Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlanych i infrastruktury związanej z robotami zewnętrznymi oraz zagospodarowaniem terenu jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania robót budowlanych i infrastruktury związanej z robotami zewnętrznymi oraz zagospodarowaniem terenu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka zawarła umowę na wykonanie prac związanych z budową osiedla mieszkaniowego, ustalając wynagrodzenie ryczałtowe określone w kwocie netto. Zakres prac stanowiących przedmiot umowy określa dokumentacja techniczna, którą stanowią projekty budowlane budynków mieszkalnych, zamieszkania zbiorowego z garażami indywidualnymi w kondygnacji piwnic oraz zbiorowymi pod płytą zieloną, pomiędzy zespołami budynków. Do obowiązków wykonawcy należą także roboty z rozbiórką i organizacją placu budowy, roboty drogowe, sieci: kanalizacji deszczowej, wodociągowej, kanalizacyjno-sanitarnej, oświetlenie zewnętrzne oraz zagospodarowanie terenu: ukształtowanie terenu, zieleń, ogrodzenie i elementy małej architektury.

Dokumentacja techniczna określa: powierzchnię całkowitą 37.221,35 m², powierzchnię mieszkalną w budynkach 20.941,82 m², pow. garaży indywidualnych 2.337,15 m² i pow. garaży zbiorowych 3.715,75 m².

Obiekt sklasyfikowano wg PKOB 112. Zamawiający uzyskał zatwierdzenie projektu budowlanego i pozwolenie na budowę zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami obiekt o kategorii XIII.

Integralna część umowy stanowi harmonogram rzeczowo-finansowy zawierający szczegółowy opis robót.

W harmonogramie tym wyodrębniono:

1. roboty zewnętrzne (rozbiórka i organizacja placu budowy, roboty drogowe oraz wykonanie sieci),
2. zagospodarowanie terenu (ogrodzenie, zieleń, ukształtowanie terenu, mała architektura),
3. roboty na poszczególnych budynkach, w skład których wchodzą: roboty ziemne garaże i piwnice, garaże zbiorowe, roboty budowlane na poszczególnych kondygnacjach dachu, windy, daszki nad wejściem do latek, balustrady oraz instalacje wewnętrzne.
   
   

Fakturowanie całości wykonywanych robót budowlanych potwierdzonych przez inspektora nadzoru następuje 2 razy w miesiącu. Spółka stosowała 7% stawkę do wszystkich robót w budynkach mieszkalnych łącznie z garażami w piwnicach oraz garażami zbiorowymi pod płytą zieloną. Natomiast do wykonania infrastruktury zagospodarowania terenu 22%.

Jednocześnie Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tej sprawie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. W uzyskanej interpretacji IP-PP2-443-239/08-4/IK stanowisko Spółki uznano za nieprawidłowe. Na tej podstawie Spółka dokonała stosownych korekt, rozliczając roboty wskaźnikiem udziału powierzchni garażowej w ogólnej powierzchni budynków. Zamawiający Spółki zawarł także z innym wykonawcą umowę na wykonanie prac związanych z budową innego budynku mieszkalnego wielorodzinnego o takiej samej konstrukcji i rozwiązaniach architektonicznych, jak budynki Spółki tj. z garażami i komórkami dla lokatorów na poziomie -1 budynku oraz zespołu garaży dla mieszkańców wykonawca zwrócili się także do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z wnioskiem o wydanie interpretacji w sprawie stosowania stawki VAT do robót na tym obiekcie do robót w budynku mieszkalnym łącznie z garażami w piwnicach oraz parkingu przy budynku należy stosować 7% stawkę VAT, natomiast do wykonania infrastruktury stawkę VAT 22%. W uzyskanej interpretacji takie stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• robót w budynkach mieszkalnych wraz z robotami związanymi z wykonaniem garaży indywidualnych w piwnicach oraz garaży zbiorowych pod płytą zieloną?
• robót związanych z wykonaniem infrastruktury (roboty zewnętrzne, zagospodarowanie terenu)?
  
  

Zdaniem Spółki do robót w budynkach mieszkalnych łącznie z garażami w piwnicach oraz garażami zbiorowymi pod płytą zieloną należy stosować stawkę 7%, natomiast do wykonania infrastruktury i zagospodarowania terenu 22%. Spółka wykonuje roboty budowlane polegające na budowaniu wielorodzinnych domów mieszkalnych tj. roboty w budynkach mieszkalnych i roboty związane z wykonaniem garaży indywidualnych w piwnicach oraz roboty związane z wykonaniem garaży zbiorowych pod płytą zieloną. Roboty te dokumentowane są fakturami, których wykonane usługi klasyfikowane są jako roboty budowlane realizowane w budynkach o symbolu PKOB 112. Zdaniem Spółki uznanie budynków mieszkalnych za obiekty budownictwa mieszkaniowego skutkuje tym, iż wszystkie roboty budowlane związane z jego budową korzystają z obniżonej do 7% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%.

Stosownie do art. 41 ust. 12 powołanej ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r. 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się - w myśl ust. 12 lit. a cyt. przepisu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12 lit. b ww. ustawy nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300m2;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m2.
   
   

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej ww. limity, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12 lit.c ustawy).

Ponadto zgodnie z § 5 ust. 1a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

1. robót budowlano-montażowych oraz remontów i robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiektów sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych,
2. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 12 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty i remonty, obiekty lub ich części oraz lokale nie są objęte tą stawką na podstawie art. 41 ust. 12-12c ustawy.
  
  

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Z treści znowelizowanych przepisów wynika więc, iż preferencyjna, 7% stawka podatku nie dotyczy stawek stosowanych do budowy, remontów i konserwacji obiektów infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, co oznacza, iż roboty te począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r., ze względu na utratę mocy przepisu przejściowego, jakim był w tym zakresie art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a) cyt. ustawy, podlegają opodatkowaniu według stawki 22%.

Z kolei celem właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego i co się z tym wiąże stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, Wnioskodawca winien uwzględniać regulacje wynikające z przywołanego art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wskazać należy także, iż zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Natomiast z uregulowań zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.), wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie się budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach (art. 3 pkt 1 lit. a) i pkt 2).

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie precyzują terminu lokal użytkowy. W związku z tym, należy posiłkować się definicją lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.), która stanowi, że samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Do lokalu mieszkalnego przynależeć mogą, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet bezpośrednio do niego nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, zwane dalej pomieszczeniami przynależnymi, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż (art. 2 ust. 4 w/w ustawy).

Garaże zwane pomieszczeniami przynależnymi, mimo iż stanowią część składową lokalu mieszkalnego w rozumieniu ww. ustawy, jak również lokale użytkowe, nie są przeznaczone na stały pobyt ludzi i nie służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż uznanie danego budynku mieszkalnego za obiekt budownictwa mieszkaniowego skutkuje tym, iż wszelkie roboty budowlane i budowlano-montażowe związane z jego budową korzystają z obniżonej do wysokości 7% stawki podatku VAT.

Odnosząc zatem wskazane regulacje prawne do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, iż od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z art. 41 ust. 12 w zw. z ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 5 ust. 1a) cyt. rozporządzenia Ministra Finansów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania preferencyjnej 7% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do całości robót polegających na realizacji (budowie) obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części (zaklasyfikowanych do symbolu PKOB 112), w których znajdą się zarówno przyszłe lokale mieszkalne, jak i użytkowe (tj. garaże indywidualne w piwnicach).

Natomiast odnośnie garaży zbiorowych pod płytą zieloną należy stwierdzić, iż w sytuacji, gdy nie stanowią one integralnej części obiektu budownictwa mieszkaniowego, o którym mowa w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług (przepisy obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r.), tj. usytuowane będą poza bryłą budynku i jeżeli stanowić będą odrębny obiekt budowlany (nie mieszczący się zgodnie z PKOB w dziale 11), roboty budowlane związane z ich realizacją nie korzystają ze stawki 7%, ale podlegają opodatkowaniu wg stawki podstawowej 22%.

Odnośnie robót związanych z wykonaniem infrastruktury, przeprowadzonych poza bryłą budynku tj. robót zewnętrznych (rozbiórka, przygotowanie placu budowy, roboty drogowe, wykonanie sieci) i zagospodarowania terenu, ogrodzenia, ukształtowania terenu, zieleni i elementów małej architektury) należy stwierdzić, że skoro nie dotyczą one obiektów zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z definicją zawartą w art. 41 ust. 12a-12c oraz w art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług nie korzystają z preferencyjnej 7% stawki podatku i są opodatkowane zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wg stawki podstawowej 22%.

Końcowo podkreślić należy, iż kwestie dotyczące zaklasyfikowania budynków wskazanych we wniosku do właściwego grupowania statystycznego, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska dotyczącego klasyfikacji przedmiotowych budynków jak i klasyfikacji statystycznej świadczonych usług, a niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o PKOB wskazane przez Wnioskodawcę w opisie stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.