Prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją modernizacji oświetlenia w sali kinowej w oparciu o zaproponow... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 10.07.2018, sygn. 0112-KDIL4.4012.209.2018.2.JKU, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją modernizacji oświetlenia w sali kinowej w oparciu o zaproponowaną przez Wnioskodawcę metodę.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 kwietnia 2018 r. (data wpływu 2 maja 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2018 r. (data wpływu 18 czerwca 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją modernizacji oświetlenia w sali kinowej w oparciu o zaproponowaną przez Wnioskodawcę metodę jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do częściowego odliczenia podatku naliczonego związanego z planowaną inwestycją modernizacji oświetlenia w sali kinowej w oparciu o zaproponowaną przez Wnioskodawcę metodę. Wniosek został uzupełniony w dniu 18 czerwca 2018 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o wskazanie pytania, na które Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gminne Centrum Kultury i Rekreacji (dalej również: Centrum, Wnioskodawca, Zainteresowany) jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina (dalej: Gmina), Centrum jest wpisane do księgi rejestrowej instytucji kultury w dziale domy kultury. Przedmiotem działalności jest tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury, w szczególności prowadzenie wielokierunkowej działalności polegającej na rozwijaniu i zaspokajaniu potrzeb kulturalnych mieszkańców.

W ramach bieżącej działalności instytucja prowadzi działalność statutową niepodlegającą podatkowi od towarów i usług, na finansowanie której otrzymuje dotacje od organizatora oraz działalność gospodarczą opodatkowaną, w ramach której prowadzi kino () (dalej zwane: Kino) i siłownię. Kino mieści się w budynku należącym do Wnioskodawcy, natomiast siłownia w budynku, którym administruje Szkoła Podstawowa. Ponadto w ramach działalności opodatkowanej Wnioskodawca organizuje imprezy kulturalne odpłatne, na które sprzedawane są bilety wstępu, wynajmuje sale oraz powierzchnie, pozyskuje środki od sponsorów, prowadzi sprzedaż wydawnictw i gadżetów. Ww. działalność opodatkowana jest stawką VAT 5% (sprzedaż wydawnictw), 8% (bilety wstępu do kina, siłowni, na imprezy kulturalne) i 23% (wynajem sali, powierzchni, sponsorowanie wydarzeń, sprzedaż gadżetów). Przedmiotem działalności statutowej odpłatnej zwolnionej z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a (usługi kulturalne) są opłaty za naukę gry na instrumentach dla dzieci, występy Młodzieżowej Orkiestry Dętej działającej w ramach Centrum, a także zajęcia związane z promocją folkloru. Opłaty te nie są osiągane w sposób systematyczny, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z art. 86 ustawy o podatku o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Od zakupionych towarów i usług dotyczących czynności opodatkowanych podatek VAT naliczony jest odliczany. W ramach prowadzonej działalności ponoszone są koszty, których nie da się jednoznacznie przypisać do poszczególnych rodzajów, tj. działalności opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej VAT, np. koszty związane z utrzymaniem budynku Centrum, gdzie mieści się m.in. sala kinowa. Do zakupów, które służą zarówno działalności opodatkowanej, jak i niepodlegającej VAT, stosuje się prewspółczynnik obliczony według wzoru wynikającego z Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 28 grudnia 2015 r., poz. 2193). Prewspółczynnik ten obliczony za rok 2017 wynosi 21%.

Wnioskodawca otrzyma dofinansowanie z Instytutu Sztuki Filmowej w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Kin Modernizacja Kin na zadanie pn. Modernizacja oświetlenia sali kinowej (). Planowana inwestycja, wpłynie na zwiększenie bezpieczeństwa widzów, obniżenie kosztów funkcjonowania kina energooszczędne oświetlenie, podniesie estetykę i jakość oferty. Należy dodać, że oświetlenie nie było dotychczas modernizowane.

Kwota dofinansowania wyniesie () zł, natomiast kosztorys całego zadania to () zł. Pozostała kwota zostanie sfinansowana z dotacji celowej oraz ze środków własnych.

W kwocie dofinansowania z ISF podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowanym.

Sala kinowa służy przede wszystkim działalności opodatkowanej odbywają się tam seanse filmowe oraz imprezy kulturalne biletowane. Sala jest amfiteatralna, fotele przymocowane są na stałe, w związku z tym służy tylko i wyłącznie jako sala widowiskowa, nie można w niej prowadzić innej działalności.

Odbywają się tam tylko imprezy kulturalne typu: koncerty, uroczystości okolicznościowe, spektakle teatralne itp. (w niewielkim stopniu niepodlegające podatkowi VAT). Większość przedsięwzięć w ramach działalności statutowej odbywa się poza budynkiem np. są to imprezy plenerowe, organizowane w ramach Dni (), Festiwalu (), dożynek gminnych, świąt patriotycznych itp.

Wniosek został uzupełniony w dniu 18 czerwca 2018 r. o następujące informacje:

Efekty projektu będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych (działalność Kina) oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (działalność statutowa Wnioskodawcy).
W odniesieniu do ww. projektu Centrum będzie nabywało towary i usługi, które będą wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.) oraz innych celów niż działalność gospodarcza, tj. do celów statutowych niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
Wnioskodawca nie będzie w stanie bezpośrednio przypisać nabywanych, w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towarów i usług do celów działalności gospodarczej.
Planowana inwestycja ma służyć przede wszystkim działalności Kina. Premiery, zgodnie z wymogami dystrybutorów filmów, grane są przez 5 dni w tygodniu, tj. od piątku do wtorku. Wybierając metodę indywidualną dotyczącą czasu wykorzystania sali kinowej w ciągu roku na działalność opodatkowaną i niepodlegającą podatkowi od towarów i usług dokonano obliczenia proporcji w oparciu o dane z roku 2017.
W roku 2017 sala była wykorzystana na:
- działalność opodatkowaną przez 1032 godziny (w tym na projekcje filmowe odpłatne przez 1014 godzin oraz na odpłatne imprezy kulturalne i wynajem sali przez 18 godzin),
- działalność niepodlegającą VAT przez 147,40 godzin (w tym na spektakle teatralne, imprezy okolicznościowe, spotkania itp. przez 79,25 godzin oraz na próby do spektakli, występów itp. przez 68,15 godzin).
Łącznie sala była wykorzystana przez 1179,40 godzin.
Obliczenia proporcji wg metody indywidualnej dokonano w następujący sposób:
X = A/Bx100%,
gdzie:
X proporcja
A czas wykorzystany na działalność opodatkowaną podatkiem VAT: 1032 godz.
B łączny czas wykorzystania sali na działalność opodatkowaną VAT i niepodlegającą VAT: 1179,40 godz.
X = 87,50%, po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej X = 88%
GCKiR prowadzi szeroką działalność kulturalną na terenie Gminy i poza nią, na którą otrzymuje dotację podmiotową od organizatora Gminy. Z dotacji tej finansowane są m.in. imprezy kulturalne, które organizowane są głównie poza budynkiem, gdzie mieści się kino (), w którym to kinie będzie realizowany ww. projekt. W ubiegłym roku były zorganizowane imprezy plenerowe m.in. Dni (), Festiwal (), Dożynki Gminne, Uroczystości 3-Maja, a także m.in. wydarzenia w (): Koncert () , ().
Do kalkulacji prewspółczynnika (X) za rok 2017 obliczonego zgodnie z ww. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. przyjęto następujące dane:
A: 245.767,81 zł obrót z działalności gospodarczej
P: 955.045,00 zł (otrzymane dotacje)+ 245.767,81 =1.200.812,81 zł
X = Ax100/P, gdzie X = 21%
Otrzymane w roku 2017 dotacje to: podmiotowa z gminy w kwocie 902.045 zł, dotacje z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację projektów () 25.000 zł i () 14.000 zł oraz z Narodowego Centrum Kultury na projekt ,,() 14.000 zł.
Z ww. względów, dokonując wyboru sposobu określenia proporcji opartego na czasowym wykorzystaniu kina, Wnioskodawca stwierdza, że dla realizacji ww. projektu jest on bardziej adekwatny niż wskazany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193) i wskazuje na rzeczywiste wykorzystanie modernizowanego obiektu do działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 18 czerwca 2018 r.).

Czy Wnioskodawca dla częściowego odliczenia podatku naliczonego dotyczącego planowanej inwestycji modernizacji oświetlenia w sali kinowej może zastosować proporcję, obliczoną według zaproponowanej metody, która za rok 2017 wynosi 88%?

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób określenia proporcji według Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (21% za rok 2017) nie jest reprezentatywny do planowanej inwestycji, gdyż nie oddaje w pełni specyfiki wykorzystania sali kinowej. Planowana inwestycja dotyczy bowiem tej części obiektu, która jest bardziej zaangażowana w działalność opodatkowaną niż wynika to z obliczonego zgodnie z rozporządzeniem prewspółczynnika VAT dla samorządowej instytucji kultury.

Zgodnie z art. 86 ust. 2h ustawy o podatku od towarów i usług, można zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia prewspółczynnika.

Wnioskodawca proponuje wziąć pod uwagę metodę indywidualną, dotyczącą czasu wykorzystania sali kinowej w ciągu roku na działalność opodatkowaną i niepodlegającą podatkowi od towarów i usług, która to metoda w ocenie Zainteresowanego bardziej obiektywnie odzwierciedla sytuację.

Prewspółczynnik indywidualny obliczono w oparciu o dane z roku 2017, biorąc pod uwagę czas wykorzystania sali kinowej na działalność opodatkowaną i niepodlegającą VAT według następującego wzoru:

X = A/Bx100%

gdzie

X prewspółczynnik

A czas wykorzystany na działalność opodatkowaną podatkiem VAT (w godzinach)

B łączny czas wykorzystania sali na działalność opodatkowaną VAT i niepodlegającą VAT (w godzinach).

W roku 2017 sala była wykorzystana na:

działalność opodatkowaną przez 1032 godziny (w tym na spektakle filmowe odpłatne przez 1014 godzin oraz na odpłatne imprezy kulturalne, wynajem przez 18 godzin),
działalność niepodlegającą VAT przez 147,40 godzin (w tym na spektakle teatralne, imprezy okolicznościowe, spotkania itp. przez 79,25 godzin oraz na próby do spektakli, występów itp. przez 68,15 godzin).

Łącznie sala była wykorzystana przez 1179,40 godzin.

Obliczenie proporcji:

X = A/Bx100%

A = licznik: 1032

B = mianownik: 1179,40

X = 87,50%, po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej X = 88%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W myśl art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Przepis art. 86 ust. 2d ustawy stanowi, że w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Na mocy art. 86 ust. 2e ustawy, podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W świetle art. 90 ust. 5 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu uzyskanego z dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych podatnika używanych przez podatnika na potrzeby jego działalności.

Ponadto, zgodnie z art. 90 ust. 6 ustawy, do obrotu, o którym mowa w ust. 3, nie wlicza się obrotu z tytułu transakcji dotyczących:

pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych;
usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku (art. 90 ust. 9a ustawy).

Na podstawie art. 90 ust. 10 ustawy, w przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;
nie przekroczyła 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

W tym miejscu należy wskazać, że w przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie ww. przepisu art. 86 ust. 22 ustawy zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U., poz. 2193). Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 cyt. rozporządzenia).

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć. Zaproponowane metody mają charakter obrotowy, polegający na ustaleniu udziału obrotów z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym obrocie z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Należy zauważyć, że wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów Minister Finansów wskazał również samorządowe instytucje kultury.

Stosownie do § 4 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku samorządowej instytucji kultury, jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez samorządową instytucję kultury,

P przychody wykonane samorządowej instytucji kultury.

Zgodnie z § 2 pkt 4 rozporządzenia, przez obrót należy rozumieć podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

dokonywanych przez podatników:
- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
- eksportu towarów,
- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Przez przychody wykonane samorządowej instytucji kultury rozumie się w myśl § 2 pkt 12 rozporządzenia przychody samorządowej instytucji kultury w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane tej instytucji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty zwróconych dotacji, o odsetki od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tej instytucji oraz o odszkodowania należne tej instytucji inne niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania planu finansowego, z których instytucja ta pokrywała koszty swojej działalności wykonując przypisane jej zadania jednostki samorządu terytorialnego.

Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, przychody wykonane samorządowej instytucji kultury nie obejmują przychodów uzyskanych z tytułu:

dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności;
transakcji dotyczących:
1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Wyłączenie ww. transakcji z przychodów wykonanych samorządowej instytucji kultury (mianownik proporcji) zapewnia spójność (symetrię) z wyłączeniem tych transakcji z obrotu z działalności gospodarczej (licznik proporcji) i ma na celu oczyszczenie kwoty przychodów przyjmowanej do wyliczenia proporcji z danych, które zniekształcałyby tę proporcję.

Stosownie do § 8 rozporządzenia, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w § 3-7, mogą być przyjęte dane za rok podatkowy poprzedzający poprzedni rok podatkowy.

Z uwagi na fakt, że w przypadku samorządowej instytucji kultury niemożliwym jest wyliczenie obrotu uzyskanego z tytułu czynności pozostających poza systemem VAT przyjęto zasadę dla celów zastosowania sposobu obliczenia proporcji że całkowity obrót z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT odpowiada wysokości zrealizowanych przychodów, z uwzględnieniem otrzymanych dotacji (z wyjątkiem zwróconych dotacji, odsetek od środków na rachunkach bankowych zaliczanych do przychodów z mienia tej instytucji, odszkodowań innych niż stanowiące zapłatę, oraz dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez samorządową instytucję kultury do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane do środków trwałych samorządowej instytucji kultury, używanych na potrzeby prowadzonej przez tę instytucję działalności, a także transakcji dotyczących pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych, oraz usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41 ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy), w tak zdefiniowanych przychodach mieścić się będą zarówno przychody z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, jak i działalności niemającej charakteru gospodarczego. Kwota, która pozostanie po odjęciu przychodów z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, odpowiada zatem niejako cenie lub obrotowi z tytułu świadczonych przez instytucję zadań mieszczących się poza systemem VAT.

Propozycja ujęcia wszystkich przychodów instytucji kultury (z pewnymi wyjątkami opisanymi powyżej), w tym w szczególności dotacji celowych lub podmiotowych niezwiązanych bezpośrednio z ceną (ujętych w planie finansów), znajduje umocowanie w przepisach unijnych. Zgodnie bowiem z art. 174 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uwzględnić w mianowniku wysokość subwencji innych niż subwencje bezpośrednio związane z ceną dostaw towarów lub świadczenia usług, o których mowa w art. 73. Przepis ten dotyczy wyłącznie przypadku podatników tzw. mieszanych (vide: wyrok TSUE w sprawie C-204/03, pkt 25) i został wprowadzony do dyrektywy w celu uniknięcia sytuacji, w której podmiot otrzymujący subwencje, niedokonujący czynności podlegających opodatkowaniu VAT poprzez dokonywanie symbolicznych w stosunku do całości wykonywanych działań czynności podlegających opodatkowaniu VAT mógłby uzyskać niewspółmiernie wysoki zwrot podatku VAT (vide: opinia Rzecznika Generalnego do sprawy C-204/03, pkt 15).

W przypadku samorządowych instytucji kultury, których działanie ma w przeważającej części charakter statutowy i oparte jest w większej części na dotacjach niezwiązanych bezpośrednio z ceną, pominięcie tych dotacji w ustalaniu proporcji mogłoby doprowadzić do uzyskania nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego.

W tym miejscu wyjaśnić dodatkowo należy, że czynności związane z działalnością gospodarczą mogą generować przychody albo mogą mieć wpływ na te przychody (pośrednio, bądź bezpośrednio). Natomiast czynności niezwiązane z działalnością gospodarczą co do zasady nie mają żadnego wpływu na osiągane przez przedsiębiorstwo podlegające opodatkowaniu przychody (ani pośredniego, ani bezpośredniego), są one bowiem związane z realizacją dodatkowych celów, np. misji, celów statutowych, czy działań wykonywanych w charakterze organów władzy publicznej.

W przypadku wykonywania przez instytucję kultury prowadzącą działalność gospodarczą również czynności nieodpłatnych punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia (decyduje o tym specyfika działalności danej instytucji kultury), że czynności nieodpłatne stanowią odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności danej instytucji kultury (np. instytucja kultury wykonuje nieodpłatną działalność statutową w zakresie upowszechniania kultury, polegającą na organizacji nieodpłatnie imprez i wydarzeń kulturalnych, świadczeniu usług nieodpłatnej edukacji kulturalnej, oraz prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT polegającą na np. wynajmowaniu powierzchni na cele użytkowe), wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego, jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej, podatnik będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT.

Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wobec tego należy stwierdzić, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów opodatkowanej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

W rozpatrywanej sprawie mamy do czynienia z samorządową instytucją kultury, zatem zasadnym jest odwołanie się do przepisów ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2017 r., poz. 862, z późn. zm.), określającej zasady tworzenia i działania instytucji kultury.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Stosownie do art. 9 ust. 2 ww. ustawy, prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Instytucje kultury, dla których organizatorami są jednostki samorządu terytorialnego, mogą otrzymywać dotacje celowe na zadania objęte mecenatem państwa, w tym dotacje celowe na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji, z budżetu państwa z części, której dysponentem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 9 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 12 cyt. ustawy, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Instytucja kultury pokrywa koszty bieżącej działalności i zobowiązania z uzyskiwanych przychodów, o czym stanowi art. 28 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Państwowe instytucje kultury, których organizatorem jest minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, mogą za jego zgodą udzielać dofinansowania, w tym wydatków inwestycyjnych, podmiotom prowadzącym działalność w dziedzinie kultury i ochrony dziedzictwa narodowego (art. 28 ust. 1a cyt. ustawy).

Natomiast przepisy art. 28 ust. 2 i 3 ww. ustawy stanowią, że przychodami instytucji kultury są przychody z prowadzonej działalności, w tym ze sprzedaży składników majątku ruchomego, przychody z najmu i dzierżawy składników majątkowych, dotacje podmiotowe i celowe z budżetu państwa lub jednostki samorządu terytorialnego, środki otrzymane od osób fizycznych i prawnych oraz z innych źródeł. Organizator przekazuje instytucji kultury środki finansowe w formie dotacji:

podmiotowej na dofinansowanie działalności bieżącej w zakresie realizowanych zadań statutowych, w tym na utrzymanie i remonty obiektów;
celowej na finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji;
celowej na realizację wskazanych zadań i programów.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (podlegającej opodatkowaniu, czyli opodatkowanej i zwolnionej, oraz niepodlegającej opodatkowaniu). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Centrum jest samorządową instytucją kultury, której organizatorem jest Gmina. Wnioskodawca jest wpisany do księgi rejestrowej instytucji kultury w dziale domy kultury. Przedmiotem działalności jest tworzenie, upowszechnianie i ochrona kultury, w szczególności prowadzenie wielokierunkowej działalności polegającej na rozwijaniu i zaspokajaniu potrzeb kulturalnych mieszkańców.

W ramach bieżącej działalności instytucja prowadzi działalność statutową niepodlegającą podatkowi od towarów i usług, na finansowanie której otrzymuje dotacje od organizatora oraz działalność gospodarczą opodatkowaną, w ramach której prowadzi kino i siłownię. Kino mieści się w budynku należącym do Centrum, natomiast siłownia w budynku, którym administruje Szkoła Podstawowa. Ponadto w ramach działalności opodatkowanej Wnioskodawca organizuje imprezy kulturalne odpłatne, na które sprzedawane są bilety wstępu, wynajmuje sale oraz powierzchnie, pozyskuje środki od sponsorów, prowadzi sprzedaż wydawnictw i gadżetów. Ww. działalność opodatkowana jest stawką VAT 5% (sprzedaż wydawnictw), 8% (bilety wstępu do Kina, siłowni, na imprezy kulturalne) i 23% (wynajem sali, powierzchni, sponsorowanie wydarzeń, sprzedaż gadżetów). Przedmiotem działalności statutowej odpłatnej zwolnionej od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33a (usługi kulturalne) są opłaty za naukę gry na instrumentach dla dzieci, występy Młodzieżowej Orkiestry Dętej działającej w ramach Centrum, a także zajęcia związane z promocją folkloru. Opłaty te nie są osiągane w sposób systematyczny, a w przypadku ich osiągnięcia przeznaczane są w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Zainteresowany jest podatnikiem VAT czynnym.

Od zakupionych towarów i usług dotyczących czynności opodatkowanych podatek VAT naliczony jest odliczany. W ramach prowadzonej działalności ponoszone są koszty, których nie da się jednoznacznie przypisać do poszczególnych rodzajów, tj. działalności opodatkowanej, zwolnionej czy niepodlegającej VAT, np. koszty związane z utrzymaniem budynku Centrum, gdzie mieści się m.in. sala kinowa. Do zakupów, które służą zarówno działalności opodatkowanej, jak i niepodlegającej VAT stosuje się prewspółczynnik obliczony według wzoru wynikającego z Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Prewspółczynnik ten obliczony za rok 2017 wynosi 21%.

Wnioskodawca otrzyma dofinansowanie z Instytutu Sztuki Filmowej w ramach Programu Operacyjnego Rozwój Kin Modernizacja Kin na zadanie pn. .Modernizacja oświetlenia sali kinowej (). Planowana inwestycja, wpłynie na zwiększenie bezpieczeństwa widzów, obniżenie kosztów funkcjonowania Kina energooszczędne oświetlenie, podniesie estetykę i jakość oferty. Należy dodać, że oświetlenie nie było dotychczas modernizowane.

Kwota dofinansowania wyniesie () zł, natomiast kosztorys całego zadania to () zł. Pozostała kwota zostanie sfinansowana z dotacji celowej oraz ze środków własnych. W kwocie dofinansowania z ISF podatek VAT nie jest kosztem kwalifikowanym.

Efekty projektu będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych (działalność kina) oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (działalność statutowa Centrum).

W odniesieniu do ww. projektu Wnioskodawca będzie nabywał towary i usługi, które będą wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz innych celów niż działalność gospodarcza, tj. do celów statutowych niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca nie będzie w stanie bezpośrednio przypisać nabywanych, w związku z wykonywaniem zadań w zakresie ww. projektu towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Planowana inwestycja ma służyć przede wszystkim działalności Kina. Premiery, zgodnie z wymogami dystrybutorów filmów, grane są przez 5 dni w tygodniu, tj. od piątku do wtorku. Wybierając metodę indywidualną dotyczącą czasu wykorzystania sali kinowej w ciągu roku na działalność opodatkowaną i niepodlegającą podatkowi od towarów i usług dokonano obliczenia proporcji w oparciu o dane z roku 2017.

W roku 2017 sala była wykorzystana na:

działalność opodatkowaną przez 1032 godziny (w tym na projekcje filmowe odpłatne przez 1014 godzin oraz na odpłatne imprezy kulturalne i wynajem sali przez 18 godzin),
działalność niepodlegającą VAT przez 147,40 godzin (w tym na spektakle teatralne, imprezy okolicznościowe, spotkania itp. przez 79,25 godzin oraz na próby do spektakli, występów itp. przez 68,15 godzin).

Łącznie sala była wykorzystana przez 1179,40 godzin.

Obliczenia proporcji wg metody indywidualnej dokonano w następujący sposób:

X = A/Bx100%,

gdzie:

X proporcja

A czas wykorzystany na działalność opodatkowaną podatkiem VAT: 1032 godz.

B łączny czas wykorzystania sali na działalność opodatkowaną VAT i niepodlegającą VAT: 1179,40 godz.

X = 87,50%, po zaokrągleniu do najbliższej liczby całkowitej X = 88%

Centrum prowadzi szeroką działalność kulturalną na terenie Gminy i poza nią, na którą otrzymuje dotację podmiotową od organizatora Gminy. Z dotacji tej finansowane są m.in. imprezy kulturalne, które organizowane są głównie poza budynkiem, gdzie mieści się kino, w którym to kinie będzie realizowany ww. projekt. W ubiegłym roku były zorganizowane imprezy plenerowe, a także inne wydarzenia.

Do kalkulacji prewspółczynnika (X) za rok 2017 obliczonego zgodnie z ww. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. przyjęto następujące dane:

A: () zł obrót z działalności gospodarczej

P: () zł (otrzymane dotacje)+ () =() zł

X = Ax100/P, gdzie X = 21%

Otrzymane w roku 2017 dotacje to: podmiotowa z Gminy w kwocie () zł, dotacje z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego na realizację projektów ()zł i () zł oraz z Narodowego Centrum Kultury na projekt () zł.

Z ww. względów, dokonując wyboru sposobu określenia proporcji opartego na czasowym wykorzystaniu Kina, Wnioskodawca stwierdza, że dla realizacji ww. projektu jest on bardziej adekwatny niż wskazany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników i wskazuje na rzeczywiste wykorzystanie modernizowanego obiektu do działalności opodatkowanej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy dla częściowego odliczenia podatku naliczonego dotyczącego planowanej inwestycji modernizacji oświetlenia w sali kinowej może zastosować proporcję, obliczoną według zaproponowanej metody, która za rok 2017 wynosi 88%.

Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych.

Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, w związku z wykorzystywaniem nabywanych towarów i usług do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakupy towarów i usług jedynie w zakresie, w jakim te towary i usługi będą służyć do wykonywania przez Centrum czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca będzie zatem zobowiązany do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu sposobu określenia proporcji umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego w prawidłowej wysokości w odniesieniu do nabywanych towarów i usług wykorzystywanych do celów mieszanych, zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ust. 2a-2h ustawy.

Powołane przepisy art. 86 ust. 2a-2h ustawy będą bowiem miały zastosowanie wyłącznie do sytuacji jak to ma miejsce w niniejszej sprawie w której nabywane towary i usługi, wykorzystywane będą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT), jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w sytuacji, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W takich okolicznościach kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

W odniesieniu do powyższego należy stwierdzić, że jak wynika z wyżej cytowanego przepisu art. 86 ust. 2a ustawy, sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Z uwagi na różnorodność i bogactwo życia gospodarczego wybór sposobu, według którego dokonuje się tego proporcjonalnego przypisania, należy do podatnika. Przepisy ustawowe wymagają jedynie, aby odpowiadał on najbardziej specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Będzie to spełnione, jeśli sposób ten:

zapewni dokonanie odliczenia podatku naliczonego wyłącznie w części przypadającej na działalność gospodarczą (co do zasady dotyczącej czynności opodatkowanych VAT) oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadających na działalność gospodarczą oraz na cele inne (z wyjątkiem celów prywatnych) gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Sposób określenia proporcji, jak wyżej wskazano, powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć. Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Wnioskodawcę metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona on wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

Jednocześnie, korzystając z delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy, Minister Finansów w powołanym wyżej rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r., określił dla samorządowych instytucji kultury sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanych przez te jednostki działalności i dokonywanych przez nie nabyć.

Wskazać należy, że ustawodawca, na mocy art. 86 ust. 2h ustawy, daje podatnikom, w tym samorządowym instytucjom kultury, możliwość zastosowania innego sposobu określenia proporcji niż wskazują przepisy art. 86 ust. 22 ustawy, natomiast tylko w sytuacji, gdy wybrany sposób jest bardziej reprezentatywny.

Zatem Wnioskodawca może zastosować inną metodę tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy wybrana przez niego metoda jest bardziej reprezentatywna i tym samym najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności. Dokonując wyboru sposobu określenia proporcji należy w szczególności mieć na uwadze charakter działalności prowadzonej przez samorządową instytucję kultury, a także sposób finansowania tego podmiotu.

Wnioskodawca uznał za najbardziej reprezentatywny sposób określania proporcji wyliczony na podstawie udziału czasowego. Jak wynika z wniosku: W roku 2017 sala była wykorzystana na działalność opodatkowaną przez 1032 godziny (w tym na spektakle filmowe odpłatne przez 1014 godzin oraz na odpłatne imprezy kulturalne, wynajem przez 18 godzin), oraz na działalność niepodlegającą VAT przez 147,40 godzin (w tym na spektakle teatralne, imprezy okolicznościowe, spotkania itp. przez 79,25 godzin oraz na próby do spektakli, występów itp. przez 68,15 godzin). Łącznie sala była wykorzystana przez 1179,40 godzin. W opinii Centrum: sposób określenia proporcji według Rozporządzenia Ministra Finansów z 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (21% za rok 2017) nie jest reprezentatywny do planowanej inwestycji, gdyż nie oddaje w pełni specyfiki wykorzystania sali kinowej. Planowana inwestycja dotyczy bowiem tej części obiektu, która jest bardziej zaangażowana w działalność opodatkowaną niż wynika to z obliczonego zgodnie z rozporządzeniem prewspółczynnika VAT dla samorządowej instytucji kultury.

Nie sposób jednak zgodzić się z zaprezentowanym przez Zainteresowanego sposobem odliczenia części podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki na realizację inwestycji. Zaprezentowana argumentacja przemawiająca za stosowaniem przez Wnioskodawcę metody godzinowej (określającej udział czasu wykorzystanego na działalność opodatkowaną podatkiem VAT w stosunku do łącznego czasu wykorzystania Sali Kina na działalność opodatkowaną i niepodlegającą VAT) jest nieprecyzyjna i nie zawiera obiektywnych powodów, dla których przedstawiona metoda najbardziej odpowiada specyfice działalności jednostki. Założenia przyjęte przy obliczaniu wysokości proporcji przez Wnioskodawcę budzą wątpliwości.

Zainteresowany jest zdania, że sposób oparty na czasowym wykorzystaniu Kina jest bardziej adekwatny niż wskazany w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników i wskazuje na rzeczywiste wykorzystanie modernizowanego obiektu do działalności opodatkowanej.

Nie jest to argument wystarczający do uznania tego sposobu określenia proporcji za bardziej reprezentatywny niż ten wskazany w rozporządzeniu w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników. Należy mieć bowiem na uwadze charakter działalności publicznej prowadzonej przez samorządową instytucję kultury, a także sposób finansowania tej instytucji. Zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, samorządowa instytucja kultury, finansowana lub dofinansowana jest przez organizatora (jednostkę samorządu terytorialnego) przez m.in. dotacje, w zakresie tworzenia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym jest ona prowadzona. Przyjęta przez Wnioskodawcę metoda godzinowa nie uwzględnia tych elementów prowadzonej działalności kulturalnej, które mają wpływ na jej prowadzenie i funkcjonowanie. Metoda godzinowa oddaje jedynie liczbę godzin, w których budynek Kina wykorzystywany jest do celów działalności gospodarczej oraz poza tą działalnością, a nie specyfikę prowadzonej działalności, o której mowa w art. 86 ust. 2b ustawy, oraz nie zapewnia obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane. Zatem uznać należy, że zastosowanie metody godzinowej mogłoby prowadzić do nieadekwatnego odliczenia podatku naliczonego niezgodnego z rzeczywistością.

Ponadto, przyjęty przez Wnioskodawcę klucz nie uwzględnia całodobowego wykorzystania sali kinowej. Na realizację inwestycji będą ponoszone wydatki, które mają zapewnić funkcjonowanie sali kinowej przez 24 godziny na dobę, nawet wtedy, gdy nikt nie będzie z niej korzystał. Wnioskodawca natomiast przy obliczeniu współczynnika wziął pod uwagę wyłącznie ilość godzin wykorzystania sali kinowej na cele działalności opodatkowanej (seanse filmowe, imprezy kulturalne biletowane) i niepodlegającej opodatkowaniu. Trudno w takiej sytuacji określić, do jakich czynności (w jaki sposób) sala kinowa będzie wykorzystywana w pozostałych godzinach, kiedy nie będzie służyła ww. celom.

Przy pomocy sposobu wyliczania proporcji, zaproponowanego przez prawodawcę, Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury, świadcząca czynności zarówno w ramach działalności gospodarczej, jak i poza taką działalnością, wyliczy matematycznie wysokość proporcji, przy zastosowaniu której będzie dokonywać rozdziału podatku naliczonego od wydatków tylko przez nią faktycznie ponoszonych, jednak wyłącznie takich, które są związane z czynnościami mieszczącymi się w pojęciu działalności gospodarczej, a których to przypisanie wyłącznie do tych czynności nie jest możliwe. Metoda wskazana w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności i dokonywanych nabyć oraz z uwagi na sposób wyliczenia wskaźnika obiektywnie odzwierciedla tę część wydatków, która przypada na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza. Ww. metoda obliczania proporcji dla samorządowych instytucji kultury uwzględniać będzie całe spektrum działalności Centrum, a nie tylko działalność Wnioskodawcy w odniesieniu do czasu (godzin), w jakim budynek Kina jest wykorzystywany.

Tym samym, proponowana przez Zainteresowanego metoda określenia proporcji w celu realizacji prawa do odliczenia podatku VAT od wydatków ponoszonych w zakresie przedmiotowej inwestycji w oparciu o sposób określenia proporcji ustalony jako liczba godzin, w których sala Kina jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej w ogólnej liczbie godzin wykorzystywania Sali na działalność opodatkowaną i niepodlegającą opodatkowaniu VAT nie jest metodą gwarantującą, że zakres wykorzystywania do działalności gospodarczej nabywanych towarów i usług będzie odzwierciedlony w sposób obiektywny i pełny. Zdaniem tutejszego Organu, przedstawiony sposób nie jest w pełni obiektywny i nie jest w stanie precyzyjnie odzwierciedlić stopnia wykorzystania zakupów związanych z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Tym samym, powyższy sposób nie może być uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez Centrum działalności i dokonywanych nabyć.

Podsumowując, mając na względzie powołane przepisy prawa, należy stwierdzić, że Centrum dla częściowego odliczenia podatku naliczonego dotyczącego planowanej inwestycji modernizacji oświetlenia w sali kinowej nie może zastosować proporcji, obliczonej według zaproponowanej metody, która za rok 2017 wynosi 88%.

W celu odliczenia podatku naliczonego od ww. wydatków, w zakresie realizacji przedmiotowego projektu Wnioskodawca będzie zobowiązany stosować sposób określenia proporcji, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 86 ust. 2a-2h ustawy oraz w rozporządzeniu z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że rolą Organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń zatem w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczeń proporcji opisanej przez Wnioskodawcę.

Nadmienia się również, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności, kwestii prawa do odliczenia podatku zgodnie z art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie