Temat interpretacji

Czy sprzedając ww. działki o powierzchni 3 tys. m^²:
- osobie na poszerzenie gospodarstwa rolnego (wejdą w skład gospodarstwa rolnego),
- osobie nie na poszerzenie gospodarstwa rolnego (nie wejdą w skład gospodarstwa rolnego),
Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana , przedstawione we wniosku z dnia 14 marca 2009 r. (data wpływu 16 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 maja 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 31 maja 2009 r. o doprecyzowanie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca posiada 2 ha ziemi, którą zakupiła dla niego matka 10 lat temu. Grunt ten w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest sklasyfikowany pod usługi i przemysł, nie ma natomiast miejscowego planu zagospodarowania terenu, nie została również wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Wnioskodawca obecnie zamierza podzielić ww. grunt na działki o powierzchni 3 tys. m² każda. Przedmiotowy grunt był przed rokiem 2005 wydzierżawiany. Obecnie już nie jest wydzierżawiany część jest nieuprawiana (ugór), a część jest uprawiana na potrzeby własne. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, nie jest rolnikiem ryczałtowym, ziemię uprawia na potrzeby własne.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawca informuje, iż ww. nieruchomość została zakupiona w roku 1996 od spółdzielni produkcyjnej. Zainteresowany nie wykorzystywał przedmiotowego gruntu w działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Nie dokonywał również sprzedaży produktów rolnych pochodzących z upraw na tej nieruchomości. Ojciec udostępniał grunt na podstawie umowy dzierżawy przed rokiem 2005. Grunt ten będzie bez prawa zabudowy, ale będzie sklasyfikowany w studium z przeznaczeniem pod usługi, nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy. W wyniku podziału gruntu powstanie 6-10 działek po ok. 3 tys. m² każda. Zainteresowany ma zamiar sprzedawać 2 działki rocznie. Pieniądze przeznaczy na zakup ziemi od sąsiada lub na zakup maszyn i urządzeń oraz nawozów. W październiku 2008 r. Strona sprzedała 1 działkę. Wnioskodawca nie potrafi określić, czy w przyszłości będzie dokonywał kolejnych transakcji sprzedaży działek. Jeśli się zdecyduje, to może 2 działki rocznie o powierzchni ok. 3 tys. m², a pieniądze przeznaczy na zakup maszyn i urządzeń oraz nawozów lub na zakup ziemi od sąsiada.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedając ww. działki o powierzchni 3 tys. m^²:

• osobie na poszerzenie gospodarstwa rolnego (wejdą w skład gospodarstwa rolnego),

• osobie nie na poszerzenie gospodarstwa rolnego (nie wejdą w skład gospodarstwa rolnego),

Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien zapłacić podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez towary w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza ust. 2 powołanego artykułu obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pojęcie częstotliwości należy rozumieć jako zakładające powtarzalność czynności tego samego rodzaju. Przesłanki wskazujące na zamiar wykonywania pewnej czynności w sposób częstotliwy muszą istnieć w chwili wykonania usługi lub sprzedaży towaru.

Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji podatnik działał w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W związku z powyższym, nawet w przypadku, gdy sprzedaż dokonywana jest jednorazowo lecz okoliczności wskazują na to, że zamysłem oraz celem sprzedającego jest ponowne wykonywanie tej czynności w przyszłości w sposób częstotliwy, to uznać należy, iż dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT wykonywana jest działalność gospodarcza.

Ponadto, tut. Organ nadmienia, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku VAT jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 ze zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Według art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu ustawy, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Dzierżawa gruntu nierolniczego, rolniczego i leśnego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatne świadczenie (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Wydzierżawiający staje się podatnikiem począwszy od zawarcia pierwszej umowy dzierżawy, ale może korzystać ze zwolnienia podmiotowego ze względu na wysokość obrotów (art. 113 ww. ustawy) lub ze zwolnienia przedmiotowego wskazanego w § 13 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336), zgodnie z którym zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z treści opisanego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca posiada 2 ha gruntu sklasyfikowanego wg studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego pod usługi i przemysł. Przedmiotowa nieruchomość została zakupiona w roku 1996 i na podstawie zawartej umowy dzierżawy wykorzystywana była przez inny podmiot do roku 2005. Obecnie ww. grunt w części stanowi ugór, a w części jest uprawiany na potrzeby własne. Wnioskodawca zamierza dokonać podziału ww. grunt na działki o powierzchni 3 tys. m² każda, w wyniku którego powstanie 6-10 działek. Zainteresowany informuje, iż ma zamiar sprzedawać 2 działki rocznie. W październiku 2008 r. Strona sprzedała 1 działkę. Wnioskodawca nie potrafi określić, czy w przyszłości będzie dokonywał kolejnych transakcji sprzedaży działek (może 2 działki rocznie).

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz opis zdarzenia przyszłego zawarty we wniosku wskazać należy, iż Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Dokonując dostawy kilku działek (6-10) powstałych z podziału gruntu, uprzednio zakupionego na podstawie umowy kupna-sprzedaży, a następnie wydzierżawianego w celach zarobkowych, tj. skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych z tego tytułu, Zainteresowany wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Ponadto, grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, stwierdza się, że sprzedaż przedmiotowych działek będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, a dokonujący dostawy działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika wykonującego czynności podlegające opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy.

Stosownie do przepisu art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podstawowa stawka podatku VAT, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m. in. w art. 43 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwolniona od podatku jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego (miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego), a w przypadku ich braku inne akty ustanowione przez właściwe organy (studium uwarunkowań oraz decyzja o warunkach zabudowy), natomiast dopiero w przypadku braku wyżej wskazanych dokumentów - ewidencja gruntów.

Należy jednak wskazać, iż kwalifikowanie przeznaczenia gruntów w oparciu o dokumentację dotyczącą kształtowania i prowadzenia polityki przestrzennej nie leży w kompetencji organów podatkowych art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.).

Uwzględniając zatem opis zdarzenia przyszłego wskazujący, iż zakupiony grunt zgodnie z zapisami w studium uwarunkowań sklasyfikowany jest jako grunt pod usługi i przemysł, stwierdzić należy, iż dostawa nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy, podatnicy dokonujący dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę nie mogą również skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i ust. 9 cyt. ustawy.

W oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że transakcja sprzedaży przedmiotowych działek wydzielonych z gruntu, udostępnianego wcześniej w drodze czynności odpłatnej osobie trzeciej (czynności stanowiącej wykorzystanie towarów w celach zarobkowych), na podstawie umowy dzierżawy, wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT i tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, w omawianej sprawie, Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek od towarów i usług od dostawy przedmiotowych działek.

Bez znaczenia natomiast w przedmiotowej sprawie pozostaje cel, dla którego kupujący dokonuje jego zakupu - czy na poszerzenie swojego gospodarstwa rolnego, czy też na inny cel.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Natomiast, kwestia dotycząca zdarzenia przyszłego w podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy sprzedaży nieruchomości zostanie załatwiona odrębnym pismem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPB2/436-46/09-4/MK, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu