Temat interpretacji

Określenie wartości sprzedaży, której przekroczenie powoduje utratę zwolnienia podmiotowego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 19 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia wartości sprzedaży, której przekroczenie powoduje utratę zwolnienia podmiotowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia wartości sprzedaży, której przekroczenie powoduje utratę zwolnienia podmiotowego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od dnia 9 sierpnia 2010 r. rozpoczął Pan działalność gospodarczą, której przedmiotem są wyłącznie usługi budowlane. Do chwili obecnej korzysta Pan ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1, 9 i 10 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej w 2010 r., limit wartości sprzedaży na 2010 r., której przekroczenie powoduje utratę prawa do zwolnienia od podatku VAT, proporcjonalnie do okresu prowadzonej działalności, wynosi 39.726,03 zł. W 2010 r. wartość wykonanych usług budowlanych wyniosła 48.550 zł, głównie dla Towarzystwa Budownictwa Społecznego i w mniejszym zakresie dla wspólnoty mieszkaniowej i innej firmy budowlanej. Również należności za usługi w większości regulowane były przelewami na Pana rachunek bankowy. Do dnia 30 grudnia 2010 r. wykonał Pan usługi budowlane na łączną wartość 33.550 zł, za które do tego dnia uregulowano wszystkie należności. W dniu 31 grudnia 2010 r. na podstawie protokółu technicznego odbioru robót z dnia 31 grudnia 2010 r. wystawił Pan końcowy rachunek Nr 7 na kwotę 15.000 zł dla Towarzystwa Budownictwa Społecznego, za wykonanie remontu dachu na budynku mieszkalnym, za który należność miała być uregulowana przelewem na konto bankowe. Należność za ww. rachunek została uregulowana przelewami na rachunek bankowy w dniu 5 stycznia 2011 r. na kwotę 13.500 zł i w tym samym dniu drugi przelew na kwotę 1.500 zł. Nadmienił Pan, że ww. usługa remontu dachu wykonywana była na podstawie zawartej z TBS umowy z dnia 13 października 2010 r. Należność za usługę zgodnie z umową określono na kwotę 25.000 zł z tym, że kwotę 10.000 zł jako częściową zapłatę (na zakup materiałów) otrzymano zgodnie z wystawionym rachunkiem nr 5 z dnia 25 listopada 2010 r. przelewem bankowym w dniu 8 sierpnia 2010 r. W związku z powyższym, mając na uwadze szczególny moment powstania obowiązku podatkowego określony dla usług budowlanych zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d wartość wykonanych i zapłaconych w 2010 r. usług wyniosła 33.550 zł i nie przekroczyła limitu 39.726,03 zł. W 2011 r. do chwili obecnej wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł.

W związku z powyższym ograniczono się do następujących pytań:

Czy prawidłowo postąpił Pan uznając, iż usługa budowlana wykonana i odebrana protokółem w dniu 31 grudnia 2010 r., na kwotę 15.000 zł, za którą należność uregulowano przelewem w dniu 5 stycznia 2011 r. nie wchodzi do limitu sprzedaży, którego przekroczenie powoduje utratę zwolnienia od podatku od towarów i usług w 2010 r.... Czy w związku z tym ma Pan prawo do korzystania w dalszym ciągu ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ...

Pana zdaniem, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d w przypadku wykonywania usług budowlanych, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usługi. Z powyższego wynika, iż obowiązek podatkowy dla wykonanej usługi budowlanej potwierdzonej rachunkiem nr 7 z dnia 31 grudnia 2010 r. powstał w dniu zapłaty, tj. 5 stycznia 2011 r. Skoro obowiązek podatkowy dla powyższej usługi powstał w 2011 r. to wartość tej usługi nie powinna wchodzić do limitu sprzedaży, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w 2010 r. W związku z tym, iż nie przekroczył Pan w 2010 r. limitu sprzedaży ustalonego zgodnie z art. 113 ust. 9, tj. kwoty 39.726,03 zł, to uważa, że ma prawo korzystać również w 2011 r. ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W świetle postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Należy zauważyć, iż ww. przepis otrzymał takie brzmienie na podstawie art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 2 grudnia 2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 215, poz. 1666). Natomiast w art. 2 ust. 1 tej ustawy wskazano, iż kwotę, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, dla 2010 r. przyjmuje się w wysokości 100.000 zł. W 2011 r. podatnicy, u których łączna wartość sprzedaży opodatkowanej w 2010 r. była wyższa niż 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., z zastrzeżeniem ust. 5 (art. 2 ust. 4 ustawy).

Natomiast podatnicy rozpoczynający w 2010 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy wymienionej w art. 1, u których łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczyła 100.000 zł i nie przekroczyła 150.000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy wymienionej w art. 1, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego w terminie do dnia 15 stycznia 2011 r., (art. 2 ust. 5 ustawy).

W świetle art. 113 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Z powołanego wyżej przepisu art. 113 ust. 9 ustawy, wynika, że wielkość obrotu uprawniającego do zwolnienia od podatku od towarów i usług, u podatnika rozpoczynającego działalność w trakcie roku podatkowego, winna być określona w proporcji do okresu tej działalności w roku podatkowym. Określa się ją w stosunku dziennym, tj. w proporcji do ilości dni w roku, licząc od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej, do końca roku.

Dla określenia kwoty uprawniającej do zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy istotny jest zatem dzień, w którym rozpoczęto prowadzenie działalności gospodarczej.

W art. 113 ust. 10 ustawy postanowiono, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości ().

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż wartość wykonanych przez Pana usług budowlanych w 2010 r. wyniosła 48.550 zł, jednakże w stosunku do części usług obowiązek podatkowy powstał w styczniu 2011 r., bowiem należność za wykonanie remontu dachu na budynku mieszkalnym udokumentowana rachunkiem nr 7 z dnia 31 grudnia 2010 r. na kwotę 15.000 zł, została uregulowana w całości dwoma przelewami na rachunek bankowy w dniu 5 stycznia 2011 r.

Usługi budowlane lub budowlano-montażowe objęte są szczególnym momentem powstania obowiązku podatkowego, który został określony w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT. W myśl powołanego przepisu w przypadku świadczenia ww. usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług. Otrzymanie części zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. Wynika z tego, że jeżeli podatnik nie otrzymał żadnej płatności w ciągu 30 dni od dnia wykonania usługi (a także przed wykonaniem usługi), obowiązek podatkowy powstanie u niego 30. dnia od chwili wykonania usługi.

Natomiast zgodnie z wyrażoną w art. 29 ust. 1 ustawy VAT zasadą, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy VAT ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Odnosząc zatem przedstawiony stan prawny do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż przy ustalaniu wartości sprzedaży potrzebnej do sprawdzenia, czy podatnik ma prawo do zwolnienia podmiotowego, rodzaj świadczonych usług, z którymi łączy się szczególny moment powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT, ma istotne znaczenie.

Zatem dokonując ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego dla wykonywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych, należy kierować się wartością otrzymanej zapłaty w danym roku, o ile należność ta wpłynęła przed 30. dniem, licząc od dnia wykonania usługi, w myśl art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy o VAT. Powyższe oznacza, że do ustalenia limitu, który upoważniał Pana do zwolnienia od podatku, należało wliczyć w tym przypadku wyłącznie sprzedaż usług budowlanych, w stosunku do których powstał obowiązek podatkowy. Skoro obowiązek podatkowy dla przedmiotowej usługi udokumentowanej rachunkiem nr 7 z dnia 31 grudnia 2010 r. powstał w 2011 r., to wartość tej usługi nie powinna wchodzić do limitu sprzedaży, uprawniającej do korzystania ze zwolnienia podmiotowego w 2010 r.

Jak wskazano we wniosku działalność gospodarczą rozpoczął Pan w dniu 9 sierpnia 2010 r., w konsekwencji kwotę uprawniającą do zwolnienia należy obliczać wg wzoru: liczba dni pozostających do końca roku od dnia rozpoczęcia działalności w 2010 r. x 100.000 zł /liczba dni w roku. A więc w tym przypadku kwota limitu zwolnienia wynosi: 145 x 100.000 zł / 365 = 39.726,03 zł. Zatem skoro faktyczna wartość sprzedaży (w wysokości 33.550 zł) nie przekroczyła, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w 2010 r., kwoty określonej w ust. 1 ustawy, tj. tak ustalonego limitu, mógł Pan korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 9 ustawy.

Jednocześnie stwierdzić należy, iż skoro rozpoczął Pan w 2010 r. wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, i łączna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, nie przekroczyła 100.000 zł, może Pan nadal korzystać w 2011 r. ze zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, iż powyższe zwolnienie straci moc w przypadku przekroczenia w 2011 r. kwoty 150.000 zł, a opodatkowaniu podlegać będzie nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę zgodnie z art. 113 ust. 5 ustawy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy