Temat interpretacji

brak opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 02 marca 2018 r. (data wpływu 05 marca 2018 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 02 maja 2018 r.) oraz z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 marca 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami: z dnia 26 kwietnia 2018 r. (data wpływu 02 maja 2018 r.) oraz z dnia 24 maja 2018 r. (data wpływu 30 maja 2018 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o pełnomocnictwo.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniach wniosku).

Bank jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu prowadzenia działalności oznaczonej wg PKD 6419Z. Bank w roku 2002 nabył od Syndyka Masy Upadłości Banku Spółdzielczego w (...) nieruchomość zabudowaną położoną w miejscowości , składającą się z działki gruntu o numerze geodezyjnym 319 i powierzchni 5300 m/kw, zabudowaną domem jednorodzinnym, pełniącym funkcję siedziby banku.

Nabyta nieruchomość ogrodzona jest z trzech stron (siatka i słupki stalowe) i częściowo zagospodarowana, posiada uzbrojenie w wodę, gaz, energię elektryczną, kanalizację lokalną (szambo) oraz telefon.

W miejscowym ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego działka przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową.

W celu adaptacji budynku na placówkę Banku w miejscowości , Bank poniósł nakłady zwiększające wartość budynku, od których nie dokonał odliczenia podatku VAT z uwagi na przeznaczenie budynku na potrzeby świadczenia wyłącznie usług zwolnionych z podatku VAT.

W związku z brakiem bezpośredniego dojazdu z drogi krajowej do placówki Banku, w roku 2010 Zarząd Banku wystąpił z wnioskiem do Generalnego Dyrektora Dróg Krajowych i Autostrad o zezwolenie na lokalizację zjazdu publicznego w pasie drogowym drogi krajowej nr odcinek do działki nr 319 położonej w m. , w związku z planowaną budową parkingu dla klientów Banku. Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad nie wydał zezwolenia. Skarga Banku na decyzję GDDKiA została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w oddalona.

Bank wynajął pomieszczenia do dalszego prowadzenia swojej działalności w miejscowości , stąd dotychczasowa nieruchomość staje się zbędna.

W celu ułatwienia sprzedaży nieruchomości Bank zdecydował się na dokonanie jej podziału na trzy odrębne działki. Po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku Wójt Gminy dnia 22 sierpnia 2017 r. dokonał zatwierdzenia projektu podziału nieruchomości. W celu określenia wartości rynkowej prawa własności nieruchomości sporządzony został operat szacunkowy przez rzeczoznawcę majątkowego.

Z tytułu nabycia opisanej we wniosku działki (przed podziałem) Bankowi nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, VAT naliczony nie wystąpił w ogóle.

Od chwili nabycia działka była wykorzystywana w prowadzonej przez Bank działalności bankowej - usług korzystających ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do objętych zamiarem zbycia działek Bank nie występował do właściwych podmiotów o możliwość uzbrojenia przedmiotowych działek w przyłącza sieci wodnej, gazowej lub elektrycznej. Nie dokonał również i nie dokona jakichkolwiek czynności (nie poniósł i nie zamierza ponieść nakładów) w celu przygotowania przedmiotowych działek gruntu do sprzedaży (np. uzbrojenie terenu niezabudowanego, ogrodzenie, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości lub atrakcyjności nieruchomości). Bank nie zamierza podejmować i nie podejmował żadnych innych czynności związanych ze sprzedażą, poza zamieszczeniem ogłoszenia o zamiarze dokonania sprzedaży trzech działek budowlanych. Zatem Bank nie działał jako handlowiec, a podejmowane dotychczas przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku.

W wyniku podziału działki 319 powstaną trzy działki; dwie niezabudowane nr 319/4 i 319/5 z bezpośrednim dostępem komunikacyjnym z drogi gminnej oraz jedna zabudowana nr 319/3 budynkiem murowanym z uzbrojeniem infrastrukturalnym.

Zakresem pytania objęte są działki niezabudowane o nr 319/4 i 319/5.

Zgodnie z postanowieniem znak wydanym w dniu 08 czerwca 2017 r. przez Wójta Gminy , pozytywnie opiniującym projekt podziału nieruchomości 319 na działki nr 319/3, 319/4 i 319/5 w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego: działka leży w terenie - ośrodek gminny - administracja, usługi publiczne i komercyjne z mieszkalnictwem wiejskim. Zachowanie stanu istniejącego. Nowa zabudowa na działkach niezainwestowanych. Konieczność uporządkowania części zabudowy koncentracja usług publicznych i komercyjnych w strefie , a w pozostałej części postępując w kierunku północnym w terenie -zabudowa wiejska z usługami. Nowa zabudowa w terenach zainwestowanych jako enklawy w granicach określonych rysunkiem planu, ew. w bezpośrednim sąsiedztwie.

Po dokonaniu podziału nieruchomości nr 319 budynek znajduje się na działce 319/3 nie objętej niniejszym zapytaniem.

Na działkach powstałych w wyniku podziału znajdują się:

1. działka nr 319/3 - budynek murowany z uzbrojeniem infrastrukturalnym, teren działki ogrodzony od strony południowej, zachodniej i północnej - zapytanie nie dotyczy niniejszej działki;
2. działka nr 319/4 - działka niezabudowana, teren ogrodzony od strony zachodniej i południowej (siatka ze słupkami), przez teren działki przebiega sieć gazociągu i sieć telekomunikacyjna
3. działka nr 319/5 - działka niezabudowana, teren nieogrodzony, bez dodatkowej infrastruktury.

Budynek na działce nr 319/3 jest trwale związany z gruntem - wniosek nie dotyczy niniejszej działki.

Działki nr 319/4 i 319/5 nie posiadają uzbrojenia w wodę, gaz, energię elektryczną, kanalizację lokalną. Przez działkę nr 319/4 przebiega sieć gazociągu i sieć telekomunikacyjna.

Przed dokonaniem sprzedaży działki i budynek nie są i nie będą przedmiotem najmu.

Budynek znajdujący się na działce 319/3 był wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności zwolnionej - wniosek nie dotyczy niniejszej działki. Wniosek nie dotyczy działki zabudowanej. Wnioskodawca nabył zabudowaną nieruchomość 25 marca 2002 r. od syndyka. Wniosek dotyczy niezabudowanych działek. Na pytanie tut. Organu w wezwaniu Czy miało miejsce pierwsze zasiedlenie budynku i budowli (w przypadku wskazania, że na działkach/działce występują budowle) w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać dokładną datę. Wnioskodawca wskazał, że Wniosek nie dotyczy działki zabudowanej. Na działkach nr 319/4 i 319/5 nie ma budynków i budowli. W odpowiedzi na pytanie tut. Organu Czy pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków/budowli, a ich sprzedażą upłynie okres krótszy niż 2 lata?, Wnioskodawca odpowiedział, że: Wniosek nie dotyczy działki zabudowanej. Wnioskodawca poniósł nakłady na budynek w roku 2002 znajdujący się na działce nr 319/3. Na działkach nr 319/4 i 319/5 nie ma budynków i budowli. Na działkach będących przedmiotem wniosku nr 319/4 i 319/5 nie znajdują się budynki i budowle, na które Wnioskodawca ponosił nakłady na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego o podatek naliczony. Wnioskodawca nie ponosił nakładów.

Dostawa opisanej we wniosku działki (przed podziałem) dokonana została w ramach czynności zwolnionych z opodatkowania od towarów i usług.

Wnioskodawca nie jest właścicielem sieci gazociągu i sieci telekomunikacyjnej przebiegającej przez działkę nr 319/4.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowych działek należy potraktować jako sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotowa sprzedaż nie jest opodatkowana podatkiem VAT, ponieważ nie wyczerpuje znamion definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej. Stosownie do treści ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym w świetle przepisów ustawy o podatku od towarów i usług grunty spełniają definicję towaru.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem, aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegająca opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług pozwala na objęcie tym pojęciem tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym rozstrzygającym o podleganiu opodatkowaniem będzie okoliczność, że dana czynność wykonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji - zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady.

Istotnym dla określenia, że w rozpatrywanej tu konkretnej dostawie, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest ustalenie, czy w tym zakresie Bank prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dla stwierdzenia, że Bank sprzedając działki działa w charakterze prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy działalność w tym zakresie przybiera formę zorganizowaną (profesjonalną).

Bank poza podjęciem zwykłych form ogłoszenia o zamiarze zbycia działek (ogłoszenie na ogrodzeniu) nie podjął żadnych czynności mogących wskazywać na aktywność handlową, podobną do wykorzystywanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się tego rodzaju działalnością. Bank podejmuje w tym zakresie jedynie czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dodatkowo działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W opisanym tu stanie faktycznym sprzedaż nie ma charakteru powtarzalnego, nie jest wykonywana w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W świetle powyższego należy uznać, że Bank odniesieniu do czynności związanej ze zbyciem działek nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, tym samym sprzedaż działek nie należy traktować jako sprzedaż opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, według art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

• po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

• po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie.

Stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy, Bank jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Bank w roku 2002 nabył od Syndyka Masy Upadłości Banku Spółdzielczego w nieruchomość zabudowaną położoną w miejscowości , składającą się z działki gruntu o numerze geodezyjnym 319 i powierzchni 5300 m/kw, zabudowaną domem jednorodzinnym, pełniącym funkcję siedziby banku. Od chwili nabycia działka była wykorzystywana w prowadzonej przez Bank działalności bankowej - usług korzystających ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38-41 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że od momentu nabycia ww. nieruchomość jest związana z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z nabyciem nieruchomości zabudowanej domem jednorodzinnym, pełniącym funkcję siedziby banku, przez czynnego podatnika VAT, dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomość następnie została podzielona, w wyniku czego powstały trzy działki: dwie niezabudowane nr 319/4 i 319/5 oraz jedna zabudowana nr 319/3 budynkiem murowanym z uzbrojeniem infrastrukturalnym. Przedmiotem wniosku oraz przeznaczone do sprzedaży są działki niezabudowane o nr 319/4 i 319/5.

Zdaniem tut. Organu w przedmiotowej sprawie uznać należy, że przedmiotem planowanej dostawy będą działki stanowiące de facto składnik majątku przedsiębiorstwa, służący prowadzeniu działalności gospodarczej.

W przedstawionym opisie sprawy - planowana przez Wnioskodawcę - czynnego podatnika VAT, prowadzącego działalność bankową - dostawa działek wydzielonych z gruntu wykorzystywanego w tej działalności (majątku przedsiębiorstwa) będzie dostawą dokonywaną przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze całokształt przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy i przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do planowanej czynności sprzedaży działek Wnioskodawca będzie występował w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy.

Skutkiem powyższego planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek 319/4 i 319/5 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Tereny budowlane - stosownie do treści art. 2 pkt 33 ustawy - są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z cytowanych przepisów wynika, że nie jest terenem budowlanym grunt, dla którego miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego przewiduje inne przeznaczenie niż pod zabudowę. Analogicznie, w przypadku braku takiego planu, powyższą zasadę należy stosować do decyzji o warunkach zabudowy.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi, nieprzeznaczonych pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Jednocześnie należy wskazać, iż zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2017 r., poz. 1332, z późn. zm.), pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

W myśl art. 3 pkt 3a) ustawy Prawo budowlane, obiektem liniowym jest obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Z kolei stosownie do art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane, przez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.

Zakresem pytania objęte są działki o nr 319/4 i 319/5. Przez teren działki 319/4 przebiega sieć gazociągu i sieć telekomunikacyjna. Wnioskodawca nie jest właścicielem sieci gazociągu i sieci telekomunikacyjnej przebiegającej przez działkę 319/4.

Zgodnie z art. 47 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r. poz. 1025), część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Jak stanowi § 2 cyt. przepisu, częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

W myśl art. 48 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Stosownie do art. 49 k.c., urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania wody, pary, gazu, prądu elektrycznego oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych gruntu lub budynku, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa lub zakładu.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż z uwagi na fakt, że przebiegające przez ww. działkę gazociąg i sieć telekomunikacyjna jak wskazał Wnioskodawca nie stanowią jego własności, nie można ich traktować jako części składowej działki, która ma być przedmiotem zbycia przez Wnioskodawcę.

Jednocześnie, jak wynika z opisu sprawy, na działce nr 319/4 znajduje się ogrodzenie siatka ze słupkami. Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż ogrodzenie nie stanowi budowli, która miałaby wpływ na zmianę kwalifikacji gruntu.

Tak więc przedmiotem sprzedaży będzie grunt niezabudowany.

Dla terenu, na którym są położone ww. działki obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego. W miejscowym ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego działka (o numerze 319) przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową. Zatem działki nr 319/4 i 319/5 powstałe wskutek podziału działki nr 319 są działkami przeznaczonymi pod zabudowę.

Tym samym planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek niezabudowanych, przeznaczonych zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na mocy cytowanego art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Skoro dostawa ww. działek nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy zbadać czy dostawa ww. działek może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów - zarówno nieruchomości, jak i ruchomości - przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych - niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) - wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

• przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Brak prawa do odliczenia należy odczytywać w kontekście tez zawartych w wyroku TSUE z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finans A/S przeciwko Skatteministeriet (pkt 24-26). W sprawie tej Trybunał wskazuje, że: Zwolnienie przewidziane w art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy może obejmować zatem jedynie dostawy towarów, przy których nabyciu wyłączone było, na podstawie ustawodawstwa krajowego, prawo do odliczenia. Treść tego artykułu nie może być w tym aspekcie interpretowana w inny sposób, który umożliwiłby uniknięcie sytuacji, w której podatnik pozbawiony możliwości skorzystania z takiego zwolnienia podlegałby podwójnemu opodatkowaniu (pkt 24).

Jeśli tego rodzaju ustawodawstwo, jak to rozpatrywane w postępowaniu przed sądem krajowym, przewiduje, iż przedsiębiorstwa, których działalność polega na wynajmie pojazdów mechanicznych mogą odliczyć podatek od zakupów przeznaczonych na tę działalność, to wynika z tego, iż nabycie pojazdu przez tego rodzaju przedsiębiorstwo nie dotyczy w rozumieniu art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 tej dyrektywy. Nie można zatem uznawać, że odsprzedaż tego pojazdu zalicza się do dostaw podlegających zwolnieniu przewidzianemu w owym art. 13 część B lit. c. Okoliczność, że przy takim nabyciu nie przysługiwało prawo do odliczenia z tego względu, że - podobnie jak w sprawie przed sądem krajowym - nastąpiło ono od sprzedawców, którzy sami nie mogli, zgodnie z ustawodawstwem krajowym, odliczyć podatku naliczonego od dokonanych przez nich zakupów pojazdów i stąd nie zadeklarowali naliczonego podatku VAT, jest bez znaczenia dla kwalifikacji tego nabycia do celów stosowania owego art. 13 (pkt 25).

W tej sytuacji () art. 13 część B lit. c szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że nie jest z nim sprzeczne ustawodawstwo krajowe, które poddaje opodatkowaniu podatkiem VAT czynności, w ramach których podatnik odsprzedaje, po przeznaczeniu na potrzeby swojego przedsiębiorstwa, towary, przy których nabyciu nie miało zastosowania wyłączenie prawa do odliczenia zgodnie z art. 17 ust. 6 zmienionej dyrektywy 77/388, i to mimo tego, że przy owym nabyciu, od podatnika pozbawionego możliwości zadeklarowania podatku VAT, nie przysługiwało z tego względu prawo do odliczenia (pkt 26).

Podkreślić należy, że w przedmiotowej sprawie, uwzględniając wyżej powołane orzeczenie TSUE nie zostanie spełniony warunek dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę. Z opisu sprawy wynika, że dostawa nieruchomości, z której wydzielono przedmiotowe działki, podlegała zwolnieniu, zatem podatek należny nie wystąpił. Tym samym w takiej sytuacji nie można mówić, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu nieruchomości lub, że takie prawo mu nie przysługiwało. Zauważyć należy, że nie można uznać, iż skoro przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę podatek nie wystąpił (dostawa korzystała ze zwolnienia), to Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do jego odliczenia.

Wobec powyższego, w omawianej sytuacji, zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie będzie miało miejsca, z uwagi na fakt, iż nie zostanie spełniony jeden z warunków zawartych w tym przepisie. Nie można bowiem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu nieruchomości, skoro przy dostawie tej nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy podatek nie wystąpił.

Zatem, mając na uwadze treść przywołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że dostawa działek o nr 319/4 i 319/5, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej