Temat interpretacji

Opodatkowania wykonywanych czynności.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2012 r. (data wpływu 2 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych czynności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 kwietnia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wykonywanych czynności.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży produktów spożywczych przyrządzanych dla klienta w miejscach prowadzenia działalności. W ofercie oprócz koktajli mlecznych (shakes), kawy, herbaty, sałatek oraz kanapek znajdują się także inne napoje, których zasadniczym składnikiem są wyciskane soki owocowe. Szczegółowy skład napojów (wedle ich nazw handlowych) został podany poniżej:

• sok z truskawki (65%), jabłka (30%), imbiru (5%);
• sok z marchewki (20%), jabłka (70%), imbiru (10%);
• sok z jabłka (85%), mięty (5%), imbiru (10%);
• sok z maliny (70%), jabłka (25%), cynamonu (5%);
• sok z selera (20%), marchewki (20%), jabłka (60%);
• sok z imbiru (100%);
• sok z czerwonych grapefruitów (30%), jabłka (65%), imbiru (5%);
• sok z chili (20%), cytryny (10%), jabłka (70%);
• sok z pomarańczy (65%), jabłka (30%), imbiru (5%);
• sok z passionfruit (10%), imbiru (10%), jabłka (80%);
• sok z malin (60%), banana (10%), jabłka (30%);
• sok z kiwi (20%), jabłka (50%), truskawki (30%);
• sok ze szpinaku (20%), ananasa (20%), jabłka (60%);
• sok z passionfruit (10%), jabłka (70%), ananasa (20%);
• sok z pomarańczy (65%), ananasa (30%), mięty (5%);
• sok z czerwonej papryki (20%), jabłka (70%), cytryny (10%);
• sok z pomarańczy lub grejpfruta lub marchwi (100%).

W lokalu, w którym przyrządzane i sprzedawane są ww. produkty, nie jest dokonywana typowa dla usług restauracyjnych obsługa, przyjmowanie zamówień i przynoszenie zamówionych dań i napojów do stolika. Nie ma serwisu ani obsługi kelnerskiej. Nabywcy nie składają zamówień, a jedynie wybierają produkt z dostępnej listy. Sok jest przyrządzany na miejscu, jednakże klient nie ma możliwości skomponowania własnej mieszkanki (nie występującej na liście). Sprzedawane artykuły spożywcze przeznaczone są do konsumpcji poza lokalem przedsiębiorstwa (na wynos). Są one podawane w jednorazowych opakowaniach (z tworzyw sztucznych). Klienci mają jednak możliwość spożycia zakupionych produktów wewnątrz lokalu. W celu zapewnienia minimum komfortu lokal został wyposażony w stoliki i miejsca siedzące dla niewielkiej ilości osób, nie ma jednak naczyń i nakryć stołowych. Nie jest prowadzona żadna obsługa przy tych stolikach. Każdy klient zainteresowany zajęciem miejsca siedzącego powinien nabyć sok przy barze, zapłacić za niego, odebrać gotowy produkt i wówczas zająć miejsce siedzące (o ile jest dostępne). Sprzedaż jest prowadzona także w razie niedostępności w danym momencie miejsc siedzących.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż powyższych towarów (napojów oraz pozostałych produktów żywnościowych) dokonywana w przedstawionej formie jest dostawą towarów czy świadczeniem usług...
2. Czy właściwą stawką dla dostawy wymienionych w stanie faktycznym napojów, składających się co najmniej w 70% z soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego, będzie 5% stawka podatku od towarów i usług...

1. Spółka uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z dostawą towarów. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez opodatkowaną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez podlegające podatkowi świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy. Przez usługę należy zatem rozumieć każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów. Podział czynności opodatkowanych VAT dokonywanych na terytorium kraju ma charakter dychotomiczny czynność stanowi albo dostawę towarów, albo świadczenie usług. Dane zdarzenie, czy też czynność, nie może być potraktowane zarówno jako dostawa towarów, jak i jako świadczenie usług. Albo stanowi dostawę towarów, albo świadczenie usług. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na przyrządzaniu i sprzedaży koktajli mlecznych, kawy, herbaty, sałatek, kanapek oraz napojów, których głównym składnikiem są soki owocowe. Z tego rodzaju sprzedażą wiąże się problematyka odróżnienia usług restauracyjnych, cateringowych od dostawy żywności jako dostawy towarów. Spółka wskazała, iż kwestia ta stanowiła przedmiot rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W swoim orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w połączonych sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 (Finanzamt Burgdorf v. Manfredowi Bogowi, CinemaxX Entertainment GmbH Co. KG v. Finanzamt Hamburg-Barmbek-Uhlenhorst, Lothar Lohmeyer v. Finanzamt Minden oraz Fleischerei Nier GmbH Co. KG v. Finanzamt Detmold) Trybunał, rozpoznając pytanie prejudycjalne, rozważał kwestię zakwalifikowania działalności gospodarczej jako dostawy towarów lub świadczenia usług w przypadku sprzedaży gotowych posiłków lub artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w przyczepach gastronomicznych. W orzeczeniu tym stwierdzono: Sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub w pojazdach gastronomicznych, lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 tej dyrektywy , jeżeli z oceny jakościowej całości transakcji wynika, że elementy świadczenia usług, poprzedzające dostawę artykułów żywnościowych i towarzyszące jej, nie mają charakteru przeważającego. Działalność cateringowa stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 6 tej dyrektywy, chyba że przedsiębiorstwo cateringowe dostarcza jedynie standardowe dania bez świadczenia dodatkowych usług, albo że inne szczególne okoliczności dowodzą, iż dostawa gotowych dań stanowi przeważający element transakcji. W uzasadnieniu orzeczenia wskazano m.in., że do charakterystycznych elementów działalności restauracyjnej należy występowanie kelnerów, doradzanie klientom, serwis (polegający na przekazaniu zamówienia do kuchni, ułożeniu dań na talerzach i podawaniu im klientom), występowanie zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, szatni i toalet, naczyń, mebli i nakryć stołowych. Ustalenie czy wyżej wspomniane świadczenia należy traktować jako dostawę towarów, czy też jako świadczenie usług, zdaniem Trybunału, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących. Element dominujący określa się zdaniem TSUE z punktu widzenia przeciętnego konsumenta oraz z uwzględnieniem elementów świadczenia usług w stosunku do elementów dostawy. Jak stwierdził Trybunał w przywołanym wyroku, działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie dalece przeważają usługi, to właśnie one mają dla klienta istotne znaczenie. Celem klienta nie jest zatem tylko zaspokojenie głodu, czy pragnienia, lecz również uczynienie tego w stosownych okolicznościach. Odwrotnie jest natomiast, gdy transakcja dotyczy artykułów żywnościowych na wynos i nie wiąże się ze świadczeniem usług służących organizacji konsumpcji na miejscu w odpowiednich warunkach. Sprzedaż gotowych artykułów żywnościowych i napojów do spożycia na miejscu jest wprawdzie wynikiem świadczenia szeregu czynności, od przygotowania posiłku do jego podania, jednakże zwykle mają one charakter standardowy i nie wiążą się z zaspokajaniem zindywidualizowanych potrzeb klienta. Potraktowaniu takich czynności jako dostawy towarów nie przeczy to, iż nabywcy mogą być zapewnione miejsca do spożycia zakupionych produktów. Jeśli zasadniczą częścią świadczenia jest dostarczanie produktów do konsumpcji bez usług towarzyszących opodatkować je należy według stawki właściwej dla towaru dostarczanego.

Spółka wskazała, iż zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, dokonywane świadczenia polegają na sprzedaży artykułów spożywczych i napojów przeznaczonych, co do zasady, do spożycia poza lokalem przedsiębiorstwa (na wynos). Sprzedaży tych produktów nie towarzyszą elementy dodatkowe, takie jak obsługa kelnerska czy serwis (polegający na przekazaniu zamówienia do kuchni, ułożenia dań na talerzach i podawanie ich klientom). Lokal przeznaczony jest przede wszystkim do sprzedaży produktów wcześniej przygotowanych. Przyrządzenie napojów składających się z soków owocowych jest dokonywane w sposób standardowy. Klient nie ma możliwości skomponowania własnej mieszanki soków, lecz może kupić tylko taką mieszankę, którą przewiduje menu. Nie ma również możliwości wyboru innej temperatury podania napoju, czy też wyboru naczynia, w którym produkt zostanie podany. Zasadniczą, przeważającą częścią świadczenia jest dostarczenie produktów żywnościowych i napojów bez usług towarzyszących. Przedmiotem zakupu są gotowe do spożycia soki owocowe i inne produkty żywnościowe. Nabywane świadczenie w zdecydowanie większym stopniu zawiera aspekt dostawy towaru aniżeli świadczenia usług. Z tych też względów należy uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym nie dochodzi do świadczenia usługi gastronomicznej w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Właściwą klasyfikacją jest dostawa towarów. Fakt, że przy przedmiotowej sprzedaży istnieją podstawowe urządzenia, takie jak stoliki i miejsca siedzące, pozwalające ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, nie powoduje uznania sprzedaży za usługę, zwłaszcza że nie jest prowadzona obsługa kelnerska przy stolikach, zaś sprzedaż jest prowadzona także wówczas, gdy przy stolikach nie ma wolnych miejsc. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest w tym przypadku dostawa towarów.

Z punktu widzenia typowego klienta Spółki możliwość zajęcia miejsca przy stoliku nie jest czynnikiem decydującym o nabyciu, bądź nie, napojów oraz produktów żywnościowych. Wobec tego czynność sprzedaży napojów oraz innych produktów żywnościowych powinna być, zdaniem Spółki, potraktowana jako dostawa towarów, a nie jako świadczenie usług. Należy więc ustalić stawkę właściwą dla sprzedawanych towarów.

W okresie od 1 stycznia do 31 marca 2011 r., zgodnie z treścią załącznika nr 3 do ustawy, 8% stawka podatku dotyczyła m.in. napojów owocowych, napojów owocowo-warzywnych, nektarów, napojów warzywnych. Z dniem 1 kwietnia 2011 r. sprecyzowano, że ze stawki obniżonej korzystają te napoje, w których udział masowy (czyli liczony wedle masy, a nie objętości) soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi co najmniej 20% ich składu surowcowego. Napoje te sklasyfikowane są jako Pozostałe napoje bezalkoholowe (PKWiU 11.07.19.0). Napoje z mniejszym masowym udziałem soków owocowych, warzywnych, owocowo-warzywnych nie korzystają ze stawki obniżonej. Z objaśnień do załącznika nr 3 do ustawy wynika, że wykaz towarów i usług opodatkowanych w 2011 r. stawką 8%, nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i świadczenia usług zwolnionych od podatku VAT lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik nr 3. Oznacza to, że jeżeli dany towar (lub usługa) jest wymieniony w załączniku nr 3 do ustawy jako opodatkowany stawką 8%, a jednocześnie został wymieniony w art. 43 ust. 1 powołanej ustawy jako zwolniony od podatku, bądź w załączniku nr 10 do ustawy jako objęty opodatkowaniem stawką 5% stosowanie stawki podatku z załącznika nr 3 (stawka 8%) jest wyłączone na rzecz zwolnienia od podatku lub opodatkowania stawką 5%. Zgodnie z pozycją 31 pkt 1 załącznika nr 10 do ustawy, zawierającego wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., stawką tą objęte są pozostałe napoje bezalkoholowe (PKWiU ex 11.07.19.0) wyłącznie niegazowane napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego. Jak wskazano w stanie faktycznym, udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego w przedmiotowych napojach wynosi od 70 do 100% ich składu surowcowego.

Zatem, zdaniem Spółki, sprzedaż przedmiotowych napojów, z tych względów, że są one napojami niegazowanymi, a udział masowy soku owocowego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, stanowi dostawę towarów opodatkowaną stawką podatku w wysokości 5%, zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy w związku z poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez świadczenie usług w myśl art. 8 ust. 1 powołanej ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stawka podatku, na postawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto, w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Należy zauważyć, iż w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73 poz. 392 ze zm.), w § 7 ust. 1 pkt 1 przewidziano, iż stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

W pozycji 7 załącznika nr 1 do rozporządzenia wskazano na usługi związane z wyżywieniem (PKWiU ex 56), z wyłączeniem sprzedaży:

1. napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2%,
2. napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%,
3. kawy i herbaty (wraz z dodatkami),
4. napojów bezalkoholowych gazowanych,
5. wód mineralnych,
6. innych towarów w stanie nieprzetworzonym opodatkowanych stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na sprzedaży produktów spożywczych (m.in. soków owocowych) przyrządzanych dla klienta w miejscach prowadzenia działalności. W lokalu, w którym przyrządzane i sprzedawane są produkty, nie jest dokonywana typowa dla usług restauracyjnych obsługa: nie są przyjmowane zamówienia, nie ma serwisu ani obsługi kelnerskiej. Nabywcy nie składają zamówień, a jedynie wybierają produkt z dostępnej listy. Sok jest przyrządzany na miejscu, jednakże klient nie ma możliwości skomponowania własnej mieszkanki (nie występującej na liście). Sprzedawane artykuły spożywcze przeznaczone są do konsumpcji poza lokalem (na wynos). W celu zapewnienia minimum komfortu lokal został wyposażony w stoliki i miejsca siedzące dla niewielkiej ilości osób, nie ma jednak naczyń i nakryć stołowych.

Mając powyższe na uwadze należy w pierwszej kolejności wskazać, iż w przypadku, gdy transakcja składa się z szeregu świadczeń i czynności, należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności, w jakich jest ona dokonywana, celem określenia, po pierwsze, czy chodzi o dwa lub więcej świadczenia odrębne, czy też o świadczenie złożone (kompleksowe), a po drugie, czy w tym ostatnim przypadku świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług. Wskazać przy tym należy, co podkreślał wielokrotnie Trybunał Sprawiedliwości UE, iż koniecznym jest dokonywanie analizy takiej transakcji z punktu widzenia przeciętnego konsumenta.

Aby stwierdzić, czy dane świadczenie jest świadczeniem złożonym (kompleksowym), winno ono składać się z różnych czynności, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na świadczenie takiego rodzaju składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast za pomocniczą należy uznać taką czynność, jeśli nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania świadczenia zasadniczego. Pojedyncza czynność lub świadczenie traktowana jest zatem jak element świadczenia kompleksowego wówczas, jeżeli cel świadczenia pomocniczego jest zdeterminowany przez świadczenie główne, które zarazem nie może zostać wykonane lub wykorzystane bez świadczenia pomocniczego.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Mając na uwadze okoliczności sprawy wskazać również należy, iż w oparciu o dotychczasowy dorobek orzeczniczy Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (m.in. wskazywany przez Spółkę wyrok z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, 501/09 i C-502/09 czy też wyrok z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie Faaborg-Gelting Linien C-231/94) wnioskować można, iż działalność restauracyjną zawsze charakteryzuje szereg elementów i czynności, wśród których dostawa żywności jest tylko jedną ze składowych i gdzie zdecydowanie przeważają usługi.

Oceniając tym samym charakter opisanych w stanie faktycznym czynności, polegających na przyrządzaniu i sprzedaży produktów spożywczych w lokalu Spółki stwierdzić należy, że o ile rzeczywiście czynnościom tym nie towarzyszą żadne inne usługi, którym można przypisać charakter dominujący (tj. usługi charakteryzujące działalność restauracyjną, które kwalifikują się do PKWiU do grupowania 56), należy uznać je za dostawę towarów. Tym samym Spółka obowiązana jest opodatkować oferowane produkty spożywcze zgodnie ze stawkami podatku właściwymi dla dostarczanych towarów.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, pod pozycją 52 wskazano na, sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 11.07.19.0, Pozostałe napoje bezalkoholowe wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług).

Ponadto zgodnie z pkt 1) objaśnień do załącznika nr 3, wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy załącznik.

W obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w pozycji 31 wymienione także zostały, sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem ex 11.07.19.0, Pozostałe napoje bezalkoholowe wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, iż symbol ex dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Jak wskazano w złożonym wniosku, oferowane napoje Spółka sklasyfikowała jako Pozostałe napoje bezalkoholowe (PKWiU 11.07.19.0). Wyjaśniono przy tym, iż udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego w przedmiotowych napojach wynosi od 70 do 100% ich składu surowcowego.

Uwzględniając powyższe należy stwierdzić, iż w niniejszej sytuacji znajdzie zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 5%, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy i poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy, pod warunkiem, że oferowane napoje są poprawnie sklasyfikowane w PKWiU w grupowaniu 11.07.19.0.

Końcowo zauważa się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Dlatego też niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o grupowanie wskazane przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie bowiem z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 roku w sprawie trybu udzielania, informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1 poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej i to jego obciążają ewentualne negatywne konsekwencje z tytułu błędnego zaklasyfikowania towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 3 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy