Temat interpretacji

Czy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zaliczyć należy usługę frachtu morskiego i opłaty portowe, czy jest to import usług?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Komandytowej, przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka sprowadza towar z Chin za pośrednictwem polskiej firmy spedycyjnej, która dokonuje:

• frachtu morskiego Chiny-Hamburg,
• odprawę celną w Hamburgu,
• spedycję drogową Hamburg-Polska.

Przedmiotową dostawę Zainteresowany traktuje jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, które należy udokumentować fakturą wewnętrzną.

Założenia:

1. data wystawienia faktury przez chińskiego kontrahenta 8 września 2008 r.,
2. wartość transakcji USD,
3. koszt frachtu i wszystkich opłat przed wpłynięciem towaru do Hamburga USD + zł ubezpieczenie polskie,
4. faktura polskiej firmy spedycyjnej za koszt z pkt 3 na kwotę zł netto, VAT 0%, zł brutto (przyjęty przez firmę spedycyjną kurs USD zł),
5. data odprawy w Hamburgu 10 października 2008 r.,
6. należności celne EUR,
7. nota księgowa od polskiej firmy spedycyjnej na należności celne na wartość zł (przyjęty przez firmę spedycyjną kurs EUR zł),
8. koszt wszystkich opłat w Hamburgu i transport do Polski EUR,
9. faktura polskiej firmy spedycyjnej za koszt z pkt 8 na łączną kwotę zł netto, zł brutto z rozbiciem na:
      - zł netto, VAT 0%, zł brutto (THC Hamburg EUR kurs EUR zł),   - zł netto, VAT 22% zł, zł brutto (transport Hamburg-Polska),
10. dostawa towaru do firmy 13 października 2008 r.

Sposób rozliczenia faktury wewnątrzwspólnotowej VAT dokonanej przez Wnioskodawcę:

1. data wystawienia faktury wewnętrznej 13 października 2008 r.,
2. kurs średni USD do przeliczenia wartości faktury chińskiej przyjęto z dnia 8 września 2008 r. (data wystawienia faktury przez chińskiego kontrahenta) i wynosi zł,
3. wartość towaru zł,
4. w fakturze uwzględniono dodatkowo poniesione koszty:
   -fracht morski i pozostałe koszty przed wpłynięciem do Hamburga (czyli zł netto wg faktury z pkt 3 założeń),   -cło . zł wg noty księgowej jak w pkt 7 złożeń,
5. łączna wartość faktury wewnętrznej zł netto, VAT 22% zł, łącznie . zł brutto.

Wystawiona z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów faktura wewnętrzna została ujęta po stronie podatku należnego, jak i naliczonego w miesiącu dostawy towaru do firmy, tj. w dniu 13 października 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zaliczyć należy usługę frachtu morskiego i opłaty portowe, czy jest to import usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy opodatkowania przyjąć należy cenę nabycia towaru (art. 31 ust. 5 ustawy), która obejmuje podatki, cła, opłaty i inne należności płacone w związku z nabyciem towarów. Natomiast koszty wyrażone w walucie obcej przelicza się według kursu średniego NBP ustalonego na dzień przeprowadzenia operacji gospodarczej (data wystawienia faktury na towar przez chińskiego kontrahenta, faktura zapłacona w 100% w dacie wystawienia).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl postanowień art. 2 pkt 7 ustawy, przez import towarów rozumie się przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium kraju.

Należy jednak zaznaczyć, że tylko wtedy, gdy określona procedura celna zostanie zakończona na terytorium Polski, będziemy mieli do czynienia z importem towarów (art. 36 ust. 1 ustawy). Jeśli natomiast procedura celna zostanie zakończona na terytorium innego państwa członkowskiego, import będzie dokonany w tym państwie. W przypadku, gdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego następuje na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego Wspólnoty, nie dochodzi do importu w rozumieniu przepisów ustawy.

Stosownie do dyspozycji art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Art. 9 ust. 2 ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. stanowił, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   type="a">    - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju art. 11 ust. 1 ustawy.

Powyższy warunek oznacza, iż przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z cyt. wyżej przepisu wynika również, iż dotyczy on przemieszczenia towarów dokonywanego przez podatnika podatku od wartości dodanej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca nabył towary od kontrahenta z Chin, co zostało udokumentowane wystawioną w dniu 8 września 2008 r. fakturą. Przedmiotowe towary zostały wprowadzone na terytorium Unii Europejskiej w Niemczech, gdzie polska firma spedycyjna dopełniła formalności związanych z importem dokonała w dniu 10 października 2008 r. odprawy towarów oraz uiściła należności celne. Następnie, zaimportowany towar z terytorium Niemiec został przywieziony przez polską firmę spedycyjną do magazynu w Polsce (w dniu 13 października 2008 r.).

Podkreślić należy, że Zainteresowany dla tej transakcji działał w innym państwie członkowskim (tj. na terytorium Niemiec) w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. O tym, czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podobnie jak podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt zarejestrowania się podmiotu dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. Nawet jeśli podmiot nie będzie zarejestrowany w tym państwie członkowskim jako podatnik podatku od wartości dodanej, to de facto wystąpi jako taki podatnik z uwagi na fakt wykonania czynności podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem, tj. importu towarów. Towary zostały zaimportowane przez Spółkę do Niemiec w ramach prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej). Dalsze przemieszczenie przez nią własnych towarów, uprzednio zaimportowanych i dopuszczonych do obrotu w Niemczech, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, zgodnie z art. 11 ustawy.

Wobec powyższego, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy, przemieszczenie własnych towarów z Niemiec do Polski zrównane jest z wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w Niemczech, a na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie podlegające opodatkowaniu według właściwych stawek podatku od towarów i usług.

W myśl art. 31 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest kwota, jaką nabywający jest obowiązany zapłacić.

Art. 31 ust. 2 stanowi, iż podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku;
2. wydatki dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Z powyższych przepisów wynika, że podstawę opodatkowania w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów określa się na podstawie ceny nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje kosztu wytworzenia przemieszczanych towarów. Poza zasadniczym elementem (cena nabycia, albo koszt wytworzenia), podstawa opodatkowania winna być powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku od towarów i usług (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy). A zatem, do podstawy opodatkowania, czyli ceny nabycia lub kosztu wytworzenia, należy włączyć uiszczone cło w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia, oraz winna ona być powiększona również o wydatki dodatkowe (w szczególności: prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia) pod warunkiem, że wydatki te są pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca jako podstawę WNT przyjął wartość towaru, jaka znajduje się na fakturze wystawionej przez kontrahenta z Chin, powiększając ją o zapłacone na terenie Niemiec cło, fracht morski i pozostałe koszty poniesione przed wpłynięciem towaru do Hamburga. Natomiast, nie zwiększył podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia o pozostałe koszty, np. transport do swojego magazynu.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdzić należy, iż dla ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, stosownie do art. 31 ust. 5 ustawy, Spółka winna była przyjąć cenę nabycia towaru, tj. kwotę należną dostawcy z kraju trzeciego (Chiny), oraz winna była powiększyć ją o należne cło, kierując się przesłankami wynikającymi z art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Wnioskodawca postąpił nieprawidłowo, wliczając do podstawy opodatkowania poniesione koszty frachtu morskiego i pozostałe koszty przed wpłynięciem do Hamburga, bowiem nie są one pobierane przez dostawcę towarów (art. 31 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Natomiast, Zainteresowany postąpił prawidłowo, nie wliczając do podstawy opodatkowania pozostałych kosztów, np. transportu z Niemiec do magazynu w Polsce.

Na mocy art. 2 pkt 9 ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, iż koszty związane z usługą frachtu morskiego i opłatami portowymi, związane z zaimportowanym przez Wnioskodawcę towarem na terytorium Niemiec, płaci on polskiej firmie spedycyjnej.

W związku z powyższym, biorąc pod uwagę przedstawiony przez Zainteresowanego stan faktyczny oraz brzmienie powołanych przepisów stwierdzić należy, iż z tytułu czynności będących przedmiotem zapytania, nie występuje import usług.

Tutejszy Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisywanym stanie faktycznym oraz we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W zakresie interpretacji dotyczącej stanu faktycznego w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie z dnia 20 października 2009 r. nr ILPP2/443-1015/09-3/SJ.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

Referencje

ILPP2/443-1015/09-3/SJ, interpretacja indywidualna

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu