Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z tym, iż zarówno w stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., jak również od 1 stycznia 2011 r. ustawodawca w ustawie u.p.t.u posługuje się, w odniesieniu do ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony - nie zdefiniowanym jednoznacznie pojęciem innych pojazdów samochodowych powstaje uzasadniona wątpliwość, czy pojęcie to obejmuje również motocykle.

Zgodnie z uregulowaniami zawartymi w ustawie z 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2003 r. Nr 58, poz. 515 ze zm.) pojazdem samochodowym jest pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25km/h ( art. 2 pkt 33), a motocykl to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem - wielośladowy ( art. 2 pkt 45). Art. 3 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. jedynie w zakresie pojęcia wielozadaniowy VAN odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym - w żadnym innym miejscu ustawodawca nie odwołuje się do powyższych definicji. W zakresie identyfikacji towarów i usług ustawodawca odsyła natomiast do przepisów o statystyce publicznej, a w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w Dziale 34 zatytułowanym Pojazdy mechaniczne, przyczepy i naczepy wyszczególniono wszelkie rodzaje samochodów, ale bez motocykli, które zostały zaliczone do Sprzętu transportowego pozostałego. Ponadto motocykl, będący środkiem trwałym spółki, zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, do której odwołuje się ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) określająca stawki amortyzacji wyodrębnia w grupie 7 - środki transportu, podgrupę 74- pojazdy mechaniczne i dla motocykli rodzaj 740 różny od rodzaju 741 samochody osobowe, jak również podgrupę 742- samochody ciężarowe. Racjonalny ustawodawca chcąc ograniczyć prawo odliczenia podatku VAT od zakupu motocykla i paliwa, w art. 3 i art. 4 u.p.t.u. zastosowałby zwrot innych pojazdów mechanicznych, a nie jak to ma miejsce w cytowanej ustawie innych pojazdów samochodowych. Fakt, iż jedynie w art. 3 ust. 2 pkt 1 u.p.t.u. przywoływane są przepisy prawa o ruchu drogowym pozwala wyciągnąć wniosek, że nie jest uprawnione, rozszerzające stosowanie terminologii tego przepisu prawnego w odniesieniu do wszystkich pojęć zawartych w art. 3 i art. 4 u.p.t.u.

Motocykle są innymi niż samochody, odrębnymi środkami transportu, a zatem ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego sformułowane w art. 3 i art. 4 u.p.t.u. nie mają zastosowania do wydatków poniesionych w związku z zakupem motocykla i paliwa do tego pojazdu w sytuacji, kiedy zakup związany jest wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w treści art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług ( Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT , kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Natomiast na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2011 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. 247, poz. 1652), zwanej dalej ustawą zmieniającą, w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w art. 86 uchylono ust. 3 7a. Jednocześnie, w okresie od dnia 01.01.2011 r. do 31.12.2012 r. uchylone przepisy regulujące odliczenie podatku naliczonego od nabycia i eksploatacji pojazdów, o których mowa powyżej zastąpione zostały przez art. 3 6 powołanej wyżej ustawy zmieniającej.

Stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy zmieniającej w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6 000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 nie dotyczy :

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej do ustawy ;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

W myśl art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r., spełnienie wymagań samochodowych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Zgodnie zaś z treścią przepisu art. 4 ustawy zmieniającej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Ustawa zmieniająca nie definiuje pojęcia pojazdu samochodowego. Jednakże w art. 3 ust. 2 ustawy zmieniającej ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym. Oznacza to, iż dla potrzeb prawa podatkowego nie mogą być formułowane odrębne definicje, jeśli uprzednio zostały zdefiniowane w innych ustawach właściwych dla tego rodzaju zagadnień.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 i pkt 33 z dnia 20 czerwca 1997r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), pojazd oznacza środek transportu przeznaczony do poruszania się po drodze oraz maszynę lub urządzenie do tego przystosowane, zaś pojazd samochodowy to pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h. Natomiast w art. 2 pkt 45 powołanego przepisu określono, że motocykl jest pojazdem samochodowym jednośladowym lub z bocznym wózkiem wielośladowym.

W świetle powyższego uznać należy, iż obowiązujące od dnia 1 stycznia 2011 r. ograniczenia wynikające z art. 3 ustawy zmieniającej mają również zastosowanie do motocykli z uwagi na fakt, iż motocykle uznane są za pojazdy samochodowe.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wspólnicy Spółki mają zamiar dokonać zakupu motocykla z przeznaczeniem na potrzeby transportowe spółki. W związku z tym, iż całość sprzedaży dokonywanej przez Spółkę jest opodatkowana podatkiem VAT zakupiony motocykl wykorzystywany będzie do czynności związanych ze sprzedażą opodatkowaną. W trakcie eksploatacji motocykla dokonywany będzie również zakup paliwa do jego napędu.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawcy w przypadku nabycia motocykla wykorzystywanego w działalności gospodarczej do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na treść art. 3 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w ograniczonym zakresie, tj. 60% kwoty określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł.

W myśl art. 4 ustawy zmieniającej, Wnioskodawcy nie będzie natomiast przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do napędu motocykla.

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, który stwierdził, że motocykl nie jest pojazdem samochodowym, ponieważ zgodnie z klasyfikacją PKWiU w Dziale 34 zatytułowanym Pojazdy mechaniczne, przyczepy i naczepy wyszczególniono wszelkie rodzaje samochodów, ale bez motocykli, które zostały zaliczone do Sprzętu transportowego pozostałego. Natomiast zgodnie z Klasyfikacją Środków Trwałych, do której odwołuje się ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określająca stawki amortyzacji, wyodrębniono w grupie 7 środki transportu podgrupę 74- pojazdy mechaniczne i dla motocykli rodzaj 740 różny od rodzaju 741 - samochody osobowe

Zauważyć należy, iż we wskazanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji PKWiU podsekcja , która nosi tytuł " Sprzęt transportowy" dzieli się ona na Dział 34 "Pojazdy mechaniczne, przyczepy naczepy" i Dział 35 "Sprzęt transportowy pozostały". W Dziale 34 wymienione są m.in. samochody osobowe, zaś w Dziale 35 motocykle. Rozważając kryteria przyjętych podziałów można powiedzieć, że zarówno samochód osobowy, jak i motocykl, to sprzęt transportowy, z tym że samochód osobowy został umieszczony w dziale pojazdów mechanicznych, a motocykl w dziale sprzętu transportowego pozostałego. Twierdzenie takie jest uprawnione, jako że Klasyfikacja ta nie używa pojęcia pojazdy samochodowe.

Samochody osobowe, ciężarowe, motocykle są wymienione w PKWiU, ale nie przesądza to, jak w niniejszej sprawie, jaki jest zakres przedmiotowy pojęcia pojazdy samochodowe. Biorąc bowiem pod uwagę, że w przepisach tych wkracza się nieuchronnie w materię regulowaną przez przepisy ustawy Prawo o ruchu drogowym, w odniesieniu do tychże towarów, należy uznać, że zastosowanie będą miały pojęcia i definicje w niej zawarte. Na przykład : samochód osobowy, pojazd samochodowy, dopuszczalna ładowność, pojazd specjalny, świadectwo homologacji, decyzja zwalniająca z obowiązku uzyskania takiego świadectwa, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy o VAT podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

Zgodnie z powyższym, ewidencja zakupów, do której prowadzenia obowiązany jest Wnioskodawca, powinna zawierać przysługującą mu do odliczenia kwotę podatku naliczonego, tj. 60% kwoty określonej w fakturze zakupu motocykla nie więcej jednak niż 6.000 zł.Faktury dokumentujące zakup paliwa do napędu motocykla winny być natomiast ewidencjonowane jako zakupy niepodlegające odliczeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 305 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie