych z budową) na przeprowadzenie przedmiotowej inwestycji do rocznej kwoty czynszu dzierżawnego netto przedstawia się 153,3 : 9,0. Celem budowy pawilonu było zagospodarowanie terenu zieleni w Mieście, czyli realizacja zadań Miasta z wykorzystaniem podmiotu zewnętrznego Operatora Pawilonu, z którym została zawarta umowa dzierżawy pawilonu. W efekcie, budowa pawilonu przyczyni się do zwiększenia obrotów Gminy z działalności opodatkowanej VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do pełnego odliczenia podatku VAT naliczonego związanego z budową pawilonu.

Jak wskazano na wstępie, odliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług, stosownie do przepisu art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę określone przepisami obowiązki. Zatem dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia z opodatkowania dla odpłatnych usług dzierżawy budynku użytkowego, w związku z czym usługi te stanowią czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Ponadto, z uwagi na fakt, że dzierżawa jest czynnością cywilnoprawną (a nie publicznoprawną), dla tej czynności Gmina występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynności wykonywane na podstawie zawartych przez Gminę umów cywilnoprawnych nie podlegają wyłączeniu z opodatkowania na mocy powołanego wyżej art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, co skutkuje opodatkowaniem tej czynności.

Mając zatem na uwadze wskazane wyżej przepisy, w tym art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zostaną spełnione przesłanki warunkujące prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści wniosku wynika bowiem, że wybudowany pawilon jest przedmiotem dzierżawy, czyli świadczenia usług opodatkowanych VAT przez Gminę. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

W konsekwencji, Gminie przysługuje prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z budową pawilonu, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wskazane w art. 88 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej