Temat interpretacji

uznanie dostawy towarów z terytorium kraju do magazynu na terenie państwa członkowskiego celem ich dalszej wysyłki do klienta w tym państwie członkowskim za sprzedaż wysyłkową

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2018 r. (data wpływu 14 maja 2018 r.), uzupełnione pismem z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania dostawy towarów do magazynu na terytorium państwa członkowskiego celem ich dalszej wysyłki do klienta w tym państwie członkowskim za sprzedaż wysyłkową jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 maja 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie uznania dostawy towarów do magazynu na terytorium państwa członkowskiego celem ich dalszej wysyłki do klienta w tym państwie członkowskim za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 lipca 2018 r. (data wpływu 9 lipca 2018 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 2 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.119.2018.1.JS.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

S. Spółka jawna z siedzibą w T. (Wnioskodawca) jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie wysyłkowej sprzedaży detalicznej towarów za pośrednictwem sklepu internetowego.

W zakresie prowadzonej działalności Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową zarówno na terytorium Polski, jak i poza jej granicami, w tym w szczególności na terytorium krajów członkowskich Unii Europejskiej. Jednym z krajów, na terenie którego Wnioskodawca prowadzi sprzedaż wysyłkową towarów są Niemcy. Towary na teren Niemiec wysyłane były za pośrednictwem polskiej firmy kurierskiej. W związku z tym, że bezpośrednia przesyłka towaru na adres niemieckiego klienta realizowana przez polską firmę kurierską wiązała się z większymi kosztami, Wnioskodawca rozpoczął współpracę z niemieckim serwisem A. w zakresie obsługi realizacji części zamówień. Rozpoczęcie współpracy serwisem A. przez Spółkę podyktowane było głównie względami ekonomicznymi.

Obecnie wysyłka towarów na terytorium Niemiec odbywa się na dwa sposoby:

1. z magazynu znajdującego się na terytorium polski bezpośrednio do klienta końcowego z pomocą polskiej firmy kurierskiej albo
2. z magazynu należącego do firmy A. znajdującego się na terytorium Niemiec.

Zgodnie z prawem obowiązującym w Niemczech, przedsiębiorca, który m. in. wysyła sprzedany produkt do klienta końcowego z magazynu położonego w Niemczech jest zobowiązany do rejestracji do niemieckiego podatku od towarów i usług. Wobec spełnienia ww. przesłanki, Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik niemieckiego podatku od towarów i usług. W związku z tym, że sprzedaż z niemieckiego magazynu traktowana jest jako sprzedaż krajowa (niemiecka), towary te objęte są 19% niemieckim podatkiem od towarów i usług.

Niniejszym wnioskiem objęte są zdarzenia dotyczące wysyłki towarów z magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec. Towary te nabywane są na terenie Polski - Spółka nabywa je jako podatnik podatku od towarów i usług zarejestrowany w Polsce. Towary te następnie dostarczane są pocztą kurierską (drogą lądową) z terytorium Polski. Wysyłka towaru do klienta niemieckiego dokonywana jest po otrzymaniu kompletnego zamówienia złożonego za pośrednictwem serwisu internetowego - dopiero wówczas dochodzi do sprzedaży towaru na rzecz oznaczonego odbiorcy, przy czym tak jak zaznaczono, towar ten jest wysyłany z magazynu niemieckiego przy pomocy firmy A. Wszystkie towary sprzedawane na terytorium Niemiec Wnioskodawca wykazuje w deklaracji VAT-7 jako sprzedaż poza terytorium kraju, z zachowaniem prawa do odliczenia podatku od towarów i usług od zakupu tych towarów, na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Pismem z dnia 9 lipca 2018 r. Wnioskodawca uzupełnił ww. opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego poprzez wskazanie, że wysyłane do magazynu na terytorium Niemiec towary nie są przyporządkowane konkretnemu zamówieniu, a są jedynie magazynowane w Niemczech w oczekiwaniu na zamówienie, a ich sprzedaż i wysyłka na rzecz konkretnego klienta niemieckiego (przeniesienie prawa rozporządzania jak właściciel) następuje już na terytorium Niemiec.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zgodnie z przepisami ustawy o VAT, dostawa towarów z terytorium Polski do magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec, w celu ich dalszej wysyłki na teren Niemiec, po złożeniu zamówienia przez klienta niemieckiego, stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?

Zdaniem Wnioskodawcy, dostawa towarów z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec, w celu ich następczej wysyłki na terytorium Niemiec nie stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach

prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów m.in. w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

Definicja sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju znajduje się w art. 2 pkt 23 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju - rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem, że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W ocenie Wnioskodawcy, opisane dostawy towarów z terytorium Polski do magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec w celu ich późniejszej wysyłki na rzecz niemieckich klientów detalicznych, niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej, powinny zostać uznane jako sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju, co zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy o VAT wyłącza dyspozycję art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, a tym samym dostawy te nie stanowią wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 2 pkt 1 i 4 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o:

• terytorium kraju rozumie się przez to terytorium Rzeczpospolitej Polskiej ();
• terytorium państwa członkowskiego - rozumie się przez to terytorium państwa wchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej ();

Stosownie do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 tego artykułu stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Przywołane powyżej przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (WDT), której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej - na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy - wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

W myśl art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności nie mające charakteru czynności dwustronnych (czynionych za wynagrodzeniem), polegające na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym. Przy czym należy zaznaczyć, że przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy występuje chociażby jedna z przesłanek negatywnych określonych w art. 13 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 2 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 13 ust. 5 ustawy.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 23 ustawy, pod pojęciem sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, pod warunkiem że dostawa dokonywana jest na rzecz:

1. podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub
2. innego niż wymieniony w lit. a podmiotu niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Wskazać należy, że warunkiem uznania dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od towarów i usług lub na jego rzecz z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które jest państwem przeznaczenia dla wysyłanego lub transportowanego towaru, za sprzedaż wysyłkową w rozumieniu ustawy, jest dokonanie tej dostawy na rzecz podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej, którzy nie mają obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9, lub też na rzecz innego podmiotu, niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów stanowiąca sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju winna być dokonana w ramach wysyłki lub transportu na rzecz konkretnego podmiotu (klienta), będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej niemającym obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub też niebędącego podatnikiem podatku od wartości dodanej.

W opisanych okolicznościach stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie sprzedaży detalicznej towarów za pośrednictwem sklepu internetowego do klientów detalicznych m.in. na terytorium Niemiec. Spółka wysyła towary przeznaczone do sprzedaży do magazynu należącego do innego podmiotu (serwisu A.), znajdującego się na terytorium Niemiec, przy czym wysyłane towary nie są przyporządkowane konkretnemu zamówieniu. Następnie Spółka magazynuje towary w Niemczech w oczekiwaniu na zamówienie. Towary są zatem sprzedawane na terytorium Niemiec i wysyłane na rzecz konkretnego klienta niemieckiego już po złożeniu przez niego zamówienia. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik niemieckiego podatku VAT, a sprzedaż towarów z magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec jest traktowana przez niego jako sprzedaż na terytorium Niemiec, opodatkowana 19% stawką niemieckiego podatku VAT.

Mając na uwadze powyższy opis należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie brak jest dostawy towarów, która byłaby dokonana w ramach wysyłki lub transportu towarów do nabywcy określonego w art. 2 pkt 23 lit. a i b ustawy. Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca wysyła własny towar do magazynu w Niemczech gdzie będzie on magazynowany w oczekiwaniu na zamówienie, po otrzymaniu którego następuje dostawa towarów do określonego klienta na terytorium Niemiec. Wysyłka towarów z Polski do magazynu na terytorium Niemiec nie jest zatem dokonywana w ramach dostawy tych towarów na rzecz klienta, w wyniku której dochodziłoby do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Nie jest zatem możliwe rozliczanie tej transakcji jako sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju w rozumieniu art. 2 pkt 23 ustawy.

W przedmiotowej sprawie są natomiast spełnione warunki do uznania przemieszczenia towarów z Polski do Niemiec za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów o której mowa w art. 13 ust. 3. Dochodzi bowiem do przemieszczenia towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego kraju wspólnotowego, w którym mają posłużyć wykonywanym tam przez podatnika czynnościom opodatkowanym.

Przemieszczanie przez Wnioskodawcę lub na jego rzecz towarów należących do niego (których jest właścicielem) z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego (z Polski do magazynku na terytorium Niemiec) celem późniejszej wysyłki do klienta niemieckiego po złożeniu przez niego zamówienia, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, stanowi tzw. nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Jest to zatem, zgodnie z treścią art. 13 ust. 3 ustawy, czynność również uznawana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie uznania przedmiotowej dostawy z terytorium Polski do magazynu znajdującego się na terytorium Niemiec za sprzedaż wysyłkową, niebędącą wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, zmiany stanu prawnego, jak również w przypadku ustalenia w toku prowadzonego postępowania podatkowego odmiennego stanu sprawy niż przedstawiony we wniosku, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej