Stanowisko Zainteresowanych:

Ad pytanie 1)

W ocenie Wnioskodawców, dostawa Działki 1 (tj. sprzedaż ustanowionego w odniesieniu do tej działki p.u.w.) podlegać będzie VAT - w szczególności ze względu na fakt, iż zostanie dokonana przez Sprzedającego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, a więc przez podatnika VAT działającego w ramach transakcji w takim charakterze, stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT). Powyższe odpowiednio odnosić się będzie również do dostawy Działki 2.

Ad pytanie 2)

W ocenie Wnioskodawców, planowana dostawa Działki 1 na rzecz Kupującej, oraz odpowiednio planowana dostawa Działki 2, będzie opodatkowana VAT, tj. z tytułu ich sprzedaży Sprzedający powinien naliczyć VAT według właściwej stawki podatku (tj. podstawowej, stosownie do art. 41 ust. 1 oraz a contrario do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT).

Ad pytanie 3)

W ocenie Wnioskodawców, dostawę Działki 1 na rzecz Kupującej, oraz odpowiednio dostawę Działki 2, Sprzedający powinien potwierdzić fakturą, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 i art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

Ad pytanie 4)

W ocenie Wnioskodawców, Kupującej będzie przysługiwać - przy zachowaniu pozostałych/ogólnych warunków - prawo do odliczenia podatku naliczonego przez Sprzedającego na dostawie Działki 1, oraz odpowiednio na dostawie Działki 2, wynikającego z wystawionej przez niego na tę okoliczność faktury a otrzymanej przez Kupującą, stosownie do art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

1. Stan prawny

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy tym towarami są w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Ponadto, na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 6 w zw. z pkt 7 ustawy o VAT, za dostawę towarów uznaje się również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ponadto, zgodnie z ust. 2 ww. przepisu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. W pojęciu działalność gospodarcza zawierają się w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT miejscem dostawy towarów w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy;

Zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT podstawowa stawka VAT wynosi obecnie 23%. Niemniej, w przepisach o VAT ustawodawca przewidział sytuacje, w których dostawa towaru podlega zwolnieniu od podatku.

Dodatkowo, zgodnie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane; przy czym przez tereny budowlane rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu zagospodarowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim nabywane przez niego towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć czynności generujące podatek należny według jednej z przewidzianych w ustawie o VAT stawek, a więc czynności inne niż (i) zwolnione z VAT oraz (ii) co do zasady pozostające poza zakresem opodatkowania VAT.

Kwotę VAT naliczonego po stronie podatnika stanowi kwota podatku wynikająca z faktury otrzymanej przez podatnika z tytułu nabycia towarów lub usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT). Jednocześnie, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest zobowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż dokonywaną na rzecz innego podatnika VAT. Przy tym fakturą jest dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie (art. 2 pkt 31 ustawy o VAT). Za sprzedaż uznaje się natomiast, stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, m in. odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju.

W art. 106e ust. 1 ustawy o VAT zawarty został katalog elementów, które powinna zawierać faktura dokumentująca dostawę towaru/świadczenie usługi. Zgodnie z tym przepisem faktura powinna m.in. wskazywać stawkę podatku oraz kwotę podatku należnego od wykazanej nią sprzedaży.

2. Uzasadnienie szczegółowe stanowiska Wnioskodawców

Ad pytanie 1.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wynika, że opodatkowaniu VAT podlega co do zasady każda czynność (tj. dostawa towarów/świadczenie usług) wykonywana odpłatnie. Niemniej, objęcie danej czynności VAT uzależnione jest od stwierdzenia, iż jest ona wykonywana przez podmiot mający status podatnika VAT działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej transakcji.

Na tej podstawie należy przyjąć, iż poza zakresem opodatkowania VAT pozostają czynności, które nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej prowadzonej przez podatnika VAT.

W ustawie o VAT zawarte zostały szerokie definicje pojęć podatnik oraz działalność gospodarcza. Ustawodawca wskazał bowiem, że przypisanie danemu podmiotowi statusu podatnika jest niezależne od celu i rezultatu prowadzonej przez niego działalności. Tym samym, dla celów VAT za podatnika może być uznany nawet podmiot, który dokonuje transakcji jednorazowo (polegającej np. na sprzedaży nieruchomości), jeżeli podjęte przez niego czynności w związku z tą transakcją mają charakter zorganizowany i zmierzają do uzyskania przysporzenia majątkowego.

Warto dodać, że dla przypisania danemu podmiotowi statusu podatnika na gruncie VAT niezbędne jest stwierdzenie, iż prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT. Należy wskazać, że w ustawie o VAT zawarta została samodzielna definicja pojęcia działalność gospodarcza. Jest ona zatem niezależna/odrębna od innych definicji tego pojęcia funkcjonujących w polskim porządku prawnym (np. w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej lub ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych). Oznacza to, że dla uznania podmiotu za podatnika VAT niezbędne jest stwierdzenie, iż wykonuje on działalność gospodarczą w rozumieniu definicji zawartej w ustawie o VAT (tj. w art. 15 ust. 2). Jednocześnie uznanie, że dany podmiot wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów o VAT, nie musi przesądzać automatycznie o uznaniu go za przedsiębiorcę/podmiot prowadzący działalność gospodarczą na tle innych regulacji prawnych.

W ocenie Wnioskodawców, ze względu na argumenty i okoliczności, które zostały przedstawione poniżej, planowana sprzedaż Nieruchomości przez Sprzedającego na rzecz Wnioskodawcy 1 będzie podlegać opodatkowaniu VAT, zarówno w aspekcie przedmiotowym, podmiotowym, jak i terytorialnym. Po pierwsze, będzie ona stanowić odpłatną dostawę towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, albowiem: (i) jej przedmiot stanowić będą towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, tj. Działki będące wydzielonymi częściami powierzchni ziemskiej stanowiącymi odrębny przedmiot własności (grunty), czyli nieruchomości (inaczej rzeczy nieruchome - por. art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego), (ii) w jej wyniku dojdzie do przeniesienia ze Sprzedającego na Wnioskodawcę 1 zarówno własności Działek w ujęciu formalnym (cywilistycznym), jak i faktycznym (posiadanie), a więc transferu prawa do rozporządzania Nieruchomością jak właściciel w rozumieniu art. 7 ust. 1 in initio ustawy o VAT, (iii) omawianemu transferowi towarzyszyć będzie świadczenie wzajemne ze strony Kupującej, tj. zapłata na rzecz Sprzedającego wynagrodzenia określonego w pieniądzu, czyli odpłatność, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Po drugie, omawiana sprzedaż będzie mieć miejsce w ramach działalności gospodarczej, o której mowa a art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, prowadzonej przez Sprzedającego. W konsekwencji, w ramach tej sprzedaży Wnioskodawca 2 będzie działać w charakterze podatnika VAT w rozumieniu ust. 1 tego artykułu ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawców ogół działań podjętych przez Sprzedającego w stosunku do Nieruchomości potwierdza, iż (i) faktycznie wykorzystywał on Działkę 1 na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej oraz (i) miał zamiar wykorzystywać w ten sposób Działkę 2.

W praktyce przyjmuje się, że dla celów VAT dla uznania danej grupy zachowań za działalność gospodarczą kluczowe jest przypisanie im zorganizowanego charakteru. Dodatkowo, działalność gospodarcza - jako że związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym - powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania - tak np. Dyrektor Izby Skarbowej (dalej: DIS) w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 17 września 2016 r. (sygn. IPPP3/4512- 439/16-4/IG).

Należy zaznaczyć, że w kwestii opodatkowania VAT zbycia nieruchomości przez osoby fizyczne (w tym zarejestrowane na VAT) w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz w interpretacjach organów podatkowych wypracowano szereg kryteriów/wskazań, które wpływają na ocenę, czy dana sprzedaż jest realizowana przez podatnika VAT działającego w takim charakterze.

W wyrokach oraz interpretacjach indywidualnych wskazuje się, że sprzedaż nieruchomości jest związana z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w sytuacji, gdy zostaje ona nabyta dla potrzeb takiej działalności, czyli w celu bezpośredniego wykorzystania przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności własnej (produkcyjnej, handlowej, usługowej) czy też jako przedmiot takiej działalności - np. z zamiarem odsprzedaży lub wynajmu/dzierżawy, a nie w celu zaspokojenia potrzeb prywatnych, niezwiązanych z prowadzoną przez podatnika działalnością, np. mieszkaniowych/rekreacyjnych własnych lub osób najbliższych, czy też inwestycyjnych, związanych z lokowaniem stricte nadwyżek kapitału.

W praktyce podkreśla się, że o tym, czy dokonujący sprzedaży nieruchomości działa w charakterze podatnika VAT decyduje również stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami - tak np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi w prawomocnym wyroku z 8 grudnia 2016 r. (sygn. I SA/Łd 925/16).

Uznaje się ponadto, że dla celów VAT o zorganizowanym charakterze działalności sprzedawcy w odniesieniu do nieruchomości mogą świadczyć takie działania, jak:

• uzyskanie przed sprzedażą warunków zabudowy/pozwolenia na budowę czy wystąpienie o opracowanie/zmianę miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla danego terenu;
• podział/scalanie działek i ich uzbrojenie (zapewnienie dostaw prądu, gazu, ścieków);
• wytyczenie dróg dojazdowych;
• korzystanie przez sprzedawcę z usług podmiotów trzecich w związku z poszukiwaniem nabywcy nieruchomość (tj. np. ogłoszeń w prasie i na portalach internetowych).

Powyższy katalog zawarty został m.in. w wyrokach Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 kwietnia 2017 r. (sygn. I FSK 100/17) i z 23 lutego 2017 r. (sygn. I FSK 1241/15) oraz w interpretacjach indywidualnych DIS w Warszawie z 31 maja 2016 r. (sygn. IPPP3/4512-295/16-2/KP) oraz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 13 września 2017 r. (sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.403.2017.1.WL) i z 14 kwietnia 2017 r. (sygn. 3063-ILPP2-3.4512.48.2017.2.IP). Jest to przy tym katalog przykładowy, do którego w żadnym razie nie ogranicza się krąg okoliczności wskazujących na profesjonalny charakter działalności sprzedawcy w odniesieniu do danej nieruchomości.

Zdaniem Wnioskodawców, w omawianych okolicznościach możliwe jest zidentyfikowanie kilku czynników/okoliczności, które potwierdzają, iż w związku z planowaną transakcją Sprzedający będzie działać w charakterze podatnika VAT.

Okolicznościami tymi są w szczególności:

• faktyczne wykorzystywanie przez Sprzedającego Działki 1 oraz znajdującego się na niej Budynku na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (w Budynku prowadzona była/jest działalność blacharsko-lakiernicza oraz konsultingowa, a ponadto był on przedmiotem najmu opodatkowanego VAT);
• opodatkowywanie przez Wnioskodawcę 2 Działek oraz Budynku PoN według stawek przewidzianych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej;
• przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy 1 poprzez przystąpienie do rozbiórki znajdujących się na Działce 1 Budynku oraz Placu - jak wskazano, rozbiórka ta ma związek z planowaną sprzedażą - celem rozbiórki jest wydanie Kupującej gruntu zgodnego z jej oczekiwaniami;
• nabycie Działki 2 z zamiarem przeznaczenia na potrzeby działalności gospodarczej - Działka 2 została zakupiona przez Wnioskodawcę 2 w celu m in. rozbudowania części magazynowej Budynku;
• uzyskanie przez Wnioskodawcę 2 w 2002 r. decyzji o warunkach zabudowy przewidującej rozbudowę i nadbudowę Budynku, co potwierdza, iż zamiarem Sprzedającego było rozszerzenie zakresu działalności gospodarczej prowadzonej przy wykorzystaniu Nieruchomości.

W związku z powyższym, z uwagi na fakt, że dostawa Działek zostanie dokonana przez Sprzedającego w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, będzie ona podlegać VAT stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

Należy dodać, iż w związku z planowaną dostawą Działek po stronie sprzedającej w charakterze podatnika VAT będzie działać wyłącznie Wnioskodawca 2. W tym zakresie za podatnika VAT nie powinna zostać uznana małżonka Sprzedającego. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż Działka 1 była faktycznie wykorzystywana (a Działka 2 miała być wykorzystywana) jedynie na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Sprzedającego. Jak bowiem wspomniano, małżonka Wnioskodawcy 2 nie prowadzi (i nigdy nie prowadziła) działalności gospodarczej.

W praktyce przyjmuje się, że w sytuacji, gdy przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość objęta małżeńską wspólnością majątkową (jak to ma miejsce w przypadku Małżonków i Działek), jednakże nieruchomość została nabyta i była wykorzystywana na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej tylko przez jednego z małżonków (tj. Wnioskodawcę 2 w analizowanej sytuacji) i który w związku z tą sprzedażą występuje w charakterze podatnika VAT, to sprzedaż ta powinna zostać rozliczona dla celów VAT w całości (tj. w odniesieniu do pełnej ceny sprzedaży) wyłącznie przez tego małżonka. Współmałżonek, który ani sam nie prowadzi działalności gospodarczej ani też nie wykorzystywał nieruchomość będącej przedmiotem sprzedaży do/na potrzeby takiej działalności, przez sam fakt bycia jej formalnym współwłaścicielem w myśl prawa cywilnego, na zasadzie małżeńskiej wspólności ustawowej, nie staje się podatnikiem VAT z tytułu sprzedaży takiej nieruchomości. Ergo, z tytułu planowanej sprzedaży Nieruchomości na rzecz Wnioskodawcy 1 w charakterze podatnika VAT występować będzie wyłącznie Sprzedający, natomiast współmałżonka Sprzedającego takiego statusu mieć nie będzie - w rezultacie Sprzedający powinien rozliczyć VAT od całej wartości planowanej transakcji (stanowisko to zostało również potwierdzone w przywołanej interpretacji indywidualnej o sygn. IPPP1/4512-985/15-4/AW, wydanej w przeszłości na wniosek Sprzedającego).

Po trzecie, miejscem świadczenia planowanej sprzedaży Działek będzie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT terytorium kraju (tj. Polski), jako miejsce położenia Nieruchomości. Ergo, transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT w Polsce.

Ad pytanie 2

Z uwagi na fakt, iż dostawa Działek przez Sprzedającego na rzecz Kupującej - zgodnie z uwagami zawartymi w stanowisku do pytania 1) - będzie podlegać VAT, aktualna staje się/będzie kwestia oceny stawki VAT, która znajdzie do niej zastosowanie.

Jak wskazano, zwolnieniu z VAT podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, przy czym pod pojęciem teren budowlany rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 43 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT).

W związku z powyższym, dla objęcia dostawy danego terenu zwolnieniem z VAT, niezbędne jest łączne zaistnienie następujących warunków:

1. teren jest niezabudowany (na gruncie tym nie jest położony żaden budynek, budowla czy w braku budynków i budowli - urządzenie budowlane pełniące samodzielnie funkcje budowlane);
2. zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy teren nie jest przeznaczony pod zabudowę.

A contrario, jeśli grunt (który jest/będzie na moment transakcji niezabudowany w rozumieniu przepisów o VAT) zostanie przeznaczony pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy, jego dostawa powinna być opodatkowaniu VAT według właściwej stawki VAT, tj. w braku odmiennych wskazań wynikających z przepisów szczególny, stawką podstawową, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT (obecnie 23%).

Jak wspomniano, w dacie podpisania przyrzeczonej ostatecznej umowy sprzedaży Nieruchomości i/lub jej faktycznego wydania, będzie ona niezabudowana. Na Działkach nie będą bowiem już znajdować się jakiekolwiek naniesienia (budynki/budowle/urządzenia budowlane) - wszystkie obiekty, które istnieją obecnie na Działkach zostaną rozebrane przed planowaną sprzedażą.

Jak wskazano, teren obu Działek objęty jest ważną decyzją WZ, na mocy której zostały one przeznaczone pod zabudowę budynkiem mieszkalnym wielorodzinnym z lokalami usługowo- handlowymi w parterze i garażem podziemnym. Tym samym, Działki należy uznać za tereny budowlane w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

W związku z powyższym dostawa Działek przez Sprzedającego na rzecz kupującego będzie opodatkowana VAT i zastosowanie znajdzie do niej podstawowa stawka 23%, a contario do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Ad pytanie 3

Konsekwencją stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawców w zakresie pytań 1 i 2 jest uznanie, iż dostawa Działek na rzecz Kupującej powinna zostać udokumentowana przez Sprzedającego fakturą, stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 i art. 106e ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawców w omawianym przypadku spełnione bowiem będą wszystkie przesłanki określone w art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, obligujące dostawcę (tu: Wnioskodawcę 2) towaru do wystawienia faktury.

Po pierwsze dostawa towarów (Działek), która zostanie dokonana przez Sprzedającego na rzecz Kupującego, będzie stanowić sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Po drugie, zostanie ona dokonana przez Sprzedającego odpłatnie (w zamian za cenę uzgodnioną przez Wnioskodawców), a miejsce jej świadczenia, ustalone zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT, przypadać będzie na terytorium kraju. Po trzecie, jak wskazano w uzasadnieniu do pytania nr 1, w związku z dostawą Działek na rzecz Kupującej Sprzedający będzie działać w charakterze podatnika VAT. Po czwarte, wskazana dostawa zostanie dokonana przez Wnioskodawcę 2 na rzecz Kupującej, która także jest podatnikiem VAT i będzie nabywać Nieruchomość na potrzeby prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej (tj. deweloperskiej).

Z uwagi na fakt, iż w związku z planowaną sprzedażą Działek (objętych małżeńską wspólnością majątkową Małżonków) w charakterze podatnika będzie występować jedynie Wnioskodawca 2, wystawiona przez niego faktura (faktury) dokumentująca tą sprzedaż powinna uwzględniać pełną cenę (100%) sprzedaży Działek.

Ad pytanie 4

W ocenie Wnioskodawców Kupującej będzie przysługiwać - przy zachowaniu pozostałych/ogólnych warunków - prawo do odliczenia VAT naliczonego przez Sprzedającego na dostawie Działek, wynikającego z faktury (faktur) wystawionej przez niego na tę okoliczność.

Jak wskazano, Kupująca planuje nabyć Nieruchomość na potrzeby prowadzonej przez nią działalności gospodarczej (deweloperskiej), generującej zgodnie z przepisami o VAT sprzedaż opodatkowaną tym podatkiem według właściwych stawek, tj. według stawki preferencyjnej w przypadku dostawy lokali mieszkalnych spełniających stosowne kryteria, według stawki podstawowej - w pozostałych przypadkach.

Okoliczność ta, oceniana na moment nabycia Nieruchomości przez Kupującą, a tym samym prawa do odliczenia VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, stanowić będzie o wykorzystywaniu przedmiotu transakcji przez Wnioskodawcę 1 do ww. działalności (deweloperskiej), opodatkowanej VAT, a co za tym idzie możliwości odliczenia VAT naliczonego związanego z planowanym zakupem Zgodnie z intencją Kupującej sposób wykorzystania przez nią zakupionych towarów (Działek) będzie generował po jej stronie sprzedaż opodatkowaną VAT.

W omawianym przypadku przeszkodą w odliczeniu przez Kupującą VAT naliczonego przy nabyciu Działek nie będzie także fakt, iż podatek ten zostanie naliczony nieprawidłowo na czynności w ogóle niepodlegającej VAT lub zwolnionej od podatku, tj. okoliczność, o której mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z uwagami zawartymi w uzasadnieniu w zakresie pytań nr 1-3, przeniesienie przez Sprzedającego na Kupującą p.u.w./własności Działek będzie stanowić odpłatną dostawę towarów, która będzie podlegać opodatkowaniu VAT według podstawowej stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w świetle art. 2 pkt 6 ustawy są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). W art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (). Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.).

Jak stanowi art. 195 Kodeksu cywilnego, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. ustawy, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości. Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2017 r., poz. 682), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym (art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego). Na gruncie powołanych powyżej przepisów prawa należy stwierdzić, że zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 Kodeksu cywilnego, jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 Kodeksu cywilnego, stanowi odpłatną dostawę towarów.

W świetle powyższego, skoro przez dostawę towarów przepis art. 7 ust. 1 ustawy nakazuje rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, to sprzedaż całej rzeczy (100% prawa własności) lub ułamka tej rzeczy (np. 50% prawa własności) zawsze będzie przeniesieniem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Istotne jest bowiem to, że wskutek nabycia prawa majątkowego (pełnej własności lub udziału) nabywca może rozporządzać rzeczą jak właściciel. A warunek ten zostaje bezwzględnie spełniony w przypadku nabycia udziału w rzeczy. Powyższe twierdzenie uzasadnia również to, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa własności rzeczy. Zatem, jeśli nabywca nabywa tylko udział w rzeczy, tj. prawo majątkowe, to prawo to daje mu możliwość rozporządzania rzeczą jak właściciel, właśnie z uwagi na fakt, że istotą współwłasności jest niepodzielność prawa do rzeczy.

Tym samym, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, zbycie udziału w nieruchomości traktować należy jako dostawę towarów.

Podkreślić należy, iż w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału. Podkreślić należy, że nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 15 września 2011 w sprawach: C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w dniu 2 lutego 1999 r. Małżonkowie nabyli do majątku wspólnego, w trybie art. 208 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, prawo użytkowania wieczystego Działki 1 wraz z własnością posadowionych na tej działce obiektów (tj. budynku warsztatu wulkanizacji oraz stacji obsługi samochodów) (dalej: Budynek), Budynek został wzniesiony w latach 70-tych ubiegłego wieku przez Sprzedającego oraz inną osobę fizyczną, która to po wybudowaniu zrzekła się na rzecz Sprzedającego roszczeń o zwrot nakładów poniesionych na Budynek. Do początku lat 80-tych XX w. Sprzedający prowadził bezpośrednio na Działce 1/w Budynku własną działalność blacharsko-lakierniczą. Po nabyciu znajdujący się na Działce 1 Budynek był wynajmowany przez Sprzedającego, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, na rzecz różnych najemców, na potrzeby prowadzonej przez nich działalności gospodarczej. Z tego tytułu Sprzedający wystawiał na rzecz najemców na kwoty czynszu faktury z VAT wyliczonym według właściwej stawki (tj. podstawowej). Powyższa działalność została zakończona przez Sprzedającego pod koniec 2014 r., w związku z planowaną sprzedażą Nieruchomości. Ponadto, pod adresem Działki 1 była zarejestrowana prowadzona przez Sprzedającego działalność gospodarcza w zakresie usług (m in. konsultingowa). W dniu 31 marca 1999 r. Sprzedający nabył od miasta w drodze przetargu (w ramach, na potrzeby i ze środków pochodzących z prowadzonej działalności gospodarczej, celem realizacji na obu Działkach kompleksowego projektu obejmującego: (i) rozbudowę i unowocześnienie części magazynowej Budynku, (ii) realizację pawilonu szybkich usług motoryzacyjnych, (iii) rozbudowę części biurowej Budynku, (iv) powstanie parkingu do obsługi ww. obiektów), do majątku wspólnego, prawo własności sąsiedniej Działki 2. Powyższe potwierdza treść oferty z 19 lutego 1999 r., skierowanej przez Sprzedającego do miasta, jak i aktu notarialnego, przy którym Sprzedający oświadczył m.in., że: (i) znany jest mu stan prawny nieruchomości oraz warunki przetargu, w tym, że zgodnie z obowiązującym wówczas planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego Działka 2 położona jest na terenie przeznaczonym pod budownictwo handlowo-usługowe, (ii) zobowiązuje się przygotować teren do inwestycji oraz na nabytym gruncie wybudować pawilon usług motoryzacyjnych. Dla obszaru, na którym znajdują się Działki, brak obecnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: MPZP). W 2002 r. Sprzedający uzyskał decyzję o warunkach zabudowy przewidującą rozbudowę i nadbudowę Budynku, w związku z realizacją planów biznesowych oraz zobowiązań towarzyszących nabyciu Działki 2; na zlecenie Sprzedającego przygotowane zostały również plany zagospodarowania terenu inwestycji. Decyzja ta objęła teren obu Działek i była ważna do 31 grudnia 2003 r. - oznacza to, że obecnie już nie obowiązuje. Ponadto, 21 października 2015 r. na wniosek osoby trzeciej dla terenu obu Działek wydana została nowa decyzja o warunkach zabudowy, ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami usługowo-handlowymi w parterze i garażem podziemnym, która pozostaje w mocy (ważna).

Analiza opisanego zdarzenia przyszłego, powołanych przepisów oraz orzecznictwa pozwala na stwierdzenie, że planowana sprzedaż będzie stanowiła przejaw działalności gospodarczej, a zbywca wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Fakt wykorzystywania przez Sprzedającego Działki 1 oraz znajdującego się na niej Budynku na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przygotowanie Nieruchomości do sprzedaży poprzez przystąpienie do rozbiórki znajdujących się na Działce 1 Budynku oraz Placu - jak wskazano, rozbiórka ta ma związek z planowaną sprzedażą - celem rozbiórki jest wydanie Kupującej gruntu zgodnego z jej oczekiwaniami, nabycie Działki 2 z zamiarem przeznaczenia na potrzeby działalności gospodarczej w celu m.in. rozbudowania części magazynowej Budynku, uzyskanie przez w 2002 r. decyzji o warunkach zabudowy przewidującej rozbudowę i nadbudowę Budynku, co potwierdza, iż zamiarem Sprzedającego było rozszerzenie zakresu działalności gospodarczej prowadzonej przy wykorzystaniu Nieruchomości powodują, że w celu sprzedaży zaangażowane zostaną środki podobne do tych, których używają podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. Ponadto Sprzedający udzielił kupującemu prawa do dysponowania nieruchomością w zakresie niezbędnym do uzyskania pozwolenia na budowę. Okoliczności te wskazują jednoznacznie, że planowana sprzedaż podlegać będzie przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, a Sprzedający przedmiotowe 2 działki będzie z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem dokonując dostawy działek nr 130 i 39/3, Sprzedawca wypełnia przesłanki określone w art. 15 ust. 2 i z tego tytułu będzie występował w charakterze podatnika podatku do towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy a dostawa Nieruchomości będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnośnie stawki podatku VAT przy dostawie działek nr 130 i 39/3 należy zauważyć co następuje:

Podstawowa stawka podatku od towarów i usług określona jest w art. 41 ust. 1 ustawy i wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie natomiast z art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2017 r., poz. 1073, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości. Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Sprzedający zamierza dokonać sprzedaży działek nr 130 i nr 39/3, które na dzień sprzedaży będą działkami niezabudowanymi. Dla obszaru, na którym znajdują się Działki, brak obecnie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. W 2002 r. Sprzedający uzyskał decyzję o warunkach zabudowy przewidującą rozbudowę i nadbudowę Budynku, w związku z realizacją planów biznesowych oraz zobowiązań towarzyszących nabyciu Działki 2; na zlecenie Sprzedającego przygotowane zostały również plany zagospodarowania terenu inwestycji. Decyzja ta objęła teren obu Działek i była ważna do 31 grudnia 2003 r. - oznacza to, że obecnie już nie obowiązuje. Ponadto, 21 października 2015 r. na wniosek osoby trzeciej dla terenu obu Działek wydana została nowa decyzja o warunkach zabudowy, ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami usługowo-handlowymi w parterze i garażem podziemnym, która pozostaje w mocy (ważna).

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że sprzedaż opisanych działek niezabudowanych nr 130 i nr 39/3, dla których została wydana nowa decyzja o warunkach zabudowy, ustalająca warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego z lokalami usługowo-handlowymi w parterze i garażem podziemnym, stanowi zatem grunt przeznaczony pod zabudowę, tym samym stanowi teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Ponadto należy zauważyć, że przedmiotowe działki nie były wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej, gdyż działka 130 była wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie na cele działalności gospodarczej i nie była to działalność zwolniona a działka 39/3 nie była wykorzystywana do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej, tak więc dostawa ww. działek nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż działek niezabudowanych nr 130 i nr 39/3, nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT oraz na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, a zatem co do zasady podlega opodatkowaniu wg podstawowej tj. 23% stawki podatku zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w kwestii opodatkowania dostawy działek niezabudowanych nr 130 i nr 39/3 jest prawidłowe.

Odnośnie kwestii wystawienia faktury na rzecz Wnioskodawcy należy zauważyć co następuje:

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1,
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1,
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106b ust. 2 ww. ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Zgodnie z ust. 3 art. 106b, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

• jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 106i ust. 2 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Zatem mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że skoro nieruchomości były wykorzystywane przez Sprzedającego w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej to w związku ze sprzedażą dwóch działek niezabudowanych Sprzedający jest obowiązany wystawić fakturę zgodnie z art. 106b ustawy oraz wykazać na fakturze VAT 100% ceny sprzedaży nieruchomości.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 3 jest prawidłowe.

Natomiast odnośnie kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem przez Wnioskodawcę działek niezabudowanych nr 130 i nr 39/3 należy zauważyć co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również podkreślić, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca (Nabywca) na dzień dokonania transakcji będzie czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Po nabyciu przedmiotowych działek Nabywca (Wnioskodawca) będzie je wykorzystywał do czynności opodatkowanych. Transakcja sprzedaży działek niezabudowanych nr 130 i 39/3 na rzecz Wnioskodawcy będzie opodatkowana 23% stawka VAT.

Tak więc mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że skoro przedmiotowe działki będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do działalności opodatkowanej, Wnioskodawca na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie mieć prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z faktury dokumentującej transakcję przedmiotowych dwóch działek.

Tym samym stanowisko w zakresie pytania nr 4 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, że w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie tut. Organ wskazuje, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Wobec powyższego należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna stanowi ochronę prawno-podatkową tylko dla zainteresowanego będącego stroną postępowania oraz zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, natomiast nie wywołuje skutków podatkowych dla żony zainteresowanego niebędącego stroną postępowania.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej