Temat interpretacji

w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży dokonanej na rzecz nabywcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą posługującego się numerem NIP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 7 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 września 2016 r. (data wpływu 13 września 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 października 20116 r. (data wpływu 20 października 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 6 października 2016 r., doręczone Stronie w dniu 12 października 2016 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży dokonanej na rzecz nabywcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą posługującego się numerem NIP - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 września 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży dokonanej na rzecz nabywcy będącego osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą posługującego się numerem NIP. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 19 października 2016 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 6 października 2016 r. Nr 1462-IPPP2.4513.8.2016.1.BH.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. (dalej: również Spółka, X) poza podstawową działalnością dotyczącą usług pocztowych, wykorzystując rozbudowaną sieć placówek realizuje również sprzedaż towarów. Towary nabywane są przez osoby fizyczne dla celów prywatnych jak również w związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą.

X korzysta obecnie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2014 poz. 1544 z późń. zm.). Co do zasady więc, sprzedaż towarów nie jest w X fiskalizowana (za wyjątkiem towarów objętych bezwzględnym obowiązkiem fiskalizacji). Spółka natomiast posiada okienkowy system ewidencji sprzedaży umożliwiający rejestrację całej sprzedaży realizowanej w placówkach na rzecz osób fizycznych (sprzedaż gotówkowa - pozaumowna). Jeżeli przy dokonywaniu sprzedaży towarów (jak również usług) nabywca nie zgłosi, iż jest podmiotem prowadzącym działalność, dana sprzedaż jest ewidencjonowana w tym systemie i tym samym traktowana jako sprzedaż detaliczna.

Należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami ustawy o VAT, nabywca towaru czy usługi może zgłosić żądanie wystawienia faktury w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar (wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty). Zgłoszenie przez nabywcę takiego żądania (niezwłocznie czy też w przysługującym mu terminie) i podanie przez niego NIP, stanowi dla podatnika informację, iż realizuje sprzedaż na rzecz podmiotu gospodarczego.

W świetle przepisów ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, pojawiają się jednak wątpliwości dotyczące ustalenia statusu nabywcy i ciężaru dowodu w zakresie wykazania jaki charakter miała dana sprzedaż.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku:

Czy w świetle art. 3 pkt 3 i pkt 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, sprzedaż dokonana na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która zwróciła się z żądaniem wystawiania faktury wskazując przy tym NIP, nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej zawiera definicję pojęcia sprzedaży detalicznej, zgodnie z którą, przez sprzedaż tą rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w sposób wskazany w ustawie. Natomiast przez konsumenta, zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy, rozumie się osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością.

Ustawodawca wskazuje tym samym, iż podatkiem tym objęta jest również sprzedaż na rzecz osób fizycznych mających status podmiotu gospodarczego, które w określonych okolicznościach nie działają w charakterze przedsiębiorcy. Istotne jest więc ustalenie czy dany zakup służy działalności gospodarczej prowadzonej przez takie osoby czy też ich celom prywatnym.

Sposób zaewidencjonowania danej sprzedaży ma w konsekwencji wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej. Dlatego kwestia stwierdzenia czy dany towar został nabyty w związku z prowadzoną przez osobę fizyczną działalnością gospodarczą czy też na cele prywatne leży po stronie podatnika.

Potwierdzenie przez sprzedawcę statusu nabywcy najczęściej następuje poprzez uzyskanie od niego informacji w tym zakresie. W przypadku nabywcy, który dokonuje zakupu jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą, występuje on z żądaniem wystawienia faktury, podając swój identyfikator podatkowy, pod którym zarejestrowany jest jako podatnik podatku od towarów i usług lub podatku od wartości dodanej. W przypadku podatników podatku od towarów i usług jest to NIP. Należy zwrócić uwagę, iż obecnie, jeżeli osoba fizyczna posługuje się NIP, oznacza to, że jest ona osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą lub jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług (tym samym prowadzi działalność gospodarczą przynajmniej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Od 1 stycznia 2012 r. bowiem, w przypadku podatników będących osobami fizycznymi, objętych rejestrem PESEL, nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług, numery NIP zostały całkowicie zniesione. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, identyfikatorem podatkowym takich osób jest wyłącznie numer PESEL.

Tym samym więc, podanie NIP przez nabywcę będącą osobą fizyczną, w zasadzie przesądza o tym, że w przypadku danej transakcji dokonuje jej osoba prowadząca działalność gospodarczą. Dodatkowo podatnik może potwierdzić status kontrahenta w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.

O ile jednak sprzedawca może ustalić wobec kogo dokonuje sprzedaży, to nie ma jednak możliwości zweryfikowania, czy wydany towar zostanie w rzeczywistości wykorzystany przez kupującego w jego działalności gospodarczej czy też na cele osobiste/prywatne. Ponadto sam rodzaj nabywanych towarów nawet jeśli nie odpowiada przedmiotowi działalności nabywcy, nie świadczy w żaden sposób o tym, że nie mogą one zostać spożytkowane na cele prowadzonej działalności.

Podatnik nie posiada narzędzi, które mogłyby służyć weryfikacji w jakim celu został dokonany dany zakup. Nie jest też do tego upoważniony. Naszym zdaniem, brak jest więc możliwości przerzucania ciężaru takiego dowodu na sprzedawcę.

Należy ponadto zwrócić uwagę, iż adresatem nowej regulacji są podmioty, które osiągają wysokie przychody ze sprzedaży detalicznej (próg zwolnienia jest bowiem wysoki). W większości podatek ten będzie dotyczył podmiotów, które prowadzą sprzedaż detaliczną na szeroką skalę. X realizuje sprzedaż detaliczną w kilku tysiącach placówek. W przypadku takiej skali działalności, w zasadzie jedyną metodą weryfikacji, która sprzedaż podlega opodatkowaniu tym podatkiem, jest przyjęcie, iż każdy przypadek, w którym nabywca zażądał faktury podając swój NIP, nie jest kwalifikowana jako sprzedaż detaliczna i tym samym wyłączona jest spod opodatkowania.

Biorąc pod uwagę powyższe wątpliwości, zdaniem Spółki, w przypadku gdy nabywca towaru żąda wystawienia faktury i podaje w tym celu swój NIP, należy przyjąć, iż nabywa on te towary na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca nadmienia, iż instytucja interpretacji podatkowych służy wyjaśnianiu przepisów prawa podatkowego w przypadkach gdy przepisy podatkowe nie formułują prawa czy obowiązków podatnika w sposób precyzyjny - jak to ma miejsce w przedmiotowej sytuacji. Jej celem jest wyjaśnienie zakresu oraz sposobu stosowania interpretowanych przepisów. Dokonanie interpretacji przepisów nie musi opierać się wyłącznie na wykładni językowej ale również na systemowej, celowościowej, czy funkcjonalnej. Należy podkreślić, iż organy podatkowe dokonując interpretacji przepisów podatkowych niejednokrotnie odnoszą się do przyjętej powszechnie praktyki postępowania w określonych sytuacjach. X posiada wydane na jej wniosek interpretacje indywidualne z zakresu podatku od towarów i usług dotyczące statusu podatnika co do kwestii, których sposób ustalenia nie został wprost wskazany w ustawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. z 2016 r. poz. 1155) zwanej dalej ustawą, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

Stosownie do art. 5 ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Z definicji zawartych w art. 3 ustawy, wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, 846, 960 i 1052);
2. kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
4. sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
5. sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
   
   1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
   2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta
   - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;
6. towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług pocztowych. Poza podstawową działalnością, wykorzystując rozbudowaną sieć placówek Wnioskodawca realizuje również sprzedaż towarów. Towary nabywane są przez osoby fizyczne dla celów prywatnych jak również w związku z prowadzoną przez nie działalnością gospodarczą. Wnioskodawca korzysta obecnie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. 2014 poz. 1544 z późń. zm.). A zatem, co do zasady, sprzedaż towarów nie jest ewidencjonowana przy użyciu kasy rejestrującej. Spółka posiada okienkowy system ewidencji sprzedaży umożliwiający rejestrację całej sprzedaży realizowanej w placówkach na rzecz osób fizycznych (sprzedaż gotówkowa - pozaumowna). Jeżeli przy dokonywaniu sprzedaży towarów (jak również usług) nabywca nie zgłosi, że jest podmiotem prowadzącym działalność, dana sprzedaż jest ewidencjonowana w tym systemie i tym samym traktowana jest jako sprzedaż detaliczna.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy sprzedaż dokonana na rzecz osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, która zwróciła się z żądaniem wystawienia faktury podając przy tym numer NIP, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Stosownie zaś do ust. 3 pkt 1 ww. artykułu, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT, faktura powinna zawierać numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (Dz. U z 2016 r., poz. 476), osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu.

Na podstawie art. 2 ust. 2 i ust. 3 ww. ustawy, obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

Natomiast na podstawie art. 3 ust. 1 ww. ustawy identyfikatorem podatkowym jest:

1. numer PESEL - w przypadku podatników będących osobami fizycznymi objętymi rejestrem PESEL nieprowadzących działalności gospodarczej lub niebędących zarejestrowanymi podatnikami podatku od towarów i usług;
2. NIP - w przypadku pozostałych podmiotów podlegających obowiązkowi ewidencyjnemu, o którym mowa w art. 2.

Art. 6 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że podatnicy podatku od towarów i usług lub podatku akcyzowego są obowiązani dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego przed dokonaniem pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu jednym z tych podatków, z tym że osoby fizyczne są obowiązane dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego tylko w przypadku dokonywania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r., poz. 752, z późn. zm.).

Natomiast w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani podawać identyfikator podatkowy na dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych, do których poboru są obowiązane organy podatkowe lub celne.

Z powyższych przepisów wynika, że, podmioty prowadzące działalność gospodarczą są obowiązane posługiwać się, dla celów tej działalności, numerem identyfikacji podatkowej NIP, podczas gdy osoby nieprowadzące działalności gospodarczej dokonujące zakupów towarów i usług, które występują z żądaniem wystawienia faktury, powinny posługiwać się numerem PESEL.

Obowiązek posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP występuje wyłącznie w przypadku zakupu towarów lub usług przeznaczonych na cele związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Oznacza to, że w sytuacji gdy zakupu dokonuje osoba prowadząca działalność gospodarczą ale dany zakup przeznaczony jest na cele niezwiązane z tą działalnością, nabywca powinien posługiwać się numerem PESEL a nie numerem NIP.

Ustawa o podatku od sprzedaży detalicznej nie nakłada na podatników, obowiązku posiadania jakichkolwiek dokumentów wskazujących, że nabywca prowadzący działalność gospodarczą posługujący się przy nabyciu danego towaru numerem identyfikacji podatkowej NIP, faktycznie wykorzysta ten towar na cele prowadzonej działalności a nie na cele prywatne. To nabywca, w momencie dokonywania nabycia towaru podejmuje decyzję o jego przeznaczeniu. W przypadku, gdy zakupiony towar ma być przeznaczony na cele prywatne a nie związanez działalnością gospodarczą nabywca powinien dla danej transakcji posługiwać się numerem PESEL. Z drugiej jednak strony na sprzedawcę nałożony jest obowiązek odprowadzenia podatku od sprzedaży dokonanej dla podatnika nabywającego towary na cele prywatne. Aby zatem wywiązać się z obowiązku zapłaty podatku, nałożonego ustawą, należy podczas dokonywania sprzedaży wziąć pod uwagę wszystkie okoliczności towarzyszące danej transakcji, aby jej udokumentowanie odbyło się w sposób jak najbardziej prawidłowy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi pocztowe, i poprzez rozbudowaną sieć placówek dokonuje także sprzedaży towarów. Biorąc zatem pod uwagę, okoliczności wynikające z opisanego we wniosku zdarzenia, należy uznać, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów dla nabywcy prowadzącego działalność gospodarczą, który to nabywca posługuje się dla celów tej transakcji numerem identyfikacji podatkowej NIP, to można przyjąć, że zakupiony towar został nabyty w celach działalności gospodarczej i tym samym sprzedaż taka nie będzie podlegała podatkowi od sprzedaży detalicznej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U z 2016 r. poz. 718 z późn.zm.).

Skargę do WSA wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcie naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy).

Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie