Temat interpretacji

zwolnienie od podatku dostawy nieruchomości

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 maja 2018 r. (data wpływu 9 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zwolnienia od podatku dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 czerwca 2018 r. (data wpływu 7 czerwca 2018 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 maja 2018 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.366.2018.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

J.P. wraz z żoną na prawach ustawowej wspólności małżeńskiej nabył w 2005 r. nieruchomość objętą Księgą Wieczystą Sądu Rejonowego, a w 2004 r. nieruchomość objętą Księgą Wieczystą Sądu Rejonowego.

J.P. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, którą rozpoczął w trakcie małżeństwa, jest czynnym podatnikiem podatku VAT i w ramach tej działalności na przedmiotowych nieruchomościach zostały wybudowane dwie hale przeznaczone do prowadzenia w nich działalności gospodarczej. Hale te są częściami składowymi przedmiotowych nieruchomości w rozumieniu art. 47 k.c.

W związku z wybudowaniem hal (zakupem materiałów i usług) J.P. przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Żona nie prowadzi działalności gospodarczej.

Hale te zostały oddane do użytku odpowiednio w styczniu 2008 r. i w maju 2011 r., od tej chwili oba te obiekty są amortyzowane. Przez cały ten okres czasu hale wykorzystywane są jako obiekty, w których J.P. prowadzi działalność gospodarczą - produkcja i sprzedaż osprzętu elektrotechnicznego.

Z uwagi na to, że nieruchomości te stanowiły działki o dużych powierzchniach nastąpił ich geodezyjny podział, to jest wydzielone zostały mniejsze działki, na których znajdują się hale.

W 2017 r. J.P. wraz z żoną aktem notarialnym ustanowili w swym małżeństwie ustrój rozdzielności majątkowej.

J. P. wraz z żoną zamierzają sprzedać te nieruchomości zabudowane halami, to jest J. P. zamierza sprzedać swój udział w tych nieruchomościach na rzecz podmiotu będącego czynnym podatnikiem VAT, a żona tym samym aktem notarialnym również sprzeda swój udział w przedmiotowej nieruchomości na rzecz tego samego podmiotu. W ramach jednej czynności - aktu notarialnego to jest umowy kupna - sprzedaży własność przedmiotowych nieruchomości zostanie przeniesiona na rzecz innego podmiotu.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

ad.1.1.

Nieruchomość mająca być przedmiotem dostawy składa się z dwóch geodezyjnie wyodrębnionych działek zabudowanych halami jest to działka numer 123/4 o pow. 0,1065 ha oraz działka numer 132/10 o pow. 0,1700 ha położone w R., działki te razem stanowić będą jedną nieruchomość zabudowaną halami.

Działki te powstały z podziału dotychczasowych działek to jest:

• działki numer 123/2 o powierzchni 1,3315 ha
• działki numer 132/9 o powierzchni 0,3479 ha.

ad.1.2.

1. Pierwsza hala o powierzchni zabudowy 466,90m² i powierzchni użytkowej 425,20m² została wybudowana od podstaw, na podstawie pozwolenia na budowę to jest decyzji Starosty. Hala ta została oddana do użytkowania w styczniu 2008 r. na podstawie decyzji Starosty o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie tego budynku.
Od lutego 2008r. budynek ten jest amortyzowany (wartość początkowa 449 388,22 zł), a w trakcie budowy w związku z zakupem materiałów oraz usługami związanymi z budowaniem tego obiektu podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
2. Druga hala o powierzchni zabudowy 398,90 m² i powierzchni użytkowej 692,80 m² została wybudowana od podstaw, na podstawie pozwolenia na budowę to jest pozwolenia na rozbudowę czyli decyzję Starosty. Hala ta została oddana do użytkowania w maju 2011 r. na podstawie decyzji Starosty o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie tego budynku.
Od czerwca 2011 r. budynek ten jest amortyzowany (wartość początkowa 709 476,06 zł.), a w trakcie budowy w związku z zakupem materiałów oraz usługami związanymi z budowaniem tego obiektu podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Łącznie obie hale mają ponad 1.000 m² powierzchni użytkowej. Każda z tych hal jest odrębnie amortyzowana.

Po oddaniu hal do użytkowania odpowiednio w 2008 r. i w 2011 r., są one nieprzerwanie użytkowane. W hali oddanej do użytkowania w 2011 r. dokonane były ulepszenia na kwotę 18 068,11 zł w maju 2012 r. oraz na kwotę 8 400,00 zł. w lutym 2017 r.

Na dowód powyższego w załączeniu Wnioskodawca przedkłada kopię :

1. decyzji Starosty o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie.
2. decyzji Starosty o udzieleniu pozwolenia na użytkowanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z planowanym zawarciem umowy kupna-sprzedaży nieruchomości, na której J.P. wybudował hale służące prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, powstaje pytanie czy taka umowa kupna-sprzedaży nieruchomości będzie czynnością w całości zwolnioną od podatku od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy opisana wyżej umowa kupna-sprzedaży nieruchomości będzie czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Zgodnie bowiem z art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a ustawy z 11 czerwca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2017, poz. 1221):

Zwalnia się od podatku:

10) dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

10a) dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów,

Natomiast pojęcie pierwszego zasiedlenia definiuje art. 2 pkt 14 ustawy z 11 czerwca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. 2017, poz. 1221), który stanowi, że ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o :

14) pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej

Z wyroku WSA w Krakowie z dnia 20.04.2017 r. sygn. akt I SA/Kr 91/17 ( LEX nr 2301465 ) wynika, że :

Pojęcie pierwszego zasiedlenia budynku (budowli, części budynku lub budowli) należy zatem rozumieć szeroko, gdy chodzi o użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika po wybudowaniu.

W świetle tego wyroku umowa kupna - sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w opisanym wyżej przypadku jest czynnością zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Taki sam pogląd został wyrażony w wyroku z dnia 31 maja 2016r. WSA w Bydgoszczy sygn. akt I SA/Bd 157/16 (LEX nr 2076456 ):

1. Każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 u.p.t.u.; jedynym kryterium zwolnienia podatkowego jest czas, jaki upłynął od pierwszego zasiedlenia budynku i nie ma znaczenia to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku, budowli (ich części) prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres. Nawet jeśli dostawcy takie prawo przysługiwało, to dostawa jest zwolniona z podatku po upływie określonego czasu od pierwszego zasiedlenia. Powiązanie prawa do zwolnienia od VAT dostawy nie z rozpoczęciem użytkowania, tylko z wykonaniem pierwszej czynności opodatkowanej dotyczącej nieruchomości, nie znajduje uzasadnienia systemowego.

2. W przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u. zwrot oddanie do użytkowania należy rozumieć w sposób potoczny.

Za stanowiskiem tym przemawia również ostatni wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 16 listopada 2017 r. w sprawie Kozuba Premium Selection sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie sygn. C-308/16 zgodnie z którym polskie przepisy uzależniające zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, są niezgodne z prawem UE, gdyż art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT ( Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) sprzeciwia się uregulowaniom krajowym, które uzależniają zwolnienie z podatku VAT w związku z dostawą budynków od spełnienia warunku, zgodnie z którym pierwsze zasiedlenie tych budynków następuje w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu. Takie samo stanowisko zaprezentował również Rzecznik Generalny, zgodnie z którym użytkowanie budynku przez właściciela przez co najmniej dwa lata jest zrównane z pierwszą dostawą i jego późniejsza sprzedaż jest zwolniona z VAT.

Natomiast sposób nabycia nieruchomości nie ma znaczenia prawnego.

Równocześnie jak wynika z wyroku WSA w Rzeszowie z dnia 8 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Rz 695/16 (LEX nr 2180861 )

Co do zasady, grunt będący przedmiotem zbycia podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie bowiem z art. 191 k.c. własność nieruchomości rozciąga się na rzecz ruchomą, która została połączona z nieruchomością w taki sposób, że stała się jej częścią składową.

Żona nie jest podatnikiem VAT, a więc dokonywana przez Nią sprzedaż udziału nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Natomiast J.P. użytkuje hale odpowiednio od 2008 r. i od 2011 r., czyli w pierwszym przypadku od ponad 10 lat, a w drugim przypadku od 8 lat.

Spełnione są więc warunki określone cytowaną ustawą, jak również Dyrektywą - to jest art. 12 ust. 1 i 2 oraz art. 135 ust. 1 lit. j) Dyrektywy VAT (Dyrektywa 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej), gdyż jedynym kryterium w tym przypadku jest czas, a nie to, czy dostawcy przysługiwało przy nabywaniu (wybudowaniu) budynku, budowli (ich części) prawo do odliczenia podatku naliczonego i jaki był jego zakres.

W świetle powyższego sprzedaż przez J.P. udziału w nieruchomości, na których zostały wybudowane hale przeznaczone do prowadzenia działalności gospodarczej i oddane do użytkowania w styczniu 2008 r. i w maju 2011 r. będzie czynnością w całości zwolnioną od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Z treści art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl powołanych wyżej przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego).

Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

W świetle powyższego, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również to, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem, jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy.

Zatem mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej wybudował dwie hale, które były wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej to wskazać należy, że Wnioskodawca będzie sprzedawał Nieruchomość, a nie jak wskazał udział w Nieruchomości. Zatem to Wnioskodawca będzie obowiązany wystawić fakturę oraz wykazać na fakturze VAT 100% ceny sprzedaży nieruchomości.

Natomiast podstawowa stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W świetle art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie według art. 2 pkt 14 ustawy rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z kolei przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.) posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika zaś z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny tych obiektów w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca, czynny zarejestrowany podatnik podatku VAT zamierza sprzedać dwie działki gruntu zabudowane halami. Hale zostały wybudowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Hale te zostały oddane do użytkowania w styczniu 2008 r i w maju 2011 r. i przez cały okres hale wykorzystywane są do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wartość początkowa hali oddanej do użytkowania w 2011 r. to 709 476,06 zł. i w tej hali dokonywane były ulepszenia na kwotę 18 068,11 zł w maju 2012 r. oraz 8 400,00 w lutym 2017 r.

Zatem z powyższego wynika, że planowana przez Wnioskodawcę dostawa będzie dostawą po pierwszym zasiedleniu, od którego minął okres dłuższy niż 2 lata, a wydatki na ulepszenie jednej z hal w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym w stosunku do których Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie były wyższe niż 30% wartości początkowej hali.

Z uwagi na powyższe dostawa hal nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia i będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, bowiem od pierwszego zasiedlenia zajęcia hal minął okres dłuższy niż dwa lata.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych, jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez Pana, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestii dostawy nieruchomości przez małżonkę została wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że zgodnie z cyt. art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zatem tut. organ nie może analizować i oceniać informacji zawartych w załączonych do wniosku (w zaistniałej sytuacji do pisma będącego uzupełnieniem tego wniosku) dokumentach tj. kopiach decyzji Starosty, bowiem przedmiotowe dokumenty nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem zaistniałego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz.U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej