Temat interpretacji

Podatek od towarów i usług w zakresie nabycia towarów od podatnika ze Szwajcarii, powstałego z tego tytułu obowiązku podatkowego, określenia podstawy opodatkowania oraz informacji podsumowującej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 4 sierpnia 2010 r. (data wpływu 10 sierpnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia towarów od podatnika ze Szwajcarii, powstałego z tego tytułu obowiązku podatkowego, określenia podstawy opodatkowania oraz informacji podsumowującej jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nabycia towarów od podatnika ze Szwajcarii, powstałego z tego tytułu obowiązku podatkowego, określenia podstawy opodatkowania oraz informacji podsumowującej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca, zarejestrowany dla celów VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, nabywa towary od podmiotu z siedzibą w Szwajcarii (zarejestrowanego jednocześnie dla celów lokalnego podatku od wartości dodanej oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech).

Towary są transportowane ze Szwajcarii, następnie w Austrii są dopuszczane do obrotu na terytorium UE przez przedstawiciela podatkowego - ang. fiscal agent, działającego w imieniu dostawcy towarów, w dalszej kolejności są transportowane do Polski. Transport odbywa się na warunkach lncoterms DDP (delivery duty paid). W praktyce więc Spółka nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel dopiero w momencie, kiedy towary znajdą się w Polsce.

Jednocześnie, jak wspomniano powyżej, w związku z importem towarów będących przedmiotem transakcji i ich dopuszczeniem do obrotu na terytorium UE, zgłaszane one są do odprawy celnej na terytorium Austrii przez przedstawiciela podatkowego - podmiot z siedzibą w Austrii, zarejestrowany dla celów lokalnego podatku od wartości dodanej oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Austrii, który działa w imieniu dostawcy towarów.

Stosowana jest przy tym procedura celna oznaczona symbolem 4200 (tj. dopuszczenie do obrotu z jednoczesnym wprowadzeniem na rynek krajowy towarów, które podlegają zwolnieniu od podatku, w przypadku transportu do innego państwa członkowskiego - import towarów z kraju trzeciego z bezpośrednio następującą po nim wewnątrzwspólnotową dostawą towarów).

Zgodnie z informacjami uzyskanymi od kontrahenta, transakcja ta wykazywana jest przez przedstawiciela podatkowego posługującego się austriackim numerem dla celów VAT poprzedzonym prefiksem AT (działającego w imieniu dostawcy towarów) jako wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (dalej: WDT) z Austrii do Polski.

Dodatkowo należy wskazać, iż Zainteresowany otrzymuje od szwajcarskiego dostawcy fakturę dokumentującą sprzedaż towarów na jego rzecz, na której widnieje niemiecki numer VAT dostawcy poprzedzony prefiksem DE.

Niemniej jednak zgodnie z uzyskanymi informacjami, dostawca nie jest wykazywany w żaden sposób w omawianej transakcji w rozliczeniach VAT w Niemczech (w szczególności nie wykazuje on WDT w Niemczech pomimo posłużenia się niemieckim numerem VAT na wspomnianej fakturze). Dodatkowo na fakturze widnieje informacja, iż towary są dopuszczone do obrotu w Austrii przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy oraz dane tego przedstawiciela podatkowego wraz z jego austriackim numerem VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy opisana transakcja nabycia towarów od szwajcarskiego podmiotu (zarejestrowanego jednocześnie dla celów VAT w Niemczech), które to towary są transportowane ze Szwajcarii, następnie w Austrii są dopuszczane do obrotu na terytorium UE (przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy towarów), następnie zaś są transportowane do Polski, stanowią dla Spółki wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej: WNT)...

Zdaniem Wnioskodawcy, omawiana transakcja nabycia towarów od szwajcarskiego podmiotu (zarejestrowanego jednocześnie dla VAT w Niemczech), które to towary są transportowane ze Szwajcarii, następnie w Austrii są dopuszczane do obrotu na terytorium UE (przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy towarów), a w dalszej kolejności są transportowane do Polski, stanowi dla niego WNT.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez WNT o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Mając na uwadze powyższe, aby doszło do WNT, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, muszą łącznie zostać spełnione następujące przesłanki:

• nabywca nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (WNT jest konsekwencją dostawy towarów);
• towary są (w wyniku dokonanej dostawy) wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu;
• towary są (w wyniku dokonanej dostawy) wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Spółka pragnie podkreślić, iż w jej ocenie w opisanej sytuacji, wszystkie powyższe przesłanki zostaną spełnione, w szczególności:

• nabywa ona prawo do rozporządzania towarami jak właściciel (prawo to przechodzi na nią w momencie dostarczenia towarów do Polski);
• WNT jest konsekwencją dostawy towarów (dostawa jest bowiem realizowana przez podmiot z siedzibą w Szwajcarii i wykazywana jako WDT z Austrii przez przedstawiciela podatkowego posługującego się austriackim numerem VAT poprzedzonym prefiksem AT działającego w imieniu dostawcy towarów);
• towary są w wyniku dostawy (po dopuszczeniu ich do obrotu w Austrii) transportowane z terytorium Austrii na terytorium Polski;
• za transport towarów odpowiedzialny jest dostawca towarów (tj. towary są transportowane na jego rzecz zgodnie z warunkami lncoterms DDP).

Dodatkowo należy podkreślić, iż zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o VAT, cytowany powyżej przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika;
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem; o którym mowa w lit. A
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit a.

Wspomniane warunki, w ocenie Zainteresowanego, również są spełnione w analizowanej sytuacji, a mianowicie:

• będąc nabywcą towarów jest on podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT;
• nabywane przez niego towary służą jego działalności gospodarczej;
• dostawca jest co prawda podmiotem mającym siedzibę poza terytorium Wspólnoty, ale jest on zarejestrowany dla celów VAT w Niemczech - co istotne, przy tym w związku z realizowaną dostawą towarów jest on podatnikiem VAT; należy przy tym podkreślić, że powoływane powyżej przepisy nie nakładają na dostawcę towarów wymogu posiadania siedziby w państwie członkowskim Unii Europejskiej, a jedynie posiadania statusu podatnika podatku od wartości dodanej.

Dodatkowo należy podkreślić, iż wspomniana transakcja, zdaniem Wnioskodawcy, nie stanowi importu towarów w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z państwa trzeciego na terytorium kraju. W omawianej transakcji przywóz towarów następuje z Austrii nie zaś bezpośrednio z państwa trzeciego do Polski (co prawda towary są uprzednio transportowane ze Szwajcarii do Austrii jednakże przed przywozem do Polski dopuszczane są do obrotu na terytorium Austrii i to właśnie tam dochodzi do importu towarów na podstawie lokalnych przepisów obowiązujących w Austrii - jednakże Spółka nie uczestniczy w tym etapie transakcji).

Reasumując, w opinii Zainteresowanego, transakcja nabycia towarów od szwajcarskiego podmiotu (zarejestrowanego jednocześnie na VAT w Niemczech), które to towary są transportowane ze Szwajcarii, następnie w Austrii są dopuszczane do obrotu na terytorium UE (przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy towarów), a w dalszej kolejności są transportowane do Polski stanowi dla niego WNT.

W opinii Spółki, w omawianym przypadku obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstaje zgodnie z art. 20 ust. 6, tj. z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę towarów w sytuacji, kiedy faktura zostanie wystawiona przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Zgodnie z zasadą ogólną dotyczącą momentu powstania obowiązku podatkowego w WNT wyrażoną w art. 20 ust. 5 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Niemniej jednak zgodnie z ust. 6 tegoż artykułu, w przypadku gdy przed terminem, o którym mowa w ust. 5, podatnik podatku od wartości dodanej wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Warto podkreślić, iż zasada szczególna (wyrażona w art. 20 ust. 6 ustawy o VAT) znajduje zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• dostawcą jest podatnik podatku od wartości dodanej;
• faktura została wystawiona przez dostawcę przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Zainteresowany podkreślił, iż tak jak wspomniano w opisie sprawy faktura wystawiana jest przez podmiot szwajcarski zarejestrowany, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej. Dodatkowo w jego opinii, nie ma w praktyce znaczenia faktyczny moment, w którym omawiana faktura zostanie wystawiona, pod warunkiem, iż będzie to przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT.

Mając na uwadze powyższe, Spółka stoi na stanowisku, iż w sytuacji kiedy faktura wystawiona jest przez dostawcę towarów przed 15. dniem miesiąca następującego po miesiącu w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem WNT, obowiązek podatkowy w WNT powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W informacji podsumowującej VAT-UE należy w omawianym przypadku wykazywać WNT z Austrii, podając jako numer dostawcy austriacki numer przedstawiciela podatkowego (działającego w imieniu dostawcy towarów).

Zgodnie z art. 100 ust. 8 pkt 3 ustawy o VAT, informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2 (tj. w przypadku WNT).

Jak wskazano w opisie sprawy, szwajcarskiego dostawcę towarów reprezentuje na terytorium Austrii ustanowiony tam przedstawiciel podatkowy i to on w imieniu szwajcarskiego dostawcy wykazuje WDT z terytorium Austrii, posługując się swoim austriackim numerem VAT poprzedzonym prefiksem AT. Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji w ocenie Spółki, w informacji podsumowującej VAT-UE powinna ona wykazać jako kontrahenta przedstawiciela podatkowego z Austrii, podając jego właściwy i ważny numer nadany w państwie członkowskim, z którego została dokonana dostawa stanowiąca dla niej WNT (tj. austriacki numer VAT przedstawiciela podatkowego poprzedzony prefiksem AT).

Dodatkowo należy zaznaczyć, iż przyjęcie powyższej metodologii pozostaje spójne ze sposobem rozliczenia analizowanej transakcji przez drugą stronę transakcji. Jak bowiem wskazano w opisie sprawy, zgodnie z otrzymanymi przez Zainteresowanego informacjami, przedstawiciel podatkowy działający w imieniu szwajcarskiego dostawcy wykazuje tę transakcję jako WDT z Austrii do Polski. Zatem, aby dokonane przez niego WNT stanowiło niejako odzwierciedlenie dokonanej przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy WDT, należy tę transakcję wykazywać w informacji podsumowującej jako WNT z Austrii (podając austriacki numer przedstawiciela podatkowego).

Konsekwentnie, pomimo, iż na fakturze otrzymywanej przez Wnioskodawcę od szwajcarskiego dostawcy towarów widnieje jego niemiecki numer VAT, nie powinien on wykazywać omawianej transakcji jako WNT z Niemiec (zgodnie z uzyskanymi informacjami transakcja ta nie jest wykazywana w niemieckich rozliczeniach dla celów VAT, w szczególności w niemieckiej informacji podsumowującej).

Reasumując Spółka stoi na stanowisku, iż w analizowanym przypadku dokonywane przez nią WNT powinno zostać wykazywane w informacji podsumowującej jako WNT od przedstawiciela podatkowego (działającego w imieniu dostawcy towarów), wskazując jego austriacki numer VAT.

Potencjalne kwoty należności (w tym także kwota cła) naliczane w związku z dopuszczeniem towarów do obrotu na terytorium Austrii, nie zwiększają podstawy opodatkowania WNT.

Należy podkreślić, iż przedstawiciel podatkowy z Austrii działa w imieniu szwajcarskiego dostawcy towarów. W konsekwencji oznacza to, iż wszelkiego rodzaju opłaty związane z importem towarów na terytorium Austrii (w tym także kwota potencjalnego cła) są uiszczane do właściwych lokalnych władz skarbowych/celnych przez przedstawiciela podatkowego w imieniu szwajcarskiego dostawcy towarów, przy czym to szwajcarski dostawca towarów ponosi bezpośredni koszt związany z powyższymi wartościami, który to koszt z kolei uwzględniony jest w cenie towarów nabywanych przez Spółkę (nie jest ona obciążana odrębnie tymi kosztami przez przedstawiciela podatkowego czy też szwajcarski podmiot).

Dodatkowo jak wskazano powyżej, analizowana transakcja odbywa się na warunkach lncoterms DDP, zgodnie z którymi dostawca towarów jest zobowiązany do poniesienia kosztów potencjalnych opłat związanych z importem towarów na terytorium Austrii (w tym także cła). W konsekwencji zatem, w ocenie Wnioskodawcy należy dojść do wniosku, iż koszty tych opłat zostają już wcześniej brane pod uwagę podczas kalkulacji ceny towarów jaką jest on zobowiązany zapłacić szwajcarskiemu dostawcy.

Należy przy tym podkreślić, iż zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania WNT jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić. Zdaniem Zainteresowanego, kwotą tą jest zatem kwota wynikająca z faktury wystawionej przez szwajcarskiego dostawcę, bowiem wartość ta to kwota jaką zobowiązany jest on zapłacić w związku z nabyciem przedmiotowych towarów. Konkluzja odmienna od powyższej prowadziłaby do sytuacji, w której kwoty dodatkowych opłat i należności (w tym np. cła), niejako dwukrotnie powiększają podstawę opodatkowania WNT - raz będąc ukrytymi w cenie towarów, drugi raz zaś w momencie powiększenia o nie dodatkowo podstawy opodatkowania, na podstawie brzmienia art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Ponadto należy wskazać, iż niejednokrotnie z uwagi na warunki DDP Spółka może nie znać wysokości potencjalnych opłat ponoszonych przez przedstawiciela podatkowego działającego w imieniu dostawcy.

Reasumując zatem Wnioskodawca stoi na stanowisku, że potencjalne kwoty opłat (w tym także kwota cła) naliczane podczas dopuszczenia towarów do obrotu na terytorium Austrii nie zwiększają podstawy opodatkowania WNT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa,
• po drugie, po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

A zatem transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów pod warunkiem, że nabywcą tych towarów jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej. W sytuacji, gdy spełnione zostaną powyższe warunki transakcję uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika natomiast, iż w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca, zarejestrowany dla celów VAT oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Polsce, nabywa towary od podmiotu z siedzibą w Szwajcarii (zarejestrowanego jednocześnie dla celów lokalnego podatku od wartości dodanej oraz dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w Niemczech). Towary transportowane są ze Szwajcarii, następnie w Austrii są dopuszczane do obrotu na terytorium UE przez przedstawiciela podatkowego, działającego w imieniu dostawcy towarów, w dalszej kolejności są transportowane do Polski. Transport odbywa się na warunkach lncoterms DDP. W praktyce więc Spółka nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel dopiero w momencie, kiedy towary znajdą się w Polsce.

Ponieważ jak zaznaczył Zainteresowany, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przechodzi na niego dopiero w momencie dostarczenia towarów do Polski, w przedmiotowej sprawie po jego stronie nie występuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Nie jest bowiem spełniony warunek, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy, dotyczący przemieszczenia towarów na terytorium innego państwa członkowskiego w wyniku dokonania ich dostawy.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności lub inne miejsce prowadzenia działalności usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach (art. 17 ust. 1a ustawy).

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Na mocy art. 17 ust. 5 ustawy, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się:

1. jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6;
2. do dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, jeżeli nabywcą jest podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4.

Zgodnie z art. 17 ust. 6 ustawy, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Z powyższego wynika zatem, iż przepis art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy znajdzie zastosowanie, gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towarów ma miejsce na terytorium kraju;
2. dostawcą jest podmiot zagraniczny, czyli podatnik nieposiadający na terytorium RP siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy);
3. podatek należny nie został rozliczony przez dostawcę (art. 17 ust. 2 ustawy);
4. nabywca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, posiadającym siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju albo osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadającą siedzibę na terytorium kraju (art. 17 ust. 5 pkt 1 ustawy);
5. dostawa nie jest realizowana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6 ustawy).

Przy spełnieniu powyższych warunków niezbędnych do zastosowania regulacji art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikiem z tytułu dostawy towarów dokonanej przez przedsiębiorcę zagranicznego na rzecz polskiego odbiorcy, jest ten ostatni podmiot.

W obliczu powołanych regulacji, w związku z faktem, iż jak wynika z opisu sprawy, szwajcarski kontrahent Wnioskodawcy dokonujący dostawy towarów na terytorium kraju nie jest podatnikiem posiadającym siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium Polski, to Zainteresowany jest na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikiem z tego tytułu, a więc zobowiązany jest do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej dostawy towarów.

W myśl ogólnej zasady zawartej w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z powyższego wynika, że generalną zasadą obowiązującą w opodatkowaniu VAT jest powstanie obowiązku podatkowego w momencie wydania towaru lub wykonania usługi. Jest to najbardziej ogólna i powszechna zasada. Oznacza ona, że jeżeli dla danego zdarzenia, z którym ustawa wiąże powstanie obowiązku podatkowego, podatnik nie jest w stanie zastosować innej, szczególnej reguły, musi zastosować właśnie tą zasadę i rozpoznać obowiązek podatkowy w momencie wydania towaru lub wykonania usługi.

Natomiast w ustawie przewidziano również szereg reguł szczególnych (wyjątków). Jeden z tych wyjątków, określony został w art. 19 ust. 4 ustawy, zgodnie z którym, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Stosownie natomiast do treści art. 19 ust. 20 ustawy, przepisy ust. 1-4, 11, 13 pkt 1 lit. a, pkt 3 i 5 oraz ust. 16-17 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie obowiązek podatkowy z tytułu nabycia towarów powstanie z chwilą ich wydania. Jednakże, jeżeli kontrahent ze Szwajcarii wystawi fakturę potwierdzającą dokonanie dostawy nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru, obowiązek podatkowy powstanie w dniu wystawienia faktury.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych:

1. wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów w rozumieniu art. 13 ust. 1 i 3, do których ma zastosowanie art. 42 ust. 1, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
2. wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
3. dostawach towarów zgodnie z art. 136 ust. 1 lub 2, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej,
4. usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca

   - zwane dalej informacjami podsumowującymi.

W myśl art. 100 ust. 3-7 ustawy o VAT, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne, w terminie do 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4, 6 i 7.

Jak wynika z analizy sprawy, Zainteresowany rozpoznaje po swojej stronie dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca. Tym samym, dokonywanej transakcji zakupu towarów nie wykazuje on w informacji podsumowującej.

Art. 29 ust. 1 ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do treści art. 29 ust. 18 ustawy, w przypadku dostaw towarów, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest nabywca tych towarów, podstawą opodatkowania jest kwota, którą nabywca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem gdy podatek:

1. został rozliczony przez dokonującego dostawy tych towarów lub
2. od towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, na terytorium kraju, został w całości z tytułu ich importu pobrany od podatnika dokonującego nabycia tych towarów; w przypadku gdy kwota podatku z tytułu importu jest niższa od kwoty podatku, jaka byłaby należna z tytułu dostawy towarów na terytorium kraju, podatnik dokonujący ich nabycia jest obowiązany do rozliczenia tej różnicy.

Zainteresowany poinformował, iż w związku z faktem, że przedstawiciel podatkowy z Austrii działa w imieniu szwajcarskiego dostawcy towarów, zatem wszelkiego rodzaju opłaty związane z importem towarów na terytorium Austrii (w tym także kwota potencjalnego cła) są uiszczane do właściwych lokalnych władz skarbowych/celnych przez tego przedstawiciela podatkowego w imieniu szwajcarskiego dostawcy towarów.

Spółka wskazała, iż to szwajcarski dostawca towarów ponosi bezpośredni koszt związany z powyższymi wartościami, który to koszt z kolei uwzględniony jest w cenie towarów nabywanych przez nią (nie jest ona obciążana odrębnie tymi kosztami przez przedstawiciela podatkowego czy też szwajcarski podmiot).

Wnioskodawca zaznaczył także, iż analizowana transakcja odbywa się na warunkach Incoterms DDP, zgodnie z którymi dostawca towarów jest zobowiązany do poniesienia kosztów potencjalnych opłat związanych z importem towarów na terytorium Austrii (w tym także cła).

Z analizy sprawy wynika, że zastrzeżenia wskazane w cyt. art. 29 ust. 18 ustawy nie mają miejsca w niniejszej sprawie, zatem podstawa opodatkowania tej transakcji jest kwota, którą Zainteresowany będzie zobowiązany zapłacić, wynikająca z faktury otrzymanej od kontrahenta szwajcarskiego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, które nie zostały objęte pytaniem - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Jednocześnie tut. Organ informuje, że w zakresie zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie nabycia towarów od podatnika ze Szwajcarii, powstałego z tego tytułu obowiązku podatkowego, określenia podstawy opodatkowania oraz informacji podsumowującej wydana została odrębna interpretacja w dniu 9 listopada 2010 r. nr ILPP2/443 1293/10 3/EWW.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-1293/10-3/EWW, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu