Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

W opinii Spółki, w istniejącym stanie faktycznym, usługa kompleksowa o charakterze rekreacyjnym dostępna po nabyciu Karnetu Open lub jednorazowego wstępu do obiektu powinna być opodatkowana stawką preferencyjną, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU - tj. 8% w roku 2012.

Powyższe wynika z brzmienia art. 41 ust. 2 w związku art. 146a pkt 2 VATU oraz z poz. 186 załącznika nr 3 do VATU. W szczególności zgodnie z art. 41 ust. 2 dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Z kolei zgodnie z art. 146a pkt 2 VATU od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%. Natomiast zgodnie z treścią pozycji 186 załącznika nr 3 do VATU opodatkowaniu stawką 8% podlegają bez względu na symbol PKWiU pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu.

Jak wskazał Minister Finansów działający za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 18 października 2011 r. sygn.. ILPP2/443-1089/11-2/AK przy świadczeniu usług związanych z rekreacją, od dnia 1 stycznia 2011 r. nie ma znaczenia klasyfikacja PKWiU (wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.). Istotna jest nazwa usługi, co zostało uregulowane przez ustawodawcę w załączniku nr 3 do ustawy VAT. (...) Zatem przy świadczeniu usługi wstępu do fitness klubu (na podstawie karty wstępu bez zaznaczenia czasu, ilości wejść i rodzaju usług dostępnych w klubie) zastosowanie znajdzie przepis art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy. Tym samym usługa wstępu do fitness klubu opodatkowana jest 8% stawką VAT.

Wnioskodawca w pełni podziela stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu i prosi tutejszy Organ o jego potwierdzenie. Dodatkowo, w opinii Spółki w istniejącym stanie faktycznym, można również argumentować, iż zarówno Karnet Open jak i jednorazowy wstęp do obiektu mają charakter usług kompleksowych, dla których właściwą stawkę opodatkowania określa usługa wiodąca - w niniejszym przypadku usługa wstępu do obiektu rekreacyjnego opodatkowana określa usługa wiodąca - w niniejszym przypadku usługa wstępu do obiektu rekreacyjnego opodatkowana stawką preferencyjną określoną art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do VATU tj. 8% VAT w roku 2012.

Ad. 2

W przypadku wdrożenia rozważanych przez Spółek zmian w ofercie kierowanej do klientów (zdarzenie przyszłe) tj. umożliwieniu klientom nabywanie usług jednostkowych w zależności od ich indywidualnych potrzeb, każda z usług jednostkowych podlegać będzie opodatkowaniu właściwą dla niej stawką VAT. W szczególności:

(A) jednorazowy wstęp do centrum fitness bez prawa do uczestniczenia w treningach i korzystania z strefy relaksu podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU tj. 8% w roku 2012 co wprost wynika z treści poz. 186 załącznika nr 3 do VATU;

(B) jednorazowy wstęp na trening grupowy prowadzony przez trenera podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 VATU tj. 23% w roku 2012;

(C) jednorazowy wstęp do strefy relaksu, podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust 2 VATU tj. 8% w roku 2012, co wprost wynika z treści poz. 186 załącznika nr 3 do VATU - tak również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. ILPP4/443-631/11-2/EWW;

(E) karnety okresowe obejmujące wyłącznie wstęp do obiektu / centrum fitness bez prawa uczestniczenia w treningach oraz bez prawa do korzystania ze strefy relaksu - podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU tj. 8% w roku 2012. Tak również Tutejszy Organ w interpretacji indywidualnej z 30 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1374/ 11-2/ISZ

(F) okresowy wstęp na treningi grupowe prowadzone przez trenera podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 VATU - tj. 23% w roku 2012. Tak również Tutejszy Organ w interpretacji indywidualnej z 21 lipca 2011 r. sygn. IPPP2/443-546/11-4/KG

(G) okresowy wstęp do strefy relaksu podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU tj. 8% w roku 2012 co wprost wynika z treści poz. 186 załącznika nr 3 do VATU - tak również Tutejszy Organ w interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2011 r. sygn. IPPP2/443-910/11-4/JO.

(I) karnet na wstęp do sali ćwiczeń indywidualnych, podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 2 VATU tj. 8% w roku 2012, co wprost wynika z treści poz. 186 załącznika nr 3 do VATU.

(J) jednostkowy wstęp do sali ćwiczeń indywidualnych podlegać będzie opodatkowaniu stawką, której mowa w art. 41 ust. 2 VATU tj. 8% w roku 2012, co wprost wynika z treści poz. 186 załącznika nr 3 do VATU.

(K) indywidualna usługa trenerska jednostkowa, podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 VATU - tj. 23% w roku 2012,

(L) abonament na indywidualną usługę trenerską podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 VATU - tj. 23% w roku 2012.

Ad. 3

W opinii Spółki w przypadku sprzedaży pakietów obejmujących usługi, które Spółka oferować będzie również odrębnie do każdej z usług w ramach pakietu należy przyporządkować właściwą dla tej usługi stawkę VAT. W opinii Spółki, każda z usług wchodzących w skład pakietu stanowić będzie z punktu widzenia klienta świadczenie o odrębnym charakterze. Przy zakładanym przez Spółkę przyszłym kształcie oferty każda z usług będzie możliwa do nabycia odrębnie, a jedyną motywacją do nabycia pakietów oznaczonych literami D oraz H będzie fakt, iż łączna cena pakietu będzie niższa niż cena usług jednostkowych.

Stanowisko powyższe podzielił Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 20 marca 2009 r. sygn. IBPP1/443-1878/08/MS. Ponadto wskazać należy, iż stanowisko wyrażone przez Spółkę w zakresie sprzedaży pakietów/ zestawów, jest powszechnie stosowane w praktyce gospodarczej w tym w szczególności przez największe sieci świadczące usługi gastronomiczne typu fast food.

Ad. 4

Zgodnie z art. 29 ust. 1 VATU podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust, 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. W świetle powyższego w opinii Spółki, podstawą opodatkowania będzie cena ustalona przez Spółkę dla danej usługi sprzedawanej w ramach pakietu.

Ad. 5

Jeśli Tutejszy Organ nie podzieli stanowiska Spółki wyrażonego w pkt 3), w opinii Spółki alternatywnym podejściem powinno być uznanie pakietów opisanych literami D oraz H za usługę kompleksową, dla której właściwą stawkę opodatkowania określa usługa wiodąca - w niniejszym przypadku usługa wstępu do obiektu rekreacyjnego opodatkowanej stawką preferencyjną określoną art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do VATU tj. 8% VAT w roku 2012.

Koncepcja świadczeń złożonych na gruncie VAT nie wynika bezpośrednio z VATU, zgodnie z którymi, jak wskazano powyżej (punkt 3), zasadą jest odrębne opodatkowanie VATU dokonywanych czynności. Koncepcja ta została pierwotnie wypracowana przez orzecznictwo Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (ETS), a następnie przyjęta również przez polskie sądy administracyjne i organy podatkowe. Możliwość stosowania koncepcji usługi złożonej na gruncie VATU wynika bezpośrednio z orzecznictwa ETS.

Zgodnie z tą koncepcją, w przypadku czynności powiązanych ekonomicznie i funkcjonalnie ze sobą w taki sposób, że stanowią jedno świadczenie z gospodarczego i ekonomicznego punktu widzenia, wskazane jest ich traktowanie jako jednej nierozłącznej całości także dla celów opodatkowania VAT. W ocenie ETS, jeżeli kilka świadczeń dokonywanych przez podatnika na rzecz klienta jest ze sobą tak ściśle związane, że tworzy obiektywnie jedno świadczenie z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia, to nie należy dla celów podatkowych sztucznie dzielić takiego świadczenia (orzeczenie w sprawie C-41/04 (Levob Verzekeringen BN.). Podobne stanowisko ETS wyraził m.in. w sprawach C-231/94 (Card Protection Plan Ltd) oraz C-111/05 (Aktiebolaget NN) podkreślając, że w przypadku, gdy zespół czynności (świadczeń) jest ze sobą ściśle powiązany ekonomicznie i funkcjonalnie, to nieuzasadnione byłoby odrębne traktowanie dla celów VAT poszczególnych świadczeń.

Powyższe stanowisko zostało również przyjęte w orzecznictwie polskich sądów administracyjnych. Przykładowo, w uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) z dnia 8 listopada 2010 r. (sygn. akt I FPS 3/10) wskazano, że: Należy także podnieść, ze problem przedstawiony w postanowieniu w istocie dotyczy zagadnienia związanego z opodatkowaniem tzw. świadczeń złożonych, na które składa się szereg czynności, które mogą być przedmiotem odrębnych stosunków prawnych. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, z uwagi na kompleksowy charakter takich czynności, mający doprowadzić do uzyskania określonego efektu gospodarczego, dominuje stanowisko, że do opodatkowania takich świadczeń należy przyjmować jednolitą stawkę podatku od towarów i usług, biorąc pod uwagę charakter świadczenia podstawowego, które stanowi cel działalności wykonywanej przez podatnika. Podobne stanowisko, akceptujące koncepcję świadczeń złożonych na gruncie VAT, zaprezentowane zostało m. in. w wyrokach NSA z dnia 5 lipca 2006r. (sygn. akt I FSK 945/05), z dnia 24 lutego 2010r. (sygn. akt I FSK 51/09), z dnia 16 czerwca 2010 r. (sygn. akt I FSK 1064/09), z dnia 17 czerwca 201 0r.( sygn. akt I FSK 966/09), z dnia 16 września 2010 r. (sygn. akt I FSK 779/10).

Przekładając powyższe orzecznictwo dotyczące koncepcji świadczeń złożonych na opisane zdarzenie przyszłe, w ocenie Spółki można argumentować, iż kompleksowe usługi wstępu do obiektu rekreacyjnego, w którym można zarówno samodzielnie korzystać z jego wyposażenia jak i uczestniczyć w zorganizowanych treningach prowadzonych przez instruktorów, stanowią świadczenie złożone, co oznacza, że nie należy sztucznie wydzielać poszczególnych czynności w ramach pakietu, lecz potraktować świadczenia Spółki jako usługę kompleksową na gruncie VAT. W opinii Spółki nie ulega wątpliwości, iż w takim przypadku wiodący charakter należy przepisać samej usłudze wstępu do obiektu / centrum fitness, za czym przemawiają następujące fakty:

• z praktyki prowadzenia działalności gospodarczej Spółki wynika, iż znaczna cześć klientów (zwłaszcza mężczyzn) wykupując obowiązujące obecnie Karnety Open, nie korzysta z zajęć prowadzonych przez trenerów, poprzestając na samodzielnym wykorzystywaniu urządzeń udostępnionych w centrum fitness,

• zajęcia prowadzone przez trenerów dostępne są tylko w wyznaczonych godzinach, a nie stale przez cały czas dostępności centrum fitness,

• z punktu widzenia kosztów ponoszonych przez Spółkę, zasadnicze znaczenie mają wydatki na utrzymanie infrastruktury centrum fitness (czynsz za lokal, koszt nabycia urządzeń, koszty mediów dostarczanych do obiektu), a nie wydatki osobowe związane z pensjami trenerów prowadzących zajęcia.

W świetle powyższego z punktu widzenia ekonomicznego i funkcjonalnego usługą wiodącą będzie wstęp do centrum fitness opodatkowany stawką preferencyjną 8% VAT w 2012 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

• stosowania stawki podatku VAT w wysokości 8% dla świadczonych usług takich jak udostępnianie urządzeń siłowni, prowadzenie zajęć sportowych, groty solnej, sauny suchej oraz łaźni parowej w ramach sprzedawanych Karnetów Open i wejść jednorazowych (pytanie nr 1 i pytanie nr 2) uznaje się za nieprawidłowe,

• stosowania podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23% dla usług okresowego wstępu na treningi grupowe prowadzone przez trenera, oraz indywidualne usługi trenerskie jednostkowe oraz w abonamencie (pytanie nr 2) uznaje się za prawidłowe,

• określania odrębnej stawki podatku VAT, dla każdej z usług wchodzących w skład pakietów usług (pytanie nr 3) uznaje się za prawidłowe.

• ustalenia podstawy opodatkowania (pytanie nr 4) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Stosownie do art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 5a cyt. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Kwestia ustalenia podstawy opodatkowania uregulowana została w dziale VI ustawy o VAT. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Co do zasady, w myśl art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnieniem od podatku. W myśl art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, od 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku wynosi 8%.

Jak wynika z poz. 179 przedmiotowego załącznika, usługi związane z działalnością obiektów sportowych sklasyfikowane w PKWiU 93.11.10.0 podlegają opodatkowaniu według preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 8%. Ponadto w poz. 186 ww. załącznika wskazano, iż stawką podatku VAT w wysokości 8% podlegają również, bez względu na symbol PKWiU, pozostałe usługi związane z rekreacją wyłącznie w zakresie wstępu.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż prowadzi on działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu klientom centrów fitness. W chwili obecnej, klientom Spółki oferowana jest jednolita usługa obejmująca wstęp do obiektu rekreacyjnego / centrum fitness, w którym znajduje się w pełni wyposażone siłownia oraz wyznaczone powierzchnie do ćwiczeń grupowych i indywidualnych, oraz strefa relaksu obejmującej grotę solną, saunę suchą oraz łaźnię parową. Ponadto w obiekcie odbywają się w wyznaczonych godzinach treningi prowadzone przez instruktorów sportowych i trenerów, do których dostęp mają wszystkie osoby znajdujące się w tym czasie w obiekcie. Wybór aktywności podejmowanej na terenie obiektu należy do klienta, Spółka nie ma wpływu na to, z których usług klient będzie korzystał, tym niemniej warunkiem koniecznym skorzystania z którejkolwiek usługi jest sam wstęp do obiektu. W celu skorzystania z usług Spółki, klienci mogą przystąpić do klubu na okres miesięczny, kwartalny, półroczny lub roczny poprzez wykupienie tzw. Karnetu Open, upoważniającego do wstępu do obiektu i brania udziału we wszelkich aktywnościach w okresie trwania członkostwa, w każdym czasie w godzinach otwarcia centrum, alternatywnie klienci mogą przystąpić do klubu wykupując Karnety Open upoważniające do wstępu do obiektu w wyznaczonych porach (np. weekendy, godziny przedpołudniowe), (ii) wykupić jednorazowy wstęp na teren centrum fitness. Dodatkowo klienci którzy kupią Karnet Open lub wejście jednorazowe mają możliwości wykupienia treningów indywidualnych prowadzonych przez instruktorów sportowych.

Z punktu widzenia Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia z dnia 29 października 2008 r. Dz.U.08.207.1293, dalej: PKWiU jednolita usługa w opinii Spółki powinna być sklasyfikowana jako usługa związana z działalnością centrów i klubów fitness oraz innych obiektów służących poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce - objęte grupowaniem 93.13.10.0 PKWiU. Tym niemniej jak wskazano powyżej, w centrach fitness klienci mogą korzystać z aktywności, które gdyby były świadczone oddzielnie mogłyby być uznane za usługi świadczone przez zawodowych instruktorów sportowych, nauczycieli, trenerów, sklasyfikowanych w grupowaniu PKWiU 85.51.10.0. oraz usługi świadczone przez łaźnie tureckie, sauny i łaźnie parowe, solaria, salony odchudzające, salony masażu (z wyłączeniem masażu leczniczego) i podobne usługi mające na celu poprawę samopoczucia sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 96.04.10.0. W przyszłości Spółka zamierza dokonać zmiany dotychczasowej oferty kierowanej do klientów. Oferta Spółki po zmianie obejmować będzie wyodrębnione kategorie usług, tak by klienci mogli dobierać jej w zależności od indywidualnych potrzeb i oczekiwań. Zmiana oferty ukierunkowana jest na poszerzenie i uatrakcyjnienie oferty, tak by klient mógł realizować swe indywidualne oczekiwania co do zakresu świadczonych usług nabywając je w wybranych przez siebie konfiguracjach, przy czym wykupienie wstępu do obiektu będzie zawsze warunkiem skorzystania z pozostałych usług. Wątpliwości Wnioskodawcy na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) sprowadzają się do kwestii związanej z zastosowaniem preferencyjnej stawki podatku, zagadnienia kompleksowości usługi w sytuacji sprzedaży pakietów (Karnetów) umożliwiających skorzystanie z jednych z oferowanych konfiguracji usług.

Przez obiekt sportowy rozumieć należy samodzielny zwarty zespół urządzeń terenowych oraz budynków przeznaczonych do celów sportowych (www.stat.gov.pl). Jak wynika z załącznika do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007r. (Dz. U. Nr 251, poz.1885) w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) w Sekcji R: Działalność związana z kulturą, rozrywką i rekreacją wymieniono Dział 93 oznaczony jako Działalność sportowa, rozrywkowa i rekreacyjna, obejmujący grupy:

• 93.1 - Działalność związana ze sportem
• 93.2 - Działalność rozrywkowa i rekreacyjna
• 93.21.Z Działalność wesołych miasteczek i parków rozrywki
• 93.29.Z Pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna

Jednocześnie Sekcja S: Pozostała działalność usługowa obejmuje Pozostałą indywidualną działalność usługową oznaczoną jako Dział 96. Dział ten obejmuje m.in. podklasę: 96.04.Z Działalność usługowa związana z poprawą kondycji fizycznej.

Natomiast w Wyjaśnieniach do PKD 2007 wskazano, iż Podklasa oznaczona jako 93.11.Z Działalność obiektów sportowych obejmuje:

• działalność obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub obiektów sportowych halowych (otwartych, zamkniętych lub zadaszonych, z miejscami siedzącymi dla widzów lub bez), tj.:
  • stadiony do gry w piłkę nożną,
  • stadiony do gry w krykieta, rugby,
  • tory wyścigowe dla samochodów, psów, koni,
  • baseny,
  • stadiony lekkoatletyczne,
  • hale i stadiony przeznaczone dla sportów zimowych, włączając hale do gry w hokeja,
  • hale bokserskie,
  • pola golfowe,
  • tory do gry w kręgle,
  • pozostałe obiekty sportowe

• organizowanie i przeprowadzanie imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych,
• zarządzanie i zapewnienie pracowników do obsługi tych obiektów.

Podklasa ta nie obejmuje natomiast m.in. działalności obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanej w 93.13.Z,

• działalności związanej z prowadzeniem parków i plaż, sklasyfikowanej w 93.29.Z.

Jednocześnie wyjaśnić należy, iż Podklasa 93.13.Z Działalność obiektów służących poprawie kondycji fizycznej obejmuje m.in. działalność centrów i klubów fitness oraz innych obiektów służących poprawie kondycji fizycznej i kulturystyce, a nie obejmuje m.in. działalności usługowej łaźni tureckich, saun i łaźni parowych, solariów, salonów odchudzających, sklasyfikowanej w 96.04.Z.

Odzwierciedleniem Polskiej Klasyfikacji Działalności jest Polska Klasyfikacja Towarów i Usług. Zgodnie z § 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. (Dz. U. z 2008r. nr 207, poz. 1293 ze zm.), wprowadza się do stosowania w statystyce, ewidencji i dokumentacji oraz rachunkowości, a także w urzędowych rejestrach i systemach informacyjnych administracji publicznej Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług (PKWiU), stanowiącą załącznik do rozporządzenia. Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług stanowiącą załącznik do przedmiotowego Rozporządzenia. Z powyższych przepisów wynika, iż w Sekcji R mieszczą się Usługi kulturalne, rozrywkowe, sportowe i rekreacyjne.

W Dziale 93 Usługi związane ze sportem, rozrywką i rekreacją mieszczącym się w Sekcji R wymienione zostały:

1. 93.1 Usługi związane ze sportem
2. 93.2 Usługi związane z rozrywką i rekreacją

W dziale 96 pozostałe usługi indywidualne, mieszczącym się w sekcji s, wymienione zostały:

1. 96.0 Pozostałe usługi indywidualne obejmujące m.in. grupę 96.04 usługi związane z poprawą kondycji fizycznej.

W wyjaśnieniach do PKWiU wskazano, iż grupowanie 93.11.10.0 obejmuje:

• usługi związane z działalnością obiektów sportowych na otwartym powietrzu lub halowych obiektów sportowych, takich jak: stadiony i areny sportowe, lodowiska, baseny, boiska sportowe, pola golfowe, tory do gry w kręgle, korty tenisowe itp.,
• usługi związane z działalnością torów wyścigowych dla samochodów, psów i koni,
• usługi związane z organizowaniem i przeprowadzaniem imprez sportowych dla sportowców zawodowych lub amatorów z wykorzystaniem własnych, otwartych lub zamkniętych obiektów sportowych.

Grupowanie to nie obejmuje natomiast m.in. usług związanych z działalnością obiektów służących poprawie kondycji fizycznej, sklasyfikowanych w 93.13.10.0. Natomiast grupowanie 96.04.10.0 (usługi związane z poprawą kondycji fizycznej), mieszczące się w grupie 96.04 obejmuje usługi świadczone przez łaźnie tureckie, sauny i łaźnie parowe, solaria, salony odchudzające, salony masażu (z wyłączeniem masażu leczniczego) i podobne usługi mające na celu poprawę samopoczucia.

Stwierdzić należy, iż w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT zostały wskazane Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu bez względu na PKWiU. Ustawodawca nie określił form ani kategorii wstępu, które objął 8% stawką podatku. Pod pojęciem wstępu określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pwn.pl) rozumieć należy możliwość wejścia gdzieś.Natomiast obowiązujący od 1 lipca 2011r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15.03.2011r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, wskazuje, iż:

1. Usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.
2. Ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:
   1. prawa wstępu na spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne;
   2. prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody;
   3. prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria.
3. Ustęp 1 nie obejmuje korzystania z obiektów, takich jak sale gimnastyczne i inne, w zamian za opłatę.

Wstęp należy rozumieć zatem jako możliwość wejścia gdzieś, co nie jest równoznaczne z możliwością korzystania z dostępnych tam urządzeń. Opłata za wstęp jest opłatą wnoszoną przez np. kibica co do zasady za uczestniczenie w imprezie poprzez np. oglądanie (uczestnictwo bierne). Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem biletu wstępu uprawniającego do uczestniczenia w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Wstęp na zajęcia przykładowo fitness nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce np. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje również czynne uczestnictwo w zajęciach sportowo - rekreacyjnych.

Rozstrzygając zagadnienie nakreślone we wniosku należy na wstępie zaznaczyć, co także jest akcentowane w orzeczeniach TSUE, że co do zasady każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne. Dopiero za pewne odstępstwo i wyjątek należy uznać potraktowanie kilku świadczeń za jedno złożone. Przyjmując powyższe za punkt wyjścia należy stwierdzić, iż na tle dotychczasowego dorobku orzeczniczego TSUE (wyrok w sprawie C-349/96 Card Potection Plan Ltd., C-41/04 Levob Verzekeringen B.V., C-572/07 RLRE Tellmer Property sro vs Financni reditelstvi v Usti nad Labem) ukształtowała się definicja świadczeń złożonych, z którymi mamy do czynienia w przypadku gdy (i) świadczenie pomocnicze nie stanowi celu samego w sobie, lecz stanowi środek do korzystania na jak najlepszych warunkach z usługi podstawowej, (ii) poszczególne czynności są ze sobą tak ściśle związane, że ich rozdzielenie miałoby charakter sztuczny, (iii) kiedy nie istnieje możliwość nabywania danego świadczenia od podmiotów zewnętrznych, (iv) kiedy nie istnieje możliwość odrębnego fakturowania za daną czynność. Usługa kompleksowa zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami podatku VAT, z tym, że jedna z nich jest usługą główną, przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

Odnosząc powyższe ustalenia do przedmiotowej sprawy, należy stwierdzić, iż wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy poszczególne warianty usług znajdujących się ofercie, objęte jednym Karnetem Open, nie stanowią usługi złożonej, lecz każdą z nich należy traktować jako odrębne świadczenie, chociażby z uwagi na fakt, iż z powodzeniem każda z tych usług funkcjonuje osobno tj. klient może z niej skorzystać niezależnie, nabywając jedynie dowolnie wybraną usługę, ponosząc za nią stosowną opłatę. Tym samym wyodrębnienie poszczególnych elementów składających się na usługi, z których upoważniony jest skorzystać posiadacz Karnetu Open, w żaden sposób nie nabiera charakteru sztucznego, i relacje pomiędzy poszczególnymi usługami są na tyle luźne, że nie można w odniesieniu do nich stwierdzić, że są one ze sobą w jakikolwiek sposób funkcjonalnie powiązane.

Zauważyć należy, iż w przedstawionym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym), Wnioskodawca sprzedaje Karnety Open lub pobiera jednorazowe opłaty upoważniające do wejścia do obiektu rekreacyjnego / centrum fitness, zatem opłata (bilet) wstępu upoważnia osobę będącą w jego posiadaniu do czynnego uczestniczenia w wyszczególnionych we wniosku zajęciach sportowo-rekreacyjnych, a także korzystanie z urządzeń znajdujących się w pomieszczeniach siłowni, saunie suchej, łaźni parowej, grocie solnej. Z tych też względów opłaty pobierane za uczestnictwo w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, o których mowa we wniosku i korzystanie z urządzeń siłowni, oraz pomieszczeń znajdujących się w strefie relaksu, służących poprawie kondycji fizycznej, nie mogą być uznane za opłatę za wstęp, lecz przede wszystkim za możliwość korzystania z dostępnych urządzeń, a więc czynny udział w zajęciach sportowo-rekreacyjnych, korzystanie z urządzeń siłowni oraz pomieszczeń i urządzeń znajdujących się w strefie relaksu. W związku z tym Zainteresowanemu na sprzedaż biletów w formie karnetów open oraz wejść jednorazowych (pobieranie opłat) na objęte wnioskiem zajęcia sportowo-rekreacyjne, siłownię, saunę suchą, łaźnię parową, grotę solną nie przysługuje uprawnienie do zastosowania preferencyjnej 8% stawki podatku od towarów i usług wynikającej z art. 41 ust. 2 w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca winien opodatkować usługi, o których mowa powyżej podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym w zakresie pytania nr 1 stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do pytania nr 2 postawionego we wniosku, skupiającego się na kwestii zastosowania właściwych stawek podatku VAT dla nabywanych usług jednostkowych, w zależności od indywidualnych potrzeb, należy stwierdzić, iż zastosowanie znajduje argumentacja przedstawiona powyżej, w zakresie pytania nr 1, w szczególności związana z pojmowaniem usług wstępu w rozumieniu art. 41 ust. 2 w związku z pozycją 186 załącznika nr 3 ustawy.

W związku z powyższym, usługi wstępu do centrum fitness - bez prawa do uczestniczenia w treningach i korzystania z strefy relaksu oraz wstępu do strefy relaksu, a także wstępu do sali ćwiczeń indywidualnych, zarówno jednorazowe jak i świadczone w ramach karnetów okresowych (tj. usługi oznaczone literami A, C, G, E, I, J), z uwagi na fakt, iż nie wypełniają przesłanek wymienionych w poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, co wyjaśniono powyżej, podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W związku z powyższym w w/w zakresie pytania nr 2 stanowisko Spółki należy uznać za nieprawidłowe.

Z kolei, zgodzić się należy ze Spółką, iż usługi wstępu na trening grupowy prowadzony przez trenera, oraz usługa trenerska, gdzie bez znaczenia pozostaje czy jest do jednorazowa usługa, czy świadczona w formie abonamentu, jak również czy zajęcia są indywidualne czy grupowe (usługi oznaczone literami B, F, K, L), podlegać będzie opodatkowaniu stawką, o której mowa w art. 41 ust. 1 VATU tj. 23%. Stąd też w tym zakresie stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Przechodząc do odpowiedzi na pytanie nr 3, należy zauważyć, co już podniesiono przy okazji uzasadniania odpowiedzi na pytanie nr 1, iż dla potrzeb podatku od towarów i usług co do zasady każde świadczenie powinno być zwykle uznawane za odrębne i niezależne. W konsekwencji powyższego, zgodzić się należy ze stanowiskiem zajętym przez Wnioskodawcę, iż w przypadku sprzedaży pakietów obejmujących usługi, które Spółka oferować będzie również odrębnie, do każdej z usług w ramach pakietu, należy przyporządkować właściwą stawkę podatku VAT. Takie stanowisko stanowi potwierdzenie braku złożoności usług świadczonych przez Spółkę, a objętych przedmiotowym pakietem.

W związku z powyższym w zakresie pytania nr 3 stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W związku z udzieleniem pozytywnej odpowiedzi na powyższe pytanie, Zainteresowany sformułował pytanie nr 4, odnoszące się w wprost do sposobu ustalenia podstawy opodatkowania dla usług świadczonych w ramach pakietu, stwierdzając po przywołaniu treści art. 29 ust. 1 ustawy, iż podstawę opodatkowania stanowi cena danej usługi, mieszczącej się w pakiecie, ustalona przez Spółkę.

Mając na uwadze konstrukcję normatywną podstawy opodatkowania, wyrażoną w przytoczonym na wstępie art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, należy podkreślić, iż podstawą opodatkowania jest w istocie kwota należna, co istotne, pomniejszona o należny z tytułu danej usługi podatek. Innymi słowy, w świetle ustawowej definicji nie można przyznać racji stwierdzeniu Spółki, iż podstawą opodatkowania dla opisywanej we wniosku transakcji będzie cena.

Otóż, ceną, w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.), jest wartość wyrażona w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Przytoczony przepis oznacza, że wszędzie tam, gdzie strony nie określiły wprost, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca podatek od towarów i usług.

Zasadą zatem jest, że w ramach ustalonych cen zawarty jest już podatek od towarów i usług, jeżeli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie wskażą inaczej. W tak skonstruowanej cenie zawiera się zatem podstawa opodatkowania (tzw. wartość netto) oraz podatek. Jeżeli zatem strony opodatkowanej transakcji określiły jej cenę, bez wskazania, że jest to wartość netto, do której należy doliczyć VAT, uznać zawsze należy, że jest to cena zawierająca w sobie tenże podatek (tzw. wartość brutto), w ramach której należny podatek można ustalić tzw. rachunkiem w stu. Jeśli natomiast strony ustaliły cenę jako wartość netto, do której należy doliczyć należny podatek, wówczas podstawą opodatkowania jest kwota netto i podatek należy liczyć od stu.

W konsekwencji powyższego należy przyjąć, że podstawę opodatkowania w zaistniałych okolicznościach stanowić będzie ustalona przez Spółkę cena, czyli wartość pieniężną jaką klient zobowiązany jest uiścić za możliwość skorzystania z usługi, jednakże pomniejszona o kwotę należnego podatku, co sprawia, iż stanowisko Spółki w tym zakresie, uznające za podstawę opodatkowania wartość ceny, od której naliczany jest następnie podatek VAT, należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ pragnie dodać, iż w związku z odpowiedzią pozytywną na trzecie z postawionych pytań, gdzie zdaniem tut. Organu każdą z usług wchodzących w skład nabywanych przez klientów pakietów należy traktować dla potrzeb podatku VAT odrębnie, za bezprzedmiotowe należy uznać warunkowe pytanie nr 5 postawione we wniosku, dotyczące potraktowania poszczególnych elementów składających się na usługę objętą Karnetem jako jednej usługi kompleksowej, a co za tym idzie określenia właściwej dla niej stawki podatku VAT. Z konstrukcji samego pytania nr 5 wynika, iż Wnioskodawca oczekuje odpowiedzi na nie, wyłącznie w sytuacji negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 3, która to okoliczność nie zaistniała. Powyższe sprawia, że w/w pytanie, uznano za bezprzedmiotowe.

Odnosząc się końcowo do powołanych przez Spółkę interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 18 października 2011 r. sygn.. ILPP2/443-1089/11-2/AK, oraz z dnia 12 grudnia 2011 r. sygn. ILPP4/443-631/11-2/EWW, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 listopada 2011 r. sygn. IPPP1/443-1374/11-2/ISZ oraz z 3 listopada 2011 r. sygn. IPPP2/443-910/11-4/JO, zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 80, poz. 60 ze zm.) Minister właściwy do spraw finansów publicznych może z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 898 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie