Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2008r. (data wpływu 15 kwietnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu nabytego w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2008r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntu nabytego w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Strona wraz z mężem prowadziła gospodarstwo rolne od 1975 r., które to otrzymali na podstawie aktu notarialnego od rodziców męża i użytkowali je na prawach współwłasności małżeńskiej. W związku ze śmiercią męża Wnioskodawczyni i na skutek postanowienia sądu rejonowego w Płocku o stwierdzeniu nabycia spadku z dnia 21 października 2004r., majątek został rozdzielony po 1/3 między Stronę oraz dwójkę dzieci, kształtując stosunek majątkowy w następujący sposób: 4/6 przypadło Wnioskodawczyni, 1/6 synowi oraz 1/6 córce.

Na podstawie aktu notarialnego z dnia 08 sierpnia 2002r. zniesiono współwłasność pomiędzy Wnioskodawczynią i synem a córką.

Na mocy tego aktu córka odłączyła przypadającą jej część majątku tj. 1/6, która stała się jej odrębną własnością, zaś reszta majątku (5/6) pozostała odrębną współwłasnością Wnioskodawczyni i jej syna.

W październiku 2007r. działka należąca do Strony i jej syna została zagospodarowana na cele budowlane na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez radę miasta. Do tego czasu działka ta miała przeznaczenie na działalność rolną i jako taka była użytkowana.

Dnia 31 marca 2008r. dokonano sprzedaży powyższej działki budowlanej.

Wnioskodawczyni nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie musi ona uiszczać podatku od towarów i usług ponieważ nie jest i nie była w przeszłości podatnikiem tego podatku oraz dlatego, iż działka która była przedmiotem sprzedaży została nabyta przez Stronę i jej męża aby być użytkowaną na cele gospodarstwa rolnego, a nie obrotu nieruchomościami, co potwierdza jej ponad 30-letnia eksploatacja jako grunt rolny. Ponadto Wnioskodawczyni wraz z synem nie prowadzi sprzedaży nieruchomości w sposób ciągły ani zorganizowany, ponieważ nie posiada do tego uprawnień.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym pojęcie działalności gospodarczej obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionej definicji wynika w pierwszej kolejności, iż dotyczy ona podmiotów, które zajmują się działalnością w sposób profesjonalny. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę m.in. takich sformułowań, jak: producent, czyli ten kto produkuje jakieś dobra materialne; handlowiec: osoba zajmująca się handlem, tj. działalność polegająca na nabywaniu jakiś dóbr, usług, walorów, w celu sprzedaży, wynajmowania ich, odstępowania za jakąś cenę; usługodawca, czyli podmiot świadczący usługi. Jednoznacznie są to osoby, które mają zamiar stałego prowadzenia określonej działalności, czyniąc to w sposób powtarzalny, wielokrotny czy częstotliwy. A zatem podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten, kto dokonuje czynności handlu, produkcji, świadczenia usług także wówczas, gdy czynność ta dokonywana jest przez niego jednorazowo, lecz w taki sposób, że wyraźnie wynika z niej zamiar handlu, świadczenia usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarem w myśl przepisu art. 2 pkt 6 ww. ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na uwagę zasługuje także fakt, iż uznanie osoby za podatnika w myśl ustawy, uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, gdy czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Uzasadnionym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników, nawet jeżeli wykonują czynność dostawy towarów, jeśli zbywają część majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego sprzedaży. Warunkiem uznania danej osoby za podatnika jest jej stałe zaangażowanie w prowadzoną działalność. Mając na uwadze powyższe, uzasadnionym wydaje się twierdzenie, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów.

W niniejszej sprawie Wnioskodawczyni sprzedała grunt, który został zagospodarowany na cele budowlane na podstawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego przez radę miasta. Do tego czasu działka ta miała przeznaczenie na działalność rolną i jako taka była wykorzystywana.

W świetle wyżej cytowanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawca sprzedając niezabudowaną działkę będzie podatnikiem podatku od towarów i usług od tej czynności, ponieważ prowadził gospodarstwo rolne.

Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, korzysta ze zwolnienia od opodatkowania.

W związku z powyższym Podatniczka z tytułu zbycia tej działki nie skorzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy w/cyt. art. 43 ust. 1 pkt 9 w/w ustawy.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, że Strona w przedmiotowej sprawie jest zobowiązana do naliczenia kupującemu i odprowadzenia do urzędu skarbowego podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży niezabudowanej działki rolnej.

Uwzględniając powyższe, postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.