Temat interpretacji

Czy zastosowanie 7% jednolitej stawki podatku od towarów i usług jest odpowiednie do przedstawionej we wniosku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z koniecznym udziałem w opisanych powyżej częściach wspólnych całej nieruchomości oraz udziałem w działce, na której posadowione są miejsca parkingowe?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1136/10 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 492/11 stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009 r. (data wpływu: 27 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2009 r. (data wpływu 2 grudnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz udziałem w nieruchomości wspólnej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla dostawy lokalu mieszkalnego wraz z komórką lokatorską oraz udziałem w nieruchomości wspólnej. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 listopada 2009 r. o pełnomocnictwo i doprecyzowanie ilości przedstawionych we wniosku zdarzeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest spółką działającą w branży deweloperskiej. Spółka jest w trakcie budowy budynku mieszkalnego i planuje rozpocząć sprzedaż usytuowanych w nim mieszkań. Przedmiotem poszczególnych umów sprzedaży będzie lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym - komórką lokatorską oraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, liczonym na zasadach określonych w art. 3 ust. 3 tej ustawy, jako prawem związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego. Przedmiotem sprzedaży będzie również udział w nieruchomości stanowiącej odrębną działkę, znajdującą się obok działki, na której posadowiony jest budowany budynek.

Zgodnie z podziałem do korzystania z nieruchomości wspólnej, w ramach nabytego przez kupującego udziału w tej nieruchomości, Spółka zapewni Kupującemu - prawo do wyłącznego korzystania z balkonu.

Spółka zawrze z kupującym umowę przyrzeczoną (deweloperską), w której oprócz sprzedaży lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, kupujący wyrazi nieodwołalną zgodę na dokonanie przez Spółkę w jego imieniu w umowach z innymi właścicielami lokali na nieruchomości, podziału do korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że kupujący będzie miał bezterminowe prawo do wyłącznego korzystania z balkonu, Spółka zobowiązuje się zagospodarować teren osiedla poprzez postawienie ogrodzenia, wyłożenie chodników, placyków, dróg dojazdowych i miejsc parkingowych, a także zapewnienia oświetlenia terenu, śmietnika oraz kompozycji roślinnych.

Dodatkowo Spółka wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego sprzeda kupującemu udział we własności działki, znajdującej się obok budynku, w którym znajduje się lokal mieszkalny. Sprzedaż udziału we współwłasności tej działki uzasadniona jest koniecznością zapewnienia, zgodnie z postanowieniami decyzji o pozwoleniu na budowę, odpowiedniej normy miejsc parkingowych w stosunku do ilości lokali, co było warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę. W uwagi na to, że przedmiotowa działka znajduje się w chwili obecnej we własności Spółki, a działka, na której budowany jest budynek znajduje się w użytkowaniu wieczystym Spółki nie jest możliwe scalenie tych działek ze sobą i zbycie udziału w działce, na której znajdują się miejsca parkingowe jako udziału w nieruchomości wspólnej (stanowiącej grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokali).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zastosowanie 7% jednolitej stawki podatku od towarów i usług jest odpowiednie do przedstawionej we wniosku sprzedaży lokalu mieszkalnego wraz z koniecznym udziałem w opisanych powyżej częściach wspólnych całej nieruchomości oraz udziałem w działce, na której posadowione są miejsca parkingowe...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniem przynależnym (komórką) oraz udziałem w nieruchomości wspólnej (stanowiącej grunt oraz części budynku i urządzenia nie służące wyłącznie do użytku właścicieli lokali), w ramach którego poszczególni kupujący będą mogli korzystać na zasadzie wyłączności z balkonu, jak również nabycie przez kupujących udziału we własności działki, zapewniającej wymagane przepisami prawa budowlanego miejsca parkingowe, ogrodzenie, drogi dojazdowe, plac zabaw, nasadzenia roślinne, śmietnik powinna być opodatkowana stawką 7% podatku od towarów i usług. Ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali stanowi, iż samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych (komórka lokatorska). Z kolei zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy o własności lokali, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi przysługuje udział w nieruchomości wspólnej, jako prawo związane z własnością lokali, co oznacza, że prawo to nie może być przedmiotem samodzielnego obrotu, natomiast rozporządzenie lokalem zawsze powoduje rozporządzenie udziałem w nieruchomości wspólnej. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o własności lokali, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Spółka podkreśla, iż należy zwrócić uwagę, że współwłasność nieruchomości wspólnej ma charakter przymusowy, a zatem nie jest możliwe jej zniesienie w czasie trwania odrębnej własności lokali.

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym stosuje się stawkę podatku w wysokości 7%. Przez budownictwo społeczne rozumie się m. in. obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych (art. 41 ust. 12a ww. ustawy).

Definicja lokalu użytkowego została zawarta w rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z powyższym aktem przez lokal użytkowy należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Podobnie, choć z nieco innych względów, należy traktować udział w nieruchomości wspólnej, który jest prawem związanym z własnością wyodrębnionego lokalu. Taka konstrukcja tego prawa oznacza, że prawem tym nie można rozporządzić bez lokalu i odwrotnie - lokalem nie można rozporządzić bez tego prawa. W tej sytuacji, skoro nie istnieje prawna możliwość sprzedaży lokalu bez udziału w nieruchomości wspólnej, zdaniem Spółki należy przyjąć, że również dla udziału w nieruchomości wspólnej ma zastosowanie ta sama - wspólna - stawka podatku od towarów i usług w wysokości 7%. Również brak jest możliwości rozporządzenia, bez rozporządzenia lokalem mieszkalnym, komórką lokatorską oraz miejscem parkingowym, które to miejsca wyznaczenie i zaprojektowanie stanowiło warunek uzyskania pozwolenia na budowę i w przyszłości będzie stanowić warunek uzyskania pozwolenia na użytkowanie wybudowanego budynku.

Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, iż taka konstatacja jest zgodna z treścią przepisu art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Jest to niewątpliwie konsekwencją zapisów m. in. ustawy o własności lokali i przejawem dążenia do zapewnienia spójności przepisów podatkowych z całym systemem prawa.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki niepodważalnym jest, iż udział w nieruchomości wspólnej stanowiącej grunt, w tym urządzenia znajdujące się na nim w postaci ogrodzenia, wyłożenia chodników, parking, drogi dojazdowe, lampy wolnostojące, śmietniki, place zabaw, miejsca parkingowe itp., (które również nie stanowią przedmiotu odrębnej własności) oraz obejmującej części wspólne budynków mieszkalnych, w tym wspólne urządzenia i pomieszczenia znajdujące się w tym budynku, spełniają przesłanki zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług warunkujące opodatkowanie takiej sprzedaży 7% stawką tego podatku.

Spółka podkreśla, że nieruchomość wspólna obejmuje grunt oraz części wspólne budynku, które nie służą do wyłącznego korzystania przez właścicieli lokali. Za części wspólne budynku uważa się klatki schodowe, mury, ale także piwnice, strych oraz miejsca postojowe. Korzystanie z nieruchomości wspólnej przez poszczególnych współwłaścicieli odbywa się na zasadach określonych w art. 206 k.c., tj. każdy ze współwłaścicieli może korzystać z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Współwłaściciele mogą jednak wspólnie postanowić, że korzystanie ze wspólnej nieruchomości będzie polegać na rozdzielnym korzystaniu w postaci wydzielenia oznaczonej części wszystkim lub niektórym z nich do indywidualnego, odrębnego korzystania (quoad usum). Współwłaściciel użytkujący wydzieloną mu część nieruchomości nie staje się wyłącznym jej posiadaczem, lecz pozostaje nadal współposiadaczem całości i posiadaczem prawa odrębnego korzystania z wydzielonej mu części fizycznej (por. Nieruchomości. Problematyka prawna Rudnicki Stanisław, Bieniek Gerard, LexPolonica). Taki podział nic nie zmienia w stosunkach własnościowych, jest bowiem wyłącznie ustaleniem sposobu samego tylko korzystania z nieruchomości wspólnej.

Reasumując, Spółka zamierza sprzedawać lokale mieszkalne wraz z pomieszczeniem przynależnym (komórką) oraz udziałem w nieruchomości wspólnej i urządzeniach na niej się znajdujących, w ramach którego dany kupujący będzie mógł korzystać na zasadzie wyłączności z balkonu. Do powyższej sprzedaży Spółka zamierza zastosować stawkę 7% podatku od towarów i usług, gdyż z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż nowego lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z powierzchni wspólnej podlega takiemu samemu opodatkowaniu.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał następujące wyroki:

1. Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (Pierwsza Izba) Levob Verzekerringen BV i OV Bank NV przeciwko Staatssecretaris van Financien z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04,
2. NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt l FSK 103/2005
3. WSA z dnia 23 czerwca 2009 r., sygn. akt. l SA/Wr 635/09 wydany wskutek zaskarżenia interpretacji Indywidualnej Ministra Finansów z dnia 30 grudnia 2008 r. ILPP1/443-991/08-2/BD,
4. NSA z dnia 22 czerwca 2005 r., sygn. akt l FSK 103/2005,
5. WSA z dnia 15 lutego 2008 r., sygn. akt l SA/Po 1206/2007,
6. WSA z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 1181/07.

W dniu 27 stycznia 2010 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPP1/443-1331/09-4/KG stwierdzając, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2009 r. (data wpływu 27 października 2009 r.) jest nieprawidłowe.

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wniesiono w dniu 8 lutego 2010 r., zaś odpowiedzi na ww. wezwanie udzielono pismem z dnia 5 marca 2010 r., nr ILPP1/443/W-11/10-2/HMW (skutecznie doręczonym w dniu 8 marca 2010 r.).

W dniu 16 kwietnia 2010 r. wpłynęła do tut. Organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o uchylenie zaskarżonej interpretacji indywidualnej z dnia 27 stycznia 2010 r.

Sąd postanowieniem z dnia 21 czerwca 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 547/10 odrzucił ww. skargę.

Po rozpoznaniu sprawy Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie wydał wyrok w dniu 14 września 2010 r., sygn. akt I FSK 1166/10, w którym uchylił zaskarżone postanowienie.

Wyrokiem z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1136/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu uchylił zaskarżoną interpretację.

Pismem z dnia 31 stycznia 2011 r. Minister Finansów złożył skargę kasacyjną od wyżej powołanego wyroku WSA.

Wyrokiem z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 492/11 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 25 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Wr 1136/10 oraz wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 stycznia 2012 r., sygn. akt I FSK 492/11 stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez odpłatną dostawę towarów stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Pod pojęciem towarów, zdefiniowanym przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku w myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Ponadto, na mocy § 6 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.

W myśl art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Ponadto, w świetle art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 ww. ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Spółka jest w trakcie budowy budynku mieszkalnego i planuje rozpocząć sprzedaż usytuowanych w nim mieszkań. Przedmiotem poszczególnych umów sprzedaży będzie lokal mieszkalny wraz z pomieszczeniem przynależnym - komórką lokatorską oraz z udziałem w nieruchomości wspólnej, w rozumieniu art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, liczonym na zasadach określonych w art. 3 ust. 3 tej ustawy, jako prawem związanym z prawem własności lokalu mieszkalnego. Zgodnie z podziałem do korzystania z nieruchomości wspólnej, w ramach nabytego przez kupującego udziału w tej nieruchomości, Spółka zapewni Kupującemu - prawo do wyłącznego korzystania z balkonu. Spółka zobowiązała się zagospodarować teren osiedla poprzez postawienie ogrodzenia, wyłożenie chodników, placyków, dróg dojazdowych i miejsc parkingowych, a także zapewnienia oświetlenia terenu, śmietnika oraz kompozycji roślinnych.

Przedmiotem sprzedaży będzie również udział w nieruchomości stanowiącej odrębną działkę, znajdującą się obok działki, na której posadowiony jest budowany budynek. Sprzedaż udziału we współwłasności tej działki uzasadniona jest koniecznością zapewnienia, zgodnie z postanowieniami decyzji o pozwoleniu na budowę, odpowiedniej normy miejsc parkingowych w stosunku do ilości lokali, co było warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

W ocenie Sądu w przedstawionym przez Spółkę stanie faktycznym mamy do czynienia z jedną transakcją polegającą na łącznej sprzedaży stanowiącego odrębną nieruchomość lokalu mieszkalnego wraz z pomieszczeniami przynależnymi i udziałem w części wspólnej, jak również powiązanego z własnością tego lokalu udziału w nieruchomości, na której zostaną wyodrębnione m. in. miejsca parkingowe oraz drogi dojazdowe. Udział ten nie może pozostawać odrębnym przedmiotem własności, nie może być przedmiotem odrębnego obrotu.

Jak wskazał Sąd, art. 6 ustawy z dnia 6 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.) stanowi, że dla działek budowlanych lub terenów, na których jest przewidziana budowa obiektów budowlanych lub funkcjonalnie powiązanych zespołów obiektów budowlanych, należy zaprojektować odpowiednie zagospodarowanie, zgodnie z wymaganiami art. 5, zrealizować je przed oddaniem tych obiektów (zespołów) do użytkowania oraz zapewnić utrzymanie tego zagospodarowania we właściwym stanie techniczno-użytkowym przez okres istnienia obiektów (zespołów) budowlanych. Natomiast jakim warunkom technicznym powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie określa rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 75, poz. 690 ze zm.), dalej zwane jako rozporządzenie z dnia 12 kwietnia 2002 r. Stosownie do § 14 ust.1 ww. rozporządzenia z dnia 12 kwietnia 2002 r., do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określonych w przepisach odrębnych. Szerokość jezdni nie może być mniejsza niż 3 m. Natomiast zgodnie z § 18 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

Na podstawie analizy cyt. wyżej przepisów Sąd stwierdził, że działka budowlana musi mieć zapewniony nie tylko grunt pod budowę budynku mieszkalnego, ale również drogę dojazdową oraz odpowiednią ilość miejsc parkingowych dla użytkowników nieruchomości w zależności od sposobu zabudowy. Powyższe warunki z pewnością dotyczą budynku mieszkalnego, którego mieszkańcy powinni mieć zapewniony dojazd oraz miejsce postojowe dla użytkowanych przez nich samochodów. W ocenie Sądu, ze wskazanych przepisów wynika zatem, że do sprzedaży lokalu mieszkalnego konieczna jest również sprzedaż udziału w gruncie w części wyznaczonej na drogę dojazdową oraz w części wyznaczonej na miejsca postojowe dla pojazdów.

W związku z powyższym zdaniem Sądu uznać należy, że nie ma możliwości nabycia (a więc i zbycia) lokalu mieszkalnego bez udziału w drodze dojazdowej oraz w parkingu, gdyż części te nie mogą być przedmiotem odrębnej umowy sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie dla sprzedawanych części obiektów budownictwa mieszkaniowego, tj. lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniem przynależnym - komórką lokatorską, prawem do wyłącznego korzystania z balkonu oraz udziałem w częściach wspólnych budynku (takich jak np. klatki schodowe, korytarze) nie będących lokalami użytkowymi oraz udziałem w prawie użytkowania wieczystego gruntu przynależnego do lokalu mieszkalnego, jak również dla dostawy udziału w nieruchomości stanowiącej odrębną działkę, na której Spółka zobowiązała się wybudować parking, zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT obniżona do wysokości 7%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 576 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu