Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 04.02.2008 r. (data wpływu 17.03.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania stawki w wysokości 0% w stosunku do transakcji WDT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17.03.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji niezbędnej do zastosowania stawki w wysokości 0% w stosunku do transakcji WDT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem, którego jednym z głównych przedmiotów działalności jest produkcja płyt DVD, które są sprzedawane i wywożone z terytorium Polski.

W prowadzonej działalności gospodarczej często zdarza się, iż Spółka dokonuje dostaw wewnątrzwspólnotowych, dla których stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 0%.

Warunkiem opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów według preferencyjnej stawki 0% jest spełnienie wymogów art. 42 ustawy o podatku od towarów i usług. Strona dokonuje poprzez spedytora dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy.

Po dokonaniu dostawy w posiadaniu Spółki pozostaje kopia faktury wraz z dokumentem WZ zawierającym specyfikację towaru oraz dowód zapłaty. Dodatkowo Spółka otrzymuje podpisane przez nabywcę zbiorcze potwierdzenie odbioru towaru, w którym ujęty jest m.in. numer faktury, ilość towarów i wartości. Natomiast często zdarza się, iż dokument przewozowy C Spółka otrzymuje w znacznie późniejszym terminie lub nie otrzymuje tegoż dokumentu w ogóle na skutek zaginięcia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 o podatku od towarów i usług (Dz.U.Nr 54, poz. 535 ze zm.), wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 % pod warunkiem, że: 1) podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspółnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów; 2) podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. Na podstawie ust. 3 art. 42 ww. ustawy dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w

przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2. kopia faktury,

3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Z kolei w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust 35, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Zgodnie z powołanymi powyżej przepisami, Spółka jest uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0%, jeżeli przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy jest w posiadaniu dowodów potwierdzających jednoznacznie wywóz towarów poza terytorium Polski, w wykonaniu wewnątrzwspólnntowej dostawy towarów. Należy zauważyć, że istotą przywoływanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju. Obowiązująca ustawa o VAT przyjmuje katalog dokumentów, które potwierdzają dokonanie wywozu i jego dostawę na terytorium innego państwa UE, który unormowany jest w w/cyt art. 42 ust. 3. Zatem, dowodami dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy mogą być w zasadzie dokumenty wyraźnie wskazane w ww. przepisie. Jednakże ustawodawca w przedmiotowej ustawie za pomocą art. 42 ust. 11 wprowadził pewne odstępstwa w tym zakresie. Tak więc, z treści przepisu ust. 11 art. 42 wynika, że jeżeli dowody wykonania dostaw wewnątrzwspólnotowych, o których mowa w art. 42 ust. 3, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru. W związku z powyższym należy uznać, że ewentualne braki dokumentacji określonej w art. 42 ust. 3, mogą być uzupełnione dokumentami, o których mowa w art. 42 ust. 11 ww ustawy o VAT. Z przepisu jasno wynika, że jeżeli dokumenty, o których mowa w art. 42 ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania dostawy, to podatnik ma możliwość ich uzupełniania. Jednocześnie Spółka zwraca uwagę, że dokumenty, o których mowa w ust. 3 art. 42 powinny łącznie potwierdzać przedmiotowe dostarczenie towarów tj. wszystkie te dokumenty winny dotyczyć jednej i tej samej dostawy. Ponadto w opinii Spółki ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje formy dokumentów, które mają potwierdzać dostawę towarów do kontrahenta unijnego. Niewątpliwie jednak mają one mieć rangę dowodów, których treść (nie forma) potwierdzają fakt dokonania dostawy. Muszą więc w sposób nie budzący wątpliwości potwierdzić przedmiotową czynność. W świetle powyższego oraz zgodnie z przedstawionym na wstępie stanem faktycznym Spółka podnosi, iż sam fakt nie posiadania przez nią dokumentu przewozowego CMR wykazanego w katalogu dokumentów w przepisie art. 42 ust. 3 ustawy o VAT - w sytuacji, gdy w posiadaniu spółki jest kopia faktury, dokument WZ wraz ze specyfikacją oraz zbiorcze potwierdzenie odbioru podpisane przez odbiorcę, nie odbiera jej prawa do zastosowania w przedmiotowej sprawie preferencyjnej stawki 0% VAT na podstawie art. 42 ust 1 ustawy o VAT. Swoje stanowisko Spółka popiera decyzją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15.11.2007 r. sygn. 1401/PH-II/4407/14-39/O7/MZ/PVP-II oraz postanowieniem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego z dnia 30.05.2005 r. znak PP/443-76-1-GK/05, które w okolicznościach bliźniaczo podobnych do opisanych w przedmiotowej sprawie uznały stanowisko pytającego (podatnika) za poprawne. Ponadto jednakowe stanowisko w sprawie dokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru (potwierdzenia odbioru towaru) i stosowaniu preferencyjnej stawki 0% przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny, w sentencji orzeczenia z dnia 27.09.2007 r. sygn. akt III SA/We 1210/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem, że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

Biorąc pod uwagę powyższy przepis, stwierdzić należy, że możliwość zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów istnieje, gdy spełnione zostaną łącznie warunki dotyczące statusu dostawcy oraz nabywcy, a także otrzymania przez dostawcę stosownej dokumentacji.

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę wynika, iż dokonuje ona wewnątrzwspólnotowej dostawy za pośrednictwem spedytora (na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy).

Z uwagi na to, że towar nie jest osobiście dostarczany przez Spółkę, lecz przez przewoźnika, muszą również zostać spełnione warunki, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy. Zgodnie z tym przepisem dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju w przypadku, gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
   
   

• z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
  
  

Zgodnie natomiast z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy, pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski. Natomiast podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy. Powyższy przepis wymienia w zasadzie, w sposób enumeratywny dowody, jakimi należy się posłużyć dla udokumentowania dostarczenia towarów, tzn. udowodnienia, że nastąpił wywóz towaru z jednego kraju członkowskiego i jego transport (przemieszczenie) do innego kraju członkowskiego. Wymienione dokumenty muszą łącznie potwierdzać dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, dlatego konieczne jest posiadanie przez Spółkę dokumentów wymienionych w tym przepisie.

Spółka wskazała, iż po dokonaniu dostawy jest w posiadaniu kopii faktury wraz z dokumentem WZ zawierającym specyfikację towaru oraz dowód zapłaty. Dodatkowo Spółka otrzymuje podpisane przez nabywcę zbiorcze potwierdzenie odbioru towaru, w którym ujęty jest m.in. numer faktury, ilość towarów i wartość. Natomiast często zdarza się, iż dokument przewozowy CMR, Spółka otrzymuje w znacznie późniejszym terminie lub nie otrzymuje tegoż dokumentu w ogóle na skutek zaginięcia.

Zatem Spółka, jest w posiadaniu dwóch dokumentów, o których mowa w art. 42 ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy, nie posiada zaś dokumentu przewozowego, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy.

Odnosząc się do stanowiska Spółki wskazać należy, że art. 42 ust. 11 ustawy, ma zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten jednak nie zezwala na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy, czyli w przypadku Spółki dowodem zapłaty za towar oraz podpisanym przez nabywcę zbiorczym potwierdzeniem odbioru towaru, w którym ujęty jest m.in. numer faktury, ilość towarów i wartość. Z treści ww. przepisu art. 42 ust. 11 ustawy wynika, iż wymienione tam dokumenty mają charakter subsydiarny i pełnią rolę dokumentów uzupełniających dane dostarczone przez dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 ustawy, świadczy o tym zwrot w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie.... Zatem Spółka musi posiadać te dokumenty, żeby można było stwierdzić, że nie potwierdzają one jednoznacznie dostarczenia towaru i żeby można je uzupełnić dokumentami o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.

Reasumując: brak w dokumentacji podatnika jeżeli korzysta on z usług spedytora - dokumentu przewozowego (przy czym nie musi być to dokument CMR), nie uprawnia Spółki do zastosowania stawki 0% przy opodatkowaniu czynności wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Ponadto należy wskazać, iż powołany przez Spółkę wyrok WSA z dnia 27.09.2007 r. sygn. III SA/Wa 1210/07, a także wydana decyzja z dnia 15.11.2007 r. sygn. 14...... oraz postanowienie z dnia 30.05.2005 r. znak PP/443761GK/05 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.