Temat interpretacji

Czy z tytułu wniesienia aportem przez udziałowca do Wnioskodawcy wierzytelności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wierzytelności wniesionej aportem do Spółki?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09 sierpnia 2010r. (data wpływu 10 sierpnia 2010r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 października 2010r. (data wpływu 26 października 2010r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 października 2010r. Nr IPP2/443-591/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane w dniu 21 października 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia statusu Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu nabycia wierzytelności wniesionych aportem przez udziałowca Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 sierpnia 2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia statusu Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu nabycia wierzytelności wniesionych aportem przez udziałowca Wnioskodawcy uzupełniony pismem z dnia 22 października 2010r. (data wpływu 26 października 2010r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 października 2010r. Nr IPP2/443-591/10-2/IG do uzupełnienia wniosku otrzymane w dniu 21 października 2010r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Jeden z udziałowców Wnioskodawcy prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą Przedmiotem tej jednoosobowej działalności gospodarczej jest m.in. udzielanie pożyczek. Udziałowiec, jako prowadzący jednoosobową działalność gospodarczą udzielił wielu pożyczek. Ponadto udziałowiec, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności, również udzielił wielu pożyczek. Od kwot pożyczek zostały naliczone odsetki, zwane dalej odsetki. Odsetki te nie zostały do dziś wypłacone udziałowcowi.

Z tytułu udzielonych pożyczek, przed ich spłaceniem, u udziałowca istnieją wierzytelności własne obejmujące wartość przekazanego w ramach pożyczek kapitału oraz naliczonych odsetek (łącznie wierzytelność). Udziałowiec planuje wniesienie aportem do Wnioskodawcy jednej lub wielu wierzytelności. Wniesienia może dokonać zarówno jako prowadzący działalność gospodarczą jak i jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej (w zależności od tego, czy dana wierzytelność przysługuje udziałowcowi jako prowadzącemu jednoosobową działalność gospodarczą czy jako osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej).

Wierzytelności zostaną wypłacone przez pożyczkobiorcę lub pożyczkobiorców już Wnioskodawcy, który stanie się wierzycielem w wyniku wniesienia wierzytelności aportem przez Udziałowca do Spółki. Wierzytelności zostaną wniesione aportem na podstawie umowy Spółki lub jej zmiany. Spółka nie jest stroną tej umowy, ani nie ma wpływu na jej treść lub jej wykonanie.

W uzupełnieniu do przedmiotowego wniosku Wnioskodawca wskazał, co następuje:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest:

1. Roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków (PKD 41),
2. Roboty budowlane specjalistyczne (PKD 43),
3. Handel hurtowy i detaliczny pojazdami samochodowymi; naprawa pojazdów samochodowych (PKD 45),
4. Handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi (PKD 46),
5. Handel detaliczny, z wyłączeniem detalicznego pojazdami samochodowymi (PKD 47),
6. Transport lądowy oraz transport rurociągowy (PKD 49),
7. Magazynowanie i działalność usługowa wspomagająca transport (PKD 52),
8. Zakwaterowanie (PKD 55),
9. Działalność usługowa związana z wyżywieniem (PKD 56),
10. Działalność holdingów finansowych (64.201),
11. Pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z),
12. Pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej niesklasyfikowana, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (PKD 64.99.Z),
13. Pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszy emerytalnych (66,192),
14. Działalność związana z obsługą rynku nieruchomości (PKD 68),
15. Działalność firm centralnych (head offices) i holdingów, z wyłączeniem holdingów finansowych (70.1 OZ),
16. Wynajem i dzierżawa samochodów osobowych i furgonetek (77.11 .Z),
17. Reklama, badanie rynku i opinii publicznej (PKD 73),
18. Wynajem i dzierżawa (PKD 77),
19. Działalność organizatorów turystyki, pośredników i agentów turystycznych oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji i działalności z nią związane (PKD 79),
20. Działalność związana z administracyjną obsługą biura i pozostała działalność wspomagająca prowadzenie działalności gospodarczej (PKD 82).

W roli wnoszącego aport w postaci wierzytelności własnych z tytułu udzielanych pożyczek występuje udziałowiec (inaczej wspólnik) Wnioskodawcy. Udziałowiec ten jest komandytariuszem w A. Sp. z o.o. sp. k.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z tytułu wniesienia aportem przez udziałowca do Wnioskodawcy wierzytelności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wierzytelności wniesionej aportem do Spółki...

Zdaniem wnioskodawcy z tytułu wniesienia aportem przez udziałowca do Wnioskodawcy wierzytelności, Wnioskodawca nie będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu nabycia tej wierzytelności.

Zgodnie z przepisami ustawy o VAT, Dyrektywy 2005/112/WE zbycie wierzytelności własnych nie jest świadczeniem usług przez podmiot dokumentujący ich zbycie. Potwierdzają to zarówno: pismo z dnia 11 listopada 2004r. Dyrekcji Generalnej ds. podatków i Unii Celnej Komisji Europejskiej kierowane do Ministerstwa Finansów, w którym to piśmie w pkt 4 wskazano wprost, iż zbycie wierzytelności własnych jest wykonywaniem prawa własności i jako takie nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, orzecznictwo ETS (sprawy C-155/94 oraz C-77/01), orzecznictwo sądów administracyjnych (wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2007 r., sygn. III SA/Wa 2869/08) oraz stanowiska organów podatkowych dotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego.

Zgodnie z powyższymi stanowiskami, w przypadku zbycia wierzytelności własnych ewentualnie świadczącym usługę, a tym samym podatnikiem VAT z tego tytułu, może być wyłącznie nabywca wierzytelności. Jednakże, nie w każdym wypadku nabywca wierzytelności jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tego tytułu. Występowanie, w ramach nabycia wierzytelności, w charakterze podatnika wymaga stwierdzenia zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, iż podmiot ten nabywa te wierzytelności w ramach prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Powyższe potwierdza m.in. orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 maja 2008 r. (sygn. II FSK 479/07), w którym sąd ten stwierdził, iż chodzi o ustalenie, czy usługa nabycia wierzytelności została wykonana w ramach prowadzonej przez nabywcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 u.p.t.u. Dopiero to pozwoli ocenić, czy nabywca wierzytelności działał przy dokonywaniu tej czynności w charakterze podatnika VAT.

Wobec powyższego konieczne jest dokonanie oceny czy nabywca w określonych okolicznościach (przedstawionych w opisie zdarzenia przyszłego) będzie działał jako podatnik. W tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z przedstawionym zdarzeniem przyszłym nabycie wierzytelności przez Wnioskodawcę następuje w drodze aportu. Aport jest wnoszony na podstawie umowy Spółki lub jej zmiany, której stronami są udziałowcy, zaś Spółka (Wnioskodawca) jest wyłącznie przedmiotem tej umowy i nie ma wpływu na wniesienie/otrzymanie aportu oraz przedmiot aportu.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Tym samym nie można uznać spółki (Wnioskodawcy) za podatnika podatku od towarów i usług w wyniku wniesienia do Wnioskodawcy wierzytelności tytułem aportu. W czynności tej Wnioskodawca w ogóle nie uczestnicy (umowa jest zawierana pomiędzy udziałowcami), nie inicjuje jej, nie ma wpływu na przedmiot aportu, ani nie może odmówić przyjęcia aportu. W konsekwencji brak jest jakiegokolwiek działania Wnioskodawcy w zakresie wniesienia wierzytelności aportem, tym samym brak działania nie może konstytuować działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Nawet jeśli by uznać, iż w tym zakresie (mimo braku jakiegokolwiek wpływu na dokonanie aportu i jego przedmiot) Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą nie może ona zostać uznana za samodzielną w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nabycie wierzytelności w ramach aportu nie konstytuuje samodzielnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a tym samym nie jest spełniona przesłanka wskazana w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, której spełnienie jest niezbędne do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu otrzymania aportu wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne, czy zawodowe.

Analizując powołane powyżej przepisy art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1, art. 2 pkt 6 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, należy stwierdzić, iż czynność wniesienia aportu w postaci towarów i praw majątkowych do spółki spełnia definicję dostawy towarów i świadczenia usług.

Wyjaśnić przy tym należy, iż z odpłatnością za dostawę towarów mamy do czynienia w sytuacji, gdy pomiędzy świadczeniem (dostawą) a zapłatą istnieje adekwatny związek. Odpłatność może przybierać różne formy; nie jest warunkiem to, aby została ustalona lub dokonana w pieniądzu. Odpłatnością jest więc także np. świadczenie zwrotne otrzymane od drugiej strony. W przypadku czynności wniesienia aportu do spółki wnoszący aport otrzymuje określone prawa związane z uczestnictwem w spółce obejmującej aport.

W świetle powyższego stwierdza się, że aport co do zasady stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu.

Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami art. 509-517 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), zwanej dalej kc.

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 kc, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Według art. 509 § 2 kc, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa ().

Przeniesienie wierzytelności następuje - w myśl art. 510 § 1 kc - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie.

Nabycie wierzytelności (w tym również nabycie w drodze aportu) w celu ich windykacji we własnym zakresie mieści się w zakresie usług pośrednictwa finansowego. W tak pojmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej. Oznacza to, iż w takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy od ciężaru egzekwowania wierzytelności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż udziałowiec Wnioskodawcy z tytułu prowadzenia jednoosobowej działalności gospodarczej w zakresie udzielania pożyczek posiada wierzytelności własne obejmujące wartość przekazanego w ramach pożyczek kapitału oraz naliczonych odsetek (dalej określone jako wierzytelności). Udziałowiec planuje wniesienie aportem do Wnioskodawcy jednej lub wielu wierzytelności. Wierzytelności zostaną wypłacone przez pożyczkobiorcę lub pożyczkobiorców już Wnioskodawcy, który stanie się wierzycielem w wyniku wniesienia wierzytelności aportem przez Udziałowca do Spółki. Wierzytelności zostaną wniesione aportem na podstawie umowy Spółki lub jej zmiany. Spółka nie jest stroną tej umowy, ani nie ma wpływu na jej treść lub jej wykonanie. Ponadto z uzupełnienia do wniosku wynika, iż przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest min. finansowa działalność usługowa, udzielanie kredytów oraz dokonywanie czynności wspomagających usługi finansowe. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest czy z tytułu wniesienia aportem przez udziałowca do Wnioskodawcy wierzytelności Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu nabycia wierzytelności wniesionej aportem do Spółki.

Biorąc pod uwagę opisane we wniosku zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywa art. 15 ust. 1 oraz ust. 2 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, iż podatnikiem podatku VAT jest każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Dany podmiot stanie się podatnikiem podatku VAT jeżeli dokona czynności objętych przedmiotowym zakresem ustawy o VAT (dostawy towarów lub świadczenia usług) w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest osobą prawną czyli podmiotem ukonstytuowanym do celów osiągania zysków, której przedmiotem działalności jest m.in. finansowa działalność usługowa, udzielanie kredytów oraz dokonywanie czynności wspomagających usługi finansowe. Jest zatem podmiotem praw i obowiązków wynikających z przepisów ustawy o VAT. W konsekwencji błędne jest stwierdzenie Wnioskodawcy, iż umowa dokumentująca wniesienie aportem wierzytelności udziałowca do Wnioskodawcy jest zawierana pomiędzy udziałowcami, a Spółka nie ma wpływu na treść tej umowy lub jej wykonanie. Zdaniem tut. Organu podatkowego to Wnioskodawca jest stroną umowy (występuje po stronie nabywcy wierzytelności) o wniesienie aportem wierzytelności udziałowca do Spółki. Tym samym występuje tutaj w charakterze podatnika podatku VAT, bowiem świadczy na rzecz udziałowca usługę pośrednictwa finansowego polegającą na nabyciu wierzytelności udziałowca.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie praw do wierzytelności, jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jednakże w tym przypadku o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. A zatem usługą jest nabycie wierzytelności danego podmiotu w celu jej wykorzystania do operacji prawno - gospodarczych. Zakup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie mieści się niewątpliwie w zakresie usług pośrednictwa finansowego. W tak ujmowanej usłudze mieści się cywilnoprawna instytucja przelewu wierzytelności (cesji) polegająca na przeniesieniu wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku osoby trzeciej na mocy umowy zawartej między zbywcą wierzytelności (cedentem), a jej nabywcą (cesjonariuszem). W takim przypadku nabywca wierzytelności świadczy na rzecz jej zbywcy usługę pośrednictwa finansowego, której celem jest uwolnienie sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej egzekwowania. Zatem nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, iż z tytułu nabycia wierzytelności udziałowca nie wykonuje samodzielnej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując należy stwierdzić, że z tytułu wniesienia aportem przez udziałowca do Wnioskodawcy wierzytelności, Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT z tytułu nabycia tej wierzytelności, bowiem czynność nabycia mieści się w definicji odpłatnego świadczenia usługi podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT - Wnioskodawca świadczy na rzecz swojego udziałowca usługę pośrednictwa finansowego polegającą na uwolnieniu sprzedawcy wierzytelności od ciężaru jej wyegzekwowania.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tak przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków polskich sądów administracyjnych oraz wyroków ETS, stwierdzić należy, iż zapadły one w odniesieniu do stanów faktycznych, które różnią się znacznie od sytuacji opisanej w przedmiotowym wniosku.

I tak, powołane wyroki ETS (sprawy C-155/94, oraz C-77/01) oraz wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lutego 2007r., sygn. III SA/Wa 2869/06 dotyczą sytuacji zbycia (a nie nabycia) wierzytelności własnych i konsekwencji z tym związanych na gruncie przepisów ustawy o VAT. Z kolei powołany przez Wnioskodawcę wyrok NSA z dnia 28 maja 2008r. (sygn. II FSK 479/07) dotyczył odmiennego stanu faktycznego, aniżeli przedstawiony we wniosku, a mianowicie sprzedaży zorganizowanej części przedsiębiorstwa, obejmujący dział transportu samochodowego oraz sprzedaży paliw.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie