Temat interpretacji

brak obowiązku uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 132 ust. ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych, bowiem Spółka nie bierze udziału w świadczeniu usług będących reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 21 pkt 3 ustawy - nie jest nadawcą reklam emitowanych na łamach gazet nienależących do Spółki.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2010r. (data wpływu do Dyrektora Departamentu Polityki Podatkowej w Ministerstwie Finansów 27 lipca 2010r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 września 2010r. (data wpływu 6 września 2010r.) oraz pismem z dnia 15 października 2010r. (data wpływu 22 października 2010r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zakresu zastosowania przepisu art. 13² ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2010r. do Dyrektora Departamentu Polityki Podatkowej w Ministerstwie Finansów wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie zastosowania przepisu art. 13² ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 września 2010r. (data wpływu 6 września 2010r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-571/10-2/AK z dnia 23 sierpnia 2010r. (data doręczenia 26 sierpnia 2010r.) oraz pismem z dnia 15 października 2010r. (data wpływu 22 października 2010r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu Nr IPPP2-443-571/10-4/AK z dnia 6 października 2010r. (data doręczenia 12 października 2010r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Sp. z o.o. (zwana dalej Spółką) prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług reklamy na łamach wydawanych przez siebie gazet. Przedmiotem działalności Spółki jest również prowadzenie biura ogłoszeń, które to m.in. dokonuje zakupu hurtowego powierzchni reklamowych w gazetach zewnętrznych. Powierzchnia ta następnie jest odprzedawana podmiotom korzystającym z usług reklamy.

Część zamieszczanych reklam spełnia znamiona do uznania ich za reklamę napojów alkoholowych w rozumieniu art. 21 punkt 3 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j.: Dz. U. z 2007 roku nr 70 poz. 473 ze zm.) . zwanej dalej ustawą.

Jako podmiot na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od reklamy napojów alkoholowych, zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy, Spółka dokonuje obliczenia i zapłaty podatku od reklamy napojów alkoholowych w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Reklamy napojów alkoholowych świadczone są w dwojaki sposób:

1. poprzez emisję reklam na łamach wydawanych przez Spółkę gazet lub
2. poprzez wykup hurtowy powierzchni reklamowych w zewnętrznych gazetach (nie wydawanych przez Spółkę), które na swoich łamach zamieszczają reklamę napojów alkoholowych a odprzedaży ich dokonuje biuro ogłoszeń, działające w ramach Spółki, na rzecz ostatecznych odbiorców.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z zaistniałym stanem faktycznym, Spółka zobowiązana jest do obliczenia i zapłaty podatku od reklamy napojów alkoholowych jedynie od reklam emitowanych na łamach gazet wydawanych przez Spółkę, czy też zarówno od reklam emitowanych na łamach gazet wydawanych przez Spółkę jak i na łamach gazet nie wydawanych przez Spółkę, a zamieszczanych w tych gazetach jedynie na zlecenie Spółki i odprzedawanych dla odbiorców ostatecznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od reklamy alkoholu podlegają reklamy zamieszczane przez Spółkę jedynie na łamach wydawanych przez siebie gazet (w tym wypadku jest podmiotem świadczącym usługę), jednocześnie Spółka nie jest zobowiązana do naliczenia i odprowadzenia podatku od reklam napojów alkoholowych zamieszczanych na łamach innych gazet, które to są przedmiotem zakupu przez biuro ogłoszeń i dalszej odprzedaży. W tym, ostatnim przypadku podmiotem zobowiązanym do zapłaty przedmiotowego podatku będzie podmiot faktycznie świadczący usługę reklamy.

Rozstrzygnięcie tej kwestii sprowadza się do ustalenia kto jest podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych, a tym samym zobowiązanym do wniesienia na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłaty w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi, stosownie do art. 132 ust. 1 ustawy.

Ustawa w art. 21 pkt 3 definiuje reklamę napojów alkoholowych jako publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych.

Wobec występowania Spółki jako podmiotu, który oferuje ostatecznemu reklamodawcy możliwość zakupienia powierzchni reklamowych w wielu gazetach (zarówno własnych jak i zewnętrznych) i tym samym występowania jako pośrednika przy sprzedaży powierzchni reklamowych w zewnętrznych gazetach, które tak naprawdę świadczą zamówione reklamy, zasadne jest uściślenie, co ustawodawca rozumiał przez podmiot świadczący usługę będącą reklamą napojów alkoholowych.

Znaczenie to należy rozpatrywać w związku z wyżej powołaną definicją reklamy.

Podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych jest więc taki podmiot, który publicznie rozpowszechnia znaki towarowe napojów alkoholowych itp. Ustawodawca nie definiuje pojęcia rozpowszechniać należy zatem przyjąć potoczne rozumienie tego słowa, jako czynić powszechnym, ogólnie znanym, wiadomym, rozszerzać, rozgłaszać. Przepisy ustawy nie definiują również pojęcia publiczny, należy zatem rozumieć je jako dotyczący ogółu ludzi, służący ogółowi, przeznaczony, dostępny dla wszystkich. Tym samym uprawnione jest stanowisko, iż w rozumieniu ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, reklamą będzie tylko takie działanie, które spowoduje rozgłoszenie ogółowi ludzi komunikatu o znakach towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe.

Wykładnia gramatyczna nie pozostawia zatem wątpliwości, iż podmiotem zobowiązanym będzie podmiot, który bezpośrednio rozpowszechnia reklamę publicznie.

W związku z powyższym Spółka zobowiązana jest do zapłaty podatku jedynie od wartości reklam zamieszczanych na łamach wydawanych przez siebie gazet, gdyż jedynie w tym przypadku jest podmiotem świadczącym usługę będącą reklamą napojów alkoholowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 132 ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1982r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (Dz. U. z 2007r. Nr 70, poz. 473 ze zm.), podmioty świadczące usługę będącą reklamą napojów alkoholowych wnoszą na wyodrębniony rachunek utworzony w tym celu przez ministra właściwego do spraw kultury fizycznej i sportu opłatę w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Treść art. 21 cyt. ustawy stanowi słowniczek pojęć, którymi posługuje się ustawodawca. W przedmiotowym słowniczku pojęć ustawodawca dokonuje tzw. legalnej wykładni definicji pojęć istotnych, ważnych dla danej regulacji ustawowej. W analizowanym przepisie szczególne znaczenie ma zwrot zawarty na samym początku art. 21: "użyte w ustawie określenia oznaczają", z czego pośrednio wynika, iż ich definicje zostały sporządzone przede wszystkim dla potrzeb cyt. ustawy jako względnie samodzielnej regulacji ustawowej i przenoszenie ich znaczenia na grunt innych ustaw nie może odbywać się w sposób automatyczny. W tym przedmiocie należy stosować podejście refleksyjne, systemowe, uwzględniające specyfikę merytoryczną i ewentualny zakres odesłań tych innych ustaw szczególnych do aktów.

Definicję pojęcia reklamy napojów alkoholowych zawiera art. 21 pkt 3 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez reklamę napojów alkoholowych rozumie się publiczne rozpowszechnianie znaków towarowych napojów alkoholowych lub symboli graficznych z nimi związanych, a także nazw i symboli graficznych przedsiębiorców produkujących napoje alkoholowe, nieróżniących się od nazw i symboli graficznych napojów alkoholowych, służące popularyzowaniu znaków towarowych napojów alkoholowych; za reklamę nie uważa się informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z literalnej wykładni art. 132 ust. 1 cyt. ustawy wynika, że obowiązek uiszczania opłat dotyczy tylko tych podmiotów, które (zgodnie z definicją reklamy napojów alkoholowych) reklamę rozpowszechniają (rozmieszczają na billboardach, w na łamach gazet, nadają przez radio i TV, itd.), nie zaś wykonują same prace pomocnicze towarzyszące procesowi reklamy. Zazwyczaj reklama ma na celu skłonienie do nabycia lub korzystania z określonych towarów czy usług, popierania określonych spraw lub idei.

Definicja zawarta w cyt. ustawie w istotny sposób rozszerza powszechnie ugruntowane w orzecznictwie pojęcie reklamy, za której element charakterystyczny uznaje się element namowy, perswazji nabycia tego a nie innego towaru, oddziaływania na emocje odbiorcy. Tymczasem definicja zamieszczona w cyt. ustawie za reklamę uważa każdą rozpowszechnianą publicznie informację, za wyjątkiem informacji używanych do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi. Z tak sformułowanej definicji można wnioskować, że każde działanie zmierzające do publicznego rozpowszechniania znaków towarowych napojów alkoholowych uznaje się za reklamę napojów alkoholowych. Z zakresu tego ustawodawca wyłączył tylko informacje używane do celów handlowych pomiędzy przedsiębiorcami zajmującymi się produkcją, obrotem hurtowym i handlem napojami alkoholowymi.

Z okoliczności przedstawionych przez Wnioskodawcę wynika, iż prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług reklamy na łamach wydawanych przez siebie gazet oraz prowadzi biuro ogłoszeń, które dokonuje m.in. zakupu hurtowego powierzchni reklamowych w gazetach zewnętrznych, a następnie nabytą powierzchnię odprzedaje podmiotom korzystającym z usług reklamy.

Jako podmiot na którym ciąży obowiązek podatkowy w podatku od reklamy napojów alkoholowych, zgodnie z art. 132 ust. 1 ustawy, Spółka dokonuje obliczenia i zapłaty podatku od reklamy napojów alkoholowych w wysokości 10% podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług wynikającej z tej usługi.

Wątpliwości Spółki budzi czy jest ona zobowiązana do zapłaty podatku od reklamy napojów alkoholowych również od reklam emitowanych na łamach gazet nie wydawanych przez Spółkę, a zamieszczanych w tych gazetach jedynie na zlecenie Spółki i odprzedawanych dla odbiorców ostatecznych.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy, tj. problemu związanego z obowiązkiem wniesienia opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych na łamach gazet, które nie należą do Spółki, stwierdzić należy, iż kluczową rolę w rozstrzygnięciu wskazanych we wniosku wątpliwości odgrywa art. 132 ust. 1 w związku z art. 21 pkt 3 ustawy. Z przepisów tych wynika, iż obowiązek uiszczania opłat dotyczy tych podmiotów, które publicznie rozpowszechniają reklamę napojów alkoholowych. Tymczasem z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, dokonując zakupu powierzchni reklamowych i odsprzedając ją klientom ostatecznym nie wykonuje powyższych czynności, tj. nie świadczy usług reklamowych - nie rozpowszechnia reklamy napojów alkoholowych. Bowiem podmiotem, który należy uznać za podmiot publicznie rozpowszechniający reklamę napojów alkoholowych jest kontrahent, od którego Spółka nabywa powierzchnię reklamową. Wnioskodawca zaś wykonuje jedynie usługi pośrednictwa polegające na dystrybucji powierzchni reklamowej na łamach gazet nienależących do Wnioskodawcy.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma obowiązku uiszczenia przedmiotowej opłaty, o której mowa w art. 132 ust. 1 cyt. ustawy w wysokości 10% podstawy opodatkowania świadczonych usług reklamowych, bowiem nie bierze udziału w świadczeniu usług będących reklamą napojów alkoholowych w rozumieniu art. 21 pkt 3 ustawy - nie jest nadawcą reklam emitowanych na łamach gazet nienależących do Spółki.

Analogicznie, biorąc pod uwagę powyższe przepisy ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, w oparciu o przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy również, iż Wnioskodawca jest zobowiązany do naliczenia i odprowadzenia opłaty z tytułu reklamy napojów alkoholowych emitowanych na łamach gazet będących jego własnością.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie