Gdy kupujący nabywa wierzytelność po cenie nominalnej to podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynosi zero. W konsekwencji nabycie przez... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 11.05.2012, sygn. IPPP2/443-171/12-4/RR, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Temat interpretacji

Gdy kupujący nabywa wierzytelność po cenie nominalnej to podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynosi zero. W konsekwencji nabycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 lutego 2012r. (data wpływu 13 lutego 2012r.), uzupełnione pismem z dnia 10 lutego 2012r. (data wpływu 15 lutego 2012r.) oraz pismem z dnia 20 marca 2012r. (data wpływu 23 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT nabycia wierzytelności jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 lutego 2012r. został złożony ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 10 lutego 2012r. (data wpływu 15 lutego 2012r.) oraz pismem z dnia 20 marca 2012r. (data wpływu 23 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nabycia wierzytelności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego przedmiotem działalności sp. z o.o. sp. k. są: roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków (symbol PKD 2007: 41); roboty budowlane specjalistyczne (symbol PKD 2007: 43); handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi, naprawa pojazdów samochodowych(symbol PKD 2007: 45); handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi (symbol PKD 2007: 46); handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi (symbol PKD 2007: 47); transport lądowy oraz transport rurociągowy (symbol PKD 2007: 49); magazynowanie i działalność usługowa wspomagająca transport (symbol PKD 2007: 52); zakwaterowanie (symbol PKD 2007: 55); działalność usługowa związana z wyżywieniem (symbol PKD 2007: 56); działalność holdingów finansowych (symbol PKD 2007: 64,20,Z); pozostałe formy udzielania kredytów (symbol PKD 2007: 64,92,Z); pozostała finansowa działalność usługowa) gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (symbol PKD 2007: 64,99,Z); pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (symbol PKD 2007: 66,19,Z); działalność związana z obsługą rynku nieruchomości (symbol PKD 2007: 68); działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych (symbol PKD 2007: 70,10,Z); wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (symbol PKD 2007: 70,11,Z); reklama i badanie rynku opinii publicznej (symbol PKD 2007: 73); wynajem i dzierżawa (symbol PKD 2007: 77); działalność organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji i działalności z nią związane (symbol PKD 2007: 79); działalność związana z administracyjną obsługą biura i pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej (symbol PKD 2007: 82).

Wnioskodawca (dalej: zamiennie: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką komandytową będącą podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, w której większościowym udziałowcem jest osoba fizyczna. (dalej: Osoba Fizyczna). Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki działającej pod firmą N. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Pożyczkobiorca), której Osoba Fizyczna udzieliła oprocentowanej pożyczki (dalej: Pożyczka). Do chwili obecnej naliczone od niej odsetki nie zostały jeszcze spłacone. Kwota pożyczki została całkowicie spłacona.

Osoba Fizyczna zamierza wnieść do Wnioskodawcy tytułem wkładu wierzytelność posiadaną względem Pożyczkobiorcy i wynikającą z umowy pożyczki, obejmującą naliczone odsetki (dalej: Wierzytelność). Następnie Wnioskodawca - po nabyciu Wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego - wniesie wkład niepieniężny do Pożyczkobiorcy, na który będzie składała się Wierzytelność. W ten sposób dojdzie do konwersji wierzytelności z tytułu Pożyczki na udział Wnioskodawcy w zysku Pożyczkobiorcy. Wysokość podwyższenia udziału kapitałowego uzyskiwanego zarówno przez Osobę Fizyczną we Wnioskodawcy, jak i przez Wnioskodawcę w Pożyczkobiorcy, będzie równa wartości nominalnej Wierzytelności (odsetek).

W konsekwencji powyższych operacji dojdzie do następujących zdarzeń na gruncie prawnopodatkowym:

po stronie Pożyczkobiorcy nastąpi wygaśnięcie całości długu z tytułu odsetek od Pożyczki;
po stronie Wnioskodawcy nastąpi umorzenie Wierzytelności oraz podwyższenie udziału kapitałowego w Pożyczkobiorcy;
Osoba Fizyczna wyzbędzie się Wierzytelności wobec Pożyczkodawcy, uzyskując zwiększony udział kapitałowy we Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nabycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, nabycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Z kolei pod pojęciem świadczenia usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każde świadczenie uznane za dostawę towarów lub za świadczenie usług stanowi czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Nie wynika to wprawdzie wprost z cytowanego przepisu, jednak nie ulega wątpliwości, że opodatkowanie dostawy towarów lub świadczenia usług jest możliwe tylko w sytuacji, w której czynności te są dokonywane przez podatnika działającego w takim charakterze. Potwierdza to zarówno doktryna jak i orzecznictwo. Obowiązek podatkowy w VAT został bowiem powiązany z wykonaniem czynności stanowiącej przedmiot opodatkowania przez podmiot, który uznany jest w odniesieniu do tej czynności za podatnika VAT.

Art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT wskazuje, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie zdefiniowaną w tej ustawie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu Ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Podsumowując, z powołanych wyżej regulacji wynika, że opodatkowaniu VAT podlegają co do zasady - czynności, które są wykonane: (i) przez podmiot działający w charakterze podatnika oraz (ii) za wynagrodzeniem.

W opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym przesłanki te nie zostaną jednak spełnione. Wnioskodawca w odniesieniu do nabywanej wierzytelności nie będzie występował w charakterze podatnika, jak też nie można uznać, że będzie ona dokonana za wynagrodzeniem.

Zwrócić należy uwagę, iż wykonanie danej czynności w ramach działalności gospodarczej to przede wszystkim określone działanie lub zaniechanie w warunkach swobodnego gospodarowania określonymi zasobami majątkowymi, z ponoszeniem charakterystycznego dla działalności gospodarczej ryzyka gospodarczego. Są to immanentne cechy profesjonalnego uczestnictwa danego podmiotu w obrocie gospodarczym.

Warunki te nie będą jednak spełnione w sytuacji, w której Wnioskodawca otrzyma tytułem wkładu wierzytelność pieniężną. W takiej sytuacji jest to bowiem decyzja gospodarcza podjęta nie przez podatnika, ale jego wspólników. Podstawą takiej czynności będzie bowiem zmiana umowy spółki, a więc aktu założycielskiego spółki, stanowiącego podstawę jej funkcjonowania. W sensie prawnym decyzja o wniesieniu wkładu w postaci wierzytelności nie zostanie podjęta przez Spółkę (jako podatnika) ale przez jej wspólników. Odrębna podmiotowość podatkowa Spółki powoduje natomiast, że nie można jej przypisać wykonania czynności, co do której to nie ona, ale jej wspólnicy podjęli decyzje. Dodatkowo, jeżeli nawet uznać, że czynność nabycia wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego jest wykonywana przez Wnioskodawcę występującego wobec tej czynności w charakterze podatnika, to do tej czynności nie da się przyporządkować bezpośrednio żadnego wynagrodzenia.

Za wynagrodzenie w rozumieniu VAT, którego powiązanie z daną transakcją jest warunkiem sine qua non dla objęcia jej podatkiem od towarów i usług (poza szczególnymi sytuacjami opodatkowania czynności nieodpłatnych, które jednak nie występują w przedmiotowej sytuacji) należy uznać każde świadczenie uzyskiwane przez podatnika w zamian za taką transakcję.

Za takie świadczenie nie można z całą pewnością uznać samego wkładu wnoszonego do spółki osobowej. Jak stwierdził bowiem ETS w wyroku z 22.6.2003 r., w sprawie C-442/01 KapHag Renditenfonds Spółka osobowa przyjmująca nowego wspólnika za wkład gotówkowy nie wykonuje na jego rzecz odpłatnej usługi. W tym orzeczeniu Trybunał uznał, że wkład wspólnika nie stanowi ekwiwalentu za możliwość jego uczestnictwa w spółce. Zresztą teza, iż wkład wspólnika w postaci wierzytelności miałby stanowić jednocześnie wynagrodzenie za świadczenie usługi polegającej na uwolnieniu wierzyciela od ciężaru egzekucji tej wierzytelności, byłaby nie do przyjęcia. Prowadziłaby bowiem do wniosku, że w zasadzie każde przeniesienie wierzytelności na inny podmiot jest równoznaczne ze świadczeniem usług. Wynagrodzeniem może być tylko rzeczywista korzyść majątkowa odnoszona przez podatnika - usługodawcę, bezpośrednio związana ze świadczeniem wykonywanym przez tego podatnika.

W opisanym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca nabędzie określone prawo majątkowe (wierzytelność). Osoba Fizyczna w związku z wkładem zwiększy swój udział kapitałowy w spółce. Jednocześnie jednak nie można powiedzieć, że Wnioskodawca otrzyma w związku z nabyciem wierzytelności jakiegoś rodzaju przysporzenie majątkowe poza tą wierzytelnością. W szczególności nie można tutaj w ogóle mówić o wartości dyskonta, które niekiedy bywa postrzegane jako wynagrodzenie w związku z handlem wierzytelnościami. Wierzytelność zostanie zbyta przez Osobę Fizyczną na rzecz Wnioskodawcy wg wartości nominalnej - obejmowany udział kapitałowy we Wnioskodawcy będzie równy kwocie Wierzytelności.

Warto też wskazać, iż wątpliwości związane z opodatkowaniem VAT transakcji gospodarczych, których przedmiotem są wierzytelności, zostały w zasadzie rozstrzygnięte w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w sprawie C 93/10 GFKL Financial Services AG. TSUE uznał w nim, że artykuł 2 pkt 1 i art. 4 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednoliconą podstawę wymiaru podatku należy interpretować w ten sposób, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa trudne wierzytelności po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnie usługi w rozumieniu art. 2 pkt 1 i nie dokonuje tym samym czynności z zakresu działalności gospodarczej objętej zakresem stosowania wspomnianej dyrektywy, jeżeli różnica między wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży.

Trybunał uznał, że w sytuacji wystąpienia dyskonta, które odzwierciedla różnicę pomiędzy wartością nominalną, a wartością realną danej wierzytelności, nie można mówić o wykonaniu czynności za wynagrodzeniem, bowiem różnica między wartością nominalną cedowanych wierzytelności, a ceną ich sprzedaży nie stanowi bezpośredniego wynagrodzenia z tytułu usługi świadczonej przez nabywcę wierzytelności. Różnica między wartością nominalną cedowanych wierzytelności, a ceną ich sprzedaży nie stanowi bowiem wynagrodzenia za tego rodzaju usługę, lecz odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w chwili sprzedaży, która jest uzależniona od wątpliwych perspektyw na ich spłatę i zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużników.

W opisanym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym tym bardziej trudno mówić o wynagrodzeniu, że żadne dyskonto w ogóle nie wystąpi. Wnioskodawca nabędzie wierzytelność o określonej wartości nominalnej, na którą złożą się naliczone na dzień wkładu odsetki. Ta sama wartość zostanie z kolei odzwierciedlona w udziale kapitałowym Wnioskodawcy.

Argumentację Wnioskodawcy potwierdza ponadto najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych. W wyroku 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 19 marca 2012 r. (sygn. I FPS 5/11), skład orzekający potwierdził, że cesja wierzytelności nie może być uznana za świadczenie usług dokonywane odpłatnie. Cesjonariusz wierzytelności nie otrzymuje zapłaty, a tym samym nie powstaje usługa podlegająca opodatkowaniu. NSA, za wspomnianym wyrokiem TSUE o sygn. C-93/10, wskazał, że różnica między ceną sprzedaży, a wartością nominalną cedowanych wierzytelności nie stanowi bezpośredniego wynagrodzenia z tytułu cedowanej wierzytelności, a jest odzwierciedleniem rzeczywistej ekonomicznej wartości wierzytelności w chwili sprzedaży. Owa wartość jest z kolei uzależniona od perspektywy spłaty oraz zwiększonego ryzyka niewypłacalności dłużników.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W świetle art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Analizując powołane powyżej przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, iż czynność wniesienia aportu w postaci towarów i praw majątkowych do spółki spełnia definicję dostawy towarów i świadczenia usług.

Wyjaśnić przy tym należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy - nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony. W przypadku czynności wniesienia aportu do spółki wnoszący aport otrzymuje określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej kc.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 kc, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Według art. 509 § 2 kc, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa (...).

Przeniesienie wierzytelności następuje w myśl art. 510 § 1 kc na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest spółką komandytową będącą podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny, w której większościowym udziałowcem jest osoba fizyczna. (dalej: Osoba Fizyczna). Wnioskodawca jest również wspólnikiem spółki działającej pod firmą N. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej: Pożyczkobiorca), której Osoba Fizyczna udzieliła oprocentowanej pożyczki (dalej: Pożyczka). Do chwili obecnej naliczone od niej odsetki nie zostały jeszcze spłacone. Kwota pożyczki została całkowicie spłacona.

Co istotne w przedmiotowej sprawie to fakt, że Wierzytelność zostanie zbyta przez Osobę Fizyczną na rzecz Wnioskodawcy wg wartości nominalnej obejmowany udział kapitałowy we Wnioskodawcy będzie równy kwocie Wierzytelności.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stoi na stanowisku, iż aby daną czynność opodatkować podatkiem VAT muszą być spełnione dwa kryteria: kryterium podmiotowe tj. dany podmiot musi być dla tej czynności uznany za podatnika podatku VAT oraz kryterium przedmiotowe, tj. dana czynność winna być uznana za odpłatne świadczenie usługi lub odpłatna dostawę towarów.

Do kryterium podmiotowego odnosi się art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, iż podatnikiem podatku VAT jest każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno - prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Dany podmiot stanie się podatnikiem podatku VAT jeżeli dokona czynności objętych przedmiotowym zakresem ustawy o VAT (dostawy towarów lub świadczenia usług) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

W konsekwencji należy się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że nie będzie on podatnikiem podatku VAT określonym w art. 15 ustawy o VAT, bowiem nabywając wierzytelności udziałowca nie będzie świadczył na jego rzecz usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. W wyniku wniesienia wierzytelności do Spółki udziałowiec zwiększy swój udział kapitałowy w Spółce. Przy czym, co godne podkreślenia to fakt, że Wierzytelność zostanie zbyta przez Osobę Fizyczną na rzecz Wnioskodawcy wg wartości nominalnej - obejmowany udział kapitałowy we Wnioskodawcy będzie równy kwocie Wierzytelności.

Zatem w przypadku, gdy kupujący (cesjonariusz) nabywa wierzytelność po cenie nominalnej to podstawa opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynosi zero. W konsekwencji nabycie przez Wnioskodawcę Wierzytelności tytułem wkładu niepieniężnego stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Konkludując stwierdzić należy, że Wnioskodawca z tytułu nabycia wierzytelności, o których mowa we wniosku nie będzie miał statusu podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca nie będzie świadczył na rzecz swojego udziałowca żadnej usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy oceniając całościowo należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 698 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie