Temat interpretacji

Sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy , która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług. Planowana dostawa będzie korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z art. art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2012r. (data wpływu 07 maja 2012 r.), uzupełnionym w dniu 22 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 18 maja 2012 r.(doręczone w dniu 21 maja 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07 maja 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowej.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 22 maja 2012 r. (data wpływu 23 maja 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 18 maja 2012 r. (doręczone w dniu 21 maja 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W listopadzie 2004 roku Wnioskodawca kupił na przetargu nieruchomość gruntową składającą się z dwóch działek o łącznej powierzchni 4,01 ha, na którą otrzymał fakturę VAT. Był naliczony podatek 22%. W miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego gminy, który obowiązywał do 31.12.2002 r. działka nr 162 ujęta była jako tereny przemysłu, a działka nr 74/5 jako działka rzemieślnicza z dopuszczeniem zabudowy mieszkaniowej. W obowiązującym do dzisiaj studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy obie działki zachowują swoje przeznaczenie. Od maja 2007 roku Wnioskodawca jest podatnikiem VAT w zakresie wynajmu nieruchomości i sprzedaży gruntów. Obecnie ma zamiar sprzedać ww. działki.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 22 maja 2012 r. Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż zakup przedmiotowej nieruchomości był dokonany do majątku osobistego jako wspólność majątkową z żoną . Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie była przedmiotem najmu i dzierżawy.

W związku z planowanym remontem linii wysokiego napięcia przebiegającej przez działkę nr 162, na prośbę firmy E. Sp. z o.o. z siedzibą w P., została ustanowiona odpłatna służebność przesyłu. Stosowny akt notarialny został zawarty 16.02.2012 roku. Została wystawiona przez Wnioskodawcę faktura VAT i naliczony podatek w wysokości 23%.

Wnioskodawca nie dokonał odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości. W 2004 roku nie był podatnikiem VAT. Nie podejmował jakichkolwiek czynności zmierzających do zmiany przeznaczenia nabytego gruntu, podniesienia jego wartości lub podzielenia na mniejsze działki. W celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości ustawił tablicę informacyjną na działce, zawarł umowę pośrednictwa z agencją nieruchomości (C. z Z.), zamieszczał ogłoszenia w prasie i Internecie. Ponadto pod koniec marca br. wystąpił do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej na działkę nr 74/5. Sprawa jest w toku, prawdopodobnie nie będzie zgody. 26.04.2012 r. otrzymał od E. Sp. z o.o. warunki doprowadzenia sieci elektroenergetycznej do działki nr 74/5.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do cenny netto powinien być doliczony podatek VAT w wysokości 23%...

Wnioskodawca uzyskał informację, że od 6.04.2012 stosuje się wykładnię przepisów podatkowych na podstawie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ze stycznia 2012 roku. Zgodnie z tą wykładnią zwalnia się od podatku VAT dostawę terenów niezabudowanych jeżeli:

• gmina nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego,
• na przedmiotowy teren nie zostały wydane warunki zabudowy,
• w rejestrze gruntów teren określony jest jako użytek rolny, czyli nie uwzględnia się zapisów w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W rejestrze gruntów obie działki występują jako użytek rolny, nie zostały dla nich wydane warunki zabudowy ani nie ma aktualnego planu zagospodarowania gminy Dąbie. W tej sytuacji nie powinien być naliczony podatek VAT. W fakturze VAT powinno być napisane zwolnione, art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art.15 ust. 2).

Ze wskazanych regulacji wynika, iż w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jak wynika z orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE (sprawy C-180/10 i C-181/10) sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast, wyjaśnił Trybunał, w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu, wydzieleniu dróg wewnętrznych albo na działaniach marketingowych. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 2004 r. zakupił do majątku osobistego nieruchomość gruntową składającą się z dwóch działek o łącznej powierzchni 4,01 ha. Przedmiotowa nieruchomość nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej, nie była przedmiotem umów najmu i dzierżawy. W związku z planowanym remontem linii wysokiego napięcia przebiegającej przez jedną z działek aktem notarialnym zawartym 16.02.2012 r. została ustanowiona odpłatna służebność przesyłu.

Wnioskodawca zamierza sprzedać ww. nieruchomość gruntową. W celu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca ustawił tablicę informacyjną na działce, zawarł umowę pośrednictwa z agencją nieruchomości, zamieszczał ogłoszenia w prasie i w Internecie. Ponadto wystąpił do Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad z wnioskiem o wydanie zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej na jego działkę.

W dniu 26.04.2012 r. Wnioskodawca otrzymał od E. Sp. z o.o. warunki doprowadzenia sieci elektroenergetycznej do działki.

Wnioskodawca wskazuje ponadto, iż obie działki występują w rejestrze gruntów jako użytek rolny, nie zostały wydane dla nich decyzje o warunkach zabudowy, nie ma również aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy, treść powołanych regulacji oraz orzecznictwo TSUE, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonywana będzie w warunkach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Aktywność podejmowana przez Wnioskodawcę w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów ( m.in. ustawienie tablicy informacyjnej , zawarcie umowy z agencją nieruchomości, zamieszczanie ogłoszeń w prasie oraz Internecie, wystąpienie z wnioskiem o lokalizację zjazdu z drogi krajowej, uzyskanie dostępu do sieci elektroenergetycznej) jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wnioskodawca podkreśla, iż nieruchomość którą nabył nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej a jednocześnie wskazuje, iż na jednej z jego działek na prośbę firmy E. Sp. z o.o. ustanowiona została odpłatna służebność przesyłu. Ustanowienie służebności przesyłu na rzecz Wnioskodawcy jest wykorzystywaniem towaru (gruntu) do celów zarobkowych, wiąże się bowiem ze zobowiązaniem właściciela gruntu do tolerowania czynności lub sytuacji , która to czynność zyskuje charakter usługi w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem.

Biorąc pod uwagę zakres i skalę przeprowadzanego przez Wnioskodawcę przedsięwzięcia stwierdzić należy, że planowana sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie może zostać uznana za czynności wykonywane w ramach zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nosi znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 cyt. ustawy. Zatem planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy , która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest definicji gruntu przeznaczonego pod zabudowę. Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego,
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejącą na dzień zawarcia transakcji dokumentacją , tj. ewidencją gruntów i budynków.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 193, poz. 1287 ze zm.), podstawę planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomości w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Wnioskodawca wskazał, iż dla przedmiotowej nieruchomości gmina nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego, nie zostały również wydane warunki zabudowy. W rejestrze gruntów teren ten określony jest jako użytek rolny.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz okoliczności przedstawione we wniosku stwierdzić należy, iż planowana sprzedaż nieruchomości korzystać będzie ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, jako dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 337 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie