Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 kwietnia 2008 r. (data wpływu 23 kwietnia 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 lipca 2008 r. (data wpływu 9 lipca 2008 r.) i z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 17 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty w Polsce podatku w wysokości 22% z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2008 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismami z dnia 7 i 15 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty w Polsce podatku w wysokości 22% z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zamierza Pan zakupić na terytorium Stanów Zjednoczonych nowy lub używany (jednoroczny) samochód osobowy. Nie prowadzi Pan działalności gospodarczej, samochód nabywa jako osoba fizyczna. Pojazd zostanie sprowadzony przez Pana do Niemiec, a następnie do Polski. Z tytułu importu opłaci Pan na terytorium Niemiec cło i podatek obowiązujący w tym państwie. Po odprawie przedmiotowy pojazd zostanie przemieszczony na terytorium Polski w celu rejestracji i użytkowania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie :

Zdaniem Wnioskodawcy, nie powinien Pan płacić podatku od towarów i usług w wysokości 22% od wartości samochodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4 rozumie się w myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zapis ust. 2 ww. artykułu wskazuje, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie ma miejsce pod warunkiem, że:

1. dostawcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług prowadzący działalność gospodarczą (art. 15 wskazanej wyżej ustawy) lub podatnik podatku od wartości dodanej,
2. nabywcą towarów jest podatnik podatku od towarów i usług prowadzący działalność gospodarczą (art. 15 ustawy) lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika, bądź też osoba prawna niebędąca podatnikiem.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma również miejsce, gdy dokonujący dostawy, jak i nabywca towarów nie są podatnikami, o których mowa wyżej, a przedmiotem nabycia są nowe środki transportu (ust. 3 tegoż artykułu).

Pojęcie nowego środka transportu zostało zdefiniowane w treści art. 2 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do zapisu art. 2 pkt 10 lit. a) za nowy środek transportu należy uznać przeznaczony do transportu osób lub towarów pojazd lądowy wymieniony w poz. 1-4, 9, 10 lub 15-20 załącznika nr 1 do ustawy, napędzany silnikiem o pojemności skokowej większej niż 48 centymetrów sześciennych lub o mocy większej niż 7,2 kilowatów, jeżeli przejechał nie więcej niż 6.000 kilometrów lub od momentu dopuszczenia jego do użytku upłynęło nie więcej niż 6 miesięcy; za moment dopuszczenia do użytku pojazdu lądowego uznaje się dzień, w którym został on pierwszy raz zarejestrowany w celu dopuszczenia do ruchu drogowego lub w którym po raz pierwszy podlegał on obowiązkowi rejestracji w celu dopuszczenia do ruchu drogowego w zależności od tego, która z tych dat jest wcześniejsza; jeżeli nie można ustalić dnia pierwszej rejestracji pojazdu lądowego lub dnia, w którym podlegał on pierwszej rejestracji, za moment dopuszczenia do użytku tego pojazdu uznaje się dzień, w którym został on wydany przez producenta pierwszemu nabywcy, lub dzień, w którym został po raz pierwszy użyty dla celów demonstracyjnych przez producenta.

Ponadto, w świetle art. 11 ust. 1 tej ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Mając na uwadze treść art. 9 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż każde przemieszczenie nowego środka transportu pomiędzy krajami Unii Europejskiej, któremu towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel, stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie, które podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Natomiast zapis powołanego wyżej art. 11 ust. 1 wskazanej ustawy uzależnia uznanie przemieszczenia towarów należących do podatnika z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów od tego, czy towary te będą służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Z przedstawionego w złożonym wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że w przyszłości dokona Pan przemieszczenia na terytorium kraju samochodu, który uprzednio zostanie zaimportowany na terytorium Niemiec. Na terytorium Niemiec dokona Pan odprawy celnej, opłaci cło i podatek od wartości dodanej. Ponadto w złożonym wniosku wskazano, że samochód ten nie będzie służyć na terytorium kraju czynnościom wykonywanym przez Pana jako podatnika.

Analiza treści złożonego wniosku w konfrontacji z powołanymi przepisami prowadzi do stwierdzenia, iż dokonane przez Pana przemieszczenie samochodu osobowego z terytorium Niemiec na terytorium kraju, mimo że będzie dotyczyć nowego środka transportu (lub używanego), nie jest wewnątrzwspólnotowym nabyciem przemieszczeniu z Niemiec do Polski nie towarzyszy przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel, samochód nie będzie służyć czynnościom wykonywanym przez Pana jako podatnika na terytorium kraju (przemieszcza osoba fizyczna na własne potrzeby).

Wobec powyższego przemieszczenie to nie spowoduje obowiązku zapłaty w Polsce podatku w wysokości 22% z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (samochodu).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.