Temat interpretacji
Konieczność skorygowania faktury na której posłużono się (sprzedawca i nabyca) NIP-em z prefiksem UE, w przypadku, gdy żadnej ze stron nie nadano tego numeru
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2008 r. (data wpływu 13 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu zapisu numeru NIP na fakturach VAT dokumentujących transakcje krajowe jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku towarów i usług w zakresie sposobu zapisu numeru NIP na fakturach VAT dokumentujących transakcje krajowe.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą indywidualną działalność gospodarczą i jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Nie jest natomiast zarejestrowany jako podatnik VAT UE na potrzeby wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i nie dokonuje tego typu transakcji. W dniu 18 września 2008 r. Zainteresowany wystawił na rzecz polskiego podmiotu fakturę za wykonaną na terytorium Polski usługę. Nabywca tej usługi również nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE. Z treści wystawionej za pomocą programu komputerowego faktury, obok prawidłowych numerów NIP, przez przypadek znalazły się poprzedzające przedmiotowe numery symbole PL. Dane na fakturze są zgodne z wymogami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), w szczególności § 9 ww. rozporządzenia.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie.
Czy w świetle art. 106 ust. 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz § 9 i § 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), tak wystawiona faktura, ze względu na poprzedzenie właściwych numerów NIP oznaczeniami PL, w sytuacji, gdy żaden z kontrahentów nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE, zawiera pomyłkę w oznaczeniu stron umowy, a tym samym, czy konieczne jest wystawienie faktury korygującej...
Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 17 wyżej powołanego rozporządzenia, fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. Co prawda z przepisu wynika wprost, że korekcie podlega każdy błąd faktury, jednakże należy zauważyć, że wszystkie oznaczenia identyfikujące strony transakcji są prawidłowe. Prawidłowo oznaczony został w szczególności NIP kontrahentów, a samo poprzedzenie go oznaczeniem PL nie powoduje, że stał się błędny. Należy zauważyć, że w ustawie o podatku VAT nie ma wprost wyartykułowanego zakazu poprzedzenia numeru NIP symbolem PL, a jedynie zobowiązanie skierowane w kierunków podatników VAT UE, aby w transakcjach wewnątrzwspólnotowych posługiwali się właśnie takim oznaczeniem. Tym samym, tak wystawiona faktura w opisanym stanie faktycznym nie jest obarczona pomyłką wymagającą wystawienia faktury korygującej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 96 ust. 11 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny jest obowiązany umieszczać numer identyfikacji podatkowej na fakturach oraz w ofertach. W myśl art. 97 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności. Przepis ust. 1 stosuje się również do podatników w rozumieniu art. 15 innych niż wymienieni w ust. 1 i osób prawnych niebędących podatnikami w rozumieniu art. 15, u których wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów przekroczyła kwotę, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, oraz tych, którzy zamierzają skorzystać z możliwości określonej w art. 10 ust. 6 (art. 97 ust. 2 ustawy). W art. 97 ust. 3 ustawy wskazano, że przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, podlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy nabywając usługi, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowani na potrzeby podatku na terytorium kraju, jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług.
Natomiast na podstawie przepisu art. 97 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE, z zastrzeżeniem ust. 5.
Stosownie do zapisu art. 97 ust. 10 ustawy podmioty, o których mowa w ust. 1 i 2, zarejestrowane jako podatnicy VAT UE, które uzyskały potwierdzenie zgodnie z ust. 9, przy dokonywaniu wewnątrzwspólnotowego nabycia lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub przy nabywaniu usług, o których mowa w art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, podają numer, pod którym są zidentyfikowane na potrzeby podatku, są obowiązane do posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej poprzedzonym kodem PL.
Według art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Na mocy art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określił w drodze rozporządzenia szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania.
W myśl przepisu § 9 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.
W ust. 10 tego przepisu zastrzeżono, iż w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.
Z powyższych przepisów wynika, iż umieszczanie na fakturze VAT numeru identyfikacji podatkowej z oznaczeniem PL obligatoryjne jest w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych (art. 97 ust. 10 usatwy), natomiast faktura potwierdzająca dokonanie transakcji na terytorium kraju, powinna zawierać co najmniej elementy określone w § 9 ust. 1 rozporządzenia (w tym przypadku NIP sprzedawcy), co nie wyklucza zamieszczania na fakturze dodatkowych informacji o nim.
Zatem, podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE nie narusza obowiązujących w zakresie podatku od towarów i usług przepisów umieszczając kod PL przed numerem NIP na fakturach VAT dokumentujących sprzedaż krajową.
Jednak, biorąc pod uwagę powyższe przepisy w ocenie tut. Organu niedopuszczalne jest posługiwanie się numerem poprzedzonym kodem PL przez podatników do tego nieuprawnionych. W przypadku, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia wystawia się fakturę korygującą.
Wobec powyższego Wnioskodawca nie mógł na fakturze, która została wystawiona na inny polski podmiot i dotycząca czynności podlegającej opodatkowaniu na terytorium kraju, posłużyć się numerem NIP poprzedzonym kodem PL zarówno w danych swoich jak i nabywcy, gdyż numer taki nie został im nadany. Stąd też konieczność wystawienia przez Zainteresowanego faktury korygującej, która sprostuje dane w zakresie numerów identyfikacji podatkowej.
Tut. Organ pragnie zauważyć, iż z dniem 1 grudnia 2008 r. (z wyjątkami określonymi w art. 15 tej ustawy) weszła w życie ustawa z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), którą zmieniono brzmienie art. 97 ust. 4 Naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podmiot, który dokonał zawiadomienia zgodnie z ust. 1, jako podatnika VAT UE, oraz rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.
Wniosek ORD-IN
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu