Temat interpretacji

W zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej nr 893/261 i zabudowanej nr 1368/261 jedną stawką tj. 23%.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 września 2016 r. (data wpływu 30 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 15 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej nr 893/261 i zabudowanej nr 1368/261 jedną stawką tj. 23% jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki niezabudowanej nr 893/261 i zabudowanej nr 1368/261 jedną stawką tj. 23%.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu 15 grudnia 2016 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 6 grudnia 2016 r. nr 2461-IBPP1.4512.750.2016.1.AL.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, działając w imieniu Skarbu Państwa, Starosta dokonał sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa i wchodzącej w skład zasobu nieruchomości Skarbu Państwa.

Nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składała się z dwóch działek o nr 1368/261 i 893/261. Cała nieruchomość, a zatem obie działki ją tworzące ujawnione zostały w tej samej księdze wieczystej.

Działka nr 893/261 jest działką niezabudowaną, oznaczoną w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej (MN/Uc 06).

Działka nr 1368/261 jest działką zabudowaną budynkiem starej kuźni, oznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej (MN/Uc 06), teren użytkowany rolniczo (R/Z 09) i teren zieleni i wód (WS/Z 06).

Nie sprecyzowano, która część danej działki ma wyłącznie jedno ze wskazanych wyżej sposobów użytkowania, a zatem wszystkie sposoby użytkowania należy przypisać łącznie całej działce. Wartość nieruchomości, będącej przedmiotem sprzedaży biegły rzeczoznawca oszacował na kwotę 73.500,00 zł.

W ramach powyższego oszacowania wykazano:

1. wartość działki nr 1368/261 - 60.990,00 zł;
2. wartość działki nr 893/261 - 1800,00 zł;
3. wartość budynku starej kuźni, położonej na działce nr 1368/261 - 10.710,00 zł.

Wszystkie kwoty wskazane powyżej są kwotami netto.

Zgodnie z poleceniem Wojewody do łącznej wartości ustalonej przez biegłego doliczono koszt rozbiórki budynku stodoły, zlokalizowanej uprzednio na działce nr 1368/261 w wysokości 14.064,00 zł. Do ceny wywoławczej nieruchomości doliczono także koszty poniesione na sporządzenie operatu szacunkowego oraz emisję ogłoszeń w prasie.

Uwzględniając powyższe cenę wywoławczą ustalono na kwotę 87.564,00 zł. Po zgłoszeniu jednego postąpienia przetarg zamknięto, sprzedając nieruchomość za kwotę 88.444,00 zł netto.

W uzupełnieniu wniosku, które wpłynęło 15 grudnia 2016 r. Wnioskodawca wskazał, iż:

1.Wnioskodawca, złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R w styczniu 1999 r. i od tego czasu składa miesięczne deklaracje VAT-7. W oparciu o przepis przejściowy jakim jest art. 157 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku o towarów i usług Wnioskodawca posiada status podatnika VAT czynnego w rozumieniu tej ustawy.

2.Własność działek nr 893/261 i nr 1368/261 została nabyta przez Skarb Państwa w drodze spadkobrania po A.P. zmarłym 31 maja 1990 r., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego w o sygn. xxx z dnia 27 maja 2010 r.

Wobec powyższego przedmiotowe działki nie zostały nabyte w ramach transakcji podlegającej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym spadkobranie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Spadkobranie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Skarb Państwa, jako osoba prawna, był zwolniony z obowiązku płacenia podatku od spadków i darowizn na podstawie art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

3.Skarb Państwa nabył prawo własności w/w działek z mocy prawa, w sposób niezależny od woli pozyskania własności. Nie było to działanie celowe, ukierunkowane na pozyskanie nieruchomości ze względu na planowany z góry sposób wykorzystania.

Tym samym przedmiotowe działki nie zostały nabyte do działalności opodatkowanej podatkiem VAT ani do działalności zwolnionej z podatku.

4.Po nabyciu prawa własności działki nie były wykorzystywane aktywnie przez Skarb do prowadzenia jakiejkolwiek działalności, zarówno opodatkowanej podatkiem VAT, jak i zwolnionej z tego podatku.

5.Przy nabyciu działek nr 893/261 i 1368/261 Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie planowano wykorzystywania powyższej nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych.

6.Obie w/w działki zostały sprzedane w trybie przetargu ustnego nieograniczonego, przeprowadzonego w oparciu o przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami, który miał miejsce w dniu 14 czerwca 2016 r.; akt notarialny (obejmujący obie działki) został zawarty w dniu 11 sierpnia 2016 r.

7.Na dzień sprzedaży powyższa nieruchomość była zabudowana wyłącznie budynkiem starej nieużytkowanej kuźni. Budynek stodoły posadowiony również na ww. nieruchomości został rozebrany w 2014 r.

8.a)Wnioskodawca nie jest w posiadaniu informacji kto i kiedy wybudował budynek kuźni. Budynek posiada ok. 100 lat i najprawdopodobniej został wybudowany przez przodków ostatniego właściciela A.P.

b)Na dzień sprzedaży budynek kuźni był budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych był oznaczony symbolem 1251.

c)Budynek był trwale związany z gruntem.

d)Przy nabyciu budynku starej kuźni Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z faktem, iż nie została nabyta do działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca nie posiada informacji czy przy budowie budynku starej kuźni właściciel miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

e)Budynek nie był nigdy przedmiotem jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, której stroną był Skarb Państwa, w szczególności umowy najmu lub dzierżawy.

f)Budynek był używany do dnia śmierci poprzedniego właściciela A.P. tj. do dnia 31 maja 1990 r. Następnie, po stwierdzeniu nabycia spadku na rzecz Skarbu Państwa, budynek nie był użytkowany. Organ nie dysponuje informacjami, kiedy budynek starej kuźni był użytkowany po raz pierwszy.

g)Budynek nie był w jakikolwiek sposób wykorzystywany przez Wnioskodawcę, w szczególności do czynności podlegających podatkowi VAT, lub zwolnionych z tego podatku.

h)Wnioskodawca ulepszył nieruchomość poprzez dokonanie rozbiórki starej stodoły posadowionej na działce nr 1368/261, w oparciu o nakaz rozbiórki. Wnioskodawca poniósł na ten cel wydatek w kwocie 16.560,82 brutto, co stanowiło ok. 23% wartości rynkowej nieruchomości, wycenionej na podstawie operatu szacunkowego. Ulepszeniu podlegała cała nieruchomość. Nieruchomość nie była wykorzystywana po ulepszeniu.

Budynek starej kuźni nie został oddany do użytkowania do ulepszeniu nieruchomości.

Budynek po ulepszeniu nieruchomości nie był oddany w posiadanie zależne na podstawie umów cywilnoprawnych.

Skarb Państwa nie dokonał czynności będących ulepszeniem wyłącznie budynku starej kuźni.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działki nr 893/261 oraz działka nr 1368/261 zabudowanej budynkiem starej kuźni powinna być opodatkowana stawką 23% podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy wstępnie należy rozważyć naliczenie podatku VAT odrębnie do każdej z działek tworzących nieruchomość.

Ze względu na postanowienia ustawy o podatku od towarów i usług działka nr 893/261, przeznaczona na cele budowlane, traktowana jako odrębny przedmiot umowy, nie podlega zwolnieniu od podatku VAT. Z kolei działka nr 1368/261, w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, mogłaby podlegać zwolnieniu od podatku od towarów i usług, jednakże Skarb Państwa - Starosta dokonał w 2014 r. rozbiórki budynku stodoły znajdującej się na przedmiotowej nieruchomości, zgodnie z nakazem rozbiórki wydanym przez xxx. W związku z powyższym, domniemywać należy, iż na ulepszenie nieruchomości w ciągu ostatnich 2 lat poprzedzających zorganizowanie przetargu, właściciel nieruchomości - Skarb Państwa reprezentowany przez Starostę, poniósł wydatki.

Podkreślić jednak należy, że przedmiotem przetargu, a następnie umowy sprzedaży, nie była każda z w/w działek jako odrębny przedmiot, ale nieruchomość traktowana jako jednolita całość, w szczególności w kontekście spójnego, łączącego się bezpośrednio areału gruntowego.

Uwzględniając regulacje ustawy o gospodarce nieruchomościami, w szczególności postanowienia art. 37 w/w ustawy, nie ulegającą wątpliwości jest reguła, iż na podstawie tejże ustawy właściwy organ dokonuje czynności, których przedmiotem jest nieruchomość, a nie działka gruntowa. Zaś w orzecznictwie sadowym (np. I ACa 68/14 - Wyrok Sadu Apelacyjnego w Łodzi) powszechnie przyjęty jest pogląd, zgodnie z którym jeżeli została założona księga wieczysta obowiązuje zasada jedna księga - jedna nieruchomość.

Wobec powyższego również opodatkowanie podatkiem VAT winno nastąpić względem całej nieruchomości (składającej się z dwóch działek), jako jednolitego przedmiotu sprzedaży, gdzie wymiar podatku również następuje jednolicie.

W takiej sytuacji, Zdaniem sprzedającego, naliczenie podatku VAT powinno było nastąpić w odniesieniu do całkowitej, łącznej ceny sprzedaży. Wyliczenie podatku - 88.444,00zł + 23% tj. 20.342,12 zł = 108 786,12 zł.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki poruszanej we wniosku, tut. organ postanowił ująć kwestie dotyczące opisanych obu stanów faktycznych w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku oraz zwolnienie od podatku VAT.

Należy wskazać, że stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca, będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT od stycznia 1999 r., nabył działki nr 839/251 i nr 1368/261 w drodze spadkobrania po A.P. zmarłym 31 maja 1990 r., na podstawie postanowienia Sądu Rejonowego o sygn. akt xxx z dnia 27 maja 2010 r.

W momencie nabycia działka nr 839/251 stanowiła grunt niezabudowany, natomiast działka nr 1368/261 była zabudowana budynkiem starej kuźni oraz budynkiem stodoły.

Przedmiotowe działki nie zostały nabyte w ramach transakcji podlegającej regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym spadkobranie nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT. Spadkobranie nie było udokumentowane fakturą VAT.

Skarb Państwa nabył prawo własności w/w działek z mocy prawa, w sposób niezależny od woli pozyskania własności. Nie było to działanie celowe, ukierunkowane na pozyskanie nieruchomości ze względu na planowany z góry sposób wykorzystania. Tym samym przedmiotowe działki nie zostały nabyte do działalności opodatkowanej podatkiem VAT ani do działalności zwolnionej z podatku.

Po nabyciu prawa własności działki nie były wykorzystywane aktywnie przez Skarb do prowadzenia jakiejkolwiek działalności, zarówno opodatkowanej podatkiem VAT, jak i zwolnionej z tego podatku.

Przy nabyciu działek nr 839/261 i 1368/261 Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, ponieważ nie planowano wykorzystywania powyższej nieruchomości do wykonywania czynności opodatkowanych.

W dniu 14 czerwca 2016 r. Starosta dokonał sprzedaży dwóch działek o nr 1368/261 i 893/261 (akt notarialny obejmujący obie działki został zawarty w dniu 11 sierpnia 2016 r.). Na dzień sprzedaży działka nr 893/261 była działką niezabudowaną, oznaczoną w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej (MN/Uc 06). Natomiast działka nr 1368/261 była działką zabudowaną budynkiem starej kuźni, oznaczona w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej (MN/Uc 06), teren użytkowany rolniczo (R/Z 09) i teren zieleni i wód (WS/Z 06). Budynek stodoły został rozebrany w 2014 r.

Biorąc pod uwagę cyt. przepisy prawa oraz przedstawiony opis stanu faktycznego stwierdzić należy, iż z uwagi na fakt, iż na dzień sprzedaży tj. 14 czerwca 2016 r. działka nr 893/261 stanowiła grunt niezabudowany oznaczony w planie zagospodarowania przestrzennego jako teren zabudowy mieszkaniowej (MN/Uc 06) tym samym nie jest możliwe zastosowanie zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, z uwagi na objęcie tym przepisem wyłącznie gruntów innych niż budowlane (przeznaczone pod zabudowę).

Wskazać w tym miejscu należy, że skoro nie zostały spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT to należy przeanalizować warunki do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT wynika, że na jego podstawie korzysta ze zwolnienia dostawa gdy spełnione są łącznie dwa warunki:

1. dostawa dotyczy towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku,
2. dokonującemu dostawy towarów nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów.

Niespełnienie któregokolwiek z ww. warunków powoduje, że korzystanie ze zwolnienia od podatku VAT nie jest możliwe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie wykorzystywał przedmiotowej działki do jakiejkolwiek działalności, w tym nie wykorzystywał do działalności zwolnionej.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe, ponieważ działka będąca przedmiotem dostawy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku (Wnioskodawca w ogóle nie zamierzał wykorzystywać i nie wykorzystywał przedmiotowej działki do jakiejkolwiek działalności w tym zwolnionej od podatku), dostawa tej działki nie podlegała zwolnieniu od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa ww. działki nr 893/261 podlegała opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, iż przedmiotem dostawy była również działka nr 1368/261 zabudowana budynkiem starej kuźni. Na dzień sprzedaży budynek kuźni był budynkiem w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane oraz w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych był oznaczony symbolem 1251 i był trwale związany z gruntem.

Wnioskodawca nie posiada informacji kto i kiedy wybudował budynek kuźni. Budynek posiada około 100 lat i najprawdopodobniej został wybudowany przez przodków ostatniego właściciela - A.P.

Przy nabyciu budynku starej kuźni Wnioskodawca nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w związku z faktem, iż nie został nabyty do działalności opodatkowanej.

Wnioskodawca nie posiada informacji czy przy budowie budynku starej kuźni właściciel miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Budynek kuźni nie był nigdy przedmiotem jakiejkolwiek umowy cywilnoprawnej, której stroną był Skarb Państwa, w szczególności umowy najmu lub dzierżawy.

Budynek był używany do dnia śmierci poprzedniego właściciela A.P. tj. do dnia 31 maja 1990 r. Następnie, po stwierdzeniu nabycia spadku na rzecz Skarbu Państwa, budynek nie był użytkowany. Wnioskodawca nie dysponuje informacjami, kiedy budynek starej kuźni był użytkowany po raz pierwszy.

Budynek nie był w jakikolwiek sposób wykorzystywany przez Wnioskodawcę, w szczególności do czynności podlegających podatkowi VAT, lub zwolnionych z tego podatku.

Wnioskodawca nie dokonał czynności będących ulepszeniem wyłącznie budynku starej kuźni.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Jak stanowi art. 2 pkt 14 ww. ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1 z późn. zm.) zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, posługują się pojęciem pierwszego zasiedlenia, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających. Zgodnie z art. 12 ust. 2 zdanie drugie ww. Dyrektywy państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie gruntu związanego z budynkiem. Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności tj. przebudowy budynków.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami ww. Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. W efekcie, aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2014 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku.

W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu.

Należy w tym miejscu zauważyć, że takie rozumienie pojęcia pierwszego zasiedlenia odnosi się do art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT tj. do użytkowania przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części po ich wybudowaniu.

Kwestia pierwszego zasiedlenia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek/budowla zostanie ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej obiektu.

W takim bowiem przypadku decydujące znaczenie do rozstrzygnięcia czy nastąpiło pierwsze zasiedlenie, ma kwestia oddania budynku/budowli po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu (np. najem).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom po spełnieniu określonych warunków skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Przy czym wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części jest objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a staje się bezzasadne.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

W celu ustalenia czy w przedmiotowej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku planowanej dostawy działki nr 1368/261 zabudowanej budynkiem starej kuźni, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy względem ww. budynku nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

Z wniosku wynika, że budynek został nabyty przez Wnioskodawcę w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (spadkobranie), Wnioskodawcy nie przysługiwało w związku z nabyciem budynku prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, Wnioskodawca nie wykorzystywał przez cały okres posiadania ww. budynku w jakikolwiek sposób w tym do działalności opodatkowanej (w tym do najmu lub dzierżawy) lub do działalności zwolnionej oraz Wnioskodawca nie ponosił nakładów na ulepszenie budynku.

Budynek wskazany powyżej posiada około 100 lat, najprawdopodobniej został wybudowany przez przodków poprzedniego właściciela A.P. i był używany do dnia śmierci poprzedniego właściciela A.P. tj. do dnia 31 maja 1990 r.

W związku z powyższym sprzedaż budynku starej kuźni posadowionego na działce nr 1368/261 nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, zatem spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji powyższego, ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 29a ust. 8 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, korzystać będzie dostawa działki o nr 1368/261, na której przedmiotowy budynek starej kuźni jest posadowiony.

Wnioskodawca sformułował stanowisko, iż opodatkowanie podatkiem VAT winno nastąpić względem całej nieruchomości (składającej się z dwóch działek) jako jednolitego przedmiotu sprzedaży, gdzie wymiar podatku również następuje jednolicie. W takiej sytuacji, zdaniem sprzedającego naliczenie podatku VAT w wysokości 23% powinno było nastąpić w odniesieniu do całkowitej, łącznej ceny sprzedaży.

Odnosząc się do przedstawionego przez Wnioskodawcę stanowiska należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 1774 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1034) działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych. Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1. wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
2. są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami,
3. obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

Powyższe oznacza, że szerokie pojęcie nieruchomość nie jest tożsame z pojęciem działki, która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu.

Zatem dokonując oceny dotyczącej opodatkowania takiej nieruchomości należy odnieść się odrębnie do sytuacji każdej działki, która była przedmiotem opisywanej przez Wnioskodawcę czynności.

Kwestia opodatkowania podatkiem VAT określoną stawką lub też zwolnienia od podatku konkretnej dostawy zależy bowiem od rodzaju przedmiotu dostawy. Tym samym w zależności od przedmiotu dostawy zastosowanie mogą mieć przepisy dotyczące opodatkowania gruntów niezabudowanych lub też opodatkowania gruntów zabudowanych. W przypadku gruntów zabudowanych ich opodatkowanie uzależnione jest od kwestii opodatkowania obiektu (budynku lub budowli) na nim się znajdującego.

Zatem kwestie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działki zabudowanej jak i działki niezabudowanej należy rozpatrywać odrębnie.

Nie można uznać za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż opodatkowanie podatkiem VAT winno nastąpić względem całej nieruchomości (składającej się z dwóch działek), skoro jak wynika z wniosku przedmiotem dostawy była działka niezabudowana nr 893/261 przeznaczona pod zabudowę, jak również działka zabudowana budynkiem kuźni, gdzie do opodatkowania dostawy każdej z ww. działek stosuje się inne przepisy prawa.

Odnosząc się do kwestii potwierdzenia prawidłowości wyliczenia kwoty podatku, tut. organ pragnie podkreślić, iż zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacja indywidualna dotyczy zastosowania konkretnego przepisu prawa podatkowego do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, nie może natomiast potwierdzać prawidłowości dokonanych przez podatnika wyliczeń, które mogą być ocenione przez organ podatkowy w drodze postępowania podatkowego na podstawie zebranego materiału dowodowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach