Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 25.07.2008 r. (data wpływu 28.07.2008 r.), uzupełnionego w dniu 17.10.2008 r. na wezwanie nr IPPP1/443-1441/08-2/SM z dnia 01.10.2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z wniesieniem aportem przedsiębiorstwa (z wyłączeniami) do spółki kapitałowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.07.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku VAT naliczonego w związku z wniesieniem aportem przedsiębiorstwa (z wyłączeniami) do spółki kapitałowej. Wniosek został uzupełniony w dniu 17.10.2008 r. na wezwanie nr IPPP1/443-1441/08-2/SM z dnia 01.10.2008 r. (data doręczenia 09.10.2008 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się świadczeniem usług księgowych m.in. obsługą księgową funduszy inwestycyjnych. Jako przyszły wspólnik zamierza wnieść prowadzone przez niego przedsiębiorstwo tytułem wkładu niepieniężnego do handlowej spółki osobowej (dalej: Spółka). Przedmiotem wkładu będzie całe przedsiębiorstwo obejmujące w szczególności posiadane aktywa, takie jak znak towarowy, wyposażenie (komputery, infrastruktura biurowa), prawa i obowiązki wynikające z zawartych kontraktów, pracowników. Z przedmiotu aportu wyłączone zostaną natomiast dwie nieruchomości (składnikiem wnoszonego przedsiębiorstwa nie będą nieruchomości). Jedna z tych nieruchomości jest nieruchomością komercyjną, wynajmowaną innej firmie i wobec tego nie jest ona wykorzystywana do prowadzenia zasadniczej działalności firmy (obsługa funduszy inwestycyjnych), natomiast druga to mieszkanie zaadaptowane na biuro przedsiębiorstwa.

Z ww. uzupełnienia do wniosku wynika ponadto, że podstawowym przedmiotem działalności przedsiębiorstwa jest działalność rachunkowo-księgowa (PKD 69.20Z). Działalnością uboczną przedsiębiorstwa (firmy księgowej) jest też wynajem jednej z powyższych nieruchomości - nieruchomości komercyjnej. Z najmu nieruchomości komercyjnej przedsiębiorstwo uzyskuje dochód w wysokości 596,47 zł w skali miesiąca (tj. przychód z najmu 4.500,00 zł minus amortyzacja 3.903,53 zł). Wszystkie przychody za miesiąc wrzesień aportowanego przedsiębiorstwa wynoszą 193.472,87 zł, a średniomiesięczny zysk przedsiębiorstwa za okres od stycznia do sierpnia 2008 roku wynosi 38.186,00 zł. Zatem przychody z najmu nieruchomości w przychodach ogółem stanowią 2,3%, a dochód z najmu w dochodach ogółem wynosi 1,56%, co oznacza, że nie mają one istotnego znaczenia dla prowadzonej podstawowej działalności przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie

Czy czynność wniesienia aportem przedsiębiorstwa z wyłączeniami (przedmiotem wyłączenia będą dwie nieruchomości nie mające istotnego znaczenia dla prowadzonej działalności) do spółki kapitałowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i w konsekwencji, czy Spółka nie będzie miała obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego przy zakupie składników majątkowych (towarów, wyposażenia oraz środków trwałych) wchodzących w skład aportowanego majątku?

Zdaniem wnioskodawcy:

Wyłączenie z przedmiotu aportu (przedsiębiorstwa) dwóch nieruchomości nie mających istotnego znaczenia dla działalności tego przedsiębiorstwa, nie wpłynie na kwalifikację przedmiotu aportu jako przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, a zatem czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym, wnoszący aport nie będzie miał obowiązku dokonywania korekty podatku naliczonego przy zakupie składników majątkowych wchodzących w skład aportowanego przedsiębiorstwa z wyłączeniami.

Pytanie nie dotyczy obowiązku kontynuowania korekty w zakresie składników majątkowych stanowiących środki trwale wchodzące w skład aportowanego oddziału, w którym to przypadku obowiązek dokonywania korekty wynika z art. 91 ust. 9 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy o VAT przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans. Z powołanego przepisu wynika, iż aport przedsiębiorstwa nie podlega ustawie o VAT.

Definicję przedsiębiorstwa zawiera artykuł 551 KC który stanowi, że przedsiębiorstwo to zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, obejmujący w szczególności składniki wymienione w tym przepisie. Definicja ta jest powszechnie i zgodnie stosowana dla określenia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Należy jednak mieć także na uwadze treść art. 552 KC, zgodnie z którym czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przepis ten wyraźnie zezwala stronie dokonującej czynności prawnej (stronom umowy) na wyłączenie określonego składnika przedsiębiorstwa. W tej kwestii Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 08 stycznia 1997 r. (sygn. akt I ACr 527/96), stwierdził, iż Wyłączenie z przekazania poszczególnych składników jego mienia nie oznacza, że czynność prawna nie obejmuje zbycia przedsiębiorstwa (art. 552 k.c.). Taki pogląd wyrażają również inne sądy, urzędy, a także przedstawiciele doktryny.

W doktrynie prawa panuje zgodność co do tego, że w przedsiębiorstwie można wyróżnić składniki podstawowe i podrzędne, a zbycie przedsiębiorstwa musi obejmować owe elementy istotne, podstawowe. Ze względu na funkcjonalną jedność elementów składających się na przedsiębiorstwo, czynność prawna winna się odnosić przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Tak więc dla zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu przedmiotowo-funkcjonalnym konieczne jest zbycie podstawowych składników tego przedsiębiorstwa oraz stworzenie nabywcy możliwości dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa za pomocą tych składników, wraz z pozbawieniem zbywcy przedsiębiorstwa takich możliwości.

Skutek w postaci zbycia przedsiębiorstwa należy wiązać z przeniesieniem co najmniej tych jego elementów, z którymi związana jest klientela, rozumiana jako zdolność pozyskania odbiorców (klientów), określonych rodzajem prowadzonej przez zbywcę działalności gospodarczej. Przeniesienie klienteli stanowi miarodajne kryterium oceny przejęcia funkcji spełnianych przez dane przedsiębiorstwo. Klientela obiektywnie wyznacza bowiem składniki przedsiębiorstwa nie dające się zastąpić z punktu widzenia prowadzenia określonej działalności gospodarczej.

Należy zatem stwierdzić, iż czynność prawna dotycząca przedsiębiorstwa - z uwagi na funkcjonalną jedność wszystkich elementów - powinna odnosić się, jeżeli nie do całego przedsiębiorstwa, to przynajmniej do tej jego części, która kształtuje jego określoną działalność. Poza nawiasem czynności nie mogą pozostać zatem te jego elementy, bez których działalność przedsiębiorstwa nie mogłaby się odbywać na tych samych zasadach, tracąc swój aktualny obraz.

Odnosząc powyższe rozważania do analizowanego stanu faktycznego należy określić charakter i istotę przedsiębiorstwa, które ma być przedmiotem aportu do spółki osobowej. Niewątpliwie dla dalszego prowadzenia przedsiębiorstwa w dotychczasowym kształcie przejęcie organizacji, rynku zbytu (klienteli), praw z tytułu zawartych kontraktów, wiedzy pracowników i ich kontaktów z klientami ma zasadnicze znaczenie. Wyłączenia z transakcji dotyczyć będą natomiast jedynie dwóch nieruchomości, tj. składników majątku, które nie są decydujące dla prowadzenia dotychczasowej działalności. Należy w związku z powyższym podkreślić, iż wyłączenie wskazanych składników majątku przedsiębiorstwa spod czynności zbycia nie narusza charakteru przedsiębiorstwa jako całości zdolnej do dalszego efektywnego działania w zakresie księgowej obsługi funduszy inwestycyjnych. Wyodrębnienie wyżej wymienionych składników wchodzących w skład przedsiębiorstwa nie spowoduje bowiem, iż nie będzie ono mogło realizować celów, do jakich zostało powołane i straci charakter przedsiębiorstwa.

Taka interpretacja kwestii wyłączenia składników majątku z przedmiotu aportu, którym jest przedsiębiorstwo, została wyrażona również przez:

• Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 08 stycznia 1997 r. (sygn. akt I ACr 527/96),

• Sąd Apelacyjny, w wyroku z dnia 17 stycznia 2006 r. (sygn. akt. I ACa 2135/05),

• Sąd Najwyższy, w wyroku z dnia 17 października 2000 r. (sygn. akt I CKN 850/98),

• Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 8 kwietnia 2003 r. (sygn. akt IV CKN 51/01),

• Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 28 listopada 2006 r. (sygn. akt I FSK 267/06),

• R.T. S w publikacji Zdolność aportowa przedsiębiorstwa - (Przegląd Prawa Handlowego nr .../97, str. 29),

• B. S w publikacji Sytuacja prawna nieruchomości wchodzącej w skład przedsiębiorstwa - (Rejent nr ../96, str. 81).
  
  

Przyjęta w art. 6 pkt 1 ustawy VAT opcja wyłączenia z opodatkowania zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans wymaga uznania, jak wskazuje art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (wcześniej art. 5(8) VI Dyrektywy), że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa, jego nabywca jest traktowany jako następca prawny podatnika dokonującego zbycia. Zgodnie bowiem z art. 19 ww. Dyrektywy w przypadku przekazania jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca, i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W art. 91 ust. 9 ustawy VAT przewidziano takie następstwa prawne. Przepis ten bowiem stanowi, że w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans, o którym mowa wart. 6 pkt 1, korekta (podatku naliczonego) określona w art. 91 ust. 1-8 ustawy VAT jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa. Tym samym zbycie nie skutkuje w sferze wcześniejszych odliczeń podatku dokonanych przez zbywcę, co pozostaje w zgodzie z zasadą neutralności VAT.

Reasumując, jeżeli w chwili nabycia składników majątku, podatnikowi wnoszącemu aportem przedsiębiorstwo z wyłączeniami przysługiwało prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na związek ze sprzedażą opodatkowaną to należy uznać, że późniejsze przekazanie przedsiębiorstwa jako wkładu do spółki prawa handlowego nie pozbawia zbywcy prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem tych składników. Odmienna interpretacja podważałaby bowiem sens art. 91 ust. 9 ustawy VAT.

Brak konieczności dokonywania korekty podatku odliczonego od składników majątkowych wnoszonych aportem w ramach przedsiębiorstwa lub oddziału samobilansującego potwierdził m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, który w piśmie z dnia 03.04.2007 r. (nr lII-2/4430-1156/VAT/06/AT), stwierdził: Zgodnie natomiast z art. 91 ust. 9 ww. ustawy w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), o którym mowa w art. 6 pkt 1, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału). Tym samym zbycie przedsiębiorstwa nie skutkuje w sferze wcześniejszych odliczeń podatku dokonanych przez podatnika (zbywcę) nakładając jednak na nabywcę - jako beneficjenta prawi obowiązków zbywcy - obowiązek dokonywania stosownych korekt w zakresie podatku naliczonego. W dalszej części uzasadnienia Dyrektor Izby Skarbowej powołał się na treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 21.02.2007 r. sygn. akt I SA/Łd 1948/06, w którym WSA stwierdził m.in., że szeroki zakres podmiotowy przepisu art. 91 ust. 7 ustawy wiąże się z regulacjami VI Dyrektywy Rady Wspólnot Europejskich z dnia 17.05.1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC), a w szczególności jej art. 17 ust. i art. 20 ust. 2. Zgodnie z ww. orzeczeniem bez znaczenia w przypadku aportu jest to, że nabywca towarów lub środków trwałych będzie dalej wykorzystywał je w działalności gospodarczej opodatkowanej, poza przypadkami zbycia całego przedsiębiorstwa lub zakładu samodzielnie sporządzającego bilans. Sąd jednocześnie wskazał, że przy dokonywaniu korekty podatku naliczonego należy uwzględnić dyspozycję przepisu art. 163 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podobnie wypowiedział się również Naczelnik Małopolskiego Urzędu Skarbowego, który w piśmie z dnia 14.09.2007 r. (nr PO2/443-117/07/75010), powielając argumentację przytoczoną we wspomnianym wcześniej piśmie, stwierdził, iż Zakładając, że planowane wyodrębnienie organizacyjne majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będzie spełniać funkcję oddziału, samodzielnie sporządzającego bilans - w rozumieniu przepisów ustawy o rachunkowości, należy stwierdzić, że do jego dostawy (wniesienia w formie aportu) znajdzie zastosowanie regulacja art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. A zatem do opisanego przypadku nie będzie stosować się przepisów art. 91, ust. 4-7 ustawy o VAT, co oznacza, iż nie wystąpi konieczność korekty odliczonego uprzednio podatku naliczonego od nabywanych składników majątku przez wnoszącego oddział jak uważa Wnioskodawca. Do powyższego przypadku znajdzie natomiast zastosowanie regulacja art. 91, ust. 9 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału), o których mowa w art. 6, pkt 1, korekta określona w art. 91, ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału).

Reasumując, wniesienie do handlowej spółki osobowej wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa z wyłączeniem dwóch nieruchomości wskazanych w opisie stanu faktycznego nie będzie stanowiło, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT czynności opodatkowanej podatkiem VAT. W związku z tym, nie będzie również miało wpływu na prawo do odliczenia podatku naliczonego przez wnoszącego wkład.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 22 ustawy - ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży, należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Pojęcie dostawy towarów ustawodawca zdefiniował w art. 7 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z tym przepisem pod pojęciem tym należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Wniesienie aportu (wkładu niepieniężnego) do spółek prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów następuje tutaj przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) samodzielnie sporządzającego bilans.

Pojęcie transakcji zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu).

Przepisy ustawy nie definiują terminu przedsiębiorstwo. Z tej przyczyny dla celów określenia zakresu pojęcia przedsiębiorstwo wykorzystuje się regulację zawartą w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej. Wyłączenie więc ze zbycia istotnych elementów przedsiębiorstwa powoduje, że mamy do czynienia ze sprzedażą sumy składników majątkowych, a nie ze sprzedażą przedsiębiorstwa. Jeśli natomiast wyłączone ze zbycia składniki przedsiębiorstwa nie mają istotnego znaczenia dla funkcjonowania przedsiębiorstwa jako takiego, wówczas czynność taka na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uznana będzie za sprzedaż przedsiębiorstwa, chociaż nie obejmuje ona wszystkich jego składników.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo zajmujące się świadczeniem usług księgowych, m.in. obsługa księgową funduszy inwestycyjnych. Jako przyszły wspólnik zamierza wnieść prowadzone przedsiębiorstwo tytułem wkładu niepieniężnego do handlowej spółki osobowej. Przedmiotem aportu będzie całe przedsiębiorstwo obejmujące w szczególności aktywa, takie jak znak towarowy, wyposażenie (komputery, infrastruktura biurowa), prawa i obowiązki wynikające z zawartych kontraktów, pracowników. Z przedmiotu aportu wyłączone zostaną dwie nieruchomości jedna wynajmowana innej firmie (nie wykorzystywana do prowadzenia zasadniczej działalności firmy), natomiast druga to mieszkanie zaadoptowane na biuro przedsiębiorstwa.

Zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie z przedmiotu aportu tych dwóch nieruchomości nie mających istotnego znaczenia dla działalności tego przedsiębiorstwa nie wpłynie na kwalifikację przedmiotu aportu jako przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Nie zostanie naruszony charakter przedsiębiorstwa jako całości zdolnej do dalszego efektywnego działania w zakresie księgowej obsługi funduszy inwestycyjnych. Wyodrębnienie przedmiotowych składników nie spowoduje bowiem, iż nie będzie ono mogło realizować celów, do jakich zostało powołane.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że jeśli warunki wynikające z przepisu art. 551 i art. 552 ustawy Kodeks cywilny zostaną spełnione, zamierzona czynność będzie nosiła znamiona zbycia przedsiębiorstwa, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Zatem o ile składniki majątku wchodzące w skład przedsiębiorstwa będącego przedmiotem aportu były (u zbywcy) i będą (w handlowej spółce osobowej) wykorzystywane wyłącznie do czynności podlegających opodatkowaniu, to obowiązek korekty odliczonego podatku naliczonego związanego z nabytymi składnikami majątkowymi przedsiębiorstwa nie wystąpi.

Gdyby podatnik dokonywał sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku, szczegółowe zasady sporządzania korekt podatku naliczonego (w odniesieniu do towarów handlowych i środków trwałych) wynikałyby z art. 91 ustawy. W myśl art. 91 ust. 9 w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zakładu (oddziału) o których mowa w art. 6 pkt 1, korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana odpowiednio przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zakładu (oddziału).

Ponadto należy zwrócić uwagę, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). A zatem Minister Finansów nie jest uprawniony (ani zobowiązany) do oceny stanowiska, czy przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa cywilnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.