Temat interpretacji
Czy Zainteresowana powinna opodatkować sprzedaż działek budowlanych?
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 4 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 grudnia 2009 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 7 grudnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 1 lutego 2010 r. (data wpływu 4 lutego 2010 r.) o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawczyni mieszka we wsi K., gmina D., ma 54 lata, jest osobą samotną, ukończyła technikum rolnicze oraz Akademię Rolniczą. Zainteresowana posiada w ww. wsi gospodarstwo rolne o powierzchni około 6 ha, które zostało jej przekazane nieodpłatnie w 1985 r. aktem notarialnym przez rodziców. Przedmiotowe gospodarstwo rodzice Wnioskodawczyni kupili od Skarbu państwa w latach pięćdziesiątych. W 1991 r. zmarł tata Wnioskodawczyni i od tego czasu prowadziła ona gospodarstwo razem z mamą. Zainteresowana wskazała, iż była to, jak na samotną kobietę bardzo ciężka praca, tym bardziej, że wszystkie prace polowe wykonywała ona sama, przy pomocy sprzętu, który posiada. Ponadto mama Wnioskodawczyni dostała udaru mózgu i wymagała dodatkowej opieki ze strony Zainteresowanej.
W 2005 r. lekarz specjalista stwierdził, iż z uwagi na chorobę kręgosłupa, dalsza praca w gospodarstwie może być niebezpieczna dla zdrowia Wnioskodawczyni, łącznie z możliwością paraliżu. W związku z tym, Zainteresowana od czterech lat nie uprawia ziemi, oraz nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej nie dokonuje żadnych dostaw towarów, ani nie świadczy żadnych usług. W tym samym czasie Gmina uchwaliła Plan Zagospodarowania Przestrzennego, a Rada Gminy uchwałą Nr (...) zatwierdziła go. Dnia 31 stycznia 2006 r. w uchwalonym planie dokonano podziału gruntu i wydzielono część pod budownictwo jednorodzinne. Wnioskodawczyni postanowiła podzielić tę część na działki. Nie dokonywała jednak czynności doprowadzenia mediów do tych działek.
Wnioskodawczyni poinformowała, iż obecnie ww. grunty nie są przedmiotem dzierżawy, żeby nie rosły na nich chwasty uprawia je młody rolnik. Zainteresowana nie bierze od niego żadnych pieniędzy. Cały czas płaci podatek rolny i KRUS.
Wnioskodawczyni nigdy nie była podatnikiem podatku VAT, ani nie wystawiała żadnych faktur VAT. W 2007 r. sprzedała jedną działkę budowlaną i odprowadziła podatek VAT od tej transakcji do Pierwszego Urzędu Skarbowego. Po zapłaceniu tego podatku Wnioskodawczyni szukała jakiegoś wyjaśnienia, dlaczego zapłaciła tak duży podatek. Tym bardziej, że inni rolnicy też sprzedawali działki, a podatku nie zapłacili.
Zainteresowana wskazała, iż posiada gospodarstwo rolne już 22 lata, w związku z tym nie spekuluje ona tą ziemią. Ciężko na niej sama pracowała, straciła zdrowie musi przynajmniej dwa razy w roku chodzić na rehabilitację kręgosłupa, żeby chodzić i opiekować się chorą mamą. Wnioskodawczyni postanowiła odwołać się do Naczelnika Urzędu Skarbowego we W. Ponadto Wnioskodawczyni znalazła w Internecie System Informacji Prawnej, a w nim kilka interpretacji płacenia podatku VAT od towarów i usług, w podobnych sprawach jak jej, z których wynika, że nie powinna tego podatku płacić. Na koniec 2007 r. Pierwszy Urząd Skarbowy zwrócił Zainteresowanej pobrany podatek VAT.
W roku 2009 w październiku i listopadzie Zainteresowana sprzedała trzy działki budowlane 556/22 o pow. 0,1100 ha, 556/14 o pow. 0,0872 ha i 556/13 o pow. 0,0935 ha. Działki te zostały wydzielone z działki nr 556. Po dokonaniu sprzedaży Wnioskodawczyni zgłosiła się do Urzędu Skarbowego, żeby się dowiedzieć czy powinna płacić podatek VAT od ww. transakcji. W urzędzie poinformowano Zainteresowaną, że powinna wysłać wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej do właściwego organu dla województwa x w sprawie podatku VAT.
W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż grunt będący przedmiotem wniosku, tj. działka nr 556, obręb 0020, K., został podzielony na trzydzieści działek gruntów ornych, w tym odcinki drogi wewnętrznej. Jedną z działek podzieloną obecnie na działki nr 556/10, 556/11 i 556/12 Zainteresowana sprzedała w 2007 r. Do sprzedaży zostały przeznaczone kolejne trzy działki, tj. działki nr 556/13, 556/14 i 556/22.
Z tytułu oddania do używania przedmiotowych gruntów rolnikowi Zainteresowana nie otrzymuje od niego żadnego wynagrodzenia. Podatek rolny uiszcza we własnym zakresie. Do czasu oddania do używania ww. gruntów rolnikowi Wnioskodawczyni dokonywała zbioru i sprzedaży pochodzących z nich płodów rolnych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy Wnioskodawczyni powinna płacić podatek VAT od towarów i usług...
Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinna płacić podatku VAT od towarów i usług, gdyż nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej oraz nie jest i nie była płatnikiem VAT.
W opinii Zainteresowanej sprzedaż działek stanowiących majątek osobisty nie podlega VAT, a sprzedaż własnego majątku nie uznaje się za prowadzenie działalności gospodarczej. Sprzedaż działek z majątku własnego powinna podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, prawo unijne wykazuje, że podatnikiem VAT od towarów i usług jest osoba prowadząca działalność gospodarczą, dotyczy ona działalności producentów, handlowców, osób świadczących usługi itd. Wnioskodawczyni podkreśla, że gospodarstwo przekazali jej rodzice 24 lata temu. Tak długo jak mogła w nim pracować kosztem życia osobistego to czyniła to, ale już nie może, nie ma zdrowia oraz nie ma komu tego gospodarstwa przekazać. Po prostu życie zmusiło Wnioskodawczynię do sprzedaży tych działek.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:
- odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
- eksport towarów;
- import towarów;
- wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
- wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().
Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.
Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza na mocy ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, iż status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży gruntu jest podatnikiem podatku od towarów i usług, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej ustawy.
W przedmiotowej sprawie, na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o VAT, jednoznacznie przesądza, że działalność wykonywana przez rolników zawiera się w pojęciu działalności gospodarczej.
Art. 2 pkt 19 ustawy stanowi, iż przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Przez działalność rolniczą rozumie się na mocy art. 2 pkt 15 ustawy produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin in vitro, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42 -00.11), a także świadczenie usług rolniczych.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawczyni planuje sprzedaż trzech działek budowlanych nr 556/13, 556/14 i 556/22 przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zainteresowana wskazała, iż przedmiotowe działki, stanowiące część jej gospodarstwa rolnego, były przez nią wykorzystywane w działalności rolniczej dokonywała z tych gruntów zbioru i sprzedaży płodów rolnych.
Mając na uwadze powołaną wyżej definicję działalności gospodarczej, należy uznać, iż planowane przez Zainteresowaną transakcje mają związek z działalnością gospodarczą, bowiem osoba wykorzystująca grunty do celów rolniczych, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych. Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu.
Zatem, rolnik sprzedający grunt nie zbywa majątku osobistego, ale majątek składający się na przedsiębiorstwo rolne. Wobec powyższego, osoba taka dokonuje sprzedaży majątku związanego z przedmiotową działalnością gospodarczą (działalnością rolniczą) i jest z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, nie korzystającym ze zwolnienia od podatku, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.
W przedmiotowej sprawie wskazać należy, że z uwagi na fakt, iż Wnioskodawczyni wykorzystywała będący przedmiotem wniosku grunt w celu prowadzenia działalności rolniczej, tj. dokonywała z tych gruntów zbiorów i sprzedaży płodów rolnych, nie można uznać, że grunt ten jest majątkiem osobistym, który jak sama nazwa wskazuje służy do zaspokajania tylko i wyłącznie potrzeb osobistych (prywatnych).
Ponadto dla działek przeznaczonych pod zabudowę, które powstały w wyniku przekształcenia gruntów rolnych, istotne znaczenie ma, że czynności tej można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zamiar, jak również nie precyzuje pojęcia sposób częstotliwy, w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden raz). Dokonanie sprzedaży jednej działki jak i zamiar dokonania sprzedaży kolejnych wydzielonych niezabudowanych (przeznaczonych pod zabudowę) działek ma niewątpliwie charakter powtarzalny, a warunek zamiaru dokonania tych czynności w sposób częstotliwy zostaje tu wypełniony. Zatem, sprzedaż przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawczyni dokonywana będzie w warunkach wskazujących na nadanie tej sprzedaży zorganizowanego charakteru działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.
Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
W art. 43 ustawy, zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.
Z powyższego przepisu wynika, iż opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.
Zatem dostawa działek będących przedmiotem wniosku, nie może korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, bowiem w oparciu o plan zagospodarowania przestrzennego zostały one przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną.
Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy oraz opis sprawy stwierdza się, że planowana przez Zainteresowaną dostawa gruntów wykorzystywanych uprzednio w działalności rolniczej, jest czynnością podlegającą uregulowaniom zawartym w ustawie o podatku od towarów i usług i jako taka, podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wskazać ponadto należy, iż ww. transakcja zbycia nieruchomości przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną nie będzie korzystać również ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. W konsekwencji, dostawę przedmiotowych działek należy opodatkować, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, 22% stawką podatku.
Ponadto, w sprawie będącej przedmiotem wniosku należy zwrócić uwagę, iż analiza załączników dołączonych do wniosku nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Zainteresowaną, jest natomiast związany opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem, co wprost wynika z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu