Temat interpretacji

Zastosowanie stawki podatku dla świadczonych usług w zakresie produkcji materiałów do informacyjnych i produkcji audycji bądź jej cyklu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 września 2011 r. (data wpływu 7 września 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla świadczonych usług - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 września 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania właściwej stawki podatku dla świadczonych usług.

W złożonym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pani producentem zewnętrznym, pracującym dla P., oraz ogólnopolskich programów informacyjnych. Prowadzona działalność polega na przygotowywaniu materiałów informacyjnych do audycji P. oraz produkcji całych audycji. Głównie przygotowuje Pani gotowe materiały do programu informacyjnego Obiektyw (zbiera materiał, zleca zdjęcia i montaż, przygotowuje i odbiera od montażysty cały materiał). Wykonuje Pani także na zlecenie (głównie ogólnopolskich programów informacyjnych) tzw. surówki, czyli zdjęcia i wypowiedzi niezmontowane. Zdarza się także, że produkuje całą audycję lub cykl audycji komercyjnych, sponsorowanych. Podsumowując świadczone usługi można pogrupować w następujących punktach:

1. przygotowywanie materiałów informacyjnych niegotowych do emisji (tzw. surówki i wypowiedzi niezmontowane) nie mających charakteru komercyjnego (reklamowego, promocyjnego),
2. przygotowywanie całościowych materiałów informacyjnych gotowych do emisji (felietony, reportaże, audycje o charakterze niekomercyjnym),
3. przygotowywanie materiałów komercyjnych.

Zgodnie z zaleceniem P. (w załączeniu stosowne pisma) wystawia Pani faktury z 8% stawką podatku od towarów i usług. Wskazuje Pani także, że wśród producentów zewnętrznych pojawiły się wątpliwości co do rozliczenia podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Według jakiej stawki podatku od towarów i usług ma Pani rozliczać faktury sprzedaży na materiały do programów informacyjnych niekomercyjnych...
2. Według jakiej stawki podatku od towarów i usług ma Pani rozliczać faktury sprzedaży na materiały do programów komercyjnych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z interpretacją dokonaną przez Urząd Statystyczny pismem nr () na zlecenie P. (jako odbiorcy Pani usług), działania polegające na przygotowywaniu całościowych materiałów informacyjnych gotowych do emisji (felietony, reportaże, audycje o charakterze niekomercyjnym) mieszczą się w grupowania PKWiU 59.11.1 Usługi związane z produkcją filmów, nagrań wideo i programów telewizyjnych. Wskazuje Pani, że zgodnie z definicją zawartą w Uniwersalnym słowniku języka polskiego pod red. Stanisława Dubisza (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2003) program to: pojedyncza audycja, reportaż, dyskusja itp. w telewizji lub radiu albo pojedynczy występ artystyczny, kanał telewizyjny, pasmo antenowe. Opierając się na wykładni językowej (jako podstawowej i najważniejszej w systemie prawnym) stwierdza Pani, że działania polegające na: przygotowywaniu całościowych materiałów informacyjnych gotowych do emisji (felietony, reportaże, audycje o charakterze niekomercyjnym) jak również przygotowywanie materiałów informacyjnych nie gotowych do emisji (tzw. surówki i wypowiedzi niezmontowane) nie mających charakteru komercyjnego (reklamowego, promocyjnego), mieszczą się pod pojęciem programu, o którym mowa w interpretacji dokonanej przez Urząd Statystyczny pismem nr (). Jednocześnie zwraca Pani uwagę na to, że w tym przypadku nie można stosować zawężającej (w stosunku do znaczenia opisanego w Uniwersalnym słowniku języka polskiego) definicji programu zawartej w ustawie o radiofonii i telewizji z uwagi na to, że ustawa o podatku od towarów i usług ani żadne przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają odwołania do tak zdefiniowanego pojęcia programu radiowego lub telewizyjnego. Z tych też względów w Pani ocenie, zgodnie z treścią załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w treści którego pod pozycją 164 wymienione jest grupowanie ex 59.11.1 usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych z wyłączeniem usług reklamowych i promocyjnych - usługi polegające na przygotowywaniu całościowych materiałów informacyjnych gotowych do emisji (felietony, reportaże, audycje o charakterze niekomercyjnym) podlegają opodatkowaniu 8% podatku od towarów i usług. Tej samej stawce podatku podlega przygotowywanie materiałów informacyjnych nie gotowych do emisji (tzw. surówki i wypowiedzi niezmontowane) nie mających charakteru komercyjnego (reklamowego, promocyjnego). Natomiast przygotowywanie materiałów komercyjnych podlega opodatkowaniu podstawową stawką podatku od towarów i usług, w chwili obecnej 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 5a tej ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 cyt. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Punkt 2 powołanego artykułu wskazuje, że w ww. okresie stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z zapisami art. 43 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi związane z realizacją zadań radiofonii i telewizji świadczone przez jednostki publicznej radiofonii i telewizji, z wyłączeniem:

1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach,
2. usług w zakresie produkcji filmów reklamowych i promocyjnych,
3. usług reklamowych i promocyjnych,
4. działalności agencji informacyjnych.

Należy również zauważyć, iż od 1 stycznia 2011 r. w załączniku nr 3 do ustawy tytuł drugiej kolumny otrzymał brzmienie Symbol PKWiU 2008. Tym samym obowiązująca dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r., została zastąpiona PKWiU z 2008 r., stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W załączniku nr 3 do ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r. - w pozycji 164 wymieniono Usługi związane z filmami, nagraniami wideo i programami telewizyjnymi - wyłącznie w zakresie produkcji programów telewizyjnych o symbolu PKWiU ex 59.11.1, z zastrzeżeniem, że pozycja ta nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług). Zatem wynikająca z konkretnego załącznika stawka lub zwolnienie dotyczy wyłącznie danego wyrobu z danego grupowania. Podkreślenia wymaga, że pojęcia używane do oznaczenia towaru lub usługi (grupy towarów lub usług) opodatkowanych stawką obniżoną, a określonych w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, należy interpretować ściśle, zważywszy, że możliwość zastosowania stawki preferencyjnej stanowi odstępstwo od ogólnej zasady, zgodnie z którą towary i usługi opodatkowane są stawką podstawową. Wszelkie wyjątki od tej reguły nie powinny być interpretowane w sposób rozszerzający.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że regulacja zawarta w art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w związku z poz. 164 załącznika nr 3 do tej ustawy, odnosi się wyłącznie do usług zaklasyfikowanych jako produkcja programów telewizyjnych.

Ustawa o podatku od towarów i usług, jak również rozporządzenia wykonawcze do niej nie definiują pojęcia program telewizyjny, wobec tego należy odwołać się do regulacji zawartych w aktach prawnych innych gałęzi prawa.

I tak, zgodnie z ustawą z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 43, poz. 226 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 marca 2011 r. stosownie do jej art. 4 pkt 4 programem (telewizyjnym lub radiowym) jest uporządkowany zestaw audycji radiowych lub telewizyjnych, reklam i innych przekazów, regularnie rozpowszechniany, pochodzący od jednego nadawcy. Punkt 5 powołanego artykułu stanowi, że pod pojęciem audycji rozumie się część programu radiowego lub telewizyjnego, stanowiącą odrębną całość ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo. Przekaz tekstowy to zbiór tekstów i nieruchomych obrazów, rozpowszechnianych za pomocą sygnału telewizyjnego równocześnie z programem pkt 9 ww. artykułu. Na podstawie pkt 1 omawianego artykułu, nadawcą jest osoba, która tworzy lub zestawia programy i rozpowszechnia je lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania w całości i bez zmian.

Natomiast zgodnie z brzmieniem ww. ustawy obowiązującym od dnia 23 maja 2011 r. programem jest usługa medialna stanowiąca uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie (art. 4 pkt 6 ustawy). Natomiast jak wynika z art. 4 pkt 2 ww. ustawy, pod pojęciem audycji rozumie się ciąg ruchomych obrazów z dźwiękiem lub bez niego (audycja audiowizualna) albo ciąg dźwięków (audycja radiowa), stanowiący, ze względu na treść, formę, przeznaczenie lub autorstwo, odrębną całość w stworzonym przez dostawcę usługi medialnej programie lub katalogu audycji udostępnianych publicznie, zwanym dalej katalogiem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na zlecenie stacji telewizyjnej przygotowuje Pani gotowe materiały do programu informacyjnego (zbiera materiał, zleca zdjęcia i montaż, przygotowuje i odbiera od montażysty cały materiał), jak również wykonuje na zlecenie (głównie ogólnopolskich programów informacyjnych) tzw. surówki, czyli zdjęcia i wypowiedzi niezmontowane. Zdarza się także, że produkuje Pani całą audycję lub cykl audycji komercyjnych, sponsorowanych. Świadczone usługi pogrupowała Pani w następujący sposób:

1. przygotowywanie materiałów informacyjnych nie gotowych do emisji (tzw. surówki i wypowiedzi niezmontowane) nie mających charakteru komercyjnego (reklamowego, promocyjnego),
2. przygotowywanie całościowych materiałów informacyjnych gotowych do emisji (felietony, reportaże, audycje o charakterze niekomercyjnym),
3. przygotowywanie materiałów komercyjnych.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że świadczone przez Panią usługi dotyczące przygotowywania materiałów do programów informacyjnych niekomercyjnych - wbrew stwierdzeniu zawartemu we wniosku - nie podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku w wysokości 8%, na podstawie poz. 164 załącznika nr 3 do ustawy. Efektem Pani prac nie jest program telewizyjny w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji, a Pani nie występuje w roli nadawcy tego programu - z wniosku nie wynika, że realizuje Pani programy telewizyjne, lecz przygotowuje materiały do programów informacyjnych. Przygotowuje Pani bowiem gotowe materiały do programu informacyjnego Obiektyw, bądź tzw. surówki, czyli zdjęcia i wypowiedzi niezmontowane. A zatem występuje Pani jedynie w roli świadczącego usługę przygotowania materiału, wykorzystywanego następnie w programie informacyjnym, a więc pewnego wycinka uporządkowanego programu.

W konsekwencji właściwą stawką podatku dla świadczonych przez Panią usług związanych z przygotowaniem materiałów informacyjnych gotowych do emisji (np. felietony, reportaże, audycje), jak również materiałów informacyjnych nie gotowych do emisji (tzw. surówki i wypowiedzi niezmontowane), nie mających charakteru komercyjnego (reklamowego, promocyjnego), jest podstawowa 23% stawka podatku od towarów i usług obowiązująca w oparciu o art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2013 r.

Opodatkowaniu stawką podstawową podlegają także świadczone przez Panią czynności polegające na przygotowaniu materiałów do programów mających charakter komercyjny, przez który - jak wynika z wniosku - rozumie Pani charakter reklamowy, promocyjny. A zatem właściwą stawką podatku dla świadczonych usług związanych z produkcją audycji lub cyklu tych audycji - nie zaś programu telewizyjnego - jest 23% stawka podatku.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, a nie z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym dołączone do wniosku pisma nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy