Temat interpretacji

Obowiązek zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z przemieszczeniem do kraju towaru (samochodu) uprzednio zaimportowanego do innego państwa członkowskiego Wspólnoty.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług m. in. w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z przemieszczeniem do kraju towaru (samochodu) uprzednio zaimportowanego do innego państwa członkowskiego Wspólnoty- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 maja 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m. in. w zakresie obowiązku zapłaty podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w związku z przemieszczeniem do kraju towaru (samochodu) uprzednio zaimportowanego do innego państwa członkowskiego Wspólnoty.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 lipca 2008 r., na podstawie umowy kupna-sprzedaży, Wnioskodawca nabył na aukcji w USA - za pośrednictwem innej firmy - samochód Toyota Camry model 2008, używany, o przebiegu 17.934 mil i pierwszej rejestracji dokonanej w dniu 13 listopada 2007 r., za kwotę 18.585,00 USD + koszty transportu morskiego do Bremenhaven w wysokości 1.550,00 USD. W dniu 4 lipca 2008 r. dokonał przelewu kwoty 18.595,00 USD tytułem zapłaty za ww. auto, natomiast w dniu 12 sierpnia 2008 r. przekazał polskiemu pośrednikowi kwotę 1.550,00 USD za transport morski. W dniu 18 sierpnia 2008 r. samochód został zgłoszony - za pośrednictwem przedstawiciela finansowego - do wymiaru podatku importowego w Bremen, a przedstawiciel ten wystawił Wnioskodawcy rachunek na kwotę 1.714,14 euro, którą to należność Wnioskodawca przelał dnia następnego, tj. 19 sierpnia 2008 r. Następnie w dniu 3 września 2008 r. wystawiono na rzecz Wnioskodawcy fakturę za pierwsze badanie techniczne pojazdu (faktura na kwotę 169,00 zł), która została uregulowana gotówką.

W dniu 5 września 2008 r. Urząd Celny pobrał od Wnioskodawcy akcyzę w wysokości 7.478,00 zł oraz opłatę skarbową za poświadczenie wpłaty w kwocie 17,00 zł. Z kolei w dniu 8 września 2008 r. Wnioskodawca uiścił opłatę recyklingową w wysokości 500,00 zł, wraz z opłatą bankową w wysokości 30,00 zł, a następnie, po zweryfikowaniu całej tej dokumentacji, Urząd Miejski (Wydział Spraw Obywatelskich) - nie żądając zaświadczenia o obowiązku, bądź braku obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług - zarejestrował przedmiotowy pojazd (opłata w wysokości 245,00 zł). Następnie Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji środków trwałych. W dniu 15 września 2008 r. polski pośrednik uczestniczący w przedmiotowej transakcji wystawił Wnioskodawcy fakturę, pobierając prowizję za sprowadzenie samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca powinien zapłacić podatek od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru...

Zdaniem Wnioskodawcy, brak jest podstaw by zapłacić podatek od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru. Nie jest bowiem, jak wskazał, podatnikiem podatku od wartości dodanej w Niemczech. Stanowisko swoje oparł na informacji zawartej w Biuletynie VAT 20/2008 z 15 października 2008 r., str. 60, gdzie stwierdzono, że art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług ma zastosowanie w sytuacji, kiedy podatnik łącznie spełnia następujące warunki:

• jest podatnikiem podatku od wartości dodanej w innym państwie członkowskim,
• w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa zaimportował towar na terytorium innego państwa członkowskiego,
• towar został następnie przetransportowany do Polski w celu wykorzystania go w działalności podatnika.

Na potwierdzenie tego stanowiska wskazał tezę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 18 stycznia 2008 r. sygn. akt I SA/Lu 689/07, w świetle której, przepis art. 11 ust. 1 stanowi o podmiocie, który jest podatnikiem podatku od wartości dodanej i dokonuje importu towaru w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa. Nie stanowi o podmiocie, który staje się podatnikiem podatku od wartości dodanej z tytułu dokonanego importu. Według Wnioskodawcy ww. przepis ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy podatnik podatku od towarów i usług przemieszcza towar z innego państwa członkowskiego, w którym jest zarejestrowany jest jako podatnik podatku od wartości dodanej. Jak podkreślono w piśmie uzupełniającym do wniosku, Wnioskodawca nie działa jako podatnik podatku od wartości dodanej w państwie członkowskim importu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:



1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika (brzmienie obowiązujące do dnia 30 listopada 2008 r.),
2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a)
   - z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

W myśl art. 103 ust. 3 ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 99 ust. 9 i 10, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego na rachunek urzędu skarbowego.

Na podstawie ust. 4 tego artykułu, przepis ust. 3 stosuje się również w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, od których podatek jest rozliczany zgodnie z art. 99 ust. 1-3 lub 8, jeżeli środek transportu ma być przez nabywcę zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlega rejestracji, a jest użytkowany na terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył w państwie trzecim (USA) - dla potrzeb prowadzonego przedsiębiorstwa - samochód, który został dopuszczony do obrotu (zgłoszony do wymiaru podatku importowego w Bremen za pośrednictwem przedstawiciela finansowego) na terytorium Niemiec. Następnie samochód ten został przemieszczony z terytorium Niemiec na terytorium kraju i wprowadzony do ewidencji środków trwałych.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów, a przede wszystkim art. 11 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że w związku z przemieszczeniem przez Wnioskodawcę ww. pojazdu na terytorium kraju z innego państwa członkowskiego w celu wykorzystywania go w prowadzonej działalności gospodarczej, wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uregulowane w tym przepisie. Tym samym stanowiąc czynność, którą uznaje się za wykonaną za wynagrodzeniem, powinno być opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawki właściwej dla nabytego towaru (tu: pojazdu samochodowego). W związku ze szczególnymi regulacjami, które zawiera ustawa o podatku od towarów usług w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowego nabycia nowych środków transportu lub innych środków transportu, Wnioskodawca winien dokonać zapłaty podatku z tytułu tej czynności, stosując się do dyspozycji cyt. wyżej art. 103 ust. 4 ustawy w zw. z ust. 3 tego artykułu, o ile nabyty pojazd samochodowy miał być przez niego zarejestrowany na terytorium kraju lub jeżeli nie podlegał rejestracji, a miał być użytkowany na terytorium kraju.

Jednocześnie należy wskazać, że moc wiążąca powołanego przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie zamyka się tylko w obrębie sprawy, w której zostało wydane (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). Wynika to również z treści art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270), który przesądza, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia. W związku z powyższym tut. organ rozstrzygnięcie wynikające z niniejszej interpretacji indywidualnej oparł na zindywidualizowanym stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, będąc nim związanym oraz stosując powszechnie obowiązujące przepisy prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, ul. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsku, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Wniosek ORD-IN

Treść w pliku PDF

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy