Temat interpretacji

Dotyczy stawki podatku VAT dla dostawy gruntów niezabudowanych

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13.03.2012 r. (data wpływu 19.03.2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy gruntów niezabudowanych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2012 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

1. Spółka jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nabyto w drodze umów kupna-sprzedaży od osób fizycznych. Spółka chce w przyszłości sprzedać działki, biorąc pod uwagę kilka poniższych wariantów:

1. Spółka sprzedaje całą działkę jako ziemię rolną bez dzielenia na mniejsze działki i bez występowania o warunki zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej.
2. Spółka dokonuje podziału nieruchomości na małe działki, uzyskuje warunki zabudowy na wszystkie działki i sprzedaje je z warunkami zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej.
3. Spółka dokonuje podziału nieruchomości na małe działki, uzyskuje warunki zabudowy na wszystkie działki i przed sprzedażą składa wnioski o pozwolenie na budowę. Spółka sprzedaje działki wraz z pozwoleniami na budowę.
4. Spółka dokonuje podziału nieruchomości na małe działki, uzyskuje warunki zabudowy na wszystkie działki (według których ziemia ma status ziemi budowlanej bądź przeznaczonej pod zabudowę) i sprzedaje je z warunkami zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej.
5. Spółka dokonuje podziału nieruchomości na mniejsze działki o powierzchni co najmniej 3000 m2, jednak zachowują one status rolny. Spółka nie występuje o warunki zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej. Spółka sprzedaje całą działkę jako ziemię rolną bez dzielenia na mniejsze działki i bez występowania o warunki zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej.
6. Spółka uzyskuje warunki zabudowy na całą nieruchomość rolną (jeszcze nie podzieloną), które zmieniają jej przeznaczenie na budowlane, ale nieruchomość ta nie jest wyjęta z produkcji rolnej. Spółka nie uzyskuje warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy.

1. Spółka jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscach, gdzie jest miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim ziemia ma status rolny. Spółka dzieli ziemię na mniejsze działki a następnie dokonuje ich sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.1 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...
2. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.2 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...
3. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.3 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika obniżonej (8%) stawki VAT...
4. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.4 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...
5. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.5 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...
6. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt I.6 prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...
7. Czy w przypadku sprzedaży opisanej w pkt II prawidłowe będzie zastosowanie przez Podatnika zwolnionej stawki VAT...

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej są zagadnienia dotyczące podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych numerami 1, 6 i 7.

W części dotyczącym podatku od towarów i usług w zakresie pytań oznaczonych numerami 2, 3, 4 i 5 wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1. Jeżeli w miejscu położenia działek nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (gdzie działka ma status budowlany) jak również nie są wydane warunki zabudowy (gdzie działka otrzymałaby przeznaczenie budowlane), prawidłowym jest zastosowanie zwolnionej stawki VAT.

Ad.6. Zdaniem Podatnika fakt, że dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy jest wystarczającym powodem do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

Ad.7. Zdaniem Podatnika fakt, że działki wg planu zagospodarowania przestrzennego mają status rolny jest wystarczającym powodem do zastosowania art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, a więc zwolnionej stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ) - zwanej dalej ustawą o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, iż generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ustęp 2 tego artykułu stanowi, że w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, o klasyfikacji danego terenu decydują zapisy zawarte w ewidencji gruntów.

W myśl art. 9 ust. 1 i ust. 4 ustawy o planowaniu, w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Zgodnie z art. 2 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), zwanej dalej ustawą, ilekroć w ustawie jest mowa o ewidencji gruntów i budynków (katastrze nieruchomości) - rozumie się przez to jednolity dla kraju, systematycznie aktualizowany zbiór informacji o gruntach, budynkach i lokalach, ich właścicielach oraz o innych osobach fizycznych lub prawnych władających tymi gruntami, budynkami i lokalami.

Stosownie do art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy, ewidencja gruntów i budynków obejmuje informacje dotyczące gruntów - ich położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów, jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków.

Ad. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscu, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka zamierza sprzedać całą działkę jako ziemię rolną bez dzielenia na mniejsze działki i bez występowania o warunki zabudowy. Działki te nie są wyjęte z produkcji rolnej.

Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że planowana sprzedaż działki, sklasyfikowanej jako grunty rolne bez dokonywania podziału na mniejsze działki i bez występowania o warunki zabudowy, dla której nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Ad. 6.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscu, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka uzyska warunki zabudowy na całą nieruchomość rolną, jednakże Spółka nie uzyska warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzyma zaświadczenie z urzędu gminy, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy.

W tej sytuacji analogicznie zwolnienie z VAT będzie obowiązywało Wnioskodawcę przy dostawie działek, które w wyniku podziału na mniejsze nie będą posiadały warunków zabudowy co potwierdzone będzie zaświadczeniem otrzymanym z urzędu gminy, iż dla działek powstałych w wyniku podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. I w tym przypadku dostawa przedmiotowych działek, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem nie można ich uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 6 należy uznać za prawidłowe.

Ad.7.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest także właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscach gdzie ustanowiono miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z nim ziemia ma status rolny. Spółka podzieli ziemię na mniejsze działki a następnie dokona ich sprzedaży.

Również dostawa kilku niezabudowanych nieruchomości rolnych w miejscach gdzie zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ziemia ma status rolny będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, gdyż i w tym przypadku przedmiotowe działki nie stanowią terenów budowlanych lub przeznaczonych pod budowę.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7 również należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 367 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie