Temat interpretacji
Opodatkowanie 7% podatkiem od towarów i usług sprzedaży lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami garażowymi.
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 14 maja 2010r. Sygn. akt I FSK 607/09 (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu 3 sierpnia 2010r.) w sprawie ze skargi kasacyjnej Pani od wyroku WSA z dnia 15 stycznia 2009r. sygn. akt I SA/Rz 756/08 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 grudnia 2007r. (data wpływu 3 stycznia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla dostawy lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami garażowymi - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 3 stycznia 2008r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia właściwej stawki podatku VAT dla dostawy lokali mieszkalnych wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami garażowymi.
W dniu 31 stycznia 2008r. Dyrektor Izby Skarbowej działający z upoważnienia Ministra Finansów wydał dla Wnioskodawcy indywidualną interpretację znak: IBPP1/443-26/08/LSz uznając, że w przedmiotowej sprawie stawka podatku obniżona do wysokości 7% nie ma zastosowania do dostawy garaży, które zarówno w okresie do 31 grudnia 2007r., jak i od 1 stycznia 2008r., podlegają opodatkowaniu stawką podstawową 22% (zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT).
W opinii tut. organu 7% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali i tym samym sprzyjać miała zaspokajaniu właśnie mieszkaniowych potrzeb społeczeństwa. Nie są nią natomiast objęte stanowiące część składową sprzedawanego lokalu mieszkalnego garaże, których w świetle powołanych w ww. interpretacji indywidualnej przepisów nie można zaliczyć (obok izb) do tzw. pomieszczeń pomocniczych lokalu mieszkalnego, lecz zalicza się je do kategorii tzw. pomieszczeń przynależnych do tego lokalu.
Na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego z dnia 31 stycznia 2008r. znak IBPP1/443-26/08/LSz Wnioskodawca, złożył skargę z dnia 14 kwietnia 2008r. (data wpływu 21 kwietnia 2008r.), w której wniósł o uchylenie ww. interpretacji indywidualnej i uznanie sprzedaży części obiektów budownictwa mieszkaniowego (samodzielnych lokali mieszkalnych) wraz z przynależnymi garażami, jako podlegającą opodatkowaniu 7% podatkiem VAT zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w R. wyrokiem z dnia 15 stycznia 2009r. sygn. akt I SA/Rz 756/08 oddalił skargę Wnioskodawcy z dnia 14 kwietnia 2008r. (data wpływu 21 kwietnia 2008r.) na pisemną interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z dnia 31 marca 2008r. znak IBPP1/443-26/08/LSz.
Wnioskodawca od ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wniósł skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 lutego 2009r.
Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 14 maja 2010r. (data wpływu prawomocnego orzeczenia do tut. organu w dniu 3 sierpnia 2010r.) Sygn. akt I FSK 607/09 uchylił zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w R. z dnia 15 stycznia 2009r. sygn. akt I SA/Rz 756/08 oraz interpretację indywidualną z dnia 31 stycznia 2008r. znak IBPP1/443-26/08/LSz.
Dokonując przedmiotowego rozstrzygnięcia Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż Rozbieżność w niniejsze sprawie zachodzi w zakresie wykładni art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b/ ustawy o VAT. Przepis ten stanowi, że w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosuje się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych. Zdaniem Sądu I instancji, który w zaskarżonym wyroku zaakceptował pogląd Ministra Finansów, przedmiotowe garaże wydzielone ścianami w budynku mieszkalnym stanowią lokale użytkowe, a zatem podlegają opodatkowaniu stawką podstawową. Natomiast Skarżąca zajmowała stanowisko przeciwstawne twierdząc, że również przy sprzedaży tych garaży powinna być stosowana stawka preferencyjna określona w tym przepisie. W tym sporze racje należy przyznać stronie skarżącej. ()
Z punktu widzenia przepisów podatkowych sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z prawem do korzystania z tak wydzielonego miejsca postojowego powinna podlegać jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego. Nie można bowiem dzielić przedmiotu sprzedaży na poszczególne składniki tylko i wyłącznie z punktu widzenia przepisów podatkowych, skoro przepisy cywilnoprawne traktują taki przypadek jako jeden przedmiot obrotu. ()
Wbrew bowiem wywodom Sądu I instancji, zarówno miejsce postojowe, jak i pomieszczenie garażowe w omawianym stanie faktycznym nie może być samodzielnym, odrębnym od lokalu mieszkalnego, przedmiotem obrotu.
Zatem zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego należy stwierdzić, że pomieszczenie garażowe, znajdujące się w budynku mieszkalnym, nie jest lokalem użytkowym w rozumieniu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b/ ustawy o VAT, albowiem stanowiąc część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.
Wskutek powyższego, wniosek z dnia 28 grudnia 2007r. (data wpływu 3 stycznia 2008r.), wymaga ponownego rozpatrzenia przez tut. organ, gdyż zdaniem Sądu zarzut naruszenia prawa materialnego, podniesiony w skardze kasacyjnej, jest zasadny. Ponieważ nie ma naruszeń przepisów postępowania, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy, a zachodzi jedynie naruszenie prawa materialnego, Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 188 p.p.s.a. uchylił zaskarżone orzeczenie i rozpoznał skargę, uchylając zaskarżoną interpretację na podstawie art. 146 § 1 p.p.s.a..
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:
Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą sklasyfikowaną według Polskiej Działalności Gospodarczej jako obsługa nieruchomości (PKD 70). W ramach prowadzonej działalności jako deweloper, Wnioskodawca nabył grunt w woj. podkarpackim, na którym został wybudowany wielorodzinny czterokondygnacyjny podpiwniczony budynek mieszkalny składający się z 40 samodzielnych lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości. Do 26 lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą pomieszczenia w piwnicy i na strychu natomiast do 16 lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą pomieszczenia w piwnicy, na strychu oraz podziemne pomieszczenia garażowe. Podziału budynku na poszczególne lokale Wnioskodawca dokonał zgodnie z przepisami określonymi w ustawie z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali, który został stwierdzony zaświadczeniem wydanym przez Starostę. Zakończenie budowy oraz rozpoczęcie sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych nastąpiło w lutym 2007r. Ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych i ich sprzedaż dokonane były aktami notarialnymi.
Przy sprzedaży lokali mieszkalnych bez garaży Wnioskodawca stosował jednolitą stawkę 7% podatku od towarów i usług, natomiast przy sprzedaży lokali mieszkalnych z garażami stanowiącymi przynależne do lokalu części składowe została wyodrębniona wartość pomieszczenia garażowego, od której Wnioskodawca zastosował stawkę 22%. Natomiast od pozostałej części lokalu mieszkalnego Wnioskodawca zastosował stawkę 7% podatku od towarów i usług.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy przy sprzedaży lokali mieszkalnych wg przedstawionego stanu faktycznego wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami garażowymi zostały zastosowane prawidłowe stawki podatku od towarów i usług tj. 22% od pomieszczeń garażowych i 7% od pozostałej części lokalu mieszkalnego...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) do dnia 31 grudnia 2007r., stosuje się stawkę podatku w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.
Zgodnie z przepisem art. 2 pkt 12 ww. ustawy o VAT, budynek wybudowany przez Wnioskodawcę jest budynkiem wielomieszkaniowym PKOB 112, a zatem jest obiektem budownictwa mieszkaniowego. Dla prawidłowego określenia stawki podatku od towarów i usług niezbędna jest, zdaniem Wnioskodawcy ocena czy sprzedaż lokalu mieszkalnego wraz z przynależnym do niego pomieszczeniem garażowym stanowi jedną czynność opodatkowaną podatkiem VAT, czy też powyższą sprzedaż należy rozpatrywać dla potrzeb rozliczenia tego podatku jako poszczególne, odrębne od siebie czynności (pomieszczenie garażowe jako lokal użytkowy oraz lokal mieszkalny jako część obiektu budownictwa mieszkaniowego).
Zdaniem Wnioskodawcy pojęcia lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego nie zostały zdefiniowane w ustawie o podatku od towarów i usług, zatem można odwołać się do regulacji zawartych w ustawie z dnia 26 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. nr 80 poz. 903 ze zm.). W myśl art. 2 ust. 2 ww. ustawy o własności lokali samodzielnym lokalem mieszkalnym w rozumieniu ustawy jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokojeniu ich potrzeb mieszkaniowych. Natomiast w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy do lokalu mogą przynależeć, jako części składowe pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, w szczególności piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi. Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej dopóki trwa odrębna własność lokali. Stosownie natomiast do art. 3 ust. 3 ww. ustawy udział poszczególnego właściciela wyodrębnionego lokalu mieszkalnego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Odnosząc zatem przepisy ustawy o własności lokali do przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca stwierdza, iż regulacje te wyłączają możliwość podziału lokalu mieszkalnego z przynależnymi do niego pomieszczeniami piwnicy, strychu i garażu stanowiącymi jego części składowe w częściach na lokal użytkowy (garaż) oraz lokal mieszkalny.
W związku z tym na gruncie przepisów prawa cywilnego sprzedaż lokalu mieszkalnego z przynależnymi do niego jako część składowa pomieszczeniem garażowym jest traktowana jako jedna czynność nie można więc dokonywać sztucznego podziału takiej transakcji wyłącznie na potrzeby podatku od towarów i usług. W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż lokalu mieszkalnego według przedstawionego stanu faktycznego podlega opodatkowaniu jedna stawką 7% podatku od towarów i usług właściwą dla lokalu mieszkalnego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez odpłatną dostawę w myśl art. 7 ust. 1 powołanej ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie towarów zostało zdefiniowane przez ustawodawcę w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Należy przez nie rozumieć rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Podstawowa stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22%. Jej obniżenie możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy. Taką obniżoną stawkę dla niektórych czynności ustawodawca przewidział w art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem w okresie od dnia przystąpienia Rzeczypospolitej Polskiej do Unii Europejskiej do dnia 31 grudnia 2007r. stosowało się stawkę w wysokości 7% w odniesieniu do obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych.
Pod pojęciem obiekt budownictwa mieszkaniowego zgodnie z art. 2 pkt 12 powołanej wyżej ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2007r. - rozumie się budynki mieszkalne rodzinne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych: 111 - Budynki mieszkalne jednorodzinne, 112 - Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, ex 113 - Budynki zbiorowego zamieszkania - wyłącznie: budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.
Z uwagi na to, iż cyt. wyżej art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT utracił moc z dniem 31 grudnia 2007r., przepisami art. 1 pkt 1 lit. b) oraz pkt 9 lit. a), b), c) ustawy z dnia 19 września 2007r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz. U Nr 192, poz. 1382) wprowadzono w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług następujące zmiany od 1 stycznia 2008r. Cytowany wyżej art. 41 ust. 1 ww. ustawy otrzymał brzmienie: stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust.7, art. 120 ust.2 i 3, art. 122 i art. 129 ust.1.
Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności jako deweloper nabył grunt, na którym został wybudowany wielorodzinny czterokondygnacyjny podpiwniczony budynek mieszkalny składający się z 40 samodzielnych lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości. Do 26 lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą pomieszczenia w piwnicy i na strychu, natomiast do 16 lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą pomieszczenia w piwnicy, na strychu oraz podziemne pomieszczenia garażowe. Podziału budynku na poszczególne lokale Wnioskodawca dokonał zgodnie z przepisami określonymi w ustawie z dnia 24 czerwca 1994r., o własności lokali, który został stwierdzony zaświadczeniem wydanym przez Starostę. Zakończenie budowy oraz rozpoczęcie sprzedaży poszczególnych lokali mieszkalnych nastąpiło w lutym 2007r. Ustanowienie odrębnej własności lokali mieszkalnych i ich sprzedaż dokonane były aktami notarialnymi.
Przy sprzedaży lokali mieszkalnych bez garaży Wnioskodawca stosował jednolitą stawkę 7% podatku od towarów i usług, natomiast przy sprzedaży lokali mieszkalnych z garażami stanowiącymi przynależne do lokalu części składowe została wyodrębniona wartość pomieszczenia garażowego, od której Wnioskodawca zastosował stawkę 22%. Natomiast od pozostałej części lokalu mieszkalnego Wnioskodawca zastosował stawkę 7% podatku od towarów i usług.
W wydanym dla Wnioskodawcy orzeczeniu I FSK 607/09 z dnia 14 maja 2010r. NSA stwierdził, że należy odwołać się do ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r., Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Sprzedaż dotyczyła bowiem części budynku. Tenże akt prawny wprowadza dwie kategorie lokali, a mianowicie "samodzielny lokal mieszkalny" oraz "samodzielny lokal o innym przeznaczeniu". Zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy lokale te mogą stanowić odrębne nieruchomości. Zatem jako części budynków w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT mogą być przedmiotem dostawy. W konsekwencji należy uznać, że części budynków, nie wyodrębnionych w rozumieniu ustawy o własności lokali w samodzielny lokal mieszkalny lub samodzielny lokal o innym przeznaczeniu nie może być przedmiotem obrotu, a co za tym idzie nie może być towarem w rozumieniu ustawy o VAT, czyli nie może być przedmiotem czynności opodatkowanej.
Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.
Stosownie do treści art. 2 ust. 4 analizowanej ustawy do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi.
W dalszej części NSA stwierdził, że w przedmiotowej sprawie przedmiotem dostawy były samodzielne lokale mieszkalne będące odrębnymi nieruchomościami. W skład 16 lokali mieszkalnych jako ich części składowe przynależą pomieszczenia w piwnicy i na strychu oraz podziemne pomieszczenia garażowe. Zatem przedmiotem dostawy była niewątpliwie część budynku, która nie jest lokalem użytkowym. Sąd wskazał, że przedmiotem obrotu, a więc dostawy w przedmiotowej sprawie nie mogłyby być pomieszczenie garażowe, gdyż nie jest to samodzielny lokal o innym przeznaczeniu niż mieszkalne. Lokal ten nie został wyodrębniony w odrębną nieruchomość zgodnie z postanowieniami tej umowy. Ponieważ te garaże nie mogą być przedmiotem obrotu, nie mogą być traktowane jako odrębny towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.
W ocenie Sądu pomieszczenia garażowe, pomimo, że nie pełnią funkcji mieszkaniowych są jednak integralną częścią samodzielnego lokalu mieszkalnego. Sporny przepis art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT wyłącza spod opodatkowania według stawki obniżonej lokale użytkowe, a nie części budynku mieszkalnego nie pełniące funkcji mieszkaniowych.
W wyroku NSA podkreślił również, że ustawodawca wyłączając spod opodatkowania w ww. przepisie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o VAT według stawki obniżonej lokale użytkowe niewątpliwie zmierzał do obciążenia stawką podstawową części budynku wykorzystywaną w komercyjny sposób. Zatem chodzi o lokale sklepowe, lokale usługowe, czy też lokale biurowe i inne o zbliżonym charakterze. W chwili obecnej pomieszczenia garażowe dla mieszkańców są równie niezbędne jak piwnica, strych, czy suszarnia. W aktualnych realiach projektanci nowego budownictwa mieszkaniowego pomijają coraz częściej piwnice niż garaże, które wobec trudności z parkowaniem w miastach stają się niezbędne dla mieszkańców.
Reasumując NSA stwierdził, że pomieszczenie garażowe, znajdujące się w budynku mieszkalnym, nie jest lokalem użytkowym w rozumieniu art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o VAT, albowiem stanowiąc część składową samodzielnego lokalu mieszkalnego nie może być przedmiotem odrębnej od tego lokalu dostawy towarów.
Zatem w przedmiotowej sprawie sprzedaż 16 lokali mieszkalnych wraz z pomieszczeniami garażowymi będzie podlegać jednej stawce podatku VAT w wysokości 7%, właściwej dla sprzedaży lokalu mieszkalnego.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach