Temat interpretacji

Jaką stawkę podatku VAT przy zawieranych umowach najmu lokalu mieszkalnego od dodatkowych opłat za dostarczanie wody, opłaty licznika, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, najmu garażu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012r., poz. 794) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2012r. (data wpływu 18 maja 2012r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 lipca 2012r. (data wpływu 27 lipca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla:

• usług dostarczania wody, opłat licznika, odbioru nieczystości stałych przy umowie najmu lokalu mieszkalnego jest nieprawidłowe,

• najmu budynku gospodarczego i garażu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2012r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody, opłat licznika, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, budynku garażu,

• stawki podatku VAT dla usług udostępniania sali sportowej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 lipca 2012r. (data wpływu 27 lipca 2012r.) w zakresie doprecyzowania zaistniałego stanu faktycznego, postawienie pytań w zakresie zagadnień wynikających z przepisów podatkowych oraz przedstawienie własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT dla usług sprzedaży wody, odbioru nieczystości stałych, nieczystości płynnych, najmu budynku gospodarczego, budynku garażu przy umowie najmu lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Gmina świadczy usługi najmu lokalu mieszkalnego. W umowach najmu lokalu mieszkalnego najemcy oprócz zapłaty czynszu zobowiązani są także do zapłaty należności z tytułu dostawy wody, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, budynku garażu. Budynki gospodarcze oraz budynki garażu, śmietniki są budynkami wolnostojącymi.

W zawartej umowie najmu lokalu mieszkalnego, pozostałe opłaty są osobno wyliczone i dopisano + VAT np. :

• czynsz najmu mieszkania w wysokości 32m² x 1,54 z/m² = 49,28 zł;

• za dostawę wody 1,70 zł x 3 osoby = 6,12 + VAT;

• odbiór nieczystości stałych 2,30 zł x 3 osoby = 6,90 + VAT ;

• budynek gospodarczy 7m2 x 0,75 zł = 5,25 zł + VAT;

Razem czynsz oraz inne opłaty od 01.04.2004r. wynoszą 68,55 zł + VAT.

Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina Radłów jest właścicielem sieci wodociągowej, kanalizacji i budynków komunalnych. Gmina zawiera bezpośrednio umowy z najemcami lokali mieszkalnych, użytkowych oraz na dostawę wody i odprowadzania ścieków, odbioru nieczystości stałych. W budynkach, w których nie doprowadzono sieci wodociągowej do mieszkań najemców, zużycie wody rozliczane jest wg m³ /na osobę. Gmina świadczy usługi najmu lokali mieszkalnych, użytkowych. W umowach najmu lokalu mieszkalnego, najemcy oprócz czynszu są zobowiązani do zapłaty należności z tytułu dostawy wody, opłat licznika, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, garażu. Budynki gospodarcze, garaże są budynkami wolnostojącymi. Gmina odbiera śmieci z budynków mieszkalnych, dlatego też najemcy są obciążeni odpłatnością za ww. usługę. Odpłatność naliczana jest w zależności od liczby osób zamieszkałych w lokalach. W ww. umowach każda opłata jest wyliczona osobno z dopiskiem + VAT.

Gmina w dniu 13.03.2012r. wystąpiła z pismem do Urzędu Statystycznego o wyrażenie opinii w sprawie klasyfikacji usługi dotyczącej odpłatności za korzystanie z sali sportowej przy Publicznym Gimnazjum.

Otrzymana odpowiedź z Głównego Urzędu Statystycznego Departament Metodologii, Standardów i rejestrów w brzemieniu:

• PKWiU 68.20.12.0 Wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi,

• Usługi udostępniania obiektu sportowego (np. sali sportowej) osobom fizycznym, podmiotom gospodarczym lub innym jednostkom organizacyjnym wykupującym wstęp dla swoich pracowników (członków) w celu korzystania zgodnie z charakterem obiektu niezależnie, czy celem wstępu jest rekreacja czy uprawianie sportu, mieszczą się w grupowaniu PKWiU 93.11.10.0 Usługi związane z dzielnością obiektów sportowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

Jaką należy stosować stawkę podatku VAT przy zawieranych umowach najmu lokalu mieszkalnego od dodatkowych opłat za dostarczanie wody, opłaty licznika, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, najmu garażu...

Zdaniem Wnioskodawcy, (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku) Gmina obciążając najemców zastosowała zwolnienie od czynszu za najem mieszkania art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. 54, poz. 535 z późn. zm. tj., Dz. U. z 2011r., nr 177, poz. 1054 z dnia 29 lipca 2011r.). Za dostarczenie wody, opłatę licznika i odbiór nieczystości stałych Gmina naliczyła podatek w wysokości 8 % - zał. Nr 3 do ustawy poz. 140, 149 do najmu budynku gospodarczego, garażu naliczyła podatek w wysokości 23%.

Gmina przy tak sprecyzowanej umowie każdą usługę potraktowała osobno.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• nieprawidłowe w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usług dostarczania wody, opłat licznika, odbioru nieczystości stałych przy umowie najmu lokalu mieszkalnego,

• prawidłowe - w części dotyczącej stawki podatku VAT dla usług najmu budynku gospodarczego i garażu.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z zapisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi albo zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Zgodnie z art. 43 ust. 20 ustawy, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 36, nie ma zastosowania do usług wymienionych w poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy ( wyłączenie to nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Zatem, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości na cele mieszkalne. Zastosowanie zwolnienia jest więc uzależnione od spełnienia przesłanek obiektywnych dotyczących charakteru wynajmowanego lokalu (lokal mieszkalny) oraz subiektywnych dotyczących przeznaczenia wynajmowanego lokalu (cel mieszkaniowy).

Wobec powyższego, zwolnione od podatku od towarów i usług są usługi w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, natomiast usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Gmina jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina świadczy usługi najmu lokalu mieszkalnego. W umowach najmu lokalu mieszkalnego najemcy oprócz zapłaty czynszu zobowiązani są także do zapłaty należności z tytułu dostawy wody, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, budynku garażu. Budynki gospodarcze oraz budynki garażu, śmietniki są budynkami wolnostojącymi. Gmina jest właścicielem sieci wodociągowej, kanalizacji i budynków komunalnych. Gmina zawiera bezpośrednio umowy z najemcami lokali mieszkalnych, użytkowych oraz na dostawę wody i odprowadzania ścieków, odbioru nieczystości stałych. W budynkach, w których nie doprowadzono sieci wodociągowej do mieszkań najemców, zużycie wody rozliczane jest wg m³ /na osobę. W umowach najmu lokalu mieszkalnego, najemcy oprócz czynszu są zobowiązani do zapłaty należności z tytułu dostawy wody, opłat licznika, odbioru nieczystości stałych, najmu budynku gospodarczego, garażu. Budynki gospodarcze, garaże są budynkami wolnostojącymi. Gmina odbiera śmieci z budynków mieszkalnych, dlatego też najemcy są obciążeni odpłatnością za ww. usługę. Odpłatność naliczana jest w zależności od liczby osób zamieszkałych w lokalach. W ww. umowach każda opłata jest wyliczona osobno z dopiskiem + VAT.

Jak stanowi art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Wobec powyższego, umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony zarówno wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki. Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu mieszkalnego lub użytkowego przez jego najemcę.

Podkreślić przy tym należy, iż podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest usługa najmu. W przypadku najmu lokali użytkowych oraz mieszkalnych ustawodawca nie zdefiniował, jakie koszty wynajmującego mieszczą się w pojęciu czynszu, a obciążenie nimi najemcy zależy wyłącznie od zawartej umowy.

Należy zaznaczyć, że strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa najmu nieruchomości, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży w przypadku gdy wynajmujący wyposaża przedmiot najmu w dodatkowe elementy (np. media), ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (woda, odprowadzenie ścieków itp.). Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Najemca odrębnie i niezależnie od czynszu może ponosić koszty mediów, jeżeli zawrze umowę bezpośrednio z dostawcą towarów bądź świadczącym usługi. W przypadku braku takich umów najem pozostaje usługą złożoną z różnych świadczeń, prowadzących do realizacji określonego celu najmu nieruchomości. Usługa pomocnicza, taka jak zapewnienie przykładowo dostępu do wody, nie stanowi celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncze świadczenia traktowane są zatem jak elementy usługi zasadniczej wówczas, jeżeli cel świadczeń pomocniczych jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez świadczeń pomocniczych. Podział na usługi zasadnicze i pomocnicze ma znaczenie z punktu widzenia zastosowania właściwej stawki VAT. Usługa zasadnicza i świadczenie pomocnicze opodatkowane jest taką samą stawką podatku.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że w przypadku umowy najmu przedmiotem świadczenia na rzecz najemców jest usługa główna, tj. najem nieruchomości lokalowej, a koszty dodatkowe, w tym opłaty z tytułu mediów, stanowią elementy rachunku kosztów zmierzające do ustalenia kwoty odpłatności za usługę najmu, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia dopełniają świadczenie zasadnicze i nie należy ich sztucznie oddzielać od tego świadczenia. Zatem w sytuacji kiedy wynajmujący zawiera umowę najmu lokalu mieszkalnego wraz z umową na dostawę wody, odprowadzanie ścieków nie może kosztów dostawy tych mediów przenieść odrębnie na najemcę.

Tym samym, w sytuacji, gdy korzystający z lokalu ma zawartą umowę najmu, która również dotyczy dostawy wody i odbioru nieczystości, to wydatki za media stanowią element świadczenia należnego z tytułu umowy najmu lokalu i wraz z czynszem stanowią obrót, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, z tytułu świadczenia usług najmu.

Zwrócić należy także uwagę na to, że zgodnie z powołanym wyżej przepisem kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia, czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1 ze zm.). Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie (zapłatę), które dostawca towarów lub świadczący usługi otrzymał lub ma otrzymać od nabywcy, klienta lub osoby trzeciej z tytułu wykonanych czynności, łącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takich dostaw. Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Ponadto, jak stanowi art. 78 Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, opłaty i podobne należności z wyłączeniem podatku od wartości dodanej. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje dodatkowe koszty, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi dostawca obciąża nabywcę lub klienta. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania.

Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Ponadto zauważyć należy, że odrębne potraktowanie dodatkowych kosztów obciążających najemców z tytułu korzystania przez nich z mediów stanowiłoby sztuczne dzielenie usługi najmu. Podobne stanowisko wyraża Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w orzeczeniu z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie Card Protection Plan Ltd v Commissioners of Customs and Excise (C-349/96), rozstrzygnął kwestię, czy świadczenie usług obejmujące kilka części składowych należy traktować jako pojedyncze świadczenie, czy też jako dwa lub więcej świadczeń. TSUE stwierdził w nim, iż w tym przypadku (do usług pomocniczych) stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej; usługę należy uznać więc za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz środek do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

Zatem, jeżeli z zawartej umowy najmu, jak wskazał Wnioskodawca, wynika, że oprócz czynszu najmu najemca ponosi również opłaty dotyczące mediów (woda, opłaty licznika , nieczystości stałych), oznacza to, że do podstawy opodatkowania winny być wliczane także koszty dodatkowe bezpośrednio związane z zasadniczą usługą najmu, tj. koszty mediów.

Świadczenia te są bowiem nierozerwalnie związane z usługą najmu, jako konieczne do korzystania z lokalu, lecz mające w stosunku do niej charakter poboczny.

Zauważyć należy, że bez zawartej umowy najmu, podmiot nie zawarłby z Wnioskodawcą wyłącznie samej umowy na dostawę wody, czy odbiór nieczystości stałych do danego lokalu. Kwota opłat z tytułu kosztów związanych z zapewnieniem mediów do lokali gminnych jest zatem należnością Wnioskodawcy, wynikającą z umowy najmu, na podstawie której doszło do udostępnienia lokalu. Nie jest odrębnym elementem, ale tworzy pewną całość, stanowiącą z ekonomicznego punktu widzenia jedno świadczenie. Bez usługi podstawowej usługi najmu odsprzedaż mediów utraciłaby swój sens.

Jak wskazano wyżej, z treści art. 29 ust. 1 ustawy wynika, że podstawą opodatkowania jest obrót. Zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. W związku z powyższym kwota należna obejmuje wszystkie koszty związane z usługą najmu, kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy.

Zatem, w przypadku, gdy dany podmiot świadczy usługę o charakterze kompleksowym, lecz stanowiącą w istocie jedno, niepodzielne świadczenie, to wówczas nie jest dopuszczalne dzielenie tej usługi na części i dokonywanie refakturowania jej poszczególnych elementów.

Tak więc opłaty za dostarczenie wody, opłaty licznika oraz odbioru nieczystości stałych związane z najmem lokalu nie stanowi odrębnego od najmu tych lokali świadczenia, zatem opodatkowane są tak jak usługa najmu, tj. w przypadku najmu lokali mieszkalnych przeznaczonych na cele mieszkaniowe zastosowanie znajdzie zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.

Natomiast w zakresie usług najmu budynków gospodarczych oraz garaży, należy zauważyć, iż to świadczenie jest świadczeniem samodzielnym i odrębnym od usługi najmu lokalu na cele mieszkalne.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że ze zwolnienia od podatku VAT korzysta czynność najmu lokali o charakterze mieszkalnym, natomiast nie korzysta ze zwolnienia najem lokali mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe oraz najem lokali użytkowych, a takimi lokalami są budynki gospodarcze i garażowe.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego wskazać należy, iż usługi najmu budynku gospodarczego i garażu, podlegają opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 23%.

Reasumując, opłaty za dostawę wody, odbiór nieczystości stałych, opłaty za licznik stanowią obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy z tytułu świadczenia usługi najmu lokali mieszkalnych i korzystają ze zwolnienia, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy. Natomiast usługi najmu budynków gospodarczych oraz garaży podlegają opodatkowaniu stawka 23 %.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że postanowienia umów najmu nie mogą determinować stawki podatku VAT.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie dokumentów stanowiących załączniki do wniosku, tutejszy organ pragnie w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny przesłanych załączników.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej zaistniałego stanu faktycznego w zakresie stawki podatku VAT dla usług sprzedaży wody, opłaty licznika, odbioru nieczystości stałych oraz najmu budynku gospodarczego, budynku garażu. Natomiast wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania usług udostępniania sali sportowej został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem Nr IPTPP1/443-387/12-5/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tj. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

Referencje

IPTPP1/443-387/12-5/AK, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF 760 kB

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi