Temat interpretacji

Prawo do korzystania w 2012 r. ze zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług rachunkowych.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t. j. z 2005 roku Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 listopada 2011 r. (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 23 lutego 2012 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania w 2012 r. ze zwolnienia podmiotowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 lutego 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do korzystania w 2012 r. ze zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan biuro rachunkowe. Posiada wpis na listę doradców podatkowych. Nie wykonuje usług o charakterze doradczym, nie udziela porad prawnych. Przedmiotem Pana działalności jest prowadzenie dla podmiotów gospodarczych księgi przychodów i rozchodów, rejestrów zakupu i sprzedaży w podatku od towarów i usług, ewidencji środków trwałych i przedmiotów niskocennych oraz sporządzanie deklaracji podatkowych: VAT, NIP, PIT-36 do urzędu skarbowego, a także stosownych deklaracji do ZUS. Deklaracje podpisuje podatnik przed złożeniem ich do właściwego urzędu.

Działalność prowadzi Pan od 1992 r., od 1993 r. jako podatnik podatku od towarów i usług. W 2011 r. również rozliczał Pan ten podatek. W 2011 r. sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. W 2012 r. nie ma Pan zamiaru świadczyć czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, jak również wskazanych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług. W 2012 r. nie będzie Pan podpisywał deklaracji w imieniu podatników.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie, doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy może Pan korzystać od 2012 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - w oparciu o art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W świetle ust. 5 omawianego artykułu, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

W myśl ust. 11 ww. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Zauważyć należy, iż na podstawie ust. 13 pkt 2 powołanego artykułu, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy również wskazać, iż w wykonaniu delegacji ustawowej zawartej w ust. 14 pkt 2 ww. artykułu, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). W § 27 ww. rozporządzenia wskazano, iż określa się listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do tego rozporządzenia. W poz. 12 i 13 wskazanego załącznika wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego oraz usługi prawnicze.

W świetle powyższego usługi w zakresie doradztwa oraz usługi prawnicze nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W odniesieniu do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, nie definiując tego pojęcia, przy interpretacji ww. przepisu należy odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą we Współczesnym słowniku języka polskiego (wyd. Langenscheidt, Warszawa 2007) doradca to osoba, która udziela porad, doradza; konsultant, natomiast, w myśl ww. słownika doradzać oznacza udzielać rad, wskazać komuś właściwe wyjście z sytuacji, sposób postępowania itp., z kolei doradztwo. Tak więc doradztwo jest udzielaniem fachowych porad, zaleceń, zwłaszcza prawnych i ekonomicznych, doradzaniem, a przez doradcę rozumie się tego, kto udziela porad, doradza. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin usługi w zakresie doradztwa należy rozumieć szeroko.

Jednym z rodzajów doradztwa jest doradztwo podatkowe.

Czynności doradztwa podatkowego, zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 41, poz. 213) obejmują:

1. udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień z zakresu ich obowiązków podatkowych i celnych oraz w sprawach egzekucji administracyjnej związanej z tymi obowiązkami;
2. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie;
3. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie;
4. reprezentowanie podatników, płatników i inkasentów w postępowaniu przed organami administracji publicznej i w zakresie sądowej kontroli decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych w sprawach wymienionych w pkt 1.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa w ust. 1, zastrzeżone jest wyłącznie dla podmiotów uprawnionych w rozumieniu ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 3 tej ustawy, podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1, są:

1. osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych;
2. adwokaci i radcowie prawni;
3. biegli rewidenci, z wyłączeniem czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4.

Treść przytoczonego wyżej przepisu art. 2 ust. 1 ustawy o doradztwie podatkowym wskazuje, że aby zaliczyć określone czynności do wykonywanych w ramach doradztwa podatkowego, muszą się one mieścić w zakresie czynności wymienionych w tym artykule, a składające się na nie elementy muszą wystąpić łącznie. Oznacza to, że w przypadku prowadzenia ksiąg podatkowych, musi się to odbywać w imieniu i na rzecz podatników wraz z udzielaniem pomocy w tym zakresie. Podobnie rzecz się ma przy sporządzaniu deklaracji i zeznań podatkowych.

Zasady wykonywania czynności w zakresie usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych określa ustawa z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223 ze zm.). W myśl art. 76a ust. 2 ww. ustawy, przedsiębiorcy wykonujący działalność, o której mowa w ust. 1, są również uprawnieni do wykonywania działalności, obejmującej:

1. prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielanie im pomocy w tym zakresie,
2. sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielanie im pomocy w tym zakresie

• w zakresie określonym odrębnymi przepisami.

Zgodnie z przepisem art. 76a ust. 4 ww. ustawy, uprawnione do wykonywania czynności z zakresu usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych są, z zastrzeżeniem ust. 6, osoby posiadające certyfikat księgowy, osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych.

Mając na uwadze wskazane przepisy należy zauważyć, że o wyłączeniu, o którym mowa w poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r., ze zwolnienia podmiotowego, decyduje kwalifikacja, bądź istota wykonywanych czynności. A zatem jedynie w sytuacji świadczenia usług rachunkowych lub rachunkowo-księgowych (przy założeniu, że nie są to usługi w zakresie doradztwa), podatnikowi przysługuje prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług regulowanego przepisem art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż prowadzi Pan działalność - biuro rachunkowe od 1992 r. Od 1993 r. był Pan podatnikiem podatku od towarów i usług i rozliczał ten podatek również w 2011 r. Posiada Pan wpis na listę doradców podatkowych, jednak nie wykonuje usług o charakterze doradczym i nie udziela porad prawnych. Przedmiotem Pana działalności jest prowadzenie dla podmiotów gospodarczych księgi przychodów i rozchodów, rejestrów zakupu i sprzedaży w podatku od towarów i usług, ewidencji środków trwałych i przedmiotów niskocennych oraz sporządzanie deklaracji podatkowych: VAT, NIP, PIT-36 do urzędu skarbowego, a także stosownych deklaracji do ZUS. Deklaracje podpisuje podatnik przed złożeniem ich do właściwego urzędu. W 2011 r. sprzedaż opodatkowana nie przekroczyła kwoty 150.000 zł. W 2012 r. nie ma Pan zamiaru świadczyć czynności określonych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, jak również wskazanych w załączniku do rozporządzenia Ministra Finansów z 28 marca 2011 r., a także nie będzie Pan podpisywał deklaracji w imieniu podatników.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż skoro w ramach prowadzonej działalności w zakresie usług rachunkowych, nie dokonuje Pan i nie zamierza dokonywać czynności obejmujących doradztwo, w tym doradztwo prawne, a wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł i upłynął okres dłuższy niż rok, licząc od końca roku, w którym zrezygnował Pan ze zwolnienia, przysługuje Panu, na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do ponownego skorzystania ze zwolnienia podmiotowego od dnia 1 stycznia 2012 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 2 MB

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy