Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2008r. (data wpływu 1 kwietnia 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2008r. (data wpływu 25 czerwca 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości- jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2008r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2008r. (data wpływu 25 czerwca 2008r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie tut. organu z dnia 20 czerwca 2008r. znak: IBPP1/443-541/08/JP.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/2 części prawa użytkowania wieczystego:

1. nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działki nr 2141/223 nieposiadającej pokrycia w planie zagospodarowania przestrzennego, sklasyfikowanej jako inne tereny zabudowane;
2. nowo utworzonej nieruchomości niezabudowanej, powstałej z podziału działki nr 2141/223, nieposiadającej pokrycia w planie zagospodarowania przestrzennego, sklasyfikowanej jako inne tereny zabudowane.
   
   

Działki te znajdują się na terenach przemysłowych miasta przeznaczonych pod działalność usługową. Na wstępnym projekcie podziału działki nr 2142/223 znajdują się budynki, które zostały wyburzone we własnym zakresie systemem gospodarczym.

Współwłasność prawa wieczystego użytkowania została nabyta przez Wnioskodawcę w roku 1995. Działki wcześniej opisane, do których posiada współwłasność prawa wieczystego użytkowania, nie były wykorzystywane i związane w żaden sposób w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, a opłaty z tytułu ich posiadania, jakie były wnoszone na rzecz instytucji publiczno-prawnych były uiszczane ze środków własnych. Nie były też zaliczane jako koszty uzyskania przychodu w jakikolwiek sposób.

Ponadto ww. stan faktyczny został poszerzony o następujące informacje:

• Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej;
• nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT;
• działka została nabyta w celu prowadzenia na niej działalności gospodarczej, która nie została podjęta z powodu braku środków finansowych;
• przyczyną podziału była chęć wydzielenia części działki, na której posadowione są urządzenia nadawczo odbiorcze, należące do jednej z sieci GSM, która to część dalej pozostanie w użytkowaniu Wnioskodawcy;
• działka okresowo była wynajmowana na rzecz osób trzecich. W związku z zawartymi umowami Wnioskodawca nie był czynnym podatnikiem podatku VAT, nie wystawiał i nie wystawia z tytułu umów najmu i dzierżawy faktur VAT, nie ponosił wydatków uprawniających go do odliczenia podatku VAT oraz nie składał deklaracji VAT 7;
• działki w okresie ich posiadania przez Wnioskodawcę nie były gruntami rolnymi ani przeznaczonymi pod działalność rolniczą. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym;
• działka mająca być przedmiotem sprzedaży jest i pozostanie niezabudowana;
• Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów mających na celu podniesienie wartości nieruchomości;
• Wnioskodawca w przeszłości nie dokonywał sprzedaży innych działek;
• środki uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na potrzeby własne;
• prawo wieczystego użytkowania zostało ustalone na rzecz poprzedniego użytkownika, w roku 1990 (przed nabyciem nieruchomości przez Wnioskodawcę);
• Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, lecz nie są one przeznaczone do sprzedaży, ponieważ użytkowane są do celów prywatnych;
• Wnioskodawca posiada również prawo własności użytkowania wieczystego części innych działek (do sprzedaży przedmiotowo zwolnionych od podatku VAT), które wchodzą w skład nieruchomości obejmującej również działkę 2141/223. Nieruchomość ta jako jedna całość (prawa wieczystego użytkowania wszystkich działek) jest przeznaczona do sprzedaży jako jedna transakcja. Nieruchomość ta została nabyta jako jedna całość w roku 1995 bez prawa do odliczenia podatku naliczonego (podatek taki nie wystąpił).
  
  

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży opisanych działek sprzedaż taka nie podlega podatkowi od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości niezabudowanej nie przeznaczonej pod zabudowę nie podlega podatkowi od towarów i usług, ponieważ nie jest wykonywana w sposób wskazujący na zamiar wykonywanie jej w sposób częstotliwy, a w szczególności w formie prowadzenia działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Jak wynika z art. 2 pkt 6 tejże ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Prawo użytkowania wieczystego uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać zbycia udziałów w prawie wieczystego użytkowania gruntu, które w świetle powyższych uregulowań prawnych, mimo iż nie zostało wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT traktuje się jak dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, bowiem użytkowanie wieczyste daje użytkownikowi prawo do dysponowania rzeczą jak właściciel.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, podział działki, najem na rzecz osób trzecich, wyburzenie budynków posadowionych na działce, stanowią część tych transakcji i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy jak najbardziej uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Tym samym również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną w sposób ciągły dla celów zarobkowych stanowi działalność gospodarczą.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem w 1/2 części prawa użytkowania wieczystego:

1. nieruchomości niezabudowanej, składającej się z działki nr 2141/223 nieposiadającej pokrycia w planie zagospodarowania przestrzennego, sklasyfikowanej jako inne tereny zabudowane;
2. nowo utworzonej nieruchomości niezabudowanej, powstałej z podziału działki nr 2141/223, nieposiadającej pokrycia w planie zagospodarowania przestrzennego, sklasyfikowanej jako inne tereny zabudowane.
   
   

Działki znajdują się na terenach przemysłowych miasta przeznaczonych pod działalność usługową. Z planu zagospodarowania przestrzennego wynika, iż działki stanowią inne tereny zabudowane, jednakże faktycznie są niezabudowane, gdyż budynki znajdujące się na nieruchomości zostały wyburzone przez Wnioskodawcę we własnym zakresie systemem gospodarczym.

Współwłasność prawa wieczystego użytkowania Wnioskodawca nabył w 1995r. w celu prowadzenia na nieruchomości działalności gospodarczej, która jednak nie została podjęta z braku środków finansowych. Nieruchomość okresowo była wynajmowana na rzecz osób trzecich. Przyczyną podziału nieruchomości była chęć wydzielenia części działki, na której posadowione są urządzenia nadawczo odbiorcze należące do jednej z sieci GSM, która to część nadal pozostanie w użytkowaniu Wnioskodawcy.

Ponadto Wnioskodawca podaje, że posiada jeszcze inne nieruchomości, które nie są przeznaczone do sprzedaży jak również prawo własności użytkowania wieczystego części innych działek (do sprzedaży przedmiotowo zwolnionych od podatku VAT), które wchodzą w skład nieruchomości obejmującej również działkę 2141/223 nieruchomość ta (prawa użytkowania wieczystego wszystkich działek) jest przeznaczona do sprzedaży jako jedna transakcja. Działki w momencie sprzedaży będą niezabudowane.

W konsekwencji uznać należy, że przedmiotowa nieruchomość została nabyta nie na cele osobiste, a celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem, sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów działalności gospodarczej Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu udziału w prawie wieczystego użytkowania. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany. Nie mniej jednak jak stwierdzono powyżej o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nie istotny jest rezultat.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

Wnioskodawca twierdzi również, iż nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym, a podjęte przez niego działania nie są związane z działalnością gospodarczą, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych rozpoczęcie działalności gospodarczej, obecnie wynajem.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada powszechności opodatkowania, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Jak stanowi wskazany już wcześniej przepis art. 5 ust. 2 ustawy o VAT czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on udziały w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich do celów zarobkowych, co stanowi w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarczą.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu (udziału w prawie użytkowania wieczystego), jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania nabytej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego gruntu w celu rozpoczęcia działalności gospodarczej, podział nieruchomości, czerpanie zysków z tytułu wynajmu gruntu i zamiar sprzedaży nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego wielu działek) wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę (w przedmiotowej sprawie mamy jak najbardziej do czynienia z terenem budowlanym, wręcz w planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość sklasyfikowana jest jako inne tereny zabudowane, gdyż na gruncie znajdowały się budynki, które jednak Wnioskodawca wyburzył we własnym zakresie. Są to tereny przemysłowe miasta przeznaczone pod działalność usługową).

Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jednocześnie, podatnik dokonujący dostawy przedmiotowych gruntów nie może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Reasumując sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wskazanych we wniosku nieruchomości, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższych transakcji, występuje w charakterze podatnika.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dyrektor tut. Izby Skarbowej zaznacza także, że organ podatkowy nie dokonuje oceny załączonych do akt sprawy dokumentów, a interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dokonuje wyłącznie w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w treści wniosku, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 1, 2 i 3 ustawy Ordynacja podatkowa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.