Temat interpretacji
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 2 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży z 22% stawką podatku papierowych prześcieradeł w rolkach, które posiadają dokumentację świadczącą, iż są to wyroby medyczne opodatkowane stawką 7% - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 2 czerwca 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży z 22% stawką podatku papierowych prześcieradeł w rolkach, które posiadają dokumentację świadczącą, iż są to wyroby medyczne opodatkowane stawką 7%.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Spółka jest hurtownią wyrobów sanitarnych i higienicznych. Jednym z asortymentów, będących przedmiotem obrotu są prześcieradła papierowe w rolkach, które Spółka kupuje od kilku importerów i producentów. Do niedawna, zarówno dostawcy, jak i Spółka, przy sprzedaży tego towaru stosowała 22% stawkę podatku. Jeden z dostawców, importer wyrobów higienicznych, powołując się na Deklarację Zgodności producenta importowanych papierowych prześcieradeł w rolkach, określającą, że ich produkcja jest zgodna z wymogami Dyrektywy 93/42/CEE, dotyczącej wyrobów medycznych, stosuje do ich sprzedaży stawkę 7%, powołując się na przepis art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług, a w szczególności na poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy, który pozwala na stosowanie 7% stawki dla wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium RP, bez względu na symbol PKWiU. Ustawa o wyrobach medycznych, w rozdziale 4 Wymagania zasadnicze i ocena zgodności wyrobów medycznych z wymaganiami zasadniczymi określa zasady wprowadzenia do obrotu na teren RP wyrobów medycznych, bez konieczności ich rejestracji we właściwym rejestrze wyrobów medycznych. Jak to określa dostawca, prześcieradła w rolkach spełniają wymogi tych przepisów, powołując się na cytowaną Deklarację Zgodności i znak CE, który widnieje na tych wyrobach. Jednocześnie pismo Urzędu Statystycznego w Łodzi, adresowane do importera potwierdza, że dla tych wyrobów powinno się stosować PKWiU 21.22.12-90.00. Inny dostawca Spółki (producent) na prześcieradła w rolkach, posiadających identyczne cechy, stosuje ten sam symbol PKWiU i sprzedaje je ze stawką 22%. Spółka zaznaczyła, że większość kupujących te wyroby nie świadczy usług medycznych (są to np. gabinety kosmetyczne i zakłady SPA).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie :
Zdaniem Wnioskodawcy, z powodu symbolu PKWiU, jaki papierowym prześcieradłom w rolkach przyporządkował Urząd Statystyczny, powszechności stosowania na ten wyrób (o tym samym PKWiU) przez producentów polskich stawki 22%, a także ze względu na strukturę odbiorców, Spółka powinna sprzedawać papierowe prześcieradła w rolkach ze stawką w wysokości 22%.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z regulacją zawartą w art. 15 ustawy - Ordynacja podatkowa, organy podatkowe przestrzegają z urzędu swojej właściwości rzeczowej i miejscowej. Oznacza to, że nie mają umocowania prawnego do dokonywania interpretacji przepisów prawa innych niż przepisy prawa podatkowego. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy nie jest organem kompetentnym do dokonania oceny w zakresie stwierdzenia, czy w rozumieniu przepisów ustawy o wyrobach medycznych sprzedawane towary przez Wnioskodawcę stanowiące przedmiot zapytania są wyrobami medycznymi, nie jest też organem uprawnionym do badania, czy spełnione zostały uregulowania związane z wprowadzeniem wyrobu do obrotu, określone w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 ze zm.). Ustawa ta, choć przywołana w ustawie o podatku od towarów i usług, nie jest elementem prawa podatkowego, wobec czego przepisy tej ustawy nie mogą być przedmiotem interpretacji udzielanej przez tut. organ. Interpretacja taka wykraczałaby poza zakres interpretacji prawa podatkowego, do której uprawniony jest Dyrektor Izby Skarbowej w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej.
Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Co do zasady stawka podatku na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%. Jednak zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.
Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 2 ustawy, do towarów i usług wymienionych w załączniku Nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.
W poz. 106 załącznika nr 3 stanowiącego Wykaz towarów i usług, opodatkowanych stawką podatku 7% wymienione są wyroby medyczne w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych dopuszczone do obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, inne niż wyszczególnione w pozostałych pozycjach załącznika (bez względu na symbol PKWiU).
Kwalifikacja wyrobu do kategorii wyrobów medycznych dokonana musi być na gruncie przepisów innych niż regulacje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług. Przepisy przywoływanej ustawy, nie zawierają bowiem unormowań dotyczących zasad klasyfikacji danego towaru do wyrobu medycznego. Powyższe zasady dotyczące klasyfikacji i kwalifikacji wyrobów medycznych określone zostały w przepisach ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o wyrobach medycznych (Dz. U. Nr 93, poz. 896 ze zm.).
Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r., przez wyrób medyczny należy rozumieć narzędzie, przyrząd aparat, sprzęt, materiał lub inny artykuł, stosowany samodzielnie lub w połączeniu, włączając oprogramowanie niezbędne do właściwego stosowania wyrobu, przeznaczone przez wytwórcę do stosowania u ludzi w celu:
- diagnozowania, zapobiegania, monitorowania, leczenia lub łagodzenia przebiegu chorób,
- diagnozowania, monitorowania, leczenia, łagodzenia lub kompensowania urazów lub upośledzeń,
- badania, zastępowania lub modyfikowania budowy anatomicznej lub prowadzenia procesu fizjologicznego,
- regulacji poczęć
- który nie osiąga swojego zasadniczego zamierzonego działania w ciele lub na ciele ludzkim środkami farmakologicznymi, immunologicznymi lub metabolicznymi, lecz którego działanie może być przez nie wspomagane .
W oparciu o art. 15 ustawy o wyrobach medycznych, klasyfikację i kwalifikację wyrobu medycznego przeprowadza wytwórca. Z cytowanego wyżej przepisu art. 3 ust. 1 pkt 17 tej ustawy wynika, iż to wytwórca decyduje czy wyrób jest wyrobem medycznym, czy też nim nie jest, zgodnie z przewidywanym przeznaczeniem tego wyrobu.
Jeżeli w myśl ustawy o wyrobach medycznych sprzedane towary będą stanowiły wyroby medyczne dopuszczone do obrotu na terytorium kraju - tym samym spełnią wymóg określony w poz. 106 załącznika Nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, wobec czego - na podstawie art. 41 ust. 2 tej ustawy - będzie miała do ich sprzedaży zastosowanie stawka 7%. Jeżeli natomiast nie spełnią powyższego warunku ich sprzedaż winna być opodatkowana stawką podstawową, tj. 22%.
Ponadto zauważyć należy, że podstawą do zakwalifikowania danego wyrobu jako wyrobu medycznego jest jego przeznaczenie określane przez wytwórcę, który w sporządzonej deklaracji zgodności (poprzedzonej procedurą oceny zgodności) stwierdza o zgodności wytwarzanego przez niego wyrobu z wymaganiami dyrektywy. W przypadku, gdy wytwórca wyrobu należącego do klasy I lub IIa posiadający siedzibę na terenie Unii Europejskiej lub EFTA dokonał już pierwszego wprowadzenia do obrotu na terytorium Unii poza Polską, nie ma obowiązku zgłaszania tego wyrobu do Rejestru w Polsce (art. 54 ustawy o wyrobach medycznych).
Odnosząc treść powołanych przepisów dotyczących ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o wyrobach medycznych stwierdzić należy, iż zastosowanie stawki 7% na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r., uzależnione jest od uznania towaru za wyrób medyczny w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych oraz dopuszczeniu go do obrotu na terytorium Polski.
Należy uznać, iż w sytuacji, gdy prześcieradła papierowe w rolkach spełniają przytoczoną wcześniej definicję wyrobu medycznego" oraz zostały dopuszczone do obrotu na terenie kraju, to ich dostawa będzie opodatkowana stawką podatku w wysokości 7%. Tak więc podstawowe znaczenie ma tutaj zaliczenie danych towarów do grupy wyrobów medycznych zgodnie z przywołaną ustawą o wyrobach medycznych.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Urząd Statystyczny w Łodzi zaklasyfikował prześcieradła papierowe, posiadające symbol CE, sprowadzane i sprzedawane przez importera będącego kontrahentem Spółki, w grupowaniu PKWiU 21.22.12-90.00. Inni producenci (dostawcy Spółki) na swoje wyroby (prześcieradła w rolkach) posiadające identyczne cechy, stosują ten sam symbol PKWiU i sprzedają je ze stawką 22%. Spółka zaznaczyła również, iż większość kupujących przedmiotowe wyroby nie świadczy usług medycznych, gdyż są to np. gabinety kosmetyczne i zakłady SPA. Ponadto w treści wniosku wskazano, iż jeden z dostawców wyrobów higienicznych (importer), powołując się na Deklarację Zgodności producenta, stosuje do ich sprzedaży stawkę 7%, na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, która pozwala na stosowanie 7% stawki dla wyrobów medycznych w rozumieniu ustawy o wyrobach medycznych, dopuszczonych do obrotu na terytorium RP, bez względu na symbol PKWiU.
W tym miejscu wskazać należy na przepis art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z którego wynika, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.
Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m. in. nazwę towaru lub usługi, oraz stawkę podatku.
Zgodnie z powyższym, określenie stawki lub nazwy towaru na fakturze jest wyłącznym obowiązkiem sprzedawcy, w tym przypadku dostawcy Spółki (importera). Zaznaczyć należy, że za prawidłową stawkę odpowiedzialny jest wystawca faktury, a nie ich nabywca. Zatem, zaklasyfikowanie dostawy towaru do prawidłowej stawki podatku obciąża wyłącznie wystawiającego fakturę.
Na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, oraz mając na uwadze przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, tut. organ wskazuje, iż w przypadku, gdy dostawca Spółki (importer) posiada towary prawidłowo zaklasyfikowane i uznane za wyroby medyczne dopuszczone do sprzedaży na terytorium Polski, Podatnik otrzymując fakturę ze stawką podatku w wysokości 7%, nabywając wyrób medyczny, ma prawo do odsprzedaży tego towaru ze stawką w wysokości 7% na podstawie poz. 106 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na status odbiorcy i niezależnie od tego, że inny dostawca stosuje na ten wyrób stawkę w wysokości 22%.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.