Temat interpretacji

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 24.01.2008 r. (data wpływu 04.02.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji przejęcia długu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.02.2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji przejęcia długu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

16 października 2007 r. Spółka zawarła warunkową umowę sprzedaży, której zapisy znalazły realizację w umowie sprzedaży podpisanej przez Strony w dniu 10 grudnia 2007 r. Na mocy umowy sprzedaży Spółka sprzedała wynoszący 45/100 udział w nieruchomości, na której prowadzi określone projekty inwestycyjne (dalej Inwestycja). Pozostały udział w nieruchomości wynoszący 55% oraz prawa i obowiązki wynikające z umów związanych z inwestycją przypadły na rzecz kontrahenta w ramach podziału Spółki. Celem realizacji inwestycji jest powstanie Dyspozycji Mocy, która jest zbiorem urządzeń do rozdziału i przesyłu energii elektrycznej w sposób ciągły i nieprzerwany (55% nieruchomości) oraz kompleks biurowy, stanowiący miejsce pracy dla specjalistów i pracowników administracyjnych kontrahenta (45% nieruchomości).

Cena sprzedaży 45%-owego udziału w nieruchomości została określona w oparciu o wycenę nieruchomości sporządzoną przez uprawnionych rzeczoznawców ustaloną dla stanu po zakończeniu inwestycji i przekazaniu nieruchomości do użytkowania.

Transakcja sprzedaży została udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez Spółkę dla kontrahenta, natomiast podział Spółki przez wydzielenie został zarejestrowany w KRS w dniu 31 grudnia 2007 roku.

W umowie warunkowej Strony zobowiązały się do zawarcia umowy o przejęcie długu, na mocy której kontrahent przejmie - odpłatnie, odpowiednio do wysokości przyjętych zobowiązań - zobowiązania Spółki w kwocie odpowiadającej 45% zobowiązań wynikających z umów związanych z inwestycją nie przekraczającej 45% nakładów pozostających do poniesienia na inwestycję zgodnie z planem inwestycji oraz określonej w umowie kwoty maksymalnej.

Przejęcie długu określonego powyżej następuje za zapłatą kwoty równej wysokości przejmowanych zobowiązań.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dokonanie przez Spółkę płatności na rzecz kontrahenta w związku z umową o przejęcie długu nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług, zaś właściwą dla udokumentowania tych płatności jest nota obciążeniowa wystawiona przez kontrahenta.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Z przytoczonej definicji oraz cywilistycznego rozumienia pojęcia świadczenia, popartych komentarzami z orzecznictwa i stanowisk urzędów skarbowych w tym zakresie, można wskazać na następujące cechy stosunku zobowiązaniowego, których zaistnienie determinuje wystąpienie świadczenia usług w rozumieniu ustawy VAT:

• świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi,
• wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi jest w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy oraz pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem istnieje bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek (element odpłatności).
  
  

Czynność przejęcia długu w analizowanym stanie faktycznym należy traktować jako element transakcji głównej, polegający na zwrocie przez Spółkę kosztów związanych z kontynuowaniem inwestycji na nieruchomości będącej przedmiotem transakcji głównej, który wpływa jedynie na rentowność tej transakcji. Innymi słowy, zwrot kwot z tytułu przejęcia długu nie jest związany z żadnym świadczeniem OSP na rzecz Spółki. Zwrot wydatków tym przypadku jest ekwiwalentem pieniężnym wynikającym z umowy przejęcia długu. Nie jest zatem, zdaniem Spółki, spełniony podstawowy warunek, aby zakwalifikować analizowaną transakcję jako świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że umowa o przejęcie długu nie zawiera żadnego elementu odpłatności (np. prowizji, odsetek). Również z tego względu (brak elementu odpłatności) nie ma podstaw, do uznania przejęcia długu za transakcję świadczenia usług podlegającą reżimowi ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ilekroć w ustawie o podatku od towarów i usług jest mowa o sprzedaży należy przez to rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa
   
   

Przychylając się do definicji zawartej w treści wniosku, świadczenie usług zakłada istnienie dwóch podmiotów, a więc tego, który świadczy usługę (usługodawcę) i tego, który świadczenie odbiera (usługobiorcę), czyli konsumenta usługi. Jest to też wynagrodzenie otrzymywane przez wykonawcę usługi w zamian za wykonanie usługi na rzecz jej odbiorcy. Pomiędzy odpłatną czynnością podlegającą opodatkowaniu, a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem musi istnieć bezpośredni, czytelny i dostrzegalny związek (element odpłatności).

Jak wynika ze złożonego wniosku, na podstawie zawartej umowy przejęcia długu Wnioskodawca zobowiązał się do odpłatnego przejęcia, odpowiednio do wysokości przyjętych zobowiązań, w kwocie nie przekraczającej 45 % zobowiązań Spółki wynikających z umów związanych z inwestycją, nie przekraczającej 45 % nakładów pozostających do poniesienia na inwestycję. Przejęcie długu następuje za zapłatą kwoty równej wysokości przejmowanych zobowiązań.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca zobowiązując się do odpłatnego przejęcia zobowiązań Spółki wynikających z umów związanych z inwestycją, jednocześnie świadczy odpłatną usługę na rzecz Spółki. Zachowanie się dłużnika (Spółki) przewidziane treścią zobowiązania stanowi przekazywanie pieniędzy za wykonaną usługę (przejęcie zobowiązań rozumianych jako dług). Wartość tej usługi określona jest wysokością zobowiązań Spółki.

Przedmiotowa transakcja dotyczy ponoszonych nakładów inwestycyjnych, których wartość wliczona została w cenę poprzedzającej ją transakcji przeniesienia własności nieruchomości, na której wznoszony jest kompleks biurowy, stanowiący miejsce pracy dla specjalistów i pracowników administracyjnych Wnioskodawcy.

Jak wynika z przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów usług. Zatem, świadczona przez Wnioskodawcę odpłatna usługa przejęcia zobowiązań (przejęcie długu) stanowi świadczenie wzajemne i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z uwagi na powyższe, właściwą dla udokumentowania tych transakcji jest faktura VAT, wystawiona zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, tj. stwierdzająca dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16 ustawy.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego i przytoczonych przepisów prawa podatkowego stwierdza się, iż przedmiotowe przejęcie długu stanowi odpłatną usługę świadczoną na rzecz Spółki przez Wnioskodawcę i rodzi obowiązek w podatku od towarów i usług, co należy udokumentować wystawieniem faktury VAT.

Należy zauważyć, iż załączone przez Wnioskodawcę do wniosku dokumenty nie były przedmiotem analizy, bowiem organ podatkowy nie ocenia dokumentów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock